นิยายเรื่องมามะมาให้รักซะดีๆยัยแม่มดตัวตัวแสบ

บอม(ที่มาช่วยจินนี่เก็บของที่คอนโดก็หันไปเห็นรูปจินนี่ถ่ายกับโทโมะก็จะเข้าไปเก็บเพราะเห็นว่ามันเก่าแล้ว

จินนี่//อย่ายุ่งกับของพวกนั้นนะ(เดินเข้ามาหยิบอย่างหวงแหน)

บอม(หันมา)ทำไม จินๆยังไม่ลืมโมะใช่ไหม(ถามอย่างน้อยใจ)

จินนี่(มองรูปน้ำตาซึมไหลออกมา)บอมจะกลับไปก็กลับไปก่อนนะ เราอยากอยู่คนเดียว(เดินเข้าห้องไป)

บอม(ได้แต่มองอย่างปวดจริง)เมื่อไหร่ ฉันจะได้เป็นตัวจริงของเธอ(เปิดประตูออกไปพร้อมกับเห็นโทโมะเดินเข้ามากับแก้วและป๊อบปี้จึงหลบอยู่หลังเสา)

โทโมะ//จิน อยู่ในห้องหรือเปล่า

จินนี่(เปิดประตูออกมา)อ้าว โมะ แก้ว(ยิ้มให้)เข้ามาสิ

แก้ว//เธอจะไปแล้วหรอ(มองไปที่ห้องโล่งๆ)

จินนี่(พยักหน้า)จ๊ะ  เออโมะไปเอาของกับจินข้างล่างหน่อยสิจินยกไม่ไหว

แก้ว//ไปสิโมะไปช่วยจินเค้ายกหน่อย

โทโมะ//ได้สิว่าแต่บอมไม่มาด้วยหรอ

จินนี่//บอมเพิ่งกับไปเมื่อกี้นี้เอง(เดินลากโทโมะออกไป)

โทโมะ//ไปอยู่โน่นก็อย่าลืมดูแลตัวเองด้วยรู้ไหม

จินนี่//สั่งเป็นพ่อเชียว รู้แล้ว(เปิดลิฟย์มาเห็นบอมยืนรออยู่)บอม

โทโมะ//มีคนช่วยยกแล้วงั้นหมดขึ้นไปหแก้วนะ(ตบบ่าแล้วเดินออกไป)

จินนี่//บอมลืมอะไรหรอ

บอม//เปล่าบอมคิดว่าบอมจะมาช่วยจินเก็บของนะพรุ่งนี้เราก็บินไปอังกฤษแล้วไม่ใช่หรอ(ขยี้หัวจินนี่แล้วโอบคอเดินไปเอาของ)

ป๊อบปี้//พี่จินนี่สวยดีนะค่ะพี่แก้ว

แก้ว//อืม สวยมากแถมนิสัยดีด้วย(ฝืนยิ้มออกมา)

โทโมะ//นี้สาวๆวันนี้เราจัดบ้านฉลองให้กับจินนี่กับบอมไหม(เดินเข้า)

ป๊อบปี้//โอเค ค่ะพี่เขยเดียวป๊อบปี้จัดการเอง

แก้ว/งั้นแก้วจะเตรียมเรื่องอาหารโอเคไหม

โทโมะ//ก็ได้ ตามใจที่รักนะ

ป๊อบปี้//งั้นเรากลับบ้านกันเหอะ(จับมือโทโมะแล้วหายไป)

ซาเนียร์//หวายมันเกิดไรขึ้นเล่าให้พี่ฟังได้(นั่งลงข้างๆ)

หวาย//ไม่มีไรค่ะ(เพราะไม่อยากเล่าอะไรหวายก็ได้แต่เงียบ)

ซาเนียร์(อ่านในใจหวายก็รู้ว่าหวายกำลังคิดอะไร)พี่รู้ว่าเราเป็นอะไร ถ้าไม่พร้อมที่จะกลับไปหาครอบครัวก็อยู่กับพี่ที่นี้แหละอยู่เป็นเพื่อนยัยทิฟฟานี(ยิ้มให้อย่างอ่อนโยน)

หวาย(ยกมือไหว้)ขอบคุณนะพี่ซาเนียร์งั้นหวายขอตัวไปพักผ่อนก่อนนะ(ลุกขึ้นมาแล้วหายตัวไป)

ทิฟฟานี่//พี่ซาวันนี้บ้านแก้วมีงานเลี้ยงไปด้วยกันไหม(เข้ามาเกาะแขน)

ซาเนียร์//ไปก็ได้ เออทิฟฟานี่ หวายกับมนุษย์คนนั้นรักกันหรอ(ถามด้วยความสงสัย)

ทิฟฟานี่//จะว่างั้นก็ได้แต่ว่ามนุษย์คนนั้นกำลังจะมีลูกยัยหวายจึงต้องตัดใจนะ

ซาเนียร์//ก็อย่างว่าแหละแม่มดกับมนุษย์จะรักกันได้ไงว่าไหม(มองหน้าน้องสาว)

ทิฟฟานี่//ค่ะ(ยิ้มให้)

ตอนเย็น

แก้ว//พ่อโยชิ มาตั้งแต่เมื่อไหร่ค่ะ(มองเห็นพ่อตัวเองยืนอยู่ที่ทางเดินเข้าบ้าน)

โทโมะ(ยกมือไหว้)หวัดดีคับคุณอา

ป๊อบปี้(เดินเข้ามากอด)พ่อมาทำไมไม่บอกป๊อบปี้ก่อนล่ะ(มองหน้าพ่อแล้วอ้อนทันที)

พ่อโยชิ//พ่อแค่จะมาบอกว่าสิ่งที่รู้กำลังทำอยู่พ่อขอให้หยุดเดี๋ยวนี้

แก้ว(เงียบ)พ่อรู้หรอค่ะ

พ่อโยชิ//พ่อรู้มาตลอดว่ารู้กับมนุษย์คนนี้กำลังคบกันอยู่ด้วยซ้ำแต่พ่อแค่ขอใหลูกคิดนะว่ามนุษย์กับแม่มดมันรักกันไม่ได้

โทโมะ(แย้งขึ้นมา)แต่ผมรักลูกสาวพ่อจริงๆนะคับ

พ่อโยชิ(หันมา)ใครถามเจ้าไม่ทราบเงียบไปเลย

ป๊อบปี้//พี่โมะ ก็นิสัยดีนะพ่อ

แก้ว//หนูกับโมะรักกันจริงๆนะค่ะพ่อ(เดินเข้ามากอด)

พ่อโยชิ//พ่อขอสั่งห้ามถ้าเรายังขืนดื้อดึ้งจะคบมนุษย์พ่อจะพาเรากลับบ้าน(น้ำเสียงจริงจัง)

โทโมะ//ถึงผมจะเป็นมนุษย์แต่ผมก็รักแก้วอย่างจริงใจนะคับ

พ่อโยชิ//นายมีอะไรมาพิสูจน์ว่ารักลูกสาวฉันจริง(มองหน้า)

โทโมะ//ถ้า ผมพิสูจน์ตัวเองให้คุณอาเห็นคุณอาต้องยอมให้ผมคบกับแก้วได้ไหมคับ

พ่อโยชิ//ฉันไม่รับปากไปแก้ว ป๊อบปี้กลับบ้าน(ดึงลูกสาวสองคนทะลุมิติออกไป)

พิชชี่//เป็นไงไอโมะจึงจงอางหวงลูกสวถึงกับจ๋อยเลยหรอว่ะ(เดินมาตบบ่า)

โทโมะ//ฉันจะพิสูจน์ให้พ่อแก้วเห็นว่าฉันสามารถดูแลลูกสาวเค้าได้

พิชชี่(หัวเราะออกมา)ข้าว่าแก้วต้องดูแลแกมากกว่าเค้าเป็นพ่อมดแม่นะ(หันไปเห็นผู้ชายคนนึงกำลังยืนรดน้ำต้นไม้อยู่)เฮ้ยไอโมะนั้นมัน

โทโมะ(หันไป)//ออ นั้นพี่ซาเนียร์พี่ชายทิฟฟานี่นะเค้าเพิ่งงย้ายมาอยู่พี่เค้ามีความสามารถเยอะมากพูดได้ตั้งหลายภาษา

พิชชี่//ภาษาหมานะ(เดินหงุดหงิดออกไป)