My Girlfriend เธอเป็นแฟนฉันนะ

ตอนที่ 6

At ลานจอดรถ

                “โอ๊ยยยยย แกจะลากฉันมาทำไมว่ะเนี่ย” พอฉันปล่อยให้เป็นอิสสระยัยแก้วก็บ่นทันที

                “นั่นดิว่ะไอ้เขื่อน ยังไม่ได้เคลียร์กับยัยแก่นแก้วเลย เรื่องอะไรว่ะมาฉันเป็นตุ๊ดกลางห้างขนาดเนี่ย สาวๆ ไม่เข้าใจฉันผิดไปหมดแล้วหรอว่ะ” นายโทโมะก็หันไปบ่นนายเขื่อน

                “ก็มันหน้ามั้นยหล่ะ ไปทะเลาะกันเสียงดังกลางห้าง ถ้าไม่ลากมาก ป่านนี้ ร.ป.ภ. เค้าคงไปลากพวกแกแล้วหล่ะมั้ง” ฉันหันไปโวยให้ แหมชอบทำให้อารมณ์ขึ้น

                “แกก็เห็นหนิเฟย์ ว่าไอ้ทัพพีเนี่ยมันหาเรื่องพี่ก่อน “ พี่ฟางพูดแล้วบุ้ยปากไปทางนายป๊อปปี้ที่ยืนจ้องหน้านายเขื่อนอยู่

                “นี่ๆ พูดให้มันดีๆนะ ฉันก็แค่ถามว่าเธอกระซิบอะไรกัน เธอต่างหากหาเรื่องฉัน ฉันถามของฉันดีๆ เธอตอบอย่างกับไม่เต็มใจตอบฉันอย่างนั้นแหละ”

นายป๊อปปี้ร่ายยาวเหยียด แล้วเลิกคิ้วให้พี่ฟางข้างหนึ่งที่ใครเห็นเป็นต้องบอกว่าหล่อ แต่ในความคิดพี่ฟางฉันว่าพี่เค้าคิดว่าตานี่มันกวนประสาทมากกว่านะ

                “ก็ใช่หนะสิ นายน่าจะรู้นะ ว่าฉันไม่เต็มใจตอบคำถามนายแต่แรกแล้วด้วย” พี่ฟางูดพร้อมกับกำหมัดแน่น เหมือนกำลังระงับอารมณ์โกรธที่พุ่งขึ้นสูง

                “ถ้าเธอไม่เต็มใจตอบคำถามฉันทำไมเธอไม่ให้เฟย์ตอบหล่ะ ตอนฉันถามฉันไม่ได้เจาะจงว่าให้เธอตอบซะหน่อย ^^” นายป๊อปปี้พูดแล้วยิ้มระรื่น เหอะๆ นายนี่กวนประสาทคนเก่งจริงๆ ฉันว่าพี่ฟางนะ กวนประสาทคนเก่งมากแล้ว พอมาเจอนายป๊อปปี้ นายป๊อปปี้เก่งกว่าเยอะเลย ==

Fang talk

                อ๊ายยยยยย นายป๊อปปี้มันกวนประสาทที่สุดเลย ไอ้บ้าเอ๊ยย นี่ถ้าไม่ติดว่าใส่กระโปรงสั้น แม่โดดก้านคอไปนานแล้วน่ะเนี่ย ฮึ่ย!!! พระเจ้าช่วย

                “ไอ้ทัพพีแกจะกวนประสาทฉันอีกนานไหมห๊ะ ฉันอยากจะกระโดดก้านคอนายจะแย่แล้วเนี่ย” อยากจะบ้าตายผู้ชายบ้าอะไรไม่รู้ไม่มีความเป็นสุภาพบุรุษเอาซะเลย คิดแล้วอารมณ์เสีย

                “เหอะๆ อย่างเธอเอาแค่ก้นให้ถึงก่อนเถอะ ไม่ต้องเอาถึงคอหรอก” กรี๊ดดดดดดดดด มันว่าฉันเตี้ยใช่มั้ย โอ๊ยยย ฉันควรจะทำยังไงกับผู้ชายคนนี้ดี พระเจ้าบอกลูกทีว่านี่คือผู้ชายยยยย.... อาเมนนนน =o=

                “ไอ้ป๊อปปี้!!! นายว่าฉันเตี้ยหรอห๊ะ” ฉันพูดพร้อมกับยกมือขึ้นชี้หน้านายป๊อปปี้อย่างเอาเรื่อง เหอะ!!! นายเนี่ยกวนประสาทคนเป็นงานอดิเรกหรือไง

                “ฉันเปล่าว่าเธอน่ะ” นายป๊อปปี้พูดแล้วทำสีหน้าไม่รู้ไม่ชี้ ซึ่งการกระทำแบบนี้มันกำลังทำให้ฉันหมดความอดทน อยากจะตบหน้าหมอนี่จริงๆเลย ให้ตายสิ

 ^_______________________________________________________________^

ว้าววววว ในที่สุดพลอยก็ได้ฤกษ์ (เขียนถูกมั้ยอ่ะ -0-) อัพนิยายสักที หลังจากที่เปิดเทอมได้แค่สองวัน การบ้านแน่นเอี๊ยดดด~!!! เลยจะบอกว่าอาจจะไม่ค่อยได้มาอัพ แต่ก็อย่าเพิ่งเลิกติดตามนิยายของพลอยนะ ขอร้อง~ T^T แล้วสัญญาว่าจะพยายามหาเวลามาอัพเรื่องนี้ให้จบบบ สัญญาๆๆ อีกอย่างช่วงนี้กำลังทำใจเรื่องพี่เคโอของเราด้วย พยายามทำใจสุดๆเลยนะเนี่ย อยากบอกว่าข่าวนี้ทำเราจิตตกไปหลายวันเลยหล่ะ โฮกกกก~ T^T แล้วก็ขอบคุณทุกคนที่ติดตามนิยายเรื่องนี้ด้วยนะค่ะ อย่าเพิ่งเลิกอ่านกันนะ~ บายยยย