รักของฉันกับนายTK

        เราวันรุ่งขึ้นโทโมะตื่นแต่เช้าก็เริ่มเรียนรู้งานที่ไร่ของบิดา   เข้าตั้งใจทำงานเพื่อที่จะให้เสร็จไว้ๆ และจะได้มีเวลาแอบมาหาหญิงสาวเพื่อพูดคุยและขอโทษ         " แก้ว" โทโมะเอ่ยเรียกหญิงสาวที่ยกชุดอาหารว่าเข้ามาให้ในห้องทำงานในบ้าน         " อาหารว่างค่ะ" แก้วเอ่ยบอกพร้อมวางจานขนมกับแก้วน้ำก่อนจะเดินออกไป         " ขอกาแฟด้วยได้ไหม" โทโมะเอ่ยบอกหญิงสาวที่หันหลังไปแล้ว         " ค่ะ" แก้วบอกแล้วเดินออกไปทันที  โทโมะมองตามก่อนจะวางแฟ้มลงก่อนจะนั่งรอหญิงสาวที่จะเดินกลับมาพร้อมแก้วกาแฟอีกครั้ง  ไม่นานแก้วก็เดินเข้ามาในมือถือแก้วกาแฟมาด้วย         " เดี๋ยวก่อนแก้ว" โทโมะลุกขึ้นมารั้งข้อมือหญิงสาวไว้         " มีอะไรค่ะ" แก้วเอ่ยถามชายหนุ่ม         " มีเรื่องจะคุยด้วย" โทโมะเอ่ยบอกก่อนจะเดินไปล็อคประตูห้องแล้วเดินมาหาหญิงสาวที่ยืนอยู่กลางห้องทำงาน         " มีอะไรก็ว่ามา  ฉันมีงานจะต้องทำ" แก้วเอ่ยถามคนที่ยืนอยู่ตรงหน้า         " ขอโทษเรื่องเมื่อคืนที่ฉันพูดแรงกับเธอไป" ชายหนุ่มว่าก่อนจะเลื่อนมือมาจับเอวหญิงสาวไว้เพื่อกั้นไม่ให้เธอหนีไปได้         " นั้นมันเรื่องของคุณ คุณมีสิทธิ์ที่จะคิดอะไรก็ได้"         " ที่ฉันพูดไปเพราะฉันโมโห นึกว่าเธอมีอะไรกับพ่อฉัน" โทโมะเอ่ยบอกหญิงสาว         " ไอ้บ้า" แก้วเอ่ยอย่างอายๆ          " ก็ฉันหวงเธอนิ เธอเป็นเมียฉันนะ" โทโมะเอ่ยบอกก่อนจะจับหญิงสาวนั่งบนโต๊ะทำงานของตัวเอง         " อย่าทำอะไรบ้าๆ นะคุณ" แก้วดันหน้าชายหนุ่มที่ก้มลงมาหาไว้         " ขอชื่นใจหน่อยไม่ได้เหรอ"         " ไม่ได้ และก็จะไม่มีวันได้อีกจำไว้" แก้วบอกก่อนจะลงจากโต๊ะแล้วเดินออกจากห้องไปทันที
     ' ไม่มีวันได้เหรอ  เธอคิดผิดแล้วแก้วใจ' โทโมะบ่นคนเดียวก่อนจะมองตามหญิงสาวที่เดินออกไปอย่างขัดใจ
          แก้วที่พยายามอยู่ห่างจากโทโมะ  แต่ดูกลับว่าเขายิ่งอยากเข้าใกล้เธอ  ชายหนุ่มเองก็รับรู้ได้เขาจึงหาทางอยู่กับหญิงสาวเพียงสองคน  และคืนนี้เองที่พ่อของเขาจะไปอยู่บ้าน  ไปงานเลี้ยงในตัวเมือง       " เฝ้าบ้านดีๆ ล่ะเจ้าลูกชาย คืนนี้พ่ออาจจะไม่กลับนะ" พ่อของเขาเอ่ยบอกก่อนจะเดินออกไป       " ผมไม่ใช่หมานะที่จะเฝ้าบ้านอ่ะ"        " เอาน่า และอย่าทำอะไรหนูแก้วของพ่อด้วยล่ะ"       " อืม" โทโมะตอบแบบยิ้มๆ        " งั้นพ่อไปล่ะ" บิดาเอ่ยบอกแล้วเดินออกไปทันที  โทโมะจึงเดินมานั่งทานข้าวที่โต๊ะอยู่คนเดียว  โดยมีหญิงสาวมายืนรับใช้อยู่ข้างๆ       " มานั่งกินด้วยกันสิ ฉันเหงา"       " ฉันยังไม่หิว" แก้วเอ่ยบอก       " เป็นเมียก็ต้องดูแล ผะ.."       " ก็ได้" แก้วบอกก่อนจะเดินไปยิ้มจานมานั่งทานข้าวตรงข้ามกับชายหนุ่ม  โทโมะมองหญิงสาวด้วยรอยยิ้มที่สามารถแกล้งเธอได้       " ตักกับข้าวให้หน่อยสิ" โทโมะเอ่ยบอกหญิงสาว       " อ่ะ" แก้วตักให้ชายหนุ่มแบบไม่พอใจก่อนจะก้มลงทานข้าว  โทโมะดูท่าจะมีความสุข ต่างกับหญิงสาวที่หน้าตาอมทุกข์       " อิ่มแล้วไง" โทโมะเอ่ยถามหญิงสาวที่ทานไปไม่เยอะ       " อืม ฉันเอาจานไปเก็บก่อนนะ"       " ไม่ต้อง ใครคนอื่นทำ ส่วนเธอนะ มานี่" โทโมะบอกแล้วอุ้มหญิงสาวขึ้นมาแนบอก       " ปล่อยฉันนะไอ้บ้า" แก้วตะโกนบอกชายหนุ่มพร้อมเงื้อมมือจะตบหน้าชายหนุ่ม       " อย่าตีฉันนะ ไม่งั้นฉับจูบ"       " อ๋อ แล้วก็อย่าตบด้วย ไม่งั้นฉันทำมากกว่าจูบและก็ทำมันตรงนี้ด้วย" โทโมะเอ่ยบอกก่อนจะอุ้มหญิงสาวเดินขึ้นบ้านไป  แก้วที่ไม่สามรถทำอะไรชายหนุ่มได้ก็มองอย่างแค้นๆ         " โอ๊ย ฉันเจ็บนะ" แก้วบอกเมือ่ชายหนุ่มโยนลงเธอบนเตียงนุ่มๆ ก่อนจะยันตัวลุกขึ้นนั่งห่างจากชายหนุ่ม       " คิดว่าหนีฉันพ้นเหรอ" ไม่ว่าเปล่าชายหนุ่มดึงขาหญิงสาวก่อนจะออกแรงดึงเข้ามาหาตัวเอง       " อ๊ากกก" แก้วร้องอย่างดังเมื่อโดนดึงเข้ามาหาชายหนุ่ม       " ร้องไปเลยนะคนสวย ร้องดังๆ ผมชอบ" โทโมะเอ่ยด้วยรอยยิ้ม       " ไอ้บ้า ปล่อยฉันนะ" แก้วเอ่ยร้องห้ามชายหนุ่มที่กำลังปลดเสื้อผ้าออกจากตัวของหญิงสาว       " อย่าเพิ่งร้องตอนนี้เลย เก็บแรงไม่ร้องตอนดึกๆ ดีกว่าคนสวย" โทโมะเอ่ยบอกก่อนถอดเสื้อเชิ๊ตของหญิงสาวออก  ตอนนี้เหลือเพียงเสื้อกล้ามสีขาวเท่านั้น       " คุณโทโมะค่ะ คือว่าแก้วยังไม่ได้อาบน้ำเลยอ่ะ" แก้วว่าพร้อมยกมือขึ้นโอบรอบคอชายหนุ่ม  โทโมะมองอย่างแปลกใจ       " งั้นเราไปอาบน้ำกันดีกว่าครับ"       " แก้วอยากจะแช่ตัวอ่ะ คุณโทโมะไปเปิดน้ำใส่อ่างให้แก้วหน่อยได้ไหมค่ะ แล้วเราค่อยมาสนุกกัน" แก้วเอ่ยบอกก่อนจะหอมแก้มทั้งสองข้างของชายหนุ่ม       " ได้สิคนสวย รอผมแปบนึงนะครับ" โทโมะเอ่ยบอกก่อนจะเดินไปเปิดน้ำใส่อ่าง  แก้วเองที่เห็นว่าโทโมะหายเข้าไปในห้องน้ำแล้วจึงรีบย่องออกมาจากห้องนอนของชายหนุ่มทันที   
      ' ยัยตัวแสบ หนีไปได้ไงเนี่ย พรุ่งนี้มีเคลียร์' โทโมะเอ่ยบ่นก่อนจะล้มตัวนอนอยากเสียดายที่ไม่ได้กินของหวานหลังอาหารเย็น