ภารกิจรัก ภารกิจร้าย

................................                Chapter 4 ;สะดุดรัก                ..........................................

 

"จินนี่ ๆๆ"

 

"อะรัยจร๊ ?"

 

"ถามจริง ๆเถอะเธอไปเอานายโดโซะ!เอ้ยโทโมะได้ไงอ่ะ?"

 

"โมะเขาเป็นคนดีนะ นิสัยดีมีฐานะมีการศึกษาว่าแต่แก้วถามทําไมหรอ?"

 

"ป่าวหรอกชั้นแค่เสียดายเธอน่ะ !คนน่ารักแบบเธอน่าจะเจอคนที่ดีกว่านี้"

 

"โมะเขาดีที่สุดสําหรับชั้นแล้วเหละจร๊า, ขอบใจที่แนะนํานะจร๊า"

 

"อ่อจร๊า ๆๆๆๆ"

 

"ไอ่แก้ว !!!ไปเข้าห้องนํ้าเป็นเพื่อชั้นหน่อยสิ"

 

"แกเนี้ยหนาจริง ๆเลยไอ่ฟางไป ๆๆ"

 

        แก้วเดินตามฟางไปอย่างว่าง่าย !' ระหว่างทางแก้วดันสะดุดหินที่ตรงลานนํ้าพุทําให้ตัวแก้วลอยไป

 

ในอากาศโชคดีที่โทโมะผ่านเข้ามาเห็นก่อน ไม่งั้นละก็ ><

 

"อ้ากกกกปล่อยชั้นลงเด๋ยวนี้นะ ไอ่คนฉวยโอกาศ!!"

 

"เอ้า !ไอ่เราอุส่าห์ช่วย คุณฟางครับเด๋ยวผมอุ้มแก้วไปส่งที่คณะเองนะครับไม่ต้องเป็นห่วง"

 

"นิ !!!!อิตาบ้าชั้นบอกให้ปล่อยไงเล่า 'อายเขาเขนมองกัลเต็มแล้วเห็นไหม ปล่อยๆ ๆเด๋ยวนี้เลยนะ"

 

"ไม่ปล่อย ๆเรื่องรัยผมจะปล่อยคุณไปง่าย ๆเก่งนักก็ดิ้นไปละกัล!!"

 

"โอ้ยยยยย !!' ไอ่บ้าบอกว่าให้ปล่อยไงเล่า ไอ่โรคจิต ไอ่วิตถาน ไ่อ่ ๆๆๆๆๆโอ้ยยด่าไม่ถูกแล้ว"

 

          โทโมะอุ้มแก้วมาจนถึงหน้าคณะ ! และปล่อยแก้วลงเมื่อเห็นจินนี่จองทั้งคู่อยู่

 

"เอ้า!ลงที่นี้เหละ ถึงหน้าคณะคุณแล้ว"

 

"กว่าจะปล่อยลงได้นะไอ่บ้า !!!"

 

"โมะ !แก้ว' นิสองคนนี้รู้จักกันหรอเนี้ย ?ไม่ยักรู้มาก่อนนะ"

 

"ก็ไม่อยากรู้จักหรอกนะจินนี่ โอ้ยยย'ขาชั้น ๆ"

 

เป็นอะไรน่ะแก้ว / เป็นอะไรน่ะแก้ว      จินนี่กับโทโมะอุทานขึ้นมาพร้อมกันเมื่อเห็นแก้วร้องคราง

 

ด้วยอาการเจ็บจากข้อเท้าแผลง

 

"ข้อเท้ามันปวดไปหมดเลยอ่ะ !!"

 

"สงสัยข้อเท้าจะแผลงผมว่าคุณไปตึกพยาบาลก่อนดีกว่านะ"

 

"โอ้ยย กว่าจะถึงเท้าชั้นก็บวมหึ่งนะสิ !"

 

"งั้นเด๋ยวคุณขี่หลังผมไปเดี๋ยวผมพาไปส่งก็ได้'!"

 

"เอ่อ !!ฟางมาพอดี !เดี๋ยวจินนี่กับฟางพยุงแก้วไปส่งเองก็ได้คะ โมะไปเรียนเถอะ"

 

"ครับ ๆๆได้งั้นผมไปละ"

 

"ไปซะได้ก็ดี ใครอยากให้อยู่ละ"

 

         โทโมะ!เดินกลับไปที่คณะอย่างโดดเดียว 'ทางแก้วก็ดีใจที่คนที่เธอเกลียดไปซะได้

 

ภายในใจลึก ๆเธอก็เริ่มเห็นความดีของโทโมะแล้วละ 'แต่ก็ปากแข็งไปอย่างนั่นเอง

 

"ยัยแก้วววว!!!!! 'แกไปโดนอะไรมาน่ะ !ข้อเท้าบวมมากเลย"

 

"เรื่องมันยาว !เด๋ยวชั้นค่อยเล่าแกพาชั้นไปตึกพยาบาลก่อนดีกว่าชั้นปวดข้อเท้าจะแย่แล้ว"

 

"ได้ ๆๆๆๆๆๆ"

 

"มาคร๊เด๋ยวจินช่วยนะ '!!!!"

 

               จินนี่กับฟางช่วยกันพยุงแก้วไปที่ตึกพยาบาล '  แก้วก็เริ่มร้องครางมากขึ้น ๆ

 

     เนื่องจากข้อเท้ามันบวมมากขึ้นเรื่อย ๆ ฟางกับจินนี่ก็เป็นห่วงเพื่อนไม่น้อยเหมือนกัน

 

จินนี่เริ่มสงสัยในพฤติกรรมของแก้วและโทโมะ แต่เธอไม่พูดอะไร' เธอแอบหึงแก้วกับโทโมะนิด ๆ

 

แต่ก็แสดงออกมาไม่ได้เพราะเป็นหวงเพื่อน' ถึงเธอจะมาใหม่และพึ่งรู้จักแก้วแต่เธอก็เริ่มสนิทกับแก้วแล้ว'

 

"อาจารย์ ๆๆๆค่ัะ จริญญาเขาข้อเท้าแผลงอะค่ะ"

 

"ไหน ๆพาเข้ามาในห้องเร็ว ๆเลย 'นิึมันบวมขึ้นเรื่อย ๆใช่ไหม?"

 

"ค่ะ 'พอเพื่อนหนูพยุงหนูเขามาแผลมันก็บวมขึ้นเรื่อย ๆ"

 

"ไหนลองเดินดูสิ 'ถ้าเจ็บบอกอาจารย์!"

 

"โอ้ยย !มันเจ็บตั้งแต่ลุกขึ้นเลยอ่ะคะอาจารย์'!!"

 

"สงสัยข้อเท้าจะทั้งพลิกทั้งแผลงเลยละ 'เกิดจากการที่เราดิ้นหรือข้อเท้ากระทบกับอะไรสักอย่างเด๋ยวอาจารย์

 

จะให้ยาไปทานะ 'เด๋ยวอาจารย์เอาผ้าพันให้นะ !!แล้วนอนที่นี้สักพักแล้วกัล "

 

"งั้นหนูสองคนลานะค่ะ ,แก้วเด๋ยวชั้นมารับนะ"

 

"เออ ๆๆเด๋ยวแร็กเชอร์ข้อความให้ชั้นอ่านด้วยนะ บอกอาจารย์ด้วยว่าชั้นนอนที่อาคารพยาบาล"

 

"ได้ ๆ 'แกนอนไปเถอะ!ไม่ต้องห่วงเด๋ยวชั้นจัดการเอง"

 

             จินนี่กับฟางเดินลงไปเรียนที่คณะของตัวเอง 'ส่วนแก้วก็ต้องทําแผล

 

   แล้วก็นอนพักที่อาคารพยาบาลแต่ก็ไม่วายเป็นห่วงการเรียน 'ก็จะเรียนไม่รู้เรื่องว่างั้น

 

  ในใจแก้วก็ยังคิดเรื่องที่โทโมะอุ้มเธออยู่ตลอดเวลา ' ทั้ง ๆที่เกลียดเขาแต่ก็นึกถึงเขาตลอด

 

"จริญญาเด๋ยวอาจารย์จะไปสอนนักศึกษานะ 'เธอดูแลอาคารให้อาจารย์ด้วยนะ"

 

"ได้คะ ๆๆๆ "

 

               แก้วรับคําของอาจารย์ 'พร้อมกับนอนลงบนเตียงที่อาจารย์จัดเตรียมให้อย่างหว่าเหว้'

 

    แก้วต้องอยู่ที่อาคารนี้คนเดียว ,ในใจก็หวาดกลัวเหมือนกัน

 

"เพราะไอ่โดโซะนั่นคนเดียวทําให้ชั้นต้องมานอนแบบนี้ 'แม่จ๋าแก้วไม่อยากนอนเลย"

 

        ----------------------------------------------------------------------------------

 

               หลังเลิกเรียนจินนี่กับฟางพากันมาดูแก้วที่นอนอยู่อาคารพยาบาล'ด้วยความเป็นห่วงเพื่อน

 

    พอทั้งสองเดินมาได้ครึ่งทาง 'โทโมะก็เดินเข้ามาทัก !!ออกแนวเป็นห่วงแก้วนิด ๆด้วยล่ะ 

 

"สาว ๆ !จะขึ้นไปหาแก้วหรอครับ?"

 

"คร๊ 'โมะไปด้วยกันไหมคร๊ ?"

 

"ไปสิครับ' ผมตั้งใจจะไปเยี่ยมเขาอยู่แล้วน่ะ !"

 

"แหม ๆๆ'คู่นี้หวานกันจังนะคร๊ !!เกรงใจคนไม่มีคู่อย่างฟางมั้งก็ได้นะคร๊"

 

"ไม่หรอกจร๊ !!"

 

55555 / 55555 / 55555  ทั้งสามหัวเราะออกมาพร้อมกัล><

 

"กว่าจะมาได้นะยัยฟาง !!"

 

"โห่ 'แกก็เข้าใจพวกชั้นหน่อยสิยะ!!คณะกับอาคารพยาบาลไกลกัลจะตาย!"

 

"แล้วนิอาการดีขึ้นยังจร๊แก้ว ?"

 

"ดีขึ้นแล้วละจร๊ 'อุส่าห์เดินมาถึงนี้เลยนะจร๊จิน"

 

"ก็ชั้นเป็นห่วงเธอนิิ'ถึงแม้เราจะรู้จักกันได้ไม่นานนัก!แต่ชั้นเริ่มรู้สึกถูกชะตากับแก้วและก็ฟางมากเลยนะ"

 

จร๊าาา ๆๆๆๆ / จร๊าาา ๆๆๆๆ

 

"ฮะแฮ่ม !!!!"

 

"อะไรติดคอมิทราบห่ะ ?"

 

"ป่าวหรอกก'ไอ่เราอุส่าห์เป็นห่วงกลับไม่ทักสักคํา"

 

"เรื่องรัยชั้นต้องทักนายให้เปลืองนํ้าลายห่ะ ?"

 

"สองคนนี้ทะเลาะกันได้ทุกวันเลยนะคร๊าาา"

 

"ก็ดูคนดีของเธอสิยัยฟาง !เพราะเขาไม่ใช่หรอทําให้ชั้นต้องมานอนแบบนี้อ่ะ"

 

"ไม่ใช่เพราะแก'ซุ่มซ่ามหรอห่ะ ?"

 

"โห่ !แกก็อย่างงี้ทุกทีเลย "

 

                        จินนี่เหลือบมองแก้ว'อย่างแปลกใจดูเหมือนว่าจินนี่จะอ่านสายตาโทโมะออกว่า

 

     ตอนนี้โทโมะกําลังเป็นห่วงแก้วมากกว่าตัวเองที่เป็นแฟนซะอีก !' จินนี่พยายามข่มใจเก็บไว้

 

     ไม่ให้ใครรู้เนื่องจากตัวเองไม่อยากพูดไปกลัวเสียเพื่อนดี ๆอย่างแก้วไป'ทั้งที่ข้างในก็อยากจะถาม

 

      โทโมะไปว่าทําไมถึงห่วงแก้วมากกว่าตัวเองแบบนั่น !!!