สุดท้ายคงต้องยอม

10.0

เขียนโดย MBtkonly

วันที่ 2 กันยายน พ.ศ. 2555 เวลา 19.57 น.

  7 session
  60 วิจารณ์
  16.25K อ่าน
แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

3)

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
ขนาดตัวอักษร เล็ก กลาง ใหญ่ ใหญ่มาก

3
 
อื้อ .. ฟาง   เสียงครางจากเพื่อนสาวที่เพิ่งจะได้สติ
แก้วเป็นไงบ้าง  ดีขึ้นรึยัง
แก้วเป็นลมเหรอ  ฟางพยักหน้าให้แก้วเป็นเชิงว่าใช่    แล้วใครพาแก้วมาห้องพยาบาล  ฟางเงียบไปครู่หนึ่งแล้วตัดสินใจตอบไปว่า  คนรักของเธอเอง
พี่ป๊อปน่ะแก้ว   แก้วหิวมั้ยเดี๋ยวฟางไปซื้อให้
อืม  ก็ดีนะแต่ฟางจะไปคนเดียวเหรอ
ก็แก้วไม่สบาย  ฟางไปคนเดียวได้สบายมากไม่ต้องห่วง  เธอบอกแก้วก่อนจะเดินออกจากห้องพยาบาลไปยังโรงอาหารทันที
 
โทโมะ !!!!!    
แก้วเรียกชื่อผมด้วยอาการตกใจ   แต่สักพักสีหน้าเธอก็เปลี่ยนไปเป็นเอื่อมระอาผมทันที  ผมเลือกที่จะไม่พูดอะไรแต่เดินเข้าไปหาแก้วใกล้ ๆ
ออกไป   ไม่ต้องเข้ามา   เธอเอ่ยไล่ผมดูเหมือนเธอจะเกลียดผมมากในตอนนี้  ผมอยากกอดขอโทษเธอแต่ทำไมได้   ก็แก้วเกลียดผมไปแล้วนิ
แค่จะมาดูว่าเป็นอะไรรึป่าว  
ยังไม่ตายค่ะ  พี่สบายใจได้กลับไปเถอะคะพิมเขาคงตามหาพี่อยู่ 
 
พี่โทโมะค่ะไปไหนมาค่ะ  พิมรอตั้งนานแน๊ะ
ไปเข้าห้องน้ำน่ะ
เหรอคะ  งั้นแล้วไปพิมนึกว่าพี่ไปหาใครมาเสียอีก
ไม่มีหรอกพิมไปกินข้าวกัเถอะพี่หิวแล้ว   ผมเดินนำออกไปที่โรงอาหารทันทีหลังพูดกับพิมจบ
 
อ้าว  ฟางทำไมมาคนเดียวจ๊ะแก้วล่ะ  จะทักกันทำไมเนี้ยไม่อยากจะเสวนาด้วยเลยสักหน่อย  แสแสร้งชัด ๆ
ไม่สบาย  ฉันตอบไปสั้น ๆ
แค่นี้ถึงกับไม่สบายเลยเหรอ  น่าสงสารจัง   ดูพูดเข้าถ้าไม่ติดกับว่าคนในโรงอาหารเยอะแม่จะตบแทนแก้วสักฉากสองฉาก
ไม่ต้องสงสารหรอกน่ะเก็บไว้สงสารตัวเองในอนาคตเถอะพิม
หมายความว่าไงห่ะฟาง  
ก็ทุกคนเห็นความร้ายกาจของเธอแล้วน่ะซิ  แล้วต่อไปก็คงมีคนมาขอเป็นเพื่อนเธอเยอะเลยล่ะมั้ง  หึ   หวังว่าเขาคงเข้าใจว่าไหนจริงไหนประชดน่ะ  คงจะไม่....เกินไป
ถึงจะไม่มีใครคบฉัน  ฉันก็ไม่สนย่ะเพราะฉันยังมีพี่โทโมะที่เพื่อนเธอไม่มีก็แล้วกัน   นี่ยัยพิมเห็นพี่โทโมะเป็นอะไรกันถึงได้อวดซะขนาดนั้น  หรือว่าเขามองพี่โทโมะเป็น กกน.ตัวใหม่ถึงได้อวดนักอวดหนา   แย่งของเพื่อนไปอวดอยู่ได้น่าอายชะมัด
ฉันอายแทนเธอจริง ๆ “หน้าด้าน”
นี่เธอว่าฉันเหรอ
อืม  Yeah ,
อร้ายยยยยยยยย!!!!!!   เสียงยัยพิมร้องกริ๊ดโวยวายหนวกหูมาก
มีอะไรหรือเปล่าฟาง   อ้าวนึกว่าใคร
ไม่อะไรหรอกค่ะพี่ป็อป  กินอะไรรึยังค่ะ  ฉันเลือกที่จะไม่สนใจพิมแต่สนใจสุดหล่อของฉันแทน
ยังเลยไปกินข้าวกันดีกว่า  ไปฟาง  พี่ป็อปลากฉันออกจากตรงนั้นเพราะคงจะรู้ดีว่าเมื่อกี้เกิดอะไรขึ้น
 
ฟางขอโทษน่ะแก้วมาช้าไปหน่อยอ่ะ  คงหิวแย่แล้ว
ไม่หรอกฟาง แก้วไม่หิวเท่าไหร
งั้นเดี๋ยวฟางไปแกะใส่จานให้แล้วกันนะ  รอแป็ปนะแก้ว
จ๊ะ  อ้าวพี่ป็อปปี้ขอบคุณน่ะคะที่พาแก้วมาส่งห้องพยาบาลเมื่อเช้า
ฮือ  อะไรกันว่ะคนหล่องง  ผมไปอุ้มแก้วตอนไหนผมเพิ่งเจอเธอเมื่อกี้นี้เอง
ไม่เป็นไรหรอกเนอะพี่ป็อป  แก้วตัวเบาออก  ยัยตัวแสบโกหกพายไว้แน่ ๆ อย่างนี้ผมก็ต้องเออออตามนะสิ  ไม่งั้นอาจจะมีเรื่องได้ (กลัวแฟน) (แค่เกรงใจคับ)
อ๋อใช่ ๆ แก้วตัวเบาจะตายกินเยอะ ๆ หน่อยนะจะได้มีแรง
คะพี่ป็อป  ขอบใจนะฟาง  แก้วรับข้าวผัดทะเลจานโปรดก่อนจะเอ่ยขอบใจผมกับฟาง
 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
10 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
10 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
10 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา