My Girlfriend เธอเป็นแฟนฉันนะ

ตอนที่ 4
Fang talk
กราบสวัสดีท่านผู้อ่านงามๆ 1 ที ตอนนี้มาอยู่กับฟางกี้คนสวยนะค่ะ อยากรู้มั้ยเอ่ยว่าฟางทำอะไรอยู่ 555 ฟางกลับมาจากโรงเรียนแล้วค่ะแล้วตอนนี้ฟางก็กำลังเปลี่ยนเสื้อผ้าอยู่ จุ๊ๆ อย่าแอบดูสิเค้าอายน้า~ (นางเอกชักบ้า - -//ไรเตอร์) ฟางกำลังจะไปช๊อปปิ้งค่ะ หลังจากที่ไปโรงเรียนเหนื่อยๆ พวกเรา 3 คน ฟาง เฟย์ แก้ว นัดกันว่าเราจะไปเที่ยวให้หายเหนื่อยกันค่ะ ฮิๆ ช๊อปปิ้งๆๆๆๆ ลั้นลา~
 
ก๊อกๆๆ
                “ใครค่ะ”
                “พี่ฟางค่ะ เฟย์เข้าไปนะ”  อ๊ะ ยัยเฟย์นี่เองนึกว่าใคร
 
                “เข้ามาๆ”  ปากตอบยัยเฟย์ ส่วนมือก็ง่วนอยู่กับการแต่งหน้า
 
                “พี่ฟางเสร็จยัง แก้วมารอแล้วนะ” ยัยเฟย์แกจะเร่งฉันอะไรนักหนาเนี่ยดูสิผมที่ฉันมัดอยู่มันเบี้ยวเนี่ย หวังว่าคงไม่สวยน้อยลงหรอกนะ ฮึ่ย!!!
 
                “เออๆ เสร็จแล้วน่าแกจะบ่นอะไรนักหนา ป่ะๆ” พูดจบก็คว้ากระเป๋า เดินสะบ๊อบเลี่ยงการโดนบ่นทันที ชีวิตนี้น่าเศร้านัก มีน้องสาวก็เหมือนมีแม่ เหอะ คิดแล้วเศร้า T^T
 
                “เฮ้ย!!! พี่ฟางคิดจะเดินหนีก็ไปเฉยเลยนะ” ชิ!! ใครจะอยู่ให้แม่คนที่ 2 บ่นล่ะย่ะ
 
ห้องรับแขก
                พอฉันเดินลงมาก็เจอยัยแก้วนั่งทำหน้าเจี๊ยมเจี้ยมอยู่ที่ห้องรับแขก 5555 ยัยแก้วทำหน้าแบบนี้หน้ารักชะมัดเลย แต่เห็นหน้ายัยแก้วก็นึกถึงโทโมะ พอนึกถึงโทโมะ ฉันก็ต้องนึกถึงหน้าตากวนอวัยวะเบื้องล่างของไอ้ทัพพี ฮึ่ย!! คิดถึงหน้านายนั่นแล้วคันเท้ายิกๆแหะ รู้สึกอยากจะประเคนฝ่าเท้าอันสวยงามของฉัน ลงบนใบหน้า (หล่อๆ) ของหมอนั่นจริงเลย ฮึ่ย!!! คิดแล้วมันมีอารมณ์ (เอ่อ... อารมณ์?// ไรเตอร์) เห้ย!!! ไรเตอร์ เรื่องนี้ชอบคิดนอกเรื่อง หมายถึงอารมณ์โกรธ ไม่ใช่อารมณ์อย่างว่า (เท่าที่รู้ไรเตอร์ก็ยังไม่ได้ว่าอะไรสักหน่อย เจ๊พูดของเจ๊เองน่ะ -_-// ไรเตอร์) ฮึ่ย!!! เกลียดไรเตอร์เรื่องนี้จริงเชียว ( -_-^^//ไรเตอร์)
 
                “ฟาง... ฟาง ยัยฟาง!!!” โอ๊ยยัยบ้าตะโกนทำไมอยู่ใกล้กันแค่นี้เองนะ
 
                “อะไรเล่า ตะโกนทำไมเรียกดีๆก็ได้ บ้านฉันไม้ได้อยู่ติดสนามบินนะ” ฉันหันไปแขวะยัยแก้วที่เดินมาตะโกนกรอกหูฉัน
 
                “ก็ฉันเรียกแกจนคนทั้งหมู่บ้านได้ยินแล้ว แต่แกมัวแต่ใจลอยคิดถึงหนุ่มที่ไหนก็ไม่รู้ เลยไม่ได้ยินที่ฉันเรียกแก” ยัยแก้วบ่นยาวเหยียด  ฉันไม่เข้าใจว่าทำไมรอบข้างฉันต้องมีแต่คนขี้บ่นด้วย พระเจ้าช่วยตอบลูกที.... อาเมนนนนน~  =^=
 
                “ว่าแต่เราจะไปกันได้แล้วยัง แล้วใครจะขับรถ” ยัยเฟย์ถามหลังจากที่เดินลงมาข้างล่างเรียบร้อยแล้ว
 
                “ฉันไม่เอานะ ยังไม่ได้ไปสอบใบขับขี่” ฉันกับยัยแก้วพูดพร้อมกัน ถ้ายัยแก้วยังไม่สอบใบขับขี่เราคงต้องขึ้นแท็กซี่แล้วล่ะเพราะยัยเฟย์ก็ยังไม่สอบเหมือนกัน
 
                “ให้คนขับรถไปส่งก็ไม่ได้ เพราะว่าไปส่งคุณพ่อคุณแม่ไปงานเลี้ยง” ยัยเฟย์บ่นอีกล่ะ ==
 
                “แล้วคนบ้านแกล่ะแก้ว” ฉันหันไปถามยัยแก้ว
 
                “ไม่อยู่ รู้สึกว่าไปส่งพ่อกับแม่งานอะไรสักอย่างไม่รู้ รู้แต่ว่าฉันไม่สนใจ” ฉันก็พอจะเดาได้ เพราะคนอย่างแกคงไม่สนใจงานพวกนี้เท่าไหร่ ฉันก็ไม่ค่อยสนหรอก เพราะฉันไม่ค่อยสุงสิงกับคนแปลกหน้าสักเท่าไหร่
 
                “ O.K. เอาเป็นว่าเราเดินไปหน้าปากซอย แล้วเรียกแท็กซี่กัน” ยัยเฟย์ พูดตัดบทแล้วเดินนำออกไป ตามด้วยฉันและ ยัยแก้ว เดินไปพร้อมกัน
 
At สยาม
ตอนนี้พวกเราเดินทางมาถึงสยามแล้วค่ะ พอมาถึงปุ๊บ ยัยเฟย์ ก็ชวนเข้าร้านไอศกรีมปั๊บ ยัยนี่ชีวิตนี้มีแต่กิน =*= ฉันนับถือน้องสาวฉันจริงๆ เรื่องกินต้องยกให้เฟย์และหลังจากทานไอศกรีมเสร็จแล้วเราก็เดินออกมาจากร้านไอศกรีม มุ่งหน้าไปร้านขายเสื้อผ้า
 
“โอ๊ย!!!/โอ๊ย!!!” แต่ ยัยแก้ว ก็ดันไปเดินชนใครก็ไม่รู้
 
“ขอโทษค่ะ/ขอโทษครับ” แล้วทั้งสองคนก็พูดพร้อมกัน
 
“เห้ย!!!!” คราวนี้ไม่ใช่สองคน แต่มันทั้ง 6 คนเลยก็คนที่ ยัยแก้ว เดินชนหน่ะมันเป็น.....
 ^_______________________________________________________________^
มาอัพแล้วน้า เม้นโหวตให้ด้วยน่ะค่ะ แล้วก็ขอบคุณทุกคนที่ติดตามคอยเม้น คอยโหวตให้กำลังใจไรเตอร์ทุกตอน ขอบคุณมากน่ะค่ะ กระซิกๆๆ ซึ้งใจ T^T 555555 (มันบ้าแล้วอย่าไปสนใจมัน) ขอตัวน่ะค่ะ บ๊ายบาย