Oh!!! Darling ที่รักครับ! ผมไม่ใช่มาเฟีย

 
Tomo Part
 
ผมเดินไปที่ห้องมายด์ ตอนนี้ผมอ่อนล้าไปหมดโดยเฉพาะที่หัวใจ ผมรักแก้วมากแต่ทำไมเธอถึงพูดแบบนั้น
 
ว่าผมไม่รักเธอ ผมมันคงเป็นคนโง่จริงๆสินะ
 
แอ๊ด~
 
"อ้าว! ไอ้โมะไปง้อแก้ว แล้วเค้าหายโกรธแกมั้ย"เขื่อนพูด
 
"..."ผมได้แต่สายหัวเบาๆ
 
"แล้วแกพอจะบอกฉันได้มั้ย ว่าเค้าโกรธแกเรื่องไร"ป๊อปปี้เสริม ผมก็อยากจะพูดอยู่หรอกแต่ผมก็ไม่รู้เหมือนกัน
 
ว่าแก้วโกรธเรื่องอะไร(ยังไม่รู้ตัวเองอีก เฮ้อออ~:Nine)(ก็เธอแต่งฉันเป็นแบบนี้นี่:Tomo)
 
"อืม แก้วบอกว่าฉันไม่ได้รักเธอ"ผมพูดไปตามที่ได้ยิน
 
"แล้วแกรักแก้วมั้ย"เขื่อน
 
"รักดิวะ"
 
"แล้วแกบอกรักไปยัง?"
 
"เอ่อ...ยัง"
 
"นั้นไง โรคเดิม!!!"ทั้งห้องนี้ รวมไปถึงมายด์ก็ซ้ำเติมผมT^T
 
End Tomo Part
 
 
 
Fang Part
 
เฮ้อออ~ ไอ้พี่ชายตัวดีของฉันก็เป็นแบบนี้แหละ ปากแข็งไม่เข้าเรื่อง แล้วเป็นไงละได้เรื่องเลย 
 
สมน้ำหน้า แบร่~:P 
 
"พี่ก็บอกไปสิ ว่าพี่รักเธอแค่ไหน"
 
"ไม่กล้าอ่ะ"
 
"โอ้ย!! แล้วยังไงละ ปากแข็งมากจนได้เรื่อง"ฉันพูดอย่างอารมณ์เสีย
 
"แกไม่ต้องพูดอะไรมากเว้ย แกก็แค่พูดไปตามที่แกรู้สึก แค่นั้นก็พอ..."ป๊อปปี้ แหม่~นึกว่ามีแต่มุมโหดนะนาย
 
ป๊อปปี้
 
"ฉันเข้าใจแล้ว"
 
แล้วพี่โทโมะก็วิ่งออกไปทันที
 
ขอให้ทำได้เถอะนะพี่ชายมาเฟีย...
 
End Fang Part
 
 
 
Kaew Part
 
ฉันกลับมาถึงบ้านก็ไม่เห็นพ่ออยู่แล้ว ไปไหนละเนี้ย
 
"เอ่อ ป้าค่ะพ่อไปไหนเหรอคะ"ฉันถาม
 
"อ๋อ คุณท่านมีงานอะไรสักอย่างเนี้ยแหละค่ะ แล้วคุณหนูจะกินอะไรมั้ยคะนี้ก็ดึกมากแล้ว"
 
"เอ่อ...ไม่เป็นไรค่ะ แก้วไม่หิวขอตัวก่อนนะคะ^^"
 
"ค่ะ"
 
 
 
แอ๊ด~
 
ฉันเดินเข้ามาในห้องแล้วล้มตัวนอนอย่างเหนื่อยล้า จากนี้ไปฉันคงจะได้เริ่มต้นชีวิตใหม่สักที...
 
พรึ่บ
 
ฉันเผลอหลับไปได้ยังไงเนี้ย เอ๊ะ!เสียงอะไรน่ะ?
 
O_o
 
ใครน่ะ???
 
ถามกลางความมืดฉันรีบปรับตาให้ชินกับแสงให้เร็วที่สุด
 
"โทโมะ!"เขาเข้ามาได้ยังไง
 
ฉันรีบวิ่งไปที่ประตูหมายจะดีออกไปแต่ไม่ทันโดนขว้าแขนไว้ซะก่อน
 
หมับ!
 
"ปล่อยนะ!!"
 
"ฉันรักเธอนะ!"รัก เมื่อกี้นายบอกรักฉันใช่มั้ย
 
"ฮึก ปล่อย! อ๊ะ!"
 
โทโมะเหวียงฉันลงบนเตียง
 
ตาบ้าทำอะไรน่ะห๊ะ!!
 
แล้วโทโมะก็ขึ้นคร่อมทันที
 
"นะ นายจะทำอะไร?"
 
"ฉันไม่ทำอะไรเธอหรอก ฉันแค่จะบอกเธอว่า...รักอยู่ตรงหน้าเธอแล้วนะ เธอไม่ต้องตามหามันอีกแล้ว"
 
โทโมะพูดด้วยเสียงอันเศร้าสร้อย
 
"ฉัน...ก็รักนาย"ฉันพูดแล้วเบือนหน้าไปทางอื่น
 
"เธอหายโกรธฉันแล้วใช่มั้ย"โทโมะพูดด้วยเสียงที่ร่าเริงขึ้นมานิดหน่อย
 
"อื้อ"ฉันตอบกลับเบาๆ
 
"อะไรนะ ไม่ได้ยินเลย"จะแกล้งใช่มั้ย-*-
 
"..."ไม่ตอบไปเลยหึ
 
"ไม่ตอบงั้นเหรอ งั้นต้องโดนลงโทษ"
 
"จะทำอะไร อื้ออออ~"
 
ฉันทุบแผงอกกว้างของโทโมะ แต่โทโมะก็ไม่ขยับเลยสักนิด 
 
โทโมะค่อยๆสอดลิ้นเข้ามาในโพรงปากหาความหวานในปากฉันจนหมด
 
"อื้ออ"ฉันร้องออกมาเพราะอากาศข้างในใกล้หมด
 
โทโมะผละออกแล้วเลือนลงมาที่ซอกคอแล้วจัดการขบเม้มจนเป็นรอย
 
"ทะ โทโมะ อย่านะ อ๊ะ!"
 
"ฉันขอนะแก้ว"
 
.......
 
-----------------------------------------------------------------------------------------------
 
เอาละสิแก้วจะยอมมั้ยน้าาาาา อยากรู้ต้องติดตามตอนต่อไปนะจร้าาา เอิ๊กๆๆๆ