รักของฉันกับนายTK

    ' ยัยตัวแสบ หนีไปได้ไงเนี่ย พรุ่งนี้มีเคลียร์' โทโมะเอ่ยบ่นก่อนจะล้มตัวนอน

       เช้าวันรุ่งขึ้นแก้วขออนุญาติคุณท่านเพื่อกลับไปหาบิดามารดา  หญิงสาวจึงนั่งรถเมล์แทนเพราะเธอไม่ยอมให้คนรถที่บ้านมาส่ง  ทั้งที่คุณท่านอนุญาติแต่เธอไม่ยอม
       " พ่อครับ แก้วไปไหนแล้วอ่ะ" โทโมะเอ่ยถามบิดาเพราะไม่เห็นหญิงสาว
       " กลับไปเยี่ยมที่บ้านเขานะสิ ว่าแต่แกมีอะไรกับหนูแก้ว"   
       " พ่อ ผมพูดตรงๆ อย่างลูกผู้ชายเลยนะ" โทโมะเอ่ยบอกอย่างจริงจัง
       " มีอะไรห๊ะเจ้าลูกชาย"
       " ผู้หญิงคนนั้นผมขอได้ไหม" โทโมะเอ่ยถามผู้เป็นพ่อ
       " ใคร หนูแก้วเหรอ"
       " ใช่"
       " ถ้าพ่อบอกว่าไม่ได้ แกจะว่ายังไง" พ่อเอ่ยถามลูกชาย
       " ไม่ได้ผมก็จะเอา และผมก็จะพาเมียผมไปเที่ยวสักสองสามวันนะ" โทโมะเอ่ยบอกกับพ่อตัวเองแล้วเดินออกไป
       " ใครว่ะเมียแก พามาให้พ่อดูตัวหน่อยสิ" พ่อเอ่ยถามอย่างยิ้มๆ
       " พ่อก็เห็นอยู่ทุกวัน ยังอยากจะทำความรู้จักกับว่าที่ลูกสะใภ้อีกเหรอครับ" โทโมะเอ่ยบอกแล้วส่งยิ้มกวนๆ มาให้พ่อก่อนจะเดินออกไปที่รถทันที  ชายหนุ่มมุ่งหน้าไปยังบ้านของหญิงสาวทันที

       " เสียงรถใครมานะ" มารดาของแก้วเอ่ยขึ้น
       " เดี๋ยวหนูไปดูให้ค่ะแม่" แก้วเอ่ยบอกแล้วเดินไปเปิดประตู
       ' โทโมะ'
       " กลับบ้านได้แล้ว" โทโมะจับแขนหญิงสาวไว้เมื่อเห็นเธอหันหลังจะปิดประตู
       " ฉันมาเองฉันกลับเองได้" แก้วเอ่ยบอกแล้วพยายามแกะมือชายหนุ่มออก
       " ใครมาเหรอแก้ว"
       " คุณโทโมะลูกชายของคุณท่านนะค่ะแม่"
       " ใช่ครับ พ่อให้ผมมารับแก้วกลับบ้าน" โทโมะเอ่ยบอก
       " กลับไปได้แล้วลูก" มารดาเอ่ยบอกลูกสาว
       " แต่แม่ค่ะ แก้วเพิ่งมาถึงไม่นานเองนะค่ะ"
       " วันนี้เธอจะต้องไปกับฉัน เดี๋ยววันหลังฉันจะให้เธอมาหาพ่อกับแม่เธอใหม่" โทโมะเอ่ยบอกแล้วลากหญิงสาวเดินออกไปทันทีโดยไม่ให้หญิงสาวได้ร่ำลาพ่อแม่เลย  แม่หันมามองชายหนุ่มอย่างโกรธแค้น
       " จะพาฉันไปไหนเนี่ย" แก้วเอ่ยถามชายหนุ่ม  ที่มองไปไม่ใช่ทางกลับบ้าน
       " ไปฮันนีมูน"
       " จะบ้าหรือยังไง ฉันยังไม่ได้แต่งงานนะ จะพาฉันมาฮันนีมูนทำไม"
       " เอาน่า เดี๋ยวก็ได้แต่ง" โทโมะเอ่ยบอกแล้วกุมมือหญิงสาวไว้
       " ขับรถไปสิ จะมาจับมือฉันทำไม" แก้วบอกแล้วดึงมือออก
       " อยากจับมือเมียไม่ได้ไง"
     เพี๊ยะ
       " ปากเสีย ฉันไม่ใช่เมียนาย"
       " เจ็บนะ"
       " นายจะพาฉันไปไหนโทโมะ" แก้วเอ่ยถามชายหนุ่มดีๆ
       " ไปเที่ยวพักผ่อน"
       " ฉันยังไม่ได้บอกคุณท่านเลย" แก้วเอ่ยบอกออกไปอย่างเกรงใจ
       " ไม่ต้องห่วง ฉันบอกพ่อให้แล้ว"
       " แต่.."
       " ถามจริง เธอชอบพ่อฉันไหม" โทโมะเอ่ยถามหญิงสาวตรงๆ
       " มะ.ไม่"
       " แล้วฉันล่ะ รักบ้างไหม" โทโมะเอ่ยถามก่อนจะจ้องมองหญิงสาวไปด้วย
       " นายขับรถดีๆ หน่อยสิ เดี๋ยวก็ชนตายพอดีหรอก" แก้วเอ่ยว่าชายหนุ่ม
       " ฉันต้องการคำตอบ"
       " นายพาฉันไปถึงจุดหมายก่อน  แล้วฉันจะตอบ" แก้วบอกก่อนจะหันหน้าหนีและแกล้งหลับไป  โทโมะไม่ว่าอะไรเขาได้แต่ยิ้มและกุมมือหญิงสาวไว้ตลอดการเดินทาง

        ไม่นานชายหนุ่มก็ขับรถมาจอดที่ริมทะเลแห่งหนึ่ง  เขาหันมามองหญิงสาวที่หลับอยู่ด้วยรอยยิ้ม  เวลาเธอหลับนั้นน่ารักดีนะ  แต่ตอนตื่นมาก็แสบไม่เบาและฉันก็รักเธอนะ  รักตั้งแต่ครั้งแรกที่เห็นแล้ว
     ฟอด~
        " โทโมะ" แก้วลืมตามมาเห็ฯนบหน้าชายหนุ่มที่อยู่ใกล้ก็ผลักออกก่อนจะเรียกชื่อออกมา
        " ถึงแล้วที่รัก"
        " ใครที่รักนายไม่ทราบ" แก้วว่าก่อนจะหันมามองนอกรถ  หญิงสาวเปิดประตูแล้วลงมาเดินสูดอากาศเข้าไปในปอดอย่างสดชื่น
        " ชอบไหม" ชายหนุ่มเอ่ยถามข้างหูพร้อมมือหนาโอบกอดจากด้านหลัง
        " อืม แต่ปล่อยก่อนได้ไหม"
        " ทำไมล่ะ"
        " มันไม่สมควร นายก็รู้ว่าฉันกำลังจะแต่งงานกับพ่อนาย" แก้วเอ่ยบอกชายหนุ่มด้วยใบหน้าที่เศร้าลง
        " ฉันไม่ยอมให้เธอแต่งงานกับพ่อฉันหรอก เธอเป็นของฉันนะ"
        " แต่ฉันเป็นลูกหนี้นะ ฉันต้องทำตามคำสั่งคุณท่าน" แก้วบอกแล้วหันหน้าหนี
        " ฉันจะคุยกับพ่อฉันเอง  เธอไม่ต้องกลัว"
        " แต่.."
        " ไปกินข้าวกันดีกว่า ฉันหิวแล้ว" ชายหนุ่มตัดบทก่อนจะจูงมือหญิงสาวกลับมาที่รถแล้วพาเธอไปทานข้าวที่ริมทะเล  โทโมะจัดการสั่งอาหารทั้งหมดก่อนจะจ้องมองหญิงสาวอย่างไม่วางตา  แก้วเองที่ถูกจ้องมากๆ ก็รู้สึกเขิล ทำตัวไม่ถูกเลย
        " เป็นอะไร"
        " นายก็อย่าจ้องฉันสิ ฉันทำอะไรไม่ถูกแล้ว"
        " งั้นนั่งด้วยกันดีกว่า จะได้ไม่ถูกจ้องมอง" โทโมะว่าก่อนจะดึงมือหญิงสาวให้มานั่งข้างกาย
        " กลับได้ยัง" แก้วเอ่ยถามหลังจากอาหารเสร็จ
        " ไม่กลับ เราจะค้างที่นี้กันสักคืน สองคน"
        " แล้วพ่อนายจะไม่ว่าเหรอ"
        " ถึงว่าฉันก็ไม่แคร์" โทโฒะเอ่ยบอกก่อนจะขับรถพาหญิงสาวไปหาที่พัก  เมื่อได้ที่พักเขาก็พาหญิงสาวไปหาซื้อเสื้อผ้าและของใช้
  

        " คุณจะทำอะไรอ่ะ" แก้วเอ่ยถามชายหนุ่มที่เดินเข้ามาหาหญิงสาวเมื่อกลับเข้ามายังห้องพัก
        " คิดถึง" ชายหนุ่มดึงหญิงสาวมากอด
        " ปล่อยนะ ฉันจะไปดูทีวี" แก้วเอ่ยบอกชายหนุ่ม
        " ดูหนังสดดีกว่า สนุกกว่ากันตั้งเยอะ"
        " ไอ้บ้า ปล่อยฉันนะ นี้มันกลางวันอยู่เลย" แก้วเอ่ยบอกอย่างอายๆ
        " ตอนไหนฉันก็มีอารมณ์ทั้งนั้นแหละ"  โทโมะเอ่ยบอกแล้วจ้องเข้าไปในดวงตาของหญิงสาว
        " แต่ฉันไม่มีอารมณ์ และฉันก็จะทำให้คุณหมดอารมณ์ด้วย"  ไม่ว่าเปล่าหญิงสาวกระทุ้งเข่าไปที่จุดอ่อนของชายหนุ่ม  โทโมะทำหน้าปวดร้าวก่อนจะปล่อยมือหญิงสาวออกจากเอว  แก้วเดินหนีไปด้วยรอยยิ้ม  ชายหนุ่มพยุงตัวเองมาที่โซฟาที่หญิงสาวนั่งอยู่
         " เจ็บนะแก้ว" โทโมะเอ่ยบอก
         " สมน้ำหน้า หื่นไม่ถูกที่ถูกเวลา" แก้วเอ่ยบอกก่อนจะมองไปยังโทรทัศน์ที่เปิดดูอยู่
         " ถ้ามันใช้การไม่ได้ขึ้นมาล่ะ" 
         " ก็ดีไง ฉันจะได้ไม่ต้องเจ็บตัว"  แก้วบอกด้วยรอยยิ้มอย่างผู้ชะ  โทโมะมองตามอย่างยอมแพ้  เพราะตอนนี้เขาไม่สามารถทำเธอได้

       ' ไว้คิดบัญชีทีเดียวคืนนี้นะสาวน้อย'