Truth ความจริงระหว่างเราสองคน
mild2011
28)
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความณ โรงพยาบาล(รวมนะ)
"พี่ฟางอย่าเป็นไรนะ !" เฟย์ยืนร้องไห้อยู่หน้าห้อง ICU กับเขื่อน โทโมะ และแก้ว ส่วนกวินกับพิชชี่มีธุระด่วนเดี๊ยวตามมา
"เฟย์ครับนั่งก่อนเถอะ เชื่อสิฟางกับไอ่ป๊อปต้องไม่เป็นอะไร" เขื่อนเดินมาโอบแฟนสาวแล้วพาไปนั่งพรางเช็ดน้ำตาที่ไหลออกมาไม่หยุด
"โทโมะ ฉันกลัว !" แก้วอีกคนที่นั่งไม่ติดกับที่
" แก้วอย่ากลัวไปเลยถึงมือหมอแล้ว " โทโมะกับแก้วที่เพิ่งตกลงเป็นแฟนกัน(อยากรู้เป็นแฟนกันได้ยังไงต้องรอดูต่อไปนะ) เดินมาเช็ดน้ำตาของแก้ว
" ไอ่โมะ ไอ่เขื่อน ! " หมวดธาม รุ่นพี่ที่รู้จักของ 3 คน คือเขื่อน ป๊อป โมะ
" ว่าไงธาม " เขื่อนเดินออกจากเฟย์แล้วเดินมาหาธาม
"คือเรื่อง คดี ผมจัดการให้แล้วนะ พวกแกไม่ต้องเป็นห่วง แล้วตอนนี้เป็นยังไงกันบ้าง??" หมวดธามพูด
"ยังไม่ออกจากห้องไอซียู เลย แต่ยังไงขอบใจนายมากนะ" โทโมะพูดบ้าง
"อืม ไปก่อนนะยังเหลือ เดี๊ยวต้องกลับไปเครียเรื่องดี บาย" ธามพูด
"เออโชคดี " เขื่อนตอบแล้วธามก็เดินออกไป
"ใครเป็นญาติ คุณธนันต์ธรญ์ กับคุณภาณุครับ" คุณหมอที่เดินออกมาทำให้ 4 คนหน้าห้องรีบเดินไปหน้าห้อง icu ทันที
"หนูเป็นน้องสาว " เฟย์พูด
"ผมเป็นเพื่อนครับ" โทโมะพูด
"เออ ตอนนี้คุณธนันต์ธรญ์ พ้นขีดอันตรายแล้วแต่ยังต้องรอดูอาการอีกทีนะครับ เพราะ สมองอาจได้รับความกระทบกระเทือน ถ้าโชคดีก็ไม่ความจำเสื่อมครับ " คุณหมอพูดทำเอาเฟย์แทบเป้นลม
"พี่ฟาง" เฟย์เพ้อ
"ส่วนคุณภาณุยัง ห้าสิบๆ เพราะคุณภาณุเป็นหนักมากถ้าฝื้นอาจจะมีปัญหาด้านสมองหรือเรียกง่ายๆว่า ความจำเสื่อมครับ งั้นผมขอตัวนะครับ คนไข้จะย้ายเข้าห้องพิเศษอีก 15 นาที" หมอพูดเสร็จแล้วเดินออกไป
ห้องพิเศษ 2 เตียงคู่ (ฟาง) 2 ต่อมา
ป๊อปกับฟาง นอนข้างๆกัน มีเฟย์กับแก้วนั่งร้องไห้อยู่ข้างๆ
ตอนนี้ฉันรู้สึกว่าตัวเองหลับไปนานมาก เหมื่อนมันไม่อยากตื่นถ้าใครอีกคนไม่ฟื้นขึ้นมา ฉันค่อยๆขยับนิ้วช้าๆ
"เฟย์ๆ ฟางขยับมือแล้ว" นี่คือเสียงแรกที่ฉันได้ยิน ฉันค่อยๆลืมตาขึ้นช้าๆ
"พี่ฟาง พี่ฟางฟื้นแล้ว เขื่อนกดออดหัวเตียงเรียกหมอเร็ว" เฟย์รีบบอกเขื่อน
"พี่หิวน้ำ!" คำแรกที่ฉันพูด
"โมะเอาน้ำมาเร็ว " โทโมะ รีบเอาน้ำไปให้แก้วแก้วแล้วเอามาป้อนฉัน
"คุณหมอมาแล้ว" เขื่อนพูดแล้วคุณหมอก็เดินเข้ามาตรวจถามนู้นถามนี่ แต่ฉันไม่ค่อยมีแรงเท่าไรคุณหมอคุยกับ 4 คนนั้นแล้วเดินออกไป
"พี่ฟางเฟย์ดีใจที่สุดเลยที่พี่ฟื้น หมอบอกพี่อาจความจำเสื่อม ดีที่พี่ไม่ความจำเสื่อม" เฟย์พูดยิ้มและคราบน้ำตา
"เฟย์ ป๊อปละ " ฉันพูดเราะคนที่ฉันเป็นห่วงมากที่สุด
"พี่ป๊อปก็นอนอยู่ข้างๆพี่อะ แต่ไม่รู้จะฟื้นเมื่อไร รู้ไหมพี่หลับไปตั้ง 2 วันเลยนะ" เฟย์พูด
"ป๊อป แหวนพี่ละ แหวนพี่อยู่ไหน " น้ำตาฉันไหลแล้วจับที่นิ้วของตัวเอง
"แหวนพี่อยู่ที่เฟย์เอง พยาบาลเค้าเอามาให้" เฟย์พูดแล้วยิ้ม
"ฉันว่าแกนอนพักเถอะ แกจะได้หายไวๆ" ดูยัยแก้วพูดเข้า พึ่งตื่นจะให้นอนอีกแล้ว
"เดี๊ยวพวกฉันอยู่เฝ้าไอ่ป๊อปอยู่น่า ไม่ต้องห่วงมันหรอกรักษาตัวให้หายจะได้มาดูมันไวๆไง ตอนนี้ยังลุกไม่ขึ้นเลย" เขื่อนพูด
"เห็นด้วย!!" 3 คนที่เหลือ
"อืมๆ" ฉันค่อยๆหลับตาลง ป๊อปนายต้องฝื้นนะ
จบไปอีกตอนแล้วนะ ติดตามต่อไป เศร้าอะๆ
ฝันดี
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
