สุดท้ายคงต้องยอม

7
 
แก้ว ฟางถามอะไรอย่างสิ 
อืม  ว่ามาเลยค่ะ
แก้วกำลังคิดทำอะไรอยู่หรือเปล่า
ทำอะไรฟาง  แก้วจะคิดทำอะไรได้ละ
ก็เรื่องพี่โทโมะกับยัยมารร้ายนั้นไง
ก็ไม่มีอะไรนิ  ขำ ๆ น๊าฟาง  ฉันยิ้มให้ฟาง
แก้วเปลี่ยนไปเยอะเลยน่ะรู้ตัวเปล่า  ร้ายกาจขึ้นด้วย  ฟางทำหน้ากลัวฉันแล้วถ้อยห่างออกไป
แก้วแค่จะทำในสิ่งที่พวกเขาเคยทำกับแก้วแค่นั้นเอง
แก้วยังรักพี่โทโมะอยู่ใช่ไหม  ฟางเดินมานั่งข้าง ๆ ฉันแล้วถามคำถามที่ฉันรู้สึกไม่อยากจะตอบเท่าไหร่  แต่ต้องตอบ
ไม่  แก้วไม่รักเขาแล้ว รู้สึกเกลียดด้วยซ้ำ  ฉันตอบฟางไป
แล้วแก้วจะทำอะไรกับเขาสองคน
แก้วจะเอาคืน...
 
วันนี้ฉันมามหาลัยแต่เช้าเพื่อตักรอใครบางคน  ฉันจะเอาคืนให้สาสมที่พวกเขาทำไว้กับฉันค่อยดู
ขอโทษค่ะ   ตามแผน..
ขอโทษครับ  อ้าวแก้ว
พี่โทโมะ....ปล่อยค่ะแก้วไม่เป็นอะไรแล้ว  ฉันแกล้งทำเป็นโกรธ
พี่ขอโทษ  เดี๋ยวแก้ว...  ฉันกำลังจะเดินหนีแต่เขากลับคว้าแขนฉันไว้ก่อน
อย่ามายุ่งกับแก้วเลยค่ะ  ถ้าเขาเห็นเข้าคงจะไม่ดีแน่  ฉันพูดทั้งที่ในใจอยากให้ยัยพิมนั้นมาเห็นเสียเหลือเกิน
พี่ขอคุยอะไรด้วยหน่อย  ได้ไหม...
แต่แก้วไม่มีอะไรจะคุยด้วย
แก้ว...พี่รู้ว่าที่พี่ทำกับแก้วที่มันเลวมาก  และยากที่แก้วจะให้อภัยพี่  รู้ตัวก็ดีฉันก็คิดอย่างนั้นมาตลอด
............
ที่พี่ทำไปทุกอย่างพี่มีเหตุผลน่ะแก้ว..
เหตุผลของคนโลเลล่ะสิไม่ว่า..
ไม่ใช่น่ะแก้ว....ที่พี่ต้องเลิกกับเราเพราะ..
พอเถอะ...ฉันไม่อยากฟัง  กรุณาปล่อยมือแก้วด้วย  เขาจะพูดตอกย้ำวันเก่าๆ เพื่ออะไรกัน จะให้ฉันเจ็บไปถึงขนาดไหน  นี่ฉันมาทำให้เขาเจ็บน่ะไม่ใช่เจ็บเสียเอง...ยัยแก้ว
หายตายเถอะแผนนี้ทำแผลเก่า..ฉันเจ็บเอง
 
17/01/56