นิยายเรื่องมามะมาให้รักซะดีๆยัยแม่มดตัวตัวแสบ

บอม(ที่มาช่วยจินนี่เก็บของที่คอนโดก็หันไปเห็นรูปจินนี่ถ่ายกับโทโมะก็จะเข้าไปเก็บเพราะเห็นว่ามันเก่าแล้ว
จินนี่//อย่ายุ่งกับของพวกนั้นนะ(เดินเข้ามาหยิบอย่างหวงแหน)
บอม(หันมา)ทำไม จินๆยังไม่ลืมโมะใช่ไหม(ถามอย่างน้อยใจ)
จินนี่(มองรูปน้ำตาซึมไหลออกมา)บอมจะกลับไปก็กลับไปก่อนนะ เราอยากอยู่คนเดียว(เดินเข้าห้องไป)
บอม(ได้แต่มองอย่างปวดจริง)เมื่อไหร่ ฉันจะได้เป็นตัวจริงของเธอ(เปิดประตูออกไปพร้อมกับเห็นโทโมะเดินเข้ามากับแก้วและป๊อบปี้จึงหลบอยู่หลังเสา)
โทโมะ//จิน อยู่ในห้องหรือเปล่า
จินนี่(เปิดประตูออกมา)อ้าว โมะ แก้ว(ยิ้มให้)เข้ามาสิ
แก้ว//เธอจะไปแล้วหรอ(มองไปที่ห้องโล่งๆ)
จินนี่(พยักหน้า)จ๊ะ  เออโมะไปเอาของกับจินข้างล่างหน่อยสิจินยกไม่ไหว
แก้ว//ไปสิโมะไปช่วยจินเค้ายกหน่อย
โทโมะ//ได้สิว่าแต่บอมไม่มาด้วยหรอ
จินนี่//บอมเพิ่งกับไปเมื่อกี้นี้เอง(เดินลากโทโมะออกไป)
โทโมะ//ไปอยู่โน่นก็อย่าลืมดูแลตัวเองด้วยรู้ไหม
จินนี่//สั่งเป็นพ่อเชียว รู้แล้ว(เปิดลิฟย์มาเห็นบอมยืนรออยู่)บอม
โทโมะ//มีคนช่วยยกแล้วงั้นหมดขึ้นไปหแก้วนะ(ตบบ่าแล้วเดินออกไป)
จินนี่//บอมลืมอะไรหรอ
บอม//เปล่าบอมคิดว่าบอมจะมาช่วยจินเก็บของนะพรุ่งนี้เราก็บินไปอังกฤษแล้วไม่ใช่หรอ(ขยี้หัวจินนี่แล้วโอบคอเดินไปเอาของ)
ป๊อบปี้//พี่จินนี่สวยดีนะค่ะพี่แก้ว
แก้ว//อืม สวยมากแถมนิสัยดีด้วย(ฝืนยิ้มออกมา)
โทโมะ//นี้สาวๆวันนี้เราจัดบ้านฉลองให้กับจินนี่กับบอมไหม(เดินเข้า)
ป๊อบปี้//โอเค ค่ะพี่เขยเดียวป๊อบปี้จัดการเอง
แก้ว/งั้นแก้วจะเตรียมเรื่องอาหารโอเคไหม
โทโมะ//ก็ได้ ตามใจที่รักนะ
ป๊อบปี้//งั้นเรากลับบ้านกันเหอะ(จับมือโทโมะแล้วหายไป)
ซาเนียร์//หวายมันเกิดไรขึ้นเล่าให้พี่ฟังได้(นั่งลงข้างๆ)
หวาย//ไม่มีไรค่ะ(เพราะไม่อยากเล่าอะไรหวายก็ได้แต่เงียบ)
ซาเนียร์(อ่านในใจหวายก็รู้ว่าหวายกำลังคิดอะไร)พี่รู้ว่าเราเป็นอะไร ถ้าไม่พร้อมที่จะกลับไปหาครอบครัวก็อยู่กับพี่ที่นี้แหละอยู่เป็นเพื่อนยัยทิฟฟานี(ยิ้มให้อย่างอ่อนโยน)
หวาย(ยกมือไหว้)ขอบคุณนะพี่ซาเนียร์งั้นหวายขอตัวไปพักผ่อนก่อนนะ(ลุกขึ้นมาแล้วหายตัวไป)
ทิฟฟานี่//พี่ซาวันนี้บ้านแก้วมีงานเลี้ยงไปด้วยกันไหม(เข้ามาเกาะแขน)
ซาเนียร์//ไปก็ได้ เออทิฟฟานี่ หวายกับมนุษย์คนนั้นรักกันหรอ(ถามด้วยความสงสัย)
ทิฟฟานี่//จะว่างั้นก็ได้แต่ว่ามนุษย์คนนั้นกำลังจะมีลูกยัยหวายจึงต้องตัดใจนะ
ซาเนียร์//ก็อย่างว่าแหละแม่มดกับมนุษย์จะรักกันได้ไงว่าไหม(มองหน้าน้องสาว)
ทิฟฟานี่//ค่ะ(ยิ้มให้)
ตอนเย็น
แก้ว//พ่อโยชิ มาตั้งแต่เมื่อไหร่ค่ะ(มองเห็นพ่อตัวเองยืนอยู่ที่ทางเดินเข้าบ้าน)
โทโมะ(ยกมือไหว้)หวัดดีคับคุณอา
ป๊อบปี้(เดินเข้ามากอด)พ่อมาทำไมไม่บอกป๊อบปี้ก่อนล่ะ(มองหน้าพ่อแล้วอ้อนทันที)
พ่อโยชิ//พ่อแค่จะมาบอกว่าสิ่งที่รู้กำลังทำอยู่พ่อขอให้หยุดเดี๋ยวนี้
แก้ว(เงียบ)พ่อรู้หรอค่ะ
พ่อโยชิ//พ่อรู้มาตลอดว่ารู้กับมนุษย์คนนี้กำลังคบกันอยู่ด้วยซ้ำแต่พ่อแค่ขอใหลูกคิดนะว่ามนุษย์กับแม่มดมันรักกันไม่ได้
โทโมะ(แย้งขึ้นมา)แต่ผมรักลูกสาวพ่อจริงๆนะคับ
พ่อโยชิ(หันมา)ใครถามเจ้าไม่ทราบเงียบไปเลย
ป๊อบปี้//พี่โมะ ก็นิสัยดีนะพ่อ
แก้ว//หนูกับโมะรักกันจริงๆนะค่ะพ่อ(เดินเข้ามากอด)
พ่อโยชิ//พ่อขอสั่งห้ามถ้าเรายังขืนดื้อดึ้งจะคบมนุษย์พ่อจะพาเรากลับบ้าน(น้ำเสียงจริงจัง)
โทโมะ//ถึงผมจะเป็นมนุษย์แต่ผมก็รักแก้วอย่างจริงใจนะคับ
พ่อโยชิ//นายมีอะไรมาพิสูจน์ว่ารักลูกสาวฉันจริง(มองหน้า)
โทโมะ//ถ้า ผมพิสูจน์ตัวเองให้คุณอาเห็นคุณอาต้องยอมให้ผมคบกับแก้วได้ไหมคับ
พ่อโยชิ//ฉันไม่รับปากไปแก้ว ป๊อบปี้กลับบ้าน(ดึงลูกสาวสองคนทะลุมิติออกไป)
พิชชี่//เป็นไงไอโมะจึงจงอางหวงลูกสวถึงกับจ๋อยเลยหรอว่ะ(เดินมาตบบ่า)
โทโมะ//ฉันจะพิสูจน์ให้พ่อแก้วเห็นว่าฉันสามารถดูแลลูกสาวเค้าได้
พิชชี่(หัวเราะออกมา)ข้าว่าแก้วต้องดูแลแกมากกว่าเค้าเป็นพ่อมดแม่นะ(หันไปเห็นผู้ชายคนนึงกำลังยืนรดน้ำต้นไม้อยู่)เฮ้ยไอโมะนั้นมัน
โทโมะ(หันไป)//ออ นั้นพี่ซาเนียร์พี่ชายทิฟฟานี่นะเค้าเพิ่งงย้ายมาอยู่พี่เค้ามีความสามารถเยอะมากพูดได้ตั้งหลายภาษา
พิชชี่//ภาษาหมานะ(เดินหงุดหงิดออกไป)