Oh!!! Darling ที่รักครับ! ผมไม่ใช่มาเฟีย
เขียนโดย 
NineLoveTomoKaew
วันที่ 2 มิถุนายน พ.ศ. 2555 เวลา 09.26 น.
28) รักอยู่ตรงหน้าเธอ//NC นิดๆ
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
Tomo Part
ผมเดินไปที่ห้องมายด์ ตอนนี้ผมอ่อนล้าไปหมดโดยเฉพาะที่หัวใจ ผมรักแก้วมากแต่ทำไมเธอถึงพูดแบบนั้น
ว่าผมไม่รักเธอ ผมมันคงเป็นคนโง่จริงๆสินะ
แอ๊ด~
"อ้าว! ไอ้โมะไปง้อแก้ว แล้วเค้าหายโกรธแกมั้ย"เขื่อนพูด
"..."ผมได้แต่สายหัวเบาๆ
"แล้วแกพอจะบอกฉันได้มั้ย ว่าเค้าโกรธแกเรื่องไร"ป๊อปปี้เสริม ผมก็อยากจะพูดอยู่หรอกแต่ผมก็ไม่รู้เหมือนกัน
ว่าแก้วโกรธเรื่องอะไร(ยังไม่รู้ตัวเองอีก เฮ้อออ~:Nine)(ก็เธอแต่งฉันเป็นแบบนี้นี่:Tomo)
"อืม แก้วบอกว่าฉันไม่ได้รักเธอ"ผมพูดไปตามที่ได้ยิน
"แล้วแกรักแก้วมั้ย"เขื่อน
"รักดิวะ"
"แล้วแกบอกรักไปยัง?"
"เอ่อ...ยัง"
"นั้นไง โรคเดิม!!!"ทั้งห้องนี้ รวมไปถึงมายด์ก็ซ้ำเติมผมT^T
End Tomo Part
Fang Part
เฮ้อออ~ ไอ้พี่ชายตัวดีของฉันก็เป็นแบบนี้แหละ ปากแข็งไม่เข้าเรื่อง แล้วเป็นไงละได้เรื่องเลย
สมน้ำหน้า แบร่~:P
"พี่ก็บอกไปสิ ว่าพี่รักเธอแค่ไหน"
"ไม่กล้าอ่ะ"
"โอ้ย!! แล้วยังไงละ ปากแข็งมากจนได้เรื่อง"ฉันพูดอย่างอารมณ์เสีย
"แกไม่ต้องพูดอะไรมากเว้ย แกก็แค่พูดไปตามที่แกรู้สึก แค่นั้นก็พอ..."ป๊อปปี้ แหม่~นึกว่ามีแต่มุมโหดนะนาย
ป๊อปปี้
"ฉันเข้าใจแล้ว"
แล้วพี่โทโมะก็วิ่งออกไปทันที
ขอให้ทำได้เถอะนะพี่ชายมาเฟีย...
End Fang Part
Kaew Part
ฉันกลับมาถึงบ้านก็ไม่เห็นพ่ออยู่แล้ว ไปไหนละเนี้ย
"เอ่อ ป้าค่ะพ่อไปไหนเหรอคะ"ฉันถาม
"อ๋อ คุณท่านมีงานอะไรสักอย่างเนี้ยแหละค่ะ แล้วคุณหนูจะกินอะไรมั้ยคะนี้ก็ดึกมากแล้ว"
"เอ่อ...ไม่เป็นไรค่ะ แก้วไม่หิวขอตัวก่อนนะคะ^^"
"ค่ะ"
แอ๊ด~
ฉันเดินเข้ามาในห้องแล้วล้มตัวนอนอย่างเหนื่อยล้า จากนี้ไปฉันคงจะได้เริ่มต้นชีวิตใหม่สักที...
พรึ่บ
ฉันเผลอหลับไปได้ยังไงเนี้ย เอ๊ะ!เสียงอะไรน่ะ?
O_o
ใครน่ะ???
ถามกลางความมืดฉันรีบปรับตาให้ชินกับแสงให้เร็วที่สุด
"โทโมะ!"เขาเข้ามาได้ยังไง
ฉันรีบวิ่งไปที่ประตูหมายจะดีออกไปแต่ไม่ทันโดนขว้าแขนไว้ซะก่อน
หมับ!
"ปล่อยนะ!!"
"ฉันรักเธอนะ!"รัก เมื่อกี้นายบอกรักฉันใช่มั้ย
"ฮึก ปล่อย! อ๊ะ!"
โทโมะเหวียงฉันลงบนเตียง
ตาบ้าทำอะไรน่ะห๊ะ!!
แล้วโทโมะก็ขึ้นคร่อมทันที
"นะ นายจะทำอะไร?"
"ฉันไม่ทำอะไรเธอหรอก ฉันแค่จะบอกเธอว่า...รักอยู่ตรงหน้าเธอแล้วนะ เธอไม่ต้องตามหามันอีกแล้ว"
โทโมะพูดด้วยเสียงอันเศร้าสร้อย
"ฉัน...ก็รักนาย"ฉันพูดแล้วเบือนหน้าไปทางอื่น
"เธอหายโกรธฉันแล้วใช่มั้ย"โทโมะพูดด้วยเสียงที่ร่าเริงขึ้นมานิดหน่อย
"อื้อ"ฉันตอบกลับเบาๆ
"อะไรนะ ไม่ได้ยินเลย"จะแกล้งใช่มั้ย-*-
"..."ไม่ตอบไปเลยหึ
"ไม่ตอบงั้นเหรอ งั้นต้องโดนลงโทษ"
"จะทำอะไร อื้ออออ~"
ฉันทุบแผงอกกว้างของโทโมะ แต่โทโมะก็ไม่ขยับเลยสักนิด
โทโมะค่อยๆสอดลิ้นเข้ามาในโพรงปากหาความหวานในปากฉันจนหมด
"อื้ออ"ฉันร้องออกมาเพราะอากาศข้างในใกล้หมด
โทโมะผละออกแล้วเลือนลงมาที่ซอกคอแล้วจัดการขบเม้มจนเป็นรอย
"ทะ โทโมะ อย่านะ อ๊ะ!"
"ฉันขอนะแก้ว"
.......
-----------------------------------------------------------------------------------------------
เอาละสิแก้วจะยอมมั้ยน้าาาาา อยากรู้ต้องติดตามตอนต่อไปนะจร้าาา เอิ๊กๆๆๆ
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
