ยัยแวมไพร์ตัวยุ่งVs.นายbad boyตัวร้าย[TK]
9.3
เมจิ
แชร์นิยายฟิคชั่น
21)
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความพิม:เถอะนะ แก้ว พิมไปด้วย เผื่อหลงไง
คยองเท:ให้พิมไปด้วยเถอะ แก้ว
แก้ว:เอ่อ...ก็ได้(รีบเดินนำหน้าไป ตามด้วยพิมที่ตามไปติดๆ)
คยองเท:แกจะเอายังไง
โทโมะ:อะไร
คยองเท:แกโกหกฉัน บอกว่าแกเป็นแฟนแก้ว!!!(ลุกขึ้นยืน)
โทโมะ:แล้วแกมีสิทธิ์อะไรมายุ่งกับแก้ว!!!(ลูกขึ้นอีกคน)
คยองเท:การเป็นเพื่อนไง!!!
โทโมะ:เพื่อนแล้วมันทำไม!!!(2สายตาจองกันอย่างไม่มีใครเกรงกลัวใคร อีกคนก็หวง อีกคนก็หึง)
ห้องน้ำหญิง
พิม:แก้ว
แก้ว:อะไร(พอแก้วหันกลับมาก็.....)
เพี๊ยะ เพี๊ยะ
แก้ว:พิม ตบฉันทำไม
พิม:แกแยกโทโมะไปจากฉัน แกจำได้ไม วันนั้น ที่ผับ
.
.
.
.
.
พิม:โมะคะ พิมอยากกลับบ้านแล้ว พาพิมกลับหน่อยนะคะ
โทโมะ:เราไม่ได้เป็นอะไรกันแล้วนิ ทำไมผมต้องพาคุณกลับ
พิม:นะคะ พิมไม่ไหวจริง โมะ นะคะ
โทโมะ:....ก็ได้(โทโมะก็เดินมาเรื่อยๆจน...เจอผู้หญิงคนนึ่ง)พิม ปล่อยผมก่อน
พิม:โมะจะไปไหนคะ
โทโมะ:เอ่อ...เข้าห้องน้ำ(โทโมะรีบเดินมาหาผู้หญิงคนนั้น)
คยองเท:แก้ว!
แก้ว:หะๆ ใครเรียก ไม่มีนิ ไปดีกว่า
หมับ
ขวับ
โทโมะ:มาทำอะไรที่นี้
แก้ว:เรื่องของฉัน ปล่อยนะ
ด้านพิม
พิม:หึ นังแก้ว เราได้เห็นดีกันแน่
.
.
.
.
.
แก้ว:นั้นมันก็เรื่องของเธอ ฉันไม่เกี่ยว โอ๊ย(ร้องเมื่อโดนพิมบีบข้อมือ)
พิม:แก นังแก้ว
เพี๊ยะ(โดนพิมตบ)
แก้ว:ยัยบ้า
เพี๊ยะ เพี๊ยะ เพี๊ยะ
พิม:โอ๊ย นังบ้า แกตบฉันทำไม
แก้ว:แล้วแกตบฉันทำไม!!! หึ(เดินกลับ)
โต๊ะอาหาร
คยองเท:แก้ว!!!เป็นอะไรหรือป่าว หายไปตั้งนาน
แก้ว:ป่าว
โทโมะ:แก้ว!!! หน้าเธอโดนอะไร ทำไมแดงอย่างนี้
แก้ว:เรื่องของฉัน กินอาหารเถอะ(มองโทโมะด้วยสีหน้าไม่พอใจ)
พิม:โอ๊ย โมะคะ ช่วยพิมด้วย
โทโมะ:พิม!!! คุณเป็นอะไร
พิม:ฮึก ก็แก้วนะสิคะ อยู่ดีๆก็ตบพิมซะแรง แถมตบหลายทีด้วยนะคะ
โทโมะ:แก้ว! เธอตบพิมทำไม
แก้ว:หึ มารยา คยองเท แก้วกลับก่อนนะ
คยองเท:เอ่อ....แก้ว!!!(วิ่งตามไป)
โทโมะ:เธอนะสิ แก้ว ที่มารยา(พูดเบาๆแต่ไม่รู้เลยว่าคนข้างตุวได้ยินทุกอย่าง)
พิม:โมะคะ พิมว่าพิมไปขอโทษแก้วดีกว่า ฮึก แก้วคงโกรธพิมมาก
โทโมะ:ไม่ต้อง น้องครับ เช็คบิลเลย(หลังจากจ่ายเงินเสร็จก็รีบกลับห้องพัก)
ห้องพัก
คยองเท:แก้ว เดี๋ยวก่อนสิ
แก้ว:ทะ...ทำไม(พูดด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ)
คยองเท:ไม่เป็นไรนะ
แก้ว:ฮึก ฮืออออออ(โผเข้ากอดคยองเท)
คยองเท:เอ่อ......ไม่เอาน้า อย่าร้อง เข้าห้องก่อนเถอะ(พาแก้วเข้าห้อง)
ห้องTK(ตอนนี้เป็นของKKไปแล้ววววว~)
แก้ว:คยองเท เชื่อแก้วไม ฮึก แก้วไม่ผิด แก้วไม่ได้เริ่ม ฮึก มัน...พิมเริ่มก่อน ฮึก(ซบอก)
คยองเท:เชื่อสิ คยองเทเชื่อ แก้วไม่ผิด ไม่เป็นไรนะครับ(กอดเบาๆ)
แก้ว:อืม ฮึก มะ..ไม่เป็นไร
ปัง ปัง ปัง
.....:เปิดประตู แก้ว เปิดประตูเดี๋ยวนี้
คยองเท:เปิดไมแก้ว
แก้ว:อะ..อืม ก็ได้ ฮึก
คยองเท:ไม่เอาน้า อย่าร้อง(ปาดน้ำตาที่แก้มแก้วเบาๆ)
แก้ว:อืม ไม่ร้องแล้ว^^(ยิ้มน้อยๆให้)
แกรก แอรดดดด ตึกๆๆ
โทโมะ:แก้ว เธออยู่กับมันในห้อง2คนเนี่ยนะ
แก้ว:แล้วทำไม แก้วจะอยู่กับใคร ทำอะไร ที่ไหนก็ได้ ไม่เกี่ยวกับนาย
โทโมะ:เกี่ยวสิ ฉันเป็นผัวเธอไง
แก้ว:ฮึก ไม่ ไม่ ฉัน..ไม่ได้เป็นอะไรกับนาย ออกไป ฮึก ออกไป(ทั้งทุบทั้งตี เพื่อให้โทโมะออกไป)
โทโมะ:หยุด แก้ว ฉันบอกให้หยุด(จับมือเอาไว้)
คยองเท:แก หยุดนะ(ง้ามหมัดจะต่อยร่างสูง)
โทโมะ:อ่อ เป็นหวงกันขนาดนี้ คงไปถึงไหนต่อไหนกันแล้วสิ หึ เธอมันก็ไม่ต่างจากผู้หญิงคนอื่น นึกว่าเธอจะเป็นคนดี อ่อ นี้เมื้อกี้ฉันคงมาขัดจังหวะ แค่จะบอกให้ไปขอโทษพิม หึ(เดินออกไป)
ปัง(ประตู)
แก้ว:ฮึก ฮือออ(เดินมาเรื่อยๆเพื่อจะมาที่เตียง)
คยองเท:แก้ว ไม่เป็นไรนะ
แก้ว:อืม ฮึก ไม่..เป็น......(ยังไม่ทันจะถึงก็...สลบ)
ฟึบ ปึก(หัวกระแทกเตียง)
คยองเท:แก้ว!!! เลือด(รีบอุ้มขึ้นมาแล้วพาไปส่งโรงพยาบาล)
โรงพยาบาล
ฟาง:แก้ว คยองเท แก้ว...แก้ว ฮึก แก้วเป็นไงบ้าง
คยองเท:ไม่รู้
เฟย์:พี่แก้วเป็นอะไร ฮึก ใครทำอะไรแก้ว
คยองเท:ก็...................................(เล้าเรื่องราวทั้งหมดให้ฟัง)
ป๊๊อปปี้:ไอโทโมะ ฉันจะไปฆ่ามัน ไอเขื่อน ไปเร็ว
เขื่อน:หะ ผมด้วยหรอ(ตามไป)
หมอ:ใครเป็นญาติคุณจริญญาครับ
ฟาง/เฟย์:ฉันคะ
หมอ:เป็นอะไรกับคนป่วยครับ
เฟย์:น้องคะ
ฟาง:พี่คะ
หมอ:ตอนนี้คนไข้ก็มีหัวแตกนะครับ ก็ไม่น่ามีอะไรมาก แต่ร่างกายของคนไข้อ่อนแอมากครับ ก็อาจจะให้พักผ่อนที่โรงพยาบาลก่อนครับ ถ้าอาการดีขึ้นก็กลับได้แล้วครับ
คยองเท:หมอครับ ขอย้ายไปห้องพิเศษนะครับ
หมอ:ได้ครับ
ห้องพิเศษ 227
เฟย์:พี่แก้ว...เมื่อไหร่พี่จะฟื้นคะ
ฟาง:ฮึก เฟย์(กอดน้องตัวเอง)
เฟย์:ฮึก พี่ฟาง(กอดตอบ)
~ที่เธอพูดว่ารัก มันแปลว่ารักหระ...~
เฟย์:ฮัลโหล
เขื่อน:เฟย์ อยู่ห้องไหน
เฟย์:อยู่ห้อง227คะ
เขื่อน:okครับ
ก๊อก ก๊อก ก๊อก
เฟย์:สงสัยเขื่อนมามั้งคะ
แอรดดดด
พยาบาล:ขอฉีดยาให้คนไข้หน่อยนะคะ
ฟาง:เอ่อ...ยาอะไรคะ
พยาบาล:เอ่อ...มัน...มันเป็นอาหารเสริมคะ...คนไข้จะได้ฟื้นเร็วขึ้น
เฟย์:เฟย์ขอดูหน่อยนะคะ(หยิบถาดยาของพยาบาลมารื้อดู)
พยาบาล:ยะ..อย่าคะ คุณคะ
ฟึบ ฉึก
คยองเทดึงพยาบาลปริศนาคนนั้นไว้แล้วเฟย์ก็จับฉีดยา
ฟุบ(สลบเพราะโดนยาสลบที่ตัวเองจะเอามาฉีดทุกคนในห้องนี้)
เฟย์:หึ อย่ามายุ่งกับพี่เฟย์ จำไว้นะคะ หึ
ก๊อก ก๊อก ก๊อก
-------------------------------------------
ใครมาอีก เยอะแยะ- -โทโมะใจร้าย ว่าม๊าได้ไง แอบงอน เชอะ
ไรเตอร์ยังไม่ได้ทำงานเลย ไปทำก่อนนะ บ๊ายบายยยยยยยบินแล้ว ฟิ้วววว<<<บ้า- -"
คยองเท:ให้พิมไปด้วยเถอะ แก้ว
แก้ว:เอ่อ...ก็ได้(รีบเดินนำหน้าไป ตามด้วยพิมที่ตามไปติดๆ)
คยองเท:แกจะเอายังไง
โทโมะ:อะไร
คยองเท:แกโกหกฉัน บอกว่าแกเป็นแฟนแก้ว!!!(ลุกขึ้นยืน)
โทโมะ:แล้วแกมีสิทธิ์อะไรมายุ่งกับแก้ว!!!(ลูกขึ้นอีกคน)
คยองเท:การเป็นเพื่อนไง!!!
โทโมะ:เพื่อนแล้วมันทำไม!!!(2สายตาจองกันอย่างไม่มีใครเกรงกลัวใคร อีกคนก็หวง อีกคนก็หึง)
ห้องน้ำหญิง
พิม:แก้ว
แก้ว:อะไร(พอแก้วหันกลับมาก็.....)
เพี๊ยะ เพี๊ยะ
แก้ว:พิม ตบฉันทำไม
พิม:แกแยกโทโมะไปจากฉัน แกจำได้ไม วันนั้น ที่ผับ
.
.
.
.
.
พิม:โมะคะ พิมอยากกลับบ้านแล้ว พาพิมกลับหน่อยนะคะ
โทโมะ:เราไม่ได้เป็นอะไรกันแล้วนิ ทำไมผมต้องพาคุณกลับ
พิม:นะคะ พิมไม่ไหวจริง โมะ นะคะ
โทโมะ:....ก็ได้(โทโมะก็เดินมาเรื่อยๆจน...เจอผู้หญิงคนนึ่ง)พิม ปล่อยผมก่อน
พิม:โมะจะไปไหนคะ
โทโมะ:เอ่อ...เข้าห้องน้ำ(โทโมะรีบเดินมาหาผู้หญิงคนนั้น)
คยองเท:แก้ว!
แก้ว:หะๆ ใครเรียก ไม่มีนิ ไปดีกว่า
หมับ
ขวับ
โทโมะ:มาทำอะไรที่นี้
แก้ว:เรื่องของฉัน ปล่อยนะ
ด้านพิม
พิม:หึ นังแก้ว เราได้เห็นดีกันแน่
.
.
.
.
.
แก้ว:นั้นมันก็เรื่องของเธอ ฉันไม่เกี่ยว โอ๊ย(ร้องเมื่อโดนพิมบีบข้อมือ)
พิม:แก นังแก้ว
เพี๊ยะ(โดนพิมตบ)
แก้ว:ยัยบ้า
เพี๊ยะ เพี๊ยะ เพี๊ยะ
พิม:โอ๊ย นังบ้า แกตบฉันทำไม
แก้ว:แล้วแกตบฉันทำไม!!! หึ(เดินกลับ)
โต๊ะอาหาร
คยองเท:แก้ว!!!เป็นอะไรหรือป่าว หายไปตั้งนาน
แก้ว:ป่าว
โทโมะ:แก้ว!!! หน้าเธอโดนอะไร ทำไมแดงอย่างนี้
แก้ว:เรื่องของฉัน กินอาหารเถอะ(มองโทโมะด้วยสีหน้าไม่พอใจ)
พิม:โอ๊ย โมะคะ ช่วยพิมด้วย
โทโมะ:พิม!!! คุณเป็นอะไร
พิม:ฮึก ก็แก้วนะสิคะ อยู่ดีๆก็ตบพิมซะแรง แถมตบหลายทีด้วยนะคะ
โทโมะ:แก้ว! เธอตบพิมทำไม
แก้ว:หึ มารยา คยองเท แก้วกลับก่อนนะ
คยองเท:เอ่อ....แก้ว!!!(วิ่งตามไป)
โทโมะ:เธอนะสิ แก้ว ที่มารยา(พูดเบาๆแต่ไม่รู้เลยว่าคนข้างตุวได้ยินทุกอย่าง)
พิม:โมะคะ พิมว่าพิมไปขอโทษแก้วดีกว่า ฮึก แก้วคงโกรธพิมมาก
โทโมะ:ไม่ต้อง น้องครับ เช็คบิลเลย(หลังจากจ่ายเงินเสร็จก็รีบกลับห้องพัก)
ห้องพัก
คยองเท:แก้ว เดี๋ยวก่อนสิ
แก้ว:ทะ...ทำไม(พูดด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ)
คยองเท:ไม่เป็นไรนะ
แก้ว:ฮึก ฮืออออออ(โผเข้ากอดคยองเท)
คยองเท:เอ่อ......ไม่เอาน้า อย่าร้อง เข้าห้องก่อนเถอะ(พาแก้วเข้าห้อง)
ห้องTK(ตอนนี้เป็นของKKไปแล้ววววว~)
แก้ว:คยองเท เชื่อแก้วไม ฮึก แก้วไม่ผิด แก้วไม่ได้เริ่ม ฮึก มัน...พิมเริ่มก่อน ฮึก(ซบอก)
คยองเท:เชื่อสิ คยองเทเชื่อ แก้วไม่ผิด ไม่เป็นไรนะครับ(กอดเบาๆ)
แก้ว:อืม ฮึก มะ..ไม่เป็นไร
ปัง ปัง ปัง
.....:เปิดประตู แก้ว เปิดประตูเดี๋ยวนี้
คยองเท:เปิดไมแก้ว
แก้ว:อะ..อืม ก็ได้ ฮึก
คยองเท:ไม่เอาน้า อย่าร้อง(ปาดน้ำตาที่แก้มแก้วเบาๆ)
แก้ว:อืม ไม่ร้องแล้ว^^(ยิ้มน้อยๆให้)
แกรก แอรดดดด ตึกๆๆ
โทโมะ:แก้ว เธออยู่กับมันในห้อง2คนเนี่ยนะ
แก้ว:แล้วทำไม แก้วจะอยู่กับใคร ทำอะไร ที่ไหนก็ได้ ไม่เกี่ยวกับนาย
โทโมะ:เกี่ยวสิ ฉันเป็นผัวเธอไง
แก้ว:ฮึก ไม่ ไม่ ฉัน..ไม่ได้เป็นอะไรกับนาย ออกไป ฮึก ออกไป(ทั้งทุบทั้งตี เพื่อให้โทโมะออกไป)
โทโมะ:หยุด แก้ว ฉันบอกให้หยุด(จับมือเอาไว้)
คยองเท:แก หยุดนะ(ง้ามหมัดจะต่อยร่างสูง)
โทโมะ:อ่อ เป็นหวงกันขนาดนี้ คงไปถึงไหนต่อไหนกันแล้วสิ หึ เธอมันก็ไม่ต่างจากผู้หญิงคนอื่น นึกว่าเธอจะเป็นคนดี อ่อ นี้เมื้อกี้ฉันคงมาขัดจังหวะ แค่จะบอกให้ไปขอโทษพิม หึ(เดินออกไป)
ปัง(ประตู)
แก้ว:ฮึก ฮือออ(เดินมาเรื่อยๆเพื่อจะมาที่เตียง)
คยองเท:แก้ว ไม่เป็นไรนะ
แก้ว:อืม ฮึก ไม่..เป็น......(ยังไม่ทันจะถึงก็...สลบ)
ฟึบ ปึก(หัวกระแทกเตียง)
คยองเท:แก้ว!!! เลือด(รีบอุ้มขึ้นมาแล้วพาไปส่งโรงพยาบาล)
โรงพยาบาล
ฟาง:แก้ว คยองเท แก้ว...แก้ว ฮึก แก้วเป็นไงบ้าง
คยองเท:ไม่รู้
เฟย์:พี่แก้วเป็นอะไร ฮึก ใครทำอะไรแก้ว
คยองเท:ก็...................................(เล้าเรื่องราวทั้งหมดให้ฟัง)
ป๊๊อปปี้:ไอโทโมะ ฉันจะไปฆ่ามัน ไอเขื่อน ไปเร็ว
เขื่อน:หะ ผมด้วยหรอ(ตามไป)
หมอ:ใครเป็นญาติคุณจริญญาครับ
ฟาง/เฟย์:ฉันคะ
หมอ:เป็นอะไรกับคนป่วยครับ
เฟย์:น้องคะ
ฟาง:พี่คะ
หมอ:ตอนนี้คนไข้ก็มีหัวแตกนะครับ ก็ไม่น่ามีอะไรมาก แต่ร่างกายของคนไข้อ่อนแอมากครับ ก็อาจจะให้พักผ่อนที่โรงพยาบาลก่อนครับ ถ้าอาการดีขึ้นก็กลับได้แล้วครับ
คยองเท:หมอครับ ขอย้ายไปห้องพิเศษนะครับ
หมอ:ได้ครับ
ห้องพิเศษ 227
เฟย์:พี่แก้ว...เมื่อไหร่พี่จะฟื้นคะ
ฟาง:ฮึก เฟย์(กอดน้องตัวเอง)
เฟย์:ฮึก พี่ฟาง(กอดตอบ)
~ที่เธอพูดว่ารัก มันแปลว่ารักหระ...~
เฟย์:ฮัลโหล
เขื่อน:เฟย์ อยู่ห้องไหน
เฟย์:อยู่ห้อง227คะ
เขื่อน:okครับ
ก๊อก ก๊อก ก๊อก
เฟย์:สงสัยเขื่อนมามั้งคะ
แอรดดดด
พยาบาล:ขอฉีดยาให้คนไข้หน่อยนะคะ
ฟาง:เอ่อ...ยาอะไรคะ
พยาบาล:เอ่อ...มัน...มันเป็นอาหารเสริมคะ...คนไข้จะได้ฟื้นเร็วขึ้น
เฟย์:เฟย์ขอดูหน่อยนะคะ(หยิบถาดยาของพยาบาลมารื้อดู)
พยาบาล:ยะ..อย่าคะ คุณคะ
ฟึบ ฉึก
คยองเทดึงพยาบาลปริศนาคนนั้นไว้แล้วเฟย์ก็จับฉีดยา
ฟุบ(สลบเพราะโดนยาสลบที่ตัวเองจะเอามาฉีดทุกคนในห้องนี้)
เฟย์:หึ อย่ามายุ่งกับพี่เฟย์ จำไว้นะคะ หึ
ก๊อก ก๊อก ก๊อก
-------------------------------------------
ใครมาอีก เยอะแยะ- -โทโมะใจร้าย ว่าม๊าได้ไง แอบงอน เชอะ
ไรเตอร์ยังไม่ได้ทำงานเลย ไปทำก่อนนะ บ๊ายบายยยยยยยบินแล้ว ฟิ้วววว<<<บ้า- -"
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
10.0 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.2 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
8.8 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
