Love for you ที่รอเพราะรักที่รักเพราเธอ

         ± Love for you ที่รอเพราะรักที่รักเพราะเธอ ±
 
พี่แจม : น้องๆคะ พร้อมกันรึยังเดี๋ยวพี่จะให้น้องๆที่ถูกสัมพาทย์นั่งรอตรงนี้ แล้วให้อีก 4 คนเดินเข้าไปทักแล้วพูดคุยกันเอาเป็นแบบธรรมชาติหน่อยล่ะกันนะ
ทุกคน : คะ
จากนั้นก็เริ่มถ่ายทำ
พี่แจม : เตรียมตัวนะคะ อ่าเริ่มเลยคะ
แก้ว โทโมะ พายุ เฟย์ : สวัสดีคะ / ครับ
แก้ว : คะ วันนี้แก้วกับพายุมีพิธีกรมาช่วยเพิ่มอีกสองคนนะคะ ให้เค้าแนะนำตัวกันก่อนล่ะ แล้วเราถึงจะไปพบกับแขกรับเชิญที่จะมาเราพูดเกี่ยวกับโรงเรียนนี้ให้เราฟังกันนะคะ
พายุ : เอาเป็นฝั่งสาวสวยข้างๆผมก่อนดีกว่าเชิญครับ
พายุหันหน้าไปหาเฟย์ที่ยืนอยู่ข้างๆ และข้างๆเฟย์คือโทโมะ ถัดจากโทโมะคือแก้ว
เฟย์ : สวัสดีคะ เฟย์ คะ
แก้ว : ต่อมาเอาหนุ่มหล่อข้างๆแก้วบ้างดีกว่า
แล้วแก้วก็หันหน้าไปทางโทโมะที่อยู่ข้างๆตัวเอง
โทโมะ : สวัสดีครับ โทโมะ ครับ
พายุ : ไหนๆก็แนะนำตัวเสร็จแล้วเราไปหาแขกรับเชิญของเราดีกว่านะครับ
เฟย์ : เอ่อ..แก้วคะ แล้วแค่รับเชิญมีกันกี่คน แล้วเป็นผู้หญิงหรือผู้ชาย ใบ้ให้เพื่อนๆทางบ้านฟังกันหน่อยดีกว่า
แก้ว : แก้วว่าโทโมะหน้าจะถนัดกว่านะคะเฟย์
แล้วแก้วก็โยนให้เป็นหน้าที่โทโมะเป็นคนตอบ
โทโมะ : วันนี้มีทั้งหมด 6 คนนะครับ มีสาวๆเนี่ย ทั้งหมด 4 คน เกินครึ่งนะครับเนี่ย และหนุ่มหล่ออีก 2 คนครับ
แก้ว : ถ้าอย่างนั้นไปดูไฮไลท์ของวันนี้เลยดีกว่าคะ
พายุ โทโมะ เฟย์ แก้ว : ไปดูกันเลยดีกว่าครับ / คะ
พี่แจม : คัท! โอ๊โห เพื่อนน้องแก้วสุดยอด ชวนมาได้ยังไงเนี่ย
แจมเดินเข้ามาหาทั้ง 4 คน
เฟย์ : พี่แจมคะอย่าเรียกว่าชวนเลยดีกว่าคะ ลากมายังง่ายกว่า
พายุ : พี่แจมครับถ่ายฉากต่อไปเลยไหมครับ ผมกลัวว่าจะไม่ทันเสร็จวันนี้
โทโมะ : นั้นสิครับ
แก้ว : กลัวว่าจะถ่ายไม่เสร็จวันนี้หรือกลัวอย่างอื่นหรอพายุ
แก้วถามพายุอย่างกึ่งขำกึ่งจริงจัง
พายุ : ไปถ่ายดีกว่า เดี๋ยวฉันกับแกจะกัดกัน
แล้วทั้ง 4 ก็ไปถ่ายรายการต่อจนเสร็จ
พี่แจม : คัท!! ดีมากต่อไปจินนี่กับจองเบปิดรายการนะ เอามุมไหนดี?
แจมถามน้องๆ
หวาย : ตอนเปิดอยู่หน้าโรงเรียน ก่อนสัมพาทย์หน้าห้องสมุด สัมพาทย์ในห้องสมุด ปิดรายการก็เอาเป็นสวนที่ฝ่ายปกครองจัดสิคะ สวยดีออก
มีน : ความคิดดีนิ สวนสวยดีด้วย
แก้ว : งั้นไปกันดีกว่า ชวนกันเก็บของเร็ว
ทุกคนยกเว้นแก้ว : อืม
 
สวนของโรงเรียน
 
ฟาง : เฟย์ แก้วมานี้เร็ว 
ฟางตะโกนเรียกแก้วกับเฟย์
เฟย์ แก้ว : อือๆ
แล้วเฟย์กบแก้วก็เดินมาหาฟาง
ฟาง : เฟย์แก้วเราก็อยู่โรงเรียนนี้มานานแล้วนิ พวกแกรู้ตำนานที่นี้ดีใช่ไหม
เฟย์ แก้ว : อืม
ฟาง : พวกแกดูโน้นดิ
ฟางชี้นิ้วไปทางห้องลับห้องหนึ่งที่มีป้ายเขียนว่า 'เขตหวงห้าม ห้ามผู้ใดเข้าเป็นอันขาด'
แก้ว : แล้วทำไมหรอแก
เฟย์ : นั้นสิพี่ฟางไม่เห็นมีอะไรแปลก
ฟาง : อีก 3 วัน เป็นวันครบรอบ 100 ปีของโรงเรียนเรา และก็เป็นวันวชิราวุฒิของลูกเสือ ทุกคนจะต้องเข้าร่วมกิจกรรมจำได้รึป่าว
แก้ว : ที่อาจารย์บอกตอนเช้าใช่ไหม
ฟาง : อืม
เฟย์ : อย่าบอกนะว่าพี่ฟางจะชวนเฟย์กับแก้วเข้าไปในนั้นวันพรุ่งนี้
ฟาง : ใช่ แต่เราไม่ได้เข้าไปแค่ในนั้นเราจะไปดูทั้งหมดทุกที่ในโรงเรียน เพราะไม่มีใครสนใจอยู่แล้ว
แก้ว : แล้วทำไมต้องไปด้วย
เฟย์ : นั้นสิไม่เห็นเกี่ยวเลย
ฟาง : เราจะพิสูจน์กันไง
แก้ว เฟย์ : แล้วเราจะพิสูจน์ได้ไง
เฟย์กับแก้วถามฟางอย่างงงๆ
ฟาง : เรามีตัวช่วยนิแต่อยู่นี้มา 6 ปีแล้วเรายังไม่ได้เจอมันเลยทั้งๆที่มี
แก้ว : แต่ปีที่แล้วเราก็เคยเจอนะฟาง เฟย์ ลืมไปหรอ และไอ้ที่เจอก็ทำให้ฉันจะบ้าตายนะโว้ย
ฟาง : เอาเถอะ ครั้งสุดท้าย ถือว่าได้ช่วยพวกเค้าหน่อยละกัน
เฟย์ : เอาไงดีแก้ว
แก้ว : ก็ได้ฉันยอมช่วย
ฟาง : อืม ตอนนี้สองคนนั้นหน้าจะถ่ายเสร็จแล้วมั่งแล้วพรุ่งนี้เรียก ป็อปปี้ โทโมะ เขื่อน หวาย มีน มาประชุมกันด้วย เราจะไปกันทั้งหมดนั้น
แก้ว เฟย์ : โอเคไปเถอะ
แล้วสามสาวก็เดินไปหาเพื่อนๆที่ถ่ายปิดรายการเสร็จแล้ว
พี่แจม : แก้ว สัปดาห์นี้ถ่ายแค่นี้น่ะ เพราะมันจะมีงานโรงเรียนนิ ส่วนสัปดาห์หน้าเอาเฟย์กับโทโมะมาอีก พี่จะเอามาเพิ่มอีก ส่วนฟางก็เอามาด้วยจะเอามาช่วยจินนี่กับจองเบ โทโมะเฟย์ ก็เอามาช่วยพายุกับแก้วเหมือนเดิม จะโอเคไหม
แก้ว : อย่าถามแก้วถามเจ้าตัวดีกว่า
ฟาง เฟย์ โทโมะ : ตกลงคะ / ครับ
แก้ว : ตกใจหมด มาตอนไหน
โทโมะ : ตอนที่พี่แจมพูด
พี่แจม : งั้นกลับบ้านกันได้แล้วนะ
พายุ : คงยังไม่กลับ เพราะ แก้วต้องไปเลี้ยงไอติมก่อนนะครับ
หวาย : ใช่ เพราะแก้วสัญญาเอาไว้
แก้ว : อืม ไม่ลืมหรอก
 
ที่ร้านไอติมร้านประจำ
 
แก้ว : ฟาง ประชุมวันนี้เลยดีกว่า
โทโมะ : ประชุมอะไร
เฟย์ : กำลังจะพูดอยู่เนี่ย
ฟาง : โอเคเลยล่ะกัน คือ วันนี้ครบรอบ 100 ปีของโรงเรียน พวกเราจะไปพิสูจน์เรื่องที่เค้าลือเกี่ยวกับโรงเรียนของเรากัน ก็เลยชวนทุกคนให้ไปด้วย ทุกคนตกลงนะ
ทุกคน ยกเว้น เฟย์ฟางแก้ว : เอ่อ..
ฟาง : แสดงว่าตกลง โอเคนะ อย่าลืมเตรียมตัวให้พร้อม
ทุกคน ยกเว้นเฟย์ฟางแก้ว : ก็ได้
 
เวลาเที่ยงของวันต่อมา
 
แก้ว : หวายแกเป็นไรดูซึมๆ
หวาย : ไม่ได้เป็นไรเดี๋ยวเอาจานไปเก็บก่อนนะ
ทุกคนยกเว้น หวาย : อืม
แล้วหวายก็เอาจานไปเก็บ พอหวายกลับมาทุกคนก็เอาจานไปเก็บ
แก้ว : หวาย หวาย หวาย!!
หวาย : ห๊ะ! เรียกซะเสียงดังเชี่ยว
หวายตอบเสียงสั่นๆ
เฟย์ : แกเป็นอะไรเหมอลอยบ่อยจัง
หวาย : แก้ว ฮือ...ฮือ..
หวายร้องไห้ออกมาแล้วเข้าไปกอดแก้วทำให้เฟย์ ฟาง มีน โทโมะ ป็อปปี้ เขื่อน งงกันไปหมด 
แก้ว : หวายใจเย็นๆนั่งลงก่อนแล้วเล่าให้ฉันฟังสิ มันเกิดอะไรขึ้น
แล้วหวายก็นั่งลงแก้วก็นั่งลงตาม ทุกคนก็มานั่งรอบๆ
หวาย : ฮือ.. คะ..คือตอนที่พวกแกไปเก็บจาน..ฉะ..ฉันก็นั่งอยู่คนเดียว แล้วอยู่ดีๆ มันก็มีคนหนึ่งมากระซิบหูฉันว่า..มะ..มะ..ไม่มีเพื่อนเลย..อย่ามีเพื่อน..จะ..จะ..จัง มาเป็นเพื่อนของฉันได้ไหม พอฉันหันไปก็ไม่มีใคร แล้วเสียงนั้นฉันจำได้ว่า ตะ...ตะ..ตอนฉันฝันเมื่อคืนนี้มันมีผู้หญิงคนหนึ่งเดินเข้ามา แล้วบอกว่าเค้าชื่อว่า..นะ..นะ..นิ้ม เค้าอยากเป็นเพื่อนกับฉัน ฉันจำเสียงนี้ได้ แล้วเค้าเป็นผะ...ผะ..ผี ที่เค้าอยากได้ฉันไปเป็นเพื่อนแสดงว่า เค้าอยากให้ฉันตายไปเป็นเพื่อนเค้า..ฮือ..ฮือๆๆๆๆๆ
( นิ้ม* หญิงสาวที่เป็นวิญญาณที่ตายไป 3 ปี เรื่องนี้เป็นเรื่องที่ไม่ดังเท่าไร รู้แค่อาจารย์เท่านั้น และไม่มีใครทราบสาเหตุการตายด้วย และทุกคนคิดว่าคง ฆ่าตัวตายเลยไม่มีใครได้สนใจอะไรมาก แต่ทำไมเธอถึงไม่ไปเกิด!! )
หวายเล่ามาอย่างยาวแล้วก็กอดแก้ว
แก้ว : มานี้กับฉัน
แก้วพาเพื่อนๆไปที่หลังอาคาร 1 แล้วมีเก้าอี้เก่าๆตัวหนึ่งวางอยู่หันไปทางทิศใต้ แต่ทุกคนมาจากทิศตะวันตก แล้วแก้วก็นั่งลงตรงเก้าอี้ตัวนั้น ด้วยไม่ได้ขยับด้านมันเลย
แก้ว : เรื่องนี้อาจจะเกี่ยวกับครบรอบ 100 ปีของโรงเรียน ฉันมามีลางสังหรณ์อยู่แล้วทำไมวันนี้หวายซึมๆ เดี๋ยวเรื่องนี้ฉันจะจัดการให้ได้ จะตรงสืบให้รู้เรื่องเลย เราจะต้องช่วยกันในวันครบรอบ 100 ปี
แล้วแก้วก็ยื่นขึ้น มาตรงด้านทิศใต้เหมือนเดิม และไม่ได้ขยับเก้าอี้เหมือนเดิม
โทโมะ : ยังไงเราทุกคนจะต้องช่วยกัน
ฟาง : มารวมพลังกัน
แล้วทุกคนก็ยื่นมือออกมา
ทุกคน : สู้!!
แล้วทุกคนกำลังจะเดินออกมาจากหลังอาคารที่เป็นที่ประจำของพวกเค้านั้นเอง แต่ว่า
แก้ว : เฮ้ย! มีใครมานั่งเก้าอี้ต่อจากฉันไหม
แก้วถามเพื่อนขึ้นมาเพราะตอนก้าวออกมาก้าวแรกไม่รู้อะไรถึงสั่งให้เธอหันไปหาเก้าอี้อีกครั้ง 
หวาย : ก็ไม่มีใครนั่งนอกจากแกนิแก้ว หรือว่ามีใครไปนั่งต่อจากแก้ว
มีน : ฉันไม่เห็นว่าจะมีใครนั่งเลยนะ นอกจากแก้ว
ฟาง : แล้วทำไมหรอแก้ว
ฟางถามเพราะแก้วยืนบังเก้าอี้อยู่
แก้ว : ก็ดูเอาเองดิ
แก้วหลบให้เพื่อนเห็นเก้าอี้ แล้วสิ่งที่ทุกคนเห็นคือ เก้าอี้ตัวนั้นหันมาทางพวกเค้าเอง!! ทั้งๆที่ไม่มีใครนั่ง
โทโมะ : มีใครไปขยับเก้าอี้รึป่าว
ป็อปปี้ : ไม่นะ
เฟย์ : แก้วๆ แกหันไปดูตรงเก้าอี้ดิ
เขื่อน : ให้แก้วหันไปดูทำไม คิดว่าแก้วหันไปแล้วจะรู้หรอว่าใครขยับนะ ยัยหัวหอม
ป็อปปี้ : อย่าทะเลาะกันดิ
ฟาง : แก้วแกลองหันไปดูดิ เพราะฉันคิดว่าแกจะต้องรู้แน่ๆ
แก้ว : ก็ได้
แล้วแก้วก็หันหลังไปดูเก้าอี้ตัวนั้น
แก้ว : เฮ้ย!! 
ฟาง : ได้เรื่องอะไรแก้ว ทำหน้าตกใจเชี่ยว
แก้ว : แกๆฉันว่าพวกแกออกไปกันดีกว่านะ ออกไปจากตรงนี้ให้เร็วที่สุด ส่วนเฟย์ฟางอยู่นี้ก่อน ทุกคนขึ้นห้องไปเลย
โทโมะ : ฉันจะอยู่กับเธอนะแก้ว ฉันจะอยู่ข้างๆเธอทุกคนขึ้นไปเลย ฉันจะอยู่กับ 3 คนนี้เอง
ป็อปปี้ : เขื่อนพาเพื่อนขึ้นไปฉันจะอยู่เป็นกำลังเสริมอีกคน
แล้วเพื่อนๆก็เดินขึ้นไปเหลือแต่ เฟย์ ฟาง แก้ว โทโมะ ป็อปปี้
เฟย์ : แก้วสรุปแกเจออะไร
แก้ว : แกก็หน้าจะเห็นแบบที่ฉันเห้นทำไมพวกแกไม่เห็นล่ะ
ฟาง : เออ นั้นสิ
โทโมะ : แล้วสรุปเธอเห็นอะไรหรอแก้ว
ป็อปปี้ : นั้นสิฉันงงไปหมดแล้วนะเนี่ย
แก้ว : ฉันเห็น กระดาษแผ่นนี้ตกอยู่ตอนที่ฉันนั่งฉันยื่นก็ไม่เห็น แต่พอฟางให้หันไปฉันเจอควันสักอย่างแล้วอยู่ดีๆก็หายไปเหลือแค่กระดาษนี้ไว้ แต่ฉันยังไม่ได้เปิดอ่านเลย อ่านกันดีไหม
แก้วถามความคิดเห็นเพื่อน
ฟาง : เดี๋ยวฉันอ่านให้ฟังดีกว่า
แล้วแก้วก็ยืนกระดาษให้ฟาง ฟางเห็นแล้วตาโตทันที เลยยืนให้เฟย์อ่าน
ฟาง : เฟย์อ่านแทนพี่ที
แล้วเฟย์ก็ยิบกระดาษที่ฟางให้ เปิดอ่าน มันเป็นกระดาษที่เขียนด้วยเลือดนั้นเองถึงว่าทำไมฟางตกใจ
 
อะไรเนี่ยทำไมมันเป็นแบบนี้ <<< Faye
 
เฟย์ : ' สถานทีแห่งความทรงจำ ดอกไม้บานในยามเย็น นำถือครูอาจารย์ไว้สูงสุด ความรักนั้นจะยาวนาน  
 จงสืบเรื่องของฉันให้ได้หาให้พบ อย่าไปกลัวถ้ามันจะถึง      
- นิ้ม - '
อะไรเนี่ยทำไมต้องเป็นพวกเรา ไอ้คำใบ้ที่มันไม่เห็นจะเข้ากันเลยมันคืออะไร แล้วมันเกี่ยวอะไรกับการตายของคุณนิ้ม หรือว่าเค้าไม่ได้ฆ่าตัวตายอย่างที่ครูอาจารย์ท่านอื่นเข้าใจ 
ป็อปปี้ : เธอรู้ได้ไงเรื่องคนที่นิ้มตายเนี่ย
ฟาง : เราทั้งสามคนเป็นคนเจอศพของคุณนิ้ม คุณนิ้มคือ พี่ฝึกสอนที่สนิทกับเราสามคนมาก แต่ที่ทุกคนไม่รู้จักเพราะคุณนิ้มเข้ามาที่นี้วันแรกก็เสียชีวิต ที่รู้จักกับพวกฉันได้เพราะตอนที่คุณนิ้มเข้ามาในโรงเรียนตอนเย็น แล้วพวกฉันก็เห็นเข้าก็เลยพาไปทัวรอบโรงเรียน แล้วพาไปหา ผ.อ. เราก็รอจนกว่าคุณนิ้มจะออกมา คุณนิ้มก็มาส่งพวกเราที่รถของยัยแก้ว แล้วคุณนิ้มก็เดินไปที่รถของตนเอง 
แก้ว : วันต่อมาพวกเราชวนกันไปหาคุณนิ้มที่ห้องพักที่ครูฝ่ายปกครองจัดให้ เข้าไปก็เจอว่าคุณนิ้มเสียชีวิตแล้ว
เฟย์ : แต่เวลาที่คุณนิ้มเสียชีวิตเป้นเวลา 3 ทุ่ม เค้าพึ่งแยกกับเราได้แค่ชั่วโมงเดียว พวกเราก็งงไม่หาย
โทโมะ : แล้วทำไมต้องเรียกว่าคุณนิ้ม แล้วพวกเธอเป็นอะไรไม่เหมือนคนที่ฉันรู้จักเลย
เฟย์ : เราไม่สามารถบอกได้
แก้ว : ส่วนพวกเราสามารถเห็นวิญญาณและสื่อสารได้แล้วแต่ตามเวลาที่วิญญาณอยากให้ช่วย
ฟาง : เรื่องนี้ให้เก็บเป็นความลับนะ เราก็ทำเป้นปกตินั้นแหละ แต่พวกนายก็รู้ว่าพวกเราอยากรู้อยากเห็นอยู่แล้ว
ป็อปปี้ : ถ้าพูดในแบบที่เข้าใจคือ เือกนั้นหรอ
ทุกคยกเว้นฟาง : 555 5'
ฟาง : พอแล้ว แกก็ด้วยไม่ใช่หรอ แก้วเฟย์
แก้ว : เฟย์เราก็หลงด่าตัวเองด้วยนี้หว่า
เฟย์ : นั้นดิ
ทุกคนยกเว้นเฟย์ แก้ว : 555 5'
ฟาง : หัวเราะที่หลังดังกว่า 555 5'
โทโมะ : ได้ทีเชี่ยวนะยัยฟาง
ป็อปปี้ : เอาเถอะๆ
ติ๋ง ต๋อง
เฟย์ : สัญญาณเตือนขึ้นห้องแล้ว ขึ้นห้องเถอะ
ทุกคน ยกเว้น เฟย์ : ป่ะๆ
โทโมะ : คบกันมาตั้งนานทำไหมไม่เห็ยรู้เลย
โทโมะเดินไปถามแก้วไป
แก้ว :ก็ไม่ถามนิ 555 5'
แล้วแก้วก็วิ่งขึ้นอาคารพร้อมกับเฟย์ ฟาง แล้วต่างคนก็แยกกันขึ้นห้องไป
 
    ## ไง๊มีผีมาเกี่ยวข้องด้วยล่ะเนี่ย งงจริงๆ (*ถีบ) <แต่งเองใครจะรู้> ยังไงก็ติดตามอย่าลืม โวตรและเม้นด้วย ของอีกสัก 5 เม้นจะอัพให้นะ ##