ภารกิจรัก ภารกิจร้าย

................................                Chapter 4 ;สะดุดรัก                ..........................................
 
"จินนี่ ๆๆ"
 
"อะรัยจร๊ ?"
 
"ถามจริง ๆเถอะเธอไปเอานายโดโซะ!เอ้ยโทโมะได้ไงอ่ะ?"
 
"โมะเขาเป็นคนดีนะ นิสัยดีมีฐานะมีการศึกษาว่าแต่แก้วถามทําไมหรอ?"
 
"ป่าวหรอกชั้นแค่เสียดายเธอน่ะ !คนน่ารักแบบเธอน่าจะเจอคนที่ดีกว่านี้"
 
"โมะเขาดีที่สุดสําหรับชั้นแล้วเหละจร๊า, ขอบใจที่แนะนํานะจร๊า"
 
"อ่อจร๊า ๆๆๆๆ"
 
"ไอ่แก้ว !!!ไปเข้าห้องนํ้าเป็นเพื่อชั้นหน่อยสิ"
 
"แกเนี้ยหนาจริง ๆเลยไอ่ฟางไป ๆๆ"
 
        แก้วเดินตามฟางไปอย่างว่าง่าย !' ระหว่างทางแก้วดันสะดุดหินที่ตรงลานนํ้าพุทําให้ตัวแก้วลอยไป
 
ในอากาศโชคดีที่โทโมะผ่านเข้ามาเห็นก่อน ไม่งั้นละก็ ><
 
"อ้ากกกกปล่อยชั้นลงเด๋ยวนี้นะ ไอ่คนฉวยโอกาศ!!"
 
"เอ้า !ไอ่เราอุส่าห์ช่วย คุณฟางครับเด๋ยวผมอุ้มแก้วไปส่งที่คณะเองนะครับไม่ต้องเป็นห่วง"
 
"นิ !!!!อิตาบ้าชั้นบอกให้ปล่อยไงเล่า 'อายเขาเขนมองกัลเต็มแล้วเห็นไหม ปล่อยๆ ๆเด๋ยวนี้เลยนะ"
 
"ไม่ปล่อย ๆเรื่องรัยผมจะปล่อยคุณไปง่าย ๆเก่งนักก็ดิ้นไปละกัล!!"
 
"โอ้ยยยยย !!' ไอ่บ้าบอกว่าให้ปล่อยไงเล่า ไอ่โรคจิต ไอ่วิตถาน ไ่อ่ ๆๆๆๆๆโอ้ยยด่าไม่ถูกแล้ว"
 
          โทโมะอุ้มแก้วมาจนถึงหน้าคณะ ! และปล่อยแก้วลงเมื่อเห็นจินนี่จองทั้งคู่อยู่
 
"เอ้า!ลงที่นี้เหละ ถึงหน้าคณะคุณแล้ว"
 
"กว่าจะปล่อยลงได้นะไอ่บ้า !!!"
 
"โมะ !แก้ว' นิสองคนนี้รู้จักกันหรอเนี้ย ?ไม่ยักรู้มาก่อนนะ"
 
"ก็ไม่อยากรู้จักหรอกนะจินนี่ โอ้ยยย'ขาชั้น ๆ"
 
เป็นอะไรน่ะแก้ว / เป็นอะไรน่ะแก้ว      จินนี่กับโทโมะอุทานขึ้นมาพร้อมกันเมื่อเห็นแก้วร้องคราง
 
ด้วยอาการเจ็บจากข้อเท้าแผลง
 
"ข้อเท้ามันปวดไปหมดเลยอ่ะ !!"
 
"สงสัยข้อเท้าจะแผลงผมว่าคุณไปตึกพยาบาลก่อนดีกว่านะ"
 
"โอ้ยย กว่าจะถึงเท้าชั้นก็บวมหึ่งนะสิ !"
 
"งั้นเด๋ยวคุณขี่หลังผมไปเดี๋ยวผมพาไปส่งก็ได้'!"
 
"เอ่อ !!ฟางมาพอดี !เดี๋ยวจินนี่กับฟางพยุงแก้วไปส่งเองก็ได้คะ โมะไปเรียนเถอะ"
 
"ครับ ๆๆได้งั้นผมไปละ"
 
"ไปซะได้ก็ดี ใครอยากให้อยู่ละ"
 
         โทโมะ!เดินกลับไปที่คณะอย่างโดดเดียว 'ทางแก้วก็ดีใจที่คนที่เธอเกลียดไปซะได้
 
ภายในใจลึก ๆเธอก็เริ่มเห็นความดีของโทโมะแล้วละ 'แต่ก็ปากแข็งไปอย่างนั่นเอง
 
"ยัยแก้วววว!!!!! 'แกไปโดนอะไรมาน่ะ !ข้อเท้าบวมมากเลย"
 
"เรื่องมันยาว !เด๋ยวชั้นค่อยเล่าแกพาชั้นไปตึกพยาบาลก่อนดีกว่าชั้นปวดข้อเท้าจะแย่แล้ว"
 
"ได้ ๆๆๆๆๆๆ"
 
"มาคร๊เด๋ยวจินช่วยนะ '!!!!"
 
               จินนี่กับฟางช่วยกันพยุงแก้วไปที่ตึกพยาบาล '  แก้วก็เริ่มร้องครางมากขึ้น ๆ
 
     เนื่องจากข้อเท้ามันบวมมากขึ้นเรื่อย ๆ ฟางกับจินนี่ก็เป็นห่วงเพื่อนไม่น้อยเหมือนกัน
 
จินนี่เริ่มสงสัยในพฤติกรรมของแก้วและโทโมะ แต่เธอไม่พูดอะไร' เธอแอบหึงแก้วกับโทโมะนิด ๆ
 
แต่ก็แสดงออกมาไม่ได้เพราะเป็นหวงเพื่อน' ถึงเธอจะมาใหม่และพึ่งรู้จักแก้วแต่เธอก็เริ่มสนิทกับแก้วแล้ว'
 
"อาจารย์ ๆๆๆค่ัะ จริญญาเขาข้อเท้าแผลงอะค่ะ"
 
"ไหน ๆพาเข้ามาในห้องเร็ว ๆเลย 'นิึมันบวมขึ้นเรื่อย ๆใช่ไหม?"
 
"ค่ะ 'พอเพื่อนหนูพยุงหนูเขามาแผลมันก็บวมขึ้นเรื่อย ๆ"
 
"ไหนลองเดินดูสิ 'ถ้าเจ็บบอกอาจารย์!"
 
"โอ้ยย !มันเจ็บตั้งแต่ลุกขึ้นเลยอ่ะคะอาจารย์'!!"
 
"สงสัยข้อเท้าจะทั้งพลิกทั้งแผลงเลยละ 'เกิดจากการที่เราดิ้นหรือข้อเท้ากระทบกับอะไรสักอย่างเด๋ยวอาจารย์
 
จะให้ยาไปทานะ 'เด๋ยวอาจารย์เอาผ้าพันให้นะ !!แล้วนอนที่นี้สักพักแล้วกัล "
 
"งั้นหนูสองคนลานะค่ะ ,แก้วเด๋ยวชั้นมารับนะ"
 
"เออ ๆๆเด๋ยวแร็กเชอร์ข้อความให้ชั้นอ่านด้วยนะ บอกอาจารย์ด้วยว่าชั้นนอนที่อาคารพยาบาล"
 
"ได้ ๆ 'แกนอนไปเถอะ!ไม่ต้องห่วงเด๋ยวชั้นจัดการเอง"
 
             จินนี่กับฟางเดินลงไปเรียนที่คณะของตัวเอง 'ส่วนแก้วก็ต้องทําแผล
 
   แล้วก็นอนพักที่อาคารพยาบาลแต่ก็ไม่วายเป็นห่วงการเรียน 'ก็จะเรียนไม่รู้เรื่องว่างั้น
 
  ในใจแก้วก็ยังคิดเรื่องที่โทโมะอุ้มเธออยู่ตลอดเวลา ' ทั้ง ๆที่เกลียดเขาแต่ก็นึกถึงเขาตลอด
 
"จริญญาเด๋ยวอาจารย์จะไปสอนนักศึกษานะ 'เธอดูแลอาคารให้อาจารย์ด้วยนะ"
 
"ได้คะ ๆๆๆ "
 
               แก้วรับคําของอาจารย์ 'พร้อมกับนอนลงบนเตียงที่อาจารย์จัดเตรียมให้อย่างหว่าเหว้'
 
    แก้วต้องอยู่ที่อาคารนี้คนเดียว ,ในใจก็หวาดกลัวเหมือนกัน
 
"เพราะไอ่โดโซะนั่นคนเดียวทําให้ชั้นต้องมานอนแบบนี้ 'แม่จ๋าแก้วไม่อยากนอนเลย"
 
        ----------------------------------------------------------------------------------
 
               หลังเลิกเรียนจินนี่กับฟางพากันมาดูแก้วที่นอนอยู่อาคารพยาบาล'ด้วยความเป็นห่วงเพื่อน
 
    พอทั้งสองเดินมาได้ครึ่งทาง 'โทโมะก็เดินเข้ามาทัก !!ออกแนวเป็นห่วงแก้วนิด ๆด้วยล่ะ 
 
"สาว ๆ !จะขึ้นไปหาแก้วหรอครับ?"
 
"คร๊ 'โมะไปด้วยกันไหมคร๊ ?"
 
"ไปสิครับ' ผมตั้งใจจะไปเยี่ยมเขาอยู่แล้วน่ะ !"
 
"แหม ๆๆ'คู่นี้หวานกันจังนะคร๊ !!เกรงใจคนไม่มีคู่อย่างฟางมั้งก็ได้นะคร๊"
 
"ไม่หรอกจร๊ !!"
 
55555 / 55555 / 55555  ทั้งสามหัวเราะออกมาพร้อมกัล><
 
"กว่าจะมาได้นะยัยฟาง !!"
 
"โห่ 'แกก็เข้าใจพวกชั้นหน่อยสิยะ!!คณะกับอาคารพยาบาลไกลกัลจะตาย!"
 
"แล้วนิอาการดีขึ้นยังจร๊แก้ว ?"
 
"ดีขึ้นแล้วละจร๊ 'อุส่าห์เดินมาถึงนี้เลยนะจร๊จิน"
 
"ก็ชั้นเป็นห่วงเธอนิิ'ถึงแม้เราจะรู้จักกันได้ไม่นานนัก!แต่ชั้นเริ่มรู้สึกถูกชะตากับแก้วและก็ฟางมากเลยนะ"
 
จร๊าาา ๆๆๆๆ / จร๊าาา ๆๆๆๆ
 
"ฮะแฮ่ม !!!!"
 
"อะไรติดคอมิทราบห่ะ ?"
 
"ป่าวหรอกก'ไอ่เราอุส่าห์เป็นห่วงกลับไม่ทักสักคํา"
 
"เรื่องรัยชั้นต้องทักนายให้เปลืองนํ้าลายห่ะ ?"
 
"สองคนนี้ทะเลาะกันได้ทุกวันเลยนะคร๊าาา"
 
"ก็ดูคนดีของเธอสิยัยฟาง !เพราะเขาไม่ใช่หรอทําให้ชั้นต้องมานอนแบบนี้อ่ะ"
 
"ไม่ใช่เพราะแก'ซุ่มซ่ามหรอห่ะ ?"
 
"โห่ !แกก็อย่างงี้ทุกทีเลย "
 
                        จินนี่เหลือบมองแก้ว'อย่างแปลกใจดูเหมือนว่าจินนี่จะอ่านสายตาโทโมะออกว่า
 
     ตอนนี้โทโมะกําลังเป็นห่วงแก้วมากกว่าตัวเองที่เป็นแฟนซะอีก !' จินนี่พยายามข่มใจเก็บไว้
 
     ไม่ให้ใครรู้เนื่องจากตัวเองไม่อยากพูดไปกลัวเสียเพื่อนดี ๆอย่างแก้วไป'ทั้งที่ข้างในก็อยากจะถาม
 
      โทโมะไปว่าทําไมถึงห่วงแก้วมากกว่าตัวเองแบบนั่น !!!