Top Secret รักนี้เป็นความลับ..

"เธอ 2 คนเป็นใครกัน"

 

พราว บุ๊ค เบส ตวัดสายตามอง 2 สาวผู้มาใหม่

 

"ไปอยู่ป่าใหนมาเนี่ย ถึงไม่รู้จักเรา 2 คนน่ะ ฉันแจม ส่วนนี้เนย Nakojump"

 

แฝดคนพี่แนะนำตัวเองกับแฝดคนน้อง

 

"Rs อีกน่ะสิ หึ!"

 

เบสแสยะยิ้ม

 

"Rs แล้วไง?"

 

เนยเท้าสะเอวเอาเรื่อง

 

"เอาน่าา เนย อย่าไปยุ่งกับพวกนี้เลย เราเข้าไปหาหวายกันดีก่วา เสียเวลา!"

 

คำสุดท้ายแจมพูดเน้น ก่อนจะเดินเชิ่ดไป

 

"หนอยยย!"

 

พราวทุบโต๊ะ

 

"เอาน่าา พราวเรามีแผนแล้วล่ะ"

 

แล้วทั้ง 3 ก็ซุบซิบกัน

 

 

"หวาย!"

 

แจมกับเนยโบกมือทักทาย

 

"อ้าวเนยแจม มาแล้วหรอ"

 

หวายเดินเข้ามาหา ทั้ง 3 คนคุยกันสนุก  

 

"กินป่ะ?"

 

ป๊อบยื่นฝรั่งให้ ฟางส่ายหัว

 

"เอาอีกแล้ว ไดเอ็ตหรอ"

 

ป๊อบถาม ฟางก็ส่ายหัวอีก

 

"แล้วเป็นไรอะ"

 

ป๊อบถามอีกครั้ง

 

"เปล่า เดี๋ยวฟางไปหลังบ้านแปบนะ"

 

ฟางลุกขึ้นไป ป๊อบมองตามหลังฟางอย่างเป็นห่วงแต่ก็ไม่กล้าเดินไปด้วยเพราะคิดดว่าฟางคงอยากอยู่คนเดียว

 

'ฟางก็ไม่รู้เหมือนกันป๊อบว่าฟางเป็นอะไร'

 

ฟางพูดในใจ ฟางมาหยุดยืนอยู่หลังบ้านและมองดูดาว ที่ฟางคิดว่าเมื่อตอนที่เห็นมันก็ทำให้ฟางสดชื่นได้

 

"ฟางจ้ะ"

 

เสียงแหล่ม พูดขึ้นข้างหลังฟาง ฟางหันไปมอง 

 

"พราว"

 

ฟางเรียก

 

"ใช่จ้ะ ทำไรอยู่หรอ"

 

พราวเดินเข้ามาไกล้ฟาง 

 

"เปล่านี้"

 

ฟางถอยหลัง

 

"ทำไมต้องกลัวอย่างงั้นด้วยล่ะ ยังจะแสดงบทเป็นนางเอกอยู่อีกหรอจ้ะ"

 

"..."

 

"เงียบทำไมล่ะ หรือว่า จริง ฉันรู้หรอกว่าลึกๆแล้วพวกเธอก็ร้ายไม่เบา งัดมันออกมาสิจ้ะ จะเก็บไว้ทำไม ตอนนี้ก็ไ่ม่มีใครอยู่"

 

"ฉันก็เป็นของฉันอย่างงี้"

 

"ฉันไม่เชื่อ ถ้าเธอไม่มารยาใส่ป๊อบ แล้วเขาจะมาเป็นแฟนกับเธอแล้วรักเธอหัวปักหัวปำอย่างงี้ได้หรอ"

 

ฟางเริ่มโมโห

 

"นั้นมันเธอมากกว่ามั้ง"

 

ฟางเริ่มโต้ตอบ

 

"เหอะ! ฉันกับ ป๊อบ รักกันมาตลอด แล้วอยู่ๆเธอก็แย่งเขาไป!"

 

"จริงหรอ? ไม่ใช่เธอทิ้งเขาไปแล้วหรอ"

 

ฟางเงยหน้าโต้ตอบ อย่างหมดความอดทน

 

"ฉะ....ฉันมีเหตุจำเป็น"

 

"จำเป็น?  จำเป็นอะไร? จำเป็นที่ต้องทิ้งป๊อบไปอยู่กับผู้ชายอีกคนงั้นสิ"

 

ฟางกอดอก

 

"นี้! มันจะมากเกินไปแล้วนะ!!"

 

"รับไม่ได้รึไง?"

 

ฟางเดินเข้าไปหาพราว

 

"อะ..อะไรกันแก ยัยฟาง ตอนนั้นแกยังไม่เป็นแบบนี้เลยนี้นา เผยธาตุแท้ออกมาแล้วรึำไง!"

 

คราวนี้ พราวเป็นฝ่ายถอยหลัง

 

"ธาตุแท้หรอ?"

 

ฟางทำท่าคิด

 

"ฉันเป็นแบบนี้ตั้งนานแล้วตั้งหากล่ะ"

 

ฟางตอบ

 

"เป็นไปไม่ได้ อ๋อ! อยู่ต่อหน้าป๊อบปี้เธอทำตัวเป็นนางเอกให้ป๊อบเขาเห็นใจเธอใช่มั้ยล่ะ!"

 

"จุ๊ จุ๊ จุ๊  อย่ากล่าวหากันสิจ้ะ ฉันไม่เคยทำตัวเป็นนางเอก ฉันก็ใครดีมาก็ดีตอบร้ายมาร้ายตอบ เป็นอย่างงี้มาตั้งนานแล้ววจ้ะ"

 

"แล้วทำไมตอนที่ฉันบุกไปถึง Rs เธอไม่เห็นจะทำอะไรเลยละย่ะ"

 

พราวยิ้มออกก่อนจะยื่นหน้าไปไกล้ๆฟาง

 

"ทำไมน่ะหรอ ฉันจำได้ว่าฉันทำนะ เอ๊ะๆๆๆ ตอนใหนนะ ถ้าแกจำได้ตอนที่บุ๊คจะตบหวายไงจ้ะ"

 

จะย้อนกลับไปให้อ่านนะ

 

'หนอยแก!'

 

บุ๊คเงื่อมือขึ้นจะตบ ฟางเข้ามาจับแขนบุ๊คแแล้วผลักออก

 

'กลับไปซะ! บริษัทนี้ต้องการความสงบ'

 

"จำได้มั้ยล่ะ แล้วตอนนั้นป๊อบก็อยู่ด้วยนี้นาาา?? จำได้ใช่ป่ะ คงไม่เป็นคุณป้าหลงๆลืมๆหรอกนะ"

 

ฟางเชิ่ดหน้าใส่

 

"แล้วทำไมแกถึงยอมฉันตอนอยู่ที่สระว่่ายน้ำล่ะ"

 

"สเนียดลูกตา! อย่างแกไม่มีค่าพอ ที่จะให้ฉันมาดูชะนีร้อง ผัวๆๆๆๆๆ(ชาวบ้าน) เขาน่ะสิจ้ะ"

 

ฟางกระแทกเสียง

 

"กะ....กรี๊สสสสสสสสสสสสสสสสส"

 

"หนอยแก"

พราวชี้หน้าฟางและกระทืบเท้า

 

"จะเล่นงิ้วหรอ? เล่นให้ดูหน่อยสิ"

 

ฟางยิ้ม

 

"กรี๊สสสสสสสสส!!"

 

พราวร้องอย่างหัวเสีย

 

"แกเล่นอย่างงี้ใ่ช่ม้ะ"

 

พราวหยิบไวน์ไกล้ตัวมา เท ลาดลงบนหัว แล้วจิกดึงผมตัวเอง พร้อมกับตบหน้าตัวเองไปมา ฟางเบิกตากว้าง

 

"กรี๊สสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสส!!!!"

 

พราวร้องดังกว่าเดิมจนทุกคนวิ่งมาดู พราวเห็นป๊อบพราวก็จะไปอ้อนป๊อบแล้วโบ้ยความผิดไปให้ฟางแต่ทว่า...

 

"ฟางเป็นไรรึเปล่าเจ็บตรงในมั้ย"

 

ป๊อบเดินผ่านพราวแล้ววิ่งไปหาฟางอย่างร้อนรน แล้วสำรวจแฟนสาวทั่วตัว

 

"ฟางไม่เป็นไร"

 

"พี่ฟาง!"

 

เฟย์กับแก้ววิ่งเข้ามาดูฟาง ส่วนพราวยืนอึ่งไม่มีใครสนใจเลย บุ๊คกับเบสเห็นอย่างงั้นจึงเรียกร้องความสนใจให้

 

"ว๊ายย ทำไมพี่พราวเป็นแบบนี้ล่ะค่ะ"

 

บุ๊ค เบส ช่วยกันใหญ่

 

"ก็ฟาง น่ะสิตบพี่น่ะพี่แค่มาถามว่าเป็นอะไรรึเปล่าก็แค่นั้นเอง"

 

พราวอ้อน(สำออย) ป๊อบที่ได้ยินจึงหันมามองฟางอีกครั้ง

"จริงหรอ?"

 

ป๊อบถาม ฟางส่ายหน้า

 

"ฟางเปล่านะ"

 

ฟางพูด

 

"ทำไมล่ะ ฟาง ฟางทำพราวทำไม"

 

พราวลุกขึ้นมาหาฟาง และ บีบน้ำตา (อีกเช่นเคย) ป๊อบตอนนี้เงียบไปเหมือนกำลังจะคิดอะไรสักอย่างฟางก็หวั่นๆกลัวแฟนนหนุ่มจะเชื่ออีกฝ่ายมากกว่าตัวก็ได้แต่นั่งนิ่งเงียบ ปล่อยให้เฟย์กอด

 

"เอาไงดีละ"

 

เคนตะถาม

 

"ฉันว่าคนอย่างฟางไม่หน้าทำร้ายใครนะ"

 

เขื่อนออกความเ็็ห็น

 

"ใช่ถึงจะดูร้ายๆ วีนๆ แต่ก็เป็นคนดี แถมขี้กลัว แล้วก็นิสัยยังเด็กอีกด้วย จะไปทำอะไรรุนแรงขนาดนั้นได้เชียวหรอ"

 

โทโมะพูด

 

"ไม่! แน่นอนอยู่แล้ว"

 

หวายพูด เพราะพอจะรู้นิสัยฟางอยู่บ้างว่าไม่ใช่คนแบบนั้น

 

"แล้วเอาไงเหมือนไอ้ป๊อบมันจะเชื่อด้วยสิ"

 

จองเบพูด พลางมองป๊อบปี้ที่ตอนนี้เงียบไปเลย

 

"ป๊อบยังชอบยัยพราวอะไรนั้นอยู่นะฉันว่า"

 

แจมพูดออกความเห็น 

 

"หา!!!"

 

ทั้ง 6 คนร้องขึ้นอย่างไม่เชื่อหู

 

"จะบ้าหรอ เป็นปีแล้วนะ ตั้งแต่เข้าวงการ ที่ยัยพวกนั้นทิ้งเรายังกับอะำไร"

 

เขื่อนท้วง

 

"เมื่อก่อนอาจจะใช่ที่พวกนายยังตัดใจไม่ได้ แต่พอมาเห็นพวกนั้นอยู่ตรงหน้านายก็หวั่นไหวขึ้นมาบ้างใช่มั้ยล่ะ"

 

แจมพูดขึ้นอีก โทโมะกับเขื่อนเงียบไปเพราะมันก็มีส่วนจริงอยู่ ว่าเขาทั้ง 3 คนเอง ก็แอบใจสั่นนิดๆ

 

"อ้าว ยังไงล่ะเนี่ยพวกนาย ยังชอบยัยมารร้ายพวกนั้นอยู่แล้วไหงมาคบกับ เฟย์ ฟาง แก้ว ล่ะ"

 

หวายกอดอกถาม

"..."

 

"..."

 

โทโมะกับเขื่อนเงียบ

 

"มานี้เลย!"

 

หวายลากเขื่อนกับโทโมะไป 

 

"ดะ...เดี๋ยวเซ่!!"

 

โทโมะ กับ เขื่อน โวยวาย

 

"เงียบ!"

 

เสียงเล็กสั่งเฉียบขาด 2 หนุ่มปิดปากแทบไม่ทัน

 

"เนย แจม ฝากดูเหตุการณ์ด้วย ส่วนนาย 2 คน มากับฉัน! เรามีเรื่องต้องเคลีย!"

 

หวายบอกจองเบกับเคนตะ ก่อนจะลาก โทโมะกับเขื่อนไป

 

"อะไรว่ะ ฉันเกี่ยวอะไรด้วยว่ะเนี่ย"

 

เคนตะ บ่นอุบ

 

"สั่งเป็นแม่เลยแหะ"

 

จองเบพูด แต่ก็ยอมตามไป โดยไม่ลืมลากคอเคนตะไปด้วย เนยกับแจมมองหน้ากันก่อนจะหันมาดูสถานการณ์ตรงหน้าต่อ

 

"ฟาง ทำไมทำแบบนี้ล่ะพราวเขาอุตสาห์ ถามเธอด้วยความเป็นห่วงนะ"

 

เบสพูด พราวพยักหน้า แล้วบีบน้ำตา(ต่อ)

 

"พอสักที! หยุดพล่ามได้แล้ว! ฟางไม่เคยทำแบบนั้นพวกเธอน่ะ ถ้าจะใส่ร้ายใครช่วยทำให้มันเนียนกว่านี้จะได้มั้ย!"

 

แก้วลุกขึ้นตะคอก

 

"พอ!"

 

ร่างสูงที่เงียบมานานตะโกนบอกแก้ว ฟางเฟย์และแก้วมองป๊อบ อย่างไม่เข้าใจ

 

"ปาร์ตี้จบแล้ว! ส่วนฟางขอโทษพราวซะ"

 

"ว่าไงนะ!"

 

เฟย์ แก้ว ร่วมถึง เนยกับแจม ที่ยืนดูเหตุการณ์อยู่ร้องพร้อมกัน ฟางถึงกับตาโต

"ฉันบอกให้เธอ ขอโทษพราวซะ!"

 

ป๊อบเริ่มขึ้นเีสียง พราว แสยะยิ้มพลางมองฟางอย่างเยาะเย้ย ฟางร้อนที่ขอบตาตอนนี้น้ำตาก็พาลจะไหล่ลงมาทุกที

 

"ทำไมพี่ป๊อบต้องให้พี่ฟางขอโทษด้วย! พี่ฟางเข้าไม่ได้ทำซะหน่อย!!"

 

เฟย์เถียง

 

"หยุดพูุด!! เฟย์"

 

ป๊อบตะคอกใส่เฟย์ เฟย์เม้มปาก

 

"ไม่ต้องหรอกค่ะป๊อบ"

 

พราวเกาะแขนป๊อบ 

 

"ไม่ได้หรอก คนทำผิดก็ต้องขอโทษ!"

 

ป๊อบยืนขึ้นแล้วหันมาพูดกับฟาง ตอนนี้น้ำตาฟางไหลออกมา เฟย์ก็กลั้นน้ำตาไม่อยู่เช่นกัน ฟางเฟย์และแก้้วไม่เข้าใจว่าทำไมป๊อบถึงเข้้าข้างพราวนัก รวมถึงคนที่ยืนดูเหตุการณ์อยู่ห่างๆอย่างเนยด้วยแต่แจมนะหรอเข้าใจชัดเลยแหละ

 

"พูดสิฟาง!"

 

ป๊อบตะคอกขึ้นมาอีกครั้งฟางสะดุ้ง

 

"ขะ...ขอโทษ ฮึก ฮึก" 

 

ฟางกลั่นเสียงสะอื้นก่อนจะวิ่งเข้าบ้านไป บุ๊ค เบส พราว ยิ้มเยาะ 

 

'หึ! สมน้ำหน้า กล้ามาเล่นกับฉันดีนัก'

 

พราวคิด อย่างสะใจ

 

'ทำไรว่ะ เรา ทำอะไรลงไปว่ะ'

 

ป๊อบคิดในใจเพราะไม่รู้สาเหตุที่เขาเป็นแบบนี้เช่นกัน

 

"ป๊อบเราต้องคุยกัน"

 

แจมจับแขนป๊อบก่อนจะดึงป๊อบไป

 

"เดี๋ยวสิค..."

 

พราวทำท่าจะวิ่งตาม แต่เนยมาขวางหน้า

 

"พอใจพวกแกแล้วสินะ!"

 

เนยตาวาว

 

"พูดเรื่องอะไรน่ะ ฟางเขาทำพราวจริงๆนะเนี่ย ดูสิๆ แดงหมดเลย"

 

บุ๊คจับหน้าพราวหันไปหันมา

 

"หึ!! ตบเองจิกเองล้มเอง กรี๊สเอง เล่นละครเองมากกว่า"

 

เนยกอดอกแล้วทำสายตาเวทนา

 

"ทำไมกล่าวหากันอย่างงั้นละ"

 

พราวหลบสายตา

 

"ต้องพูดว่า ฉันดูเกมของพวกเธอออกถึงจะถูก"

 

เนยพูด

 

"แล้วยังไง แล้วเธอจะทำอะไรได้"

 

พราวพูดความจริงออกมา เพราะรู้ว่ายังไงเนยพูดไปก็ไม่มีใครเชื่อ

 

"นี้ หา(ผัว)เองไม่เป็นจริงๆหรอ"

 

เนยพูดอย่างสมเพส

 

"กรี๊สส แกว่าไงนะ ฉันน่ะนะ หาได้สบายอยู่แล้วแต่ของๆฉันยังไงก็เป็นของๆฉัน"

 

พราวโต้

 

"หน้าสงสารนะ เห้อออ~ เสวนามากจะติดความ สำออย ไปดีกว่า รีบ ไสหัว ออกไปได้แล้วนะจ้ะ หรือว่า ฉันเน้นไม่พอ ต้องให้เอาข้าวสารเสกมาไล่ หึ!"

 

"กะ....."

 

พราวทำท่าจะกรี๊ส แต่เนยใช้นิ้วชี้แตะปากพราว

 

"ที่นี้ไม่มีหมาตัวผู้จ้ะ! อย่าเพิ่งร้อง(ผัวๆ)นะจ้ะ"

 

เนยแสยะยิ้มก่อนจะเดินจากไป ทิ้งให้ 3 สาวแค้นใจ 

 

"หึ่ยย! ต้องเจอพวกมารอีกตั้ง 2 คนงานนี้ ถ้าจะหนักไม่เบา"

 

พราวพูด บุ๊คเบส ก็พยักหน้าเห็นด้วย

 

'มันไม่จบแค่นี้แน่คอยดูเถอะ ป๊อบต้องเป็นของฉัน!'

 

พราวคิด

 

 

เม้น+โหวต เป็นกำลังใจให้ไรเตอร์ด้วยนะค่ะ ขอบคุณล่วงหน้ามากๆเลยค่ะ