สุดท้ายคงต้องยอม

10.0

เขียนโดย MBtkonly

วันที่ 2 กันยายน พ.ศ. 2555 เวลา 19.57 น.

  7 session
  60 วิจารณ์
  16.37K อ่าน
แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

3)

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

3

 

อื้อ .. ฟาง   เสียงครางจากเพื่อนสาวที่เพิ่งจะได้สติ

แก้วเป็นไงบ้าง  ดีขึ้นรึยัง

แก้วเป็นลมเหรอ  ฟางพยักหน้าให้แก้วเป็นเชิงว่าใช่    แล้วใครพาแก้วมาห้องพยาบาล  ฟางเงียบไปครู่หนึ่งแล้วตัดสินใจตอบไปว่า  คนรักของเธอเอง

พี่ป๊อปน่ะแก้ว   แก้วหิวมั้ยเดี๋ยวฟางไปซื้อให้

อืม  ก็ดีนะแต่ฟางจะไปคนเดียวเหรอ

ก็แก้วไม่สบาย  ฟางไปคนเดียวได้สบายมากไม่ต้องห่วง  เธอบอกแก้วก่อนจะเดินออกจากห้องพยาบาลไปยังโรงอาหารทันที

 

โทโมะ !!!!!    

แก้วเรียกชื่อผมด้วยอาการตกใจ   แต่สักพักสีหน้าเธอก็เปลี่ยนไปเป็นเอื่อมระอาผมทันที  ผมเลือกที่จะไม่พูดอะไรแต่เดินเข้าไปหาแก้วใกล้ ๆ

ออกไป   ไม่ต้องเข้ามา   เธอเอ่ยไล่ผมดูเหมือนเธอจะเกลียดผมมากในตอนนี้  ผมอยากกอดขอโทษเธอแต่ทำไมได้   ก็แก้วเกลียดผมไปแล้วนิ

แค่จะมาดูว่าเป็นอะไรรึป่าว  

ยังไม่ตายค่ะ  พี่สบายใจได้กลับไปเถอะคะพิมเขาคงตามหาพี่อยู่ 

 

พี่โทโมะค่ะไปไหนมาค่ะ  พิมรอตั้งนานแน๊ะ

ไปเข้าห้องน้ำน่ะ

เหรอคะ  งั้นแล้วไปพิมนึกว่าพี่ไปหาใครมาเสียอีก

ไม่มีหรอกพิมไปกินข้าวกัเถอะพี่หิวแล้ว   ผมเดินนำออกไปที่โรงอาหารทันทีหลังพูดกับพิมจบ

 

อ้าว  ฟางทำไมมาคนเดียวจ๊ะแก้วล่ะ  จะทักกันทำไมเนี้ยไม่อยากจะเสวนาด้วยเลยสักหน่อย  แสแสร้งชัด ๆ

ไม่สบาย  ฉันตอบไปสั้น ๆ

แค่นี้ถึงกับไม่สบายเลยเหรอ  น่าสงสารจัง   ดูพูดเข้าถ้าไม่ติดกับว่าคนในโรงอาหารเยอะแม่จะตบแทนแก้วสักฉากสองฉาก

ไม่ต้องสงสารหรอกน่ะเก็บไว้สงสารตัวเองในอนาคตเถอะพิม

หมายความว่าไงห่ะฟาง  

ก็ทุกคนเห็นความร้ายกาจของเธอแล้วน่ะซิ  แล้วต่อไปก็คงมีคนมาขอเป็นเพื่อนเธอเยอะเลยล่ะมั้ง  หึ   หวังว่าเขาคงเข้าใจว่าไหนจริงไหนประชดน่ะ  คงจะไม่....เกินไป

ถึงจะไม่มีใครคบฉัน  ฉันก็ไม่สนย่ะเพราะฉันยังมีพี่โทโมะที่เพื่อนเธอไม่มีก็แล้วกัน   นี่ยัยพิมเห็นพี่โทโมะเป็นอะไรกันถึงได้อวดซะขนาดนั้น  หรือว่าเขามองพี่โทโมะเป็น กกน.ตัวใหม่ถึงได้อวดนักอวดหนา   แย่งของเพื่อนไปอวดอยู่ได้น่าอายชะมัด

ฉันอายแทนเธอจริง ๆ “หน้าด้าน”

นี่เธอว่าฉันเหรอ

อืม  Yeah ,

อร้ายยยยยยยยย!!!!!!   เสียงยัยพิมร้องกริ๊ดโวยวายหนวกหูมาก

มีอะไรหรือเปล่าฟาง   อ้าวนึกว่าใคร

ไม่อะไรหรอกค่ะพี่ป็อป  กินอะไรรึยังค่ะ  ฉันเลือกที่จะไม่สนใจพิมแต่สนใจสุดหล่อของฉันแทน

ยังเลยไปกินข้าวกันดีกว่า  ไปฟาง  พี่ป็อปลากฉันออกจากตรงนั้นเพราะคงจะรู้ดีว่าเมื่อกี้เกิดอะไรขึ้น

 

ฟางขอโทษน่ะแก้วมาช้าไปหน่อยอ่ะ  คงหิวแย่แล้ว

ไม่หรอกฟาง แก้วไม่หิวเท่าไหร

งั้นเดี๋ยวฟางไปแกะใส่จานให้แล้วกันนะ  รอแป็ปนะแก้ว

จ๊ะ  อ้าวพี่ป็อปปี้ขอบคุณน่ะคะที่พาแก้วมาส่งห้องพยาบาลเมื่อเช้า

ฮือ  อะไรกันว่ะคนหล่องง  ผมไปอุ้มแก้วตอนไหนผมเพิ่งเจอเธอเมื่อกี้นี้เอง

ไม่เป็นไรหรอกเนอะพี่ป็อป  แก้วตัวเบาออก  ยัยตัวแสบโกหกพายไว้แน่ ๆ อย่างนี้ผมก็ต้องเออออตามนะสิ  ไม่งั้นอาจจะมีเรื่องได้ (กลัวแฟน) (แค่เกรงใจคับ)

อ๋อใช่ ๆ แก้วตัวเบาจะตายกินเยอะ ๆ หน่อยนะจะได้มีแรง

คะพี่ป็อป  ขอบใจนะฟาง  แก้วรับข้าวผัดทะเลจานโปรดก่อนจะเอ่ยขอบใจผมกับฟาง

 


 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
10 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
10 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
10 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

อ่านนิยายฟิคชั่นเรื่องอื่น

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา