Top Secret รักนี้เป็นความลับ..

"กลับบ้านดีๆนะ ขับรถระวังนะป๊อบ"
 
แก้วมาส่ง 5 หนุ่มที่รถ
 
"แล้วแก้วไม่กลับหรอ"
 
โทโมะถาม
 
"ยังอ่ะ กะจะมาค้างน่ะ"
 
"ฉันขึ้นรถก่อนนะ"
 
เขื่อนบอกอย่างเหม่อลอย
 
"ถ้าจะอาการหนักแหะ เดินชนนู้นชนนี้ตั้งแต่ออกมาและ"
 
เคนตะมองอาการเพื่อนซี้อย่างปลงๆ
 
"อืมๆ งั้นพวกเราไปล่ะ ดูฟางกับเฟย์ดีๆนะแก้ว"
 
ป๊อบบอกแก้ว
 
"อยู่แล้วแกไม่ต้องห่วงหรอก ขับรถดีๆล่ัะ ดูไอ้เขื่อนด้วยทะเลาะอะไรกับเฟย์ืไม่รู้ถ้าจะอาการหนัก"
 
แก้วโบกมือลา ทั้ง 4 คนก่อนจะ เดินเข้าบ้าน
 
ในรถ BM
คนขับรถคือป๊อบปี้ ส่วนคนที่นั่งหดหู่ไม่สนใจคนรอบข้างนั่งอยู่ข้างคนขับคือเขื่อน ส่วนด้านหลัง ซ้ายจองเบกลางโทโมะขวาเคนตะ 
 
'นี้ ไอ้โมะแกอย่าคิดนะว่าฉันไม่รู้เรื่องข่าว เมื่อตอนเย็นน่ะ'
 
เคนตะกระซิบโทโมะ ที่นั่งใจลอยไม่อยู่กับเนื้อกับตัว
 
"แกรู้!!"
 
แต่โทโมะ พูดลั่นรถ
 
'ไอ้บ้าเบาๆสิว่ะ'
 
เคนตะตละครุบปากโทโมะ แต่ไม่ทัน เพราะ ป๊อบปี้กับเขื่อนหันมามองข้างหลังด้วยความสงสัย
 
"อะไร กัน รู้อะไรว่ะ ตั้งแต่เมื่อกี้และเหมือนแกมีไรปิดบังเรา 2 คนอยู่นะ"
 
ป๊อบปี้มองทั้ง 3 ผ่านกระจกส่องหลัง
 
"พูดเลยเคน ใหนๆแล้ว"
 
จองเบ พูด ทั้งๆที่ยังมองนอกรถอยู่
 
"พวกแกจำ บุ๊ค เบส พราว ได้ใช่ป่ะ"
 
เคนตะถาม จนเขื่อนต้องหันหลังมามอง
 
"ทำไมว่ะ"
 
ป๊อบปี้ ถามอย่างรู้สึกหวั่นๆขึ้นมาบ้าง 
 
"3 คนนั้นออกมาให้ข่าวอะดิ"
 
เอี๊ยดดดดดดดดดดด!!!!
เสียงเบรกรถดังสนั่น ขณะที่อยู่บนทางด่วน ทำให้ 4 คนหาที่เกาะแทบไม่ทัน
 
"แฮ่ก แฮ่ก แฮ่ก"
 
ทั้ง 5 คนหอบหายใจอย่างโล่งอกที่รถไม่ดิ่งลงไปข้างล่างซะก่อนแต่จอดหลบมุมอยู่ข้างทาง ป๊อบปี้ ตบ ไฟผ่าหมากและหันมาสนใจ 3 คนด้านหลังทันที
 
"โอ๊ยย เวร! ใจฉันมันหล่นไปใหนแล้วว่ะเนี่ย"
 
เคนตะ ลูบอก
 
"ออกมาให้สัมภาษณ์ว่าไงมั้งว่ะ ไอ้เคน"
 
ป๊อบปี้ถลึงตาถาม
 
"ไอ้เบ เอาโทรศัพท์ แกออกมาให้พวกมันฟังดิ"
 
เคนตะบอกจองเบ จองเบจึงหยิบโทรศัพท์ ที่ตัวเองบันทึกเสียงที่ให้สัมภาษ์ของ 3 สาวมาให้ ทั้ง 2 คนฟัง  พอทั้ง 2 ฟังจบ เขื่อนก็ตะโกนลั่น
 
"บ้าเอ้ย! แล้วไมแกไม่บอกว่ะ!!"
 
เขื่อนเริ่มหัวเสีย
 
"ก็ฉันคิดว่ามันต้องมีบางคนที่รู้อยู่แล้ว ถ้าเป็นแก แกรู้ข่าวเรื่องนี้แกอย่างให้เฟย์รู้หรอ"
 
เคนตะุึถาม เขื่อนเงียบ
 
"เฟย์ รู้ข่่าวแล้ว"
 
โทโมะบอกด้วยสายตาเหม่อลอย เขื่อนเงยหน้ามองโทโมะ
 
"ไม่หน้าละ เฟย์ถึงแปลกไป"
 
เขื่อนหันกลับไปและพิงเบาะอย่างใช้ความคิด
 
"ยังไงซะ ทุกคนก็ต้องรู้และตอนนี้ทางบริษัทวุ่นมาก พวกแกคงต้องเตรียมแถลงข่าว"
 
เคนตะบอก และเครียดไม่แพ้กัน ป๊อบปี้ตัดสินใจเหยียบคันเร่งมิด รถพุ่งตัวไปข้างหน้าอย่างรวดเร็ว
 
"ไอ้ป๊อบปี้ แกจะฆ่าพวกฉันหรอไงว่ะ!!!!"
 
เคนตะตะโกน แต่ป๊อบปี้ำไม่สนใจ ตบคันเร่ง และออกรถไปอย่างไว 
 
บ้าน จิระคุณ
 
"แหวะ!!!"
 
เคนตะโกงคออ้วกออกมา หลังจากที่ป๊อบปี้ขับรถด้วยความเร็วจนมาถึงที่บ้านของป๊อบปี้ จองเบตบหลังเคนตะเบาๆ
 
"เป็นบ้าอะไรว่ะเนี่ย!"
 
โทโมะถามเสียงสูง แต่ตอนที่ป๊อบปี้ขับรถด้วยความเร็ว โทโมะ ก็โล่งไม่น้อย เขื่อนก็เช่นเดียวกัน
 
"พวกแกต้องมาอยู่บ้านฉัน สักพัก"
 
"ห่ะ หา!!"
 
ทุกคนร้องออกมาพร้อมกัน
 
"จนกว่าจะจัดการข่าวได้พวกแกต้องมาอยู่บ้านของฉันสักพัก"
 
ป๊อบปี้ย่ำ
 
"ไม่มีปัญหาหรอกแต่เสื้อผ้าพวกฉันเอาไรใส่ว่ะ"
 
โทโมะถาม 
 
"ก็กลับไปเอาดิ ถามได้"
 
เขื่อนตอบแทนป๊อบปี้ 
 
"พรุ้งนี้ค่อยกลับไปเอาล่ะกันวันนี้พวกแกก็ใส่ชุดฉันไปก่อน"
 
ป๊อบปี้พูดและขึ้นไปบนบ้านทันที
 
"เห้ออ~ เข้าใจยากจริงๆ"
 
จองเบส่ายหัว
 
"ไปนอนได้แล้วไป"
 
เคนตะไล่ทั้ง 3 ให้ขึ้นไปนอนบนบ้าน พรุ้งนี้คงมีอะไรอีกเยอะและก็ต้องวุ่นมากแน่ๆ
 
Rs
 
'แซ่ด แซ่ด'
 
สามสาวเดินเข้ามาถึงบริษัทก็เต็มไปด้วย ความวุ่นวาย ต่างๆ ตอนนี้เท้าเฟย์จัดได้ว่าหายดีแล้วแต่ก็ยังมีเจ็บนิดหน่อยแต่ก็พอเดินได้
 
"พี่เชค่ะ!"
 
ฟางเรียกพี่เช ที่ยืนพิงอยู่ตรงเคาน์เตอร์ และดูยุ่งมาก พี่เชวิ่งมาหาแทบจะทันที
 
"ว่าไงค่ะ คุณน้อง"
 
"ทำไมบริษัทดูยุ่งๆแแบบนี้ละค่ะ"
 
"อ้าว คุณน้อง 3 คนยังไม่ได้ข่าวอีกหรอค่ะ?"
 
2 สาวส่ายหัว แต่เฟย์ก้มหน้่าหงุด เพราะรู้ดีว่าเป็นข่าวอะไร 
 
"งั้นถ้าคุณน้องอยากรู้ น้องไปหยิบ ข่าวบันเทิงของวันนี้มาอ่านนะค่ะ พี่เตรียมไว้ในห้องของน้องแล้ว รู้แน่ๆค่ะ ว๊ายยย!! แย่แล้ว สายแล้ว แล้วน้องมีคิวเยอะมาก น้องๆ ก็วุ่นไม่แพ้พี่แน่ถ้าได้ดูคิววันนี้ของน้องๆ แน่นเอียดค่ะ วันนี้น้องๆ คงได้กลับ รุ่งเช้าเลยนะค่ะ พี่ต้องไปแล้วแย่แน่ๆ ไว้เจอกันใหม่นะค่ะ See You"
 
พี่เชพูดรัวๆเร็ว แล้ววิ่งสบัดก้นออกไป
 
"ข่าวอะไรน่าา"
 
ฟางถาม
 
"ฉันว่าต้องเกี่ยวกับไอ้เจ้า 5 คนนั้นแน่ๆเลย"
 
แก้วลูบคางพลางคิด
 
"ทำไมถึงมั่นใจอย่างงั้นล่ะแก้ว"
 
ฟางถาม
 
"ก็เพราะว่า เมื่อวาน โมะพูดประมาณว่า 'ไม่ว่าวันนี้จะีมีข่าวอะไรหรืออะไรที่ต้องทำให้ทะเลาะกันขอให้เชื่อใจโมะนะ' ประมาณนั้น เรารีบขึ้นไปดูเถอะ"
 
แก้ว จูง'กึ่ง'ลาก ฟางไปที่ห้อง โดยมีเฟย์เดินตามอย่างกระวนกระวาย
 
แล้วในที่สุด 2 สาวก็เดินเข้ามาในห้องพบ ว่ามีข่าวบันเทิงวางกองเต็มโต๊ะ และมีรูป 3 สาว olives บีบน้ำตากันยกใหญ่
 
"นี้ไงๆ"
 
แก้วเปิดอ่านฟางเลยเข้ามาอ่านด้วย ก็พบกับข่าวที่ทำให้สะเทือนใจไม่้น้อย แก้วกับฟางมองหน้ากัน ก่อนที่แก้วจะเดินถือหนังสือพิมพ์ ออกไปพร้อมฟางอย่างรวดเร็ว โดยไม่สนใจตารางคิวที่อยู่บนโต๊ะ เฟย์ที่เพิ่งขึ้นมาต้องวิ่งตามไปดู 
 
'K-OTIC ROOM'
 
ฟึ่บ!!
 
"นี้มันหมายความว่าไง"
 
โทโมะัหันไปมองคนที่ปาหนังสือพิมพ์ใส่หน้าเขา ก่อนจะเบิกตากว้าง ทำให้ทั้ง 4 คนที่เหลือนั่งไม่ติดเก้าอี้เพราะทั้ง 2 คนรู้เร็วเกินไป แต่ก็หน้าจะู้รู้อยู่หรอก บริษัทวุ่นซะขนาดนี้
 
โทโมะเดินเข้ามาจับแขนแก้ว
 
"โมะบอกแล้วไงว่าให้เชื่อใจโมะ เชื่อใจหัวใจดวงนี้ว่าโมะมีแก้วคนเดียว คนนั้นก็แค่อดีต"
 
"จะให้เชื่อใจทั้งๆที่เห็นตำตาอย่างงี้หรอ"
่
"แล้วแก้วไม่คิดละว่่าเขา ออกมาพูดเองฝ่ายเดียวพวกเราได้ออกไปพูดด้วยซะที่ใหน แล้วใหนละภาพที่เราอยู่กับพวกเขา เราไม่ได้ติดต่อกันเป็นปีแล้ว"
 
โทโมะพูดให้แก้วเข้าใจและให้สาว 2 คนเข้าใจเพื่อนของตัวเองด้วย 3 สาวนิ่งไป ก่อนจะคิดได้ว่าคนที่ผิดคือ 3 คนนั้น ที่ออกมาให้สัมภาษณ์กันเอง แก้วอ่อนลง
 
"เข้าใจแล้วสินะ"
 
โทโมะพูดพลางดึงแก้วเข้าไปกอด
 
'ง่ายไปป่ะว่ััะ'<<ขอโทษนะที่มัน ง่าย! >>PA_POW
 
เคนตะคิดในใจ
 
"เขื่อน!!"
 
เฟย์วิ่งเข้าไปกอดเขื่อนแน่น เขื่อนลูบหัวเบา และจูบเลือนผมนุ่มนั้นอย่างรักใคร่ และเข้าใจ ป๊อบเดินเข้ามาหาฟางแล้วกดหัวฟางซบลงที่อกกว้าง 
 
"เ้ห้ออ จบ! สักที เคลียไปได้ 15% แล้ว"
 
จองเบ พิงพนักเก้าอี้อย่างเหนื่อยอ่อน
 
ปึง!!
เสียงประตูถูกเปิดออกดังสนั่น
 
"ยังไม่จบหรอก!"
 
"-[]-!!!!"<<สีหน้าของ ทั้ง 8 คน
 
'ซวยแล้วไง มาถึงนี้เลยหรอว่ะ'
 
เคนตะคิดอย่างอึ่งๆ สงสัย สงครามความรักและสงครามประสาท กำลังเริ่มขึ้นในบัดดล เคนตะกับจองเบขอเปิดตั้งแต่ตอนนี้เป็นต้นไป ไป ไป ไป ไป (เอ็กโค่ว เพื่อ?)
 

 
ใครเข้ามาในห้อง ระหว่างที่ทั้ง 6 กำลัง ปรับความเข้าใจกันหว่า?? ติดตามได้ใน ตอนต่อไป อย่าลืม!! วิจารณ์(หลง จารย์ ตั้งนาน) + โหวต เป็นกำลังใจให้ไรเตอร์ด้วยนะค่ะๆ รักทุก คอมเม้น และ โหวต และทุกๆคนที่สุดเลยยยย