Love for you ที่รอเพราะรักที่รักเพราเธอ

         ± Love for you ที่รอเพราะรักที่รักเพราะเธอ ±

 

พี่แจม : น้องๆคะ พร้อมกันรึยังเดี๋ยวพี่จะให้น้องๆที่ถูกสัมพาทย์นั่งรอตรงนี้ แล้วให้อีก 4 คนเดินเข้าไปทักแล้วพูดคุยกันเอาเป็นแบบธรรมชาติหน่อยล่ะกันนะ

ทุกคน : คะ

จากนั้นก็เริ่มถ่ายทำ

พี่แจม : เตรียมตัวนะคะ อ่าเริ่มเลยคะ

แก้ว โทโมะ พายุ เฟย์ : สวัสดีคะ / ครับ

แก้ว : คะ วันนี้แก้วกับพายุมีพิธีกรมาช่วยเพิ่มอีกสองคนนะคะ ให้เค้าแนะนำตัวกันก่อนล่ะ แล้วเราถึงจะไปพบกับแขกรับเชิญที่จะมาเราพูดเกี่ยวกับโรงเรียนนี้ให้เราฟังกันนะคะ

พายุ : เอาเป็นฝั่งสาวสวยข้างๆผมก่อนดีกว่าเชิญครับ

พายุหันหน้าไปหาเฟย์ที่ยืนอยู่ข้างๆ และข้างๆเฟย์คือโทโมะ ถัดจากโทโมะคือแก้ว

เฟย์ : สวัสดีคะ เฟย์ คะ

แก้ว : ต่อมาเอาหนุ่มหล่อข้างๆแก้วบ้างดีกว่า

แล้วแก้วก็หันหน้าไปทางโทโมะที่อยู่ข้างๆตัวเอง

โทโมะ : สวัสดีครับ โทโมะ ครับ

พายุ : ไหนๆก็แนะนำตัวเสร็จแล้วเราไปหาแขกรับเชิญของเราดีกว่านะครับ

เฟย์ : เอ่อ..แก้วคะ แล้วแค่รับเชิญมีกันกี่คน แล้วเป็นผู้หญิงหรือผู้ชาย ใบ้ให้เพื่อนๆทางบ้านฟังกันหน่อยดีกว่า

แก้ว : แก้วว่าโทโมะหน้าจะถนัดกว่านะคะเฟย์

แล้วแก้วก็โยนให้เป็นหน้าที่โทโมะเป็นคนตอบ

โทโมะ : วันนี้มีทั้งหมด 6 คนนะครับ มีสาวๆเนี่ย ทั้งหมด 4 คน เกินครึ่งนะครับเนี่ย และหนุ่มหล่ออีก 2 คนครับ

แก้ว : ถ้าอย่างนั้นไปดูไฮไลท์ของวันนี้เลยดีกว่าคะ

พายุ โทโมะ เฟย์ แก้ว : ไปดูกันเลยดีกว่าครับ / คะ

พี่แจม : คัท! โอ๊โห เพื่อนน้องแก้วสุดยอด ชวนมาได้ยังไงเนี่ย

แจมเดินเข้ามาหาทั้ง 4 คน

เฟย์ : พี่แจมคะอย่าเรียกว่าชวนเลยดีกว่าคะ ลากมายังง่ายกว่า

พายุ : พี่แจมครับถ่ายฉากต่อไปเลยไหมครับ ผมกลัวว่าจะไม่ทันเสร็จวันนี้

โทโมะ : นั้นสิครับ

แก้ว : กลัวว่าจะถ่ายไม่เสร็จวันนี้หรือกลัวอย่างอื่นหรอพายุ

แก้วถามพายุอย่างกึ่งขำกึ่งจริงจัง

พายุ : ไปถ่ายดีกว่า เดี๋ยวฉันกับแกจะกัดกัน

แล้วทั้ง 4 ก็ไปถ่ายรายการต่อจนเสร็จ

พี่แจม : คัท!! ดีมากต่อไปจินนี่กับจองเบปิดรายการนะ เอามุมไหนดี?

แจมถามน้องๆ

หวาย : ตอนเปิดอยู่หน้าโรงเรียน ก่อนสัมพาทย์หน้าห้องสมุด สัมพาทย์ในห้องสมุด ปิดรายการก็เอาเป็นสวนที่ฝ่ายปกครองจัดสิคะ สวยดีออก

มีน : ความคิดดีนิ สวนสวยดีด้วย

แก้ว : งั้นไปกันดีกว่า ชวนกันเก็บของเร็ว

ทุกคนยกเว้นแก้ว : อืม

 

สวนของโรงเรียน

 

ฟาง : เฟย์ แก้วมานี้เร็ว 

ฟางตะโกนเรียกแก้วกับเฟย์

เฟย์ แก้ว : อือๆ

แล้วเฟย์กบแก้วก็เดินมาหาฟาง

ฟาง : เฟย์แก้วเราก็อยู่โรงเรียนนี้มานานแล้วนิ พวกแกรู้ตำนานที่นี้ดีใช่ไหม

เฟย์ แก้ว : อืม

ฟาง : พวกแกดูโน้นดิ

ฟางชี้นิ้วไปทางห้องลับห้องหนึ่งที่มีป้ายเขียนว่า 'เขตหวงห้าม ห้ามผู้ใดเข้าเป็นอันขาด'

แก้ว : แล้วทำไมหรอแก

เฟย์ : นั้นสิพี่ฟางไม่เห็นมีอะไรแปลก

ฟาง : อีก 3 วัน เป็นวันครบรอบ 100 ปีของโรงเรียนเรา และก็เป็นวันวชิราวุฒิของลูกเสือ ทุกคนจะต้องเข้าร่วมกิจกรรมจำได้รึป่าว

แก้ว : ที่อาจารย์บอกตอนเช้าใช่ไหม

ฟาง : อืม

เฟย์ : อย่าบอกนะว่าพี่ฟางจะชวนเฟย์กับแก้วเข้าไปในนั้นวันพรุ่งนี้

ฟาง : ใช่ แต่เราไม่ได้เข้าไปแค่ในนั้นเราจะไปดูทั้งหมดทุกที่ในโรงเรียน เพราะไม่มีใครสนใจอยู่แล้ว

แก้ว : แล้วทำไมต้องไปด้วย

เฟย์ : นั้นสิไม่เห็นเกี่ยวเลย

ฟาง : เราจะพิสูจน์กันไง

แก้ว เฟย์ : แล้วเราจะพิสูจน์ได้ไง

เฟย์กับแก้วถามฟางอย่างงงๆ

ฟาง : เรามีตัวช่วยนิแต่อยู่นี้มา 6 ปีแล้วเรายังไม่ได้เจอมันเลยทั้งๆที่มี

แก้ว : แต่ปีที่แล้วเราก็เคยเจอนะฟาง เฟย์ ลืมไปหรอ และไอ้ที่เจอก็ทำให้ฉันจะบ้าตายนะโว้ย

ฟาง : เอาเถอะ ครั้งสุดท้าย ถือว่าได้ช่วยพวกเค้าหน่อยละกัน

เฟย์ : เอาไงดีแก้ว

แก้ว : ก็ได้ฉันยอมช่วย

ฟาง : อืม ตอนนี้สองคนนั้นหน้าจะถ่ายเสร็จแล้วมั่งแล้วพรุ่งนี้เรียก ป็อปปี้ โทโมะ เขื่อน หวาย มีน มาประชุมกันด้วย เราจะไปกันทั้งหมดนั้น

แก้ว เฟย์ : โอเคไปเถอะ

แล้วสามสาวก็เดินไปหาเพื่อนๆที่ถ่ายปิดรายการเสร็จแล้ว

พี่แจม : แก้ว สัปดาห์นี้ถ่ายแค่นี้น่ะ เพราะมันจะมีงานโรงเรียนนิ ส่วนสัปดาห์หน้าเอาเฟย์กับโทโมะมาอีก พี่จะเอามาเพิ่มอีก ส่วนฟางก็เอามาด้วยจะเอามาช่วยจินนี่กับจองเบ โทโมะเฟย์ ก็เอามาช่วยพายุกับแก้วเหมือนเดิม จะโอเคไหม

แก้ว : อย่าถามแก้วถามเจ้าตัวดีกว่า

ฟาง เฟย์ โทโมะ : ตกลงคะ / ครับ

แก้ว : ตกใจหมด มาตอนไหน

โทโมะ : ตอนที่พี่แจมพูด

พี่แจม : งั้นกลับบ้านกันได้แล้วนะ

พายุ : คงยังไม่กลับ เพราะ แก้วต้องไปเลี้ยงไอติมก่อนนะครับ

หวาย : ใช่ เพราะแก้วสัญญาเอาไว้

แก้ว : อืม ไม่ลืมหรอก

 

ที่ร้านไอติมร้านประจำ

 

แก้ว : ฟาง ประชุมวันนี้เลยดีกว่า

โทโมะ : ประชุมอะไร

เฟย์ : กำลังจะพูดอยู่เนี่ย

ฟาง : โอเคเลยล่ะกัน คือ วันนี้ครบรอบ 100 ปีของโรงเรียน พวกเราจะไปพิสูจน์เรื่องที่เค้าลือเกี่ยวกับโรงเรียนของเรากัน ก็เลยชวนทุกคนให้ไปด้วย ทุกคนตกลงนะ

ทุกคน ยกเว้น เฟย์ฟางแก้ว : เอ่อ..

ฟาง : แสดงว่าตกลง โอเคนะ อย่าลืมเตรียมตัวให้พร้อม

ทุกคน ยกเว้นเฟย์ฟางแก้ว : ก็ได้

 

เวลาเที่ยงของวันต่อมา

 

แก้ว : หวายแกเป็นไรดูซึมๆ

หวาย : ไม่ได้เป็นไรเดี๋ยวเอาจานไปเก็บก่อนนะ

ทุกคนยกเว้น หวาย : อืม

แล้วหวายก็เอาจานไปเก็บ พอหวายกลับมาทุกคนก็เอาจานไปเก็บ

แก้ว : หวาย หวาย หวาย!!

หวาย : ห๊ะ! เรียกซะเสียงดังเชี่ยว

หวายตอบเสียงสั่นๆ

เฟย์ : แกเป็นอะไรเหมอลอยบ่อยจัง

หวาย : แก้ว ฮือ...ฮือ..

หวายร้องไห้ออกมาแล้วเข้าไปกอดแก้วทำให้เฟย์ ฟาง มีน โทโมะ ป็อปปี้ เขื่อน งงกันไปหมด 

แก้ว : หวายใจเย็นๆนั่งลงก่อนแล้วเล่าให้ฉันฟังสิ มันเกิดอะไรขึ้น

แล้วหวายก็นั่งลงแก้วก็นั่งลงตาม ทุกคนก็มานั่งรอบๆ

หวาย : ฮือ.. คะ..คือตอนที่พวกแกไปเก็บจาน..ฉะ..ฉันก็นั่งอยู่คนเดียว แล้วอยู่ดีๆ มันก็มีคนหนึ่งมากระซิบหูฉันว่า..มะ..มะ..ไม่มีเพื่อนเลย..อย่ามีเพื่อน..จะ..จะ..จัง มาเป็นเพื่อนของฉันได้ไหม พอฉันหันไปก็ไม่มีใคร แล้วเสียงนั้นฉันจำได้ว่า ตะ...ตะ..ตอนฉันฝันเมื่อคืนนี้มันมีผู้หญิงคนหนึ่งเดินเข้ามา แล้วบอกว่าเค้าชื่อว่า..นะ..นะ..นิ้ม เค้าอยากเป็นเพื่อนกับฉัน ฉันจำเสียงนี้ได้ แล้วเค้าเป็นผะ...ผะ..ผี ที่เค้าอยากได้ฉันไปเป็นเพื่อนแสดงว่า เค้าอยากให้ฉันตายไปเป็นเพื่อนเค้า..ฮือ..ฮือๆๆๆๆๆ

( นิ้ม* หญิงสาวที่เป็นวิญญาณที่ตายไป 3 ปี เรื่องนี้เป็นเรื่องที่ไม่ดังเท่าไร รู้แค่อาจารย์เท่านั้น และไม่มีใครทราบสาเหตุการตายด้วย และทุกคนคิดว่าคง ฆ่าตัวตายเลยไม่มีใครได้สนใจอะไรมาก แต่ทำไมเธอถึงไม่ไปเกิด!! )

หวายเล่ามาอย่างยาวแล้วก็กอดแก้ว

แก้ว : มานี้กับฉัน

แก้วพาเพื่อนๆไปที่หลังอาคาร 1 แล้วมีเก้าอี้เก่าๆตัวหนึ่งวางอยู่หันไปทางทิศใต้ แต่ทุกคนมาจากทิศตะวันตก แล้วแก้วก็นั่งลงตรงเก้าอี้ตัวนั้น ด้วยไม่ได้ขยับด้านมันเลย

แก้ว : เรื่องนี้อาจจะเกี่ยวกับครบรอบ 100 ปีของโรงเรียน ฉันมามีลางสังหรณ์อยู่แล้วทำไมวันนี้หวายซึมๆ เดี๋ยวเรื่องนี้ฉันจะจัดการให้ได้ จะตรงสืบให้รู้เรื่องเลย เราจะต้องช่วยกันในวันครบรอบ 100 ปี

แล้วแก้วก็ยื่นขึ้น มาตรงด้านทิศใต้เหมือนเดิม และไม่ได้ขยับเก้าอี้เหมือนเดิม

โทโมะ : ยังไงเราทุกคนจะต้องช่วยกัน

ฟาง : มารวมพลังกัน

แล้วทุกคนก็ยื่นมือออกมา

ทุกคน : สู้!!

แล้วทุกคนกำลังจะเดินออกมาจากหลังอาคารที่เป็นที่ประจำของพวกเค้านั้นเอง แต่ว่า

แก้ว : เฮ้ย! มีใครมานั่งเก้าอี้ต่อจากฉันไหม

แก้วถามเพื่อนขึ้นมาเพราะตอนก้าวออกมาก้าวแรกไม่รู้อะไรถึงสั่งให้เธอหันไปหาเก้าอี้อีกครั้ง 

หวาย : ก็ไม่มีใครนั่งนอกจากแกนิแก้ว หรือว่ามีใครไปนั่งต่อจากแก้ว

มีน : ฉันไม่เห็นว่าจะมีใครนั่งเลยนะ นอกจากแก้ว

ฟาง : แล้วทำไมหรอแก้ว

ฟางถามเพราะแก้วยืนบังเก้าอี้อยู่

แก้ว : ก็ดูเอาเองดิ

แก้วหลบให้เพื่อนเห็นเก้าอี้ แล้วสิ่งที่ทุกคนเห็นคือ เก้าอี้ตัวนั้นหันมาทางพวกเค้าเอง!! ทั้งๆที่ไม่มีใครนั่ง

โทโมะ : มีใครไปขยับเก้าอี้รึป่าว

ป็อปปี้ : ไม่นะ

เฟย์ : แก้วๆ แกหันไปดูตรงเก้าอี้ดิ

เขื่อน : ให้แก้วหันไปดูทำไม คิดว่าแก้วหันไปแล้วจะรู้หรอว่าใครขยับนะ ยัยหัวหอม

ป็อปปี้ : อย่าทะเลาะกันดิ

ฟาง : แก้วแกลองหันไปดูดิ เพราะฉันคิดว่าแกจะต้องรู้แน่ๆ

แก้ว : ก็ได้

แล้วแก้วก็หันหลังไปดูเก้าอี้ตัวนั้น

แก้ว : เฮ้ย!! 

ฟาง : ได้เรื่องอะไรแก้ว ทำหน้าตกใจเชี่ยว

แก้ว : แกๆฉันว่าพวกแกออกไปกันดีกว่านะ ออกไปจากตรงนี้ให้เร็วที่สุด ส่วนเฟย์ฟางอยู่นี้ก่อน ทุกคนขึ้นห้องไปเลย

โทโมะ : ฉันจะอยู่กับเธอนะแก้ว ฉันจะอยู่ข้างๆเธอทุกคนขึ้นไปเลย ฉันจะอยู่กับ 3 คนนี้เอง

ป็อปปี้ : เขื่อนพาเพื่อนขึ้นไปฉันจะอยู่เป็นกำลังเสริมอีกคน

แล้วเพื่อนๆก็เดินขึ้นไปเหลือแต่ เฟย์ ฟาง แก้ว โทโมะ ป็อปปี้

เฟย์ : แก้วสรุปแกเจออะไร

แก้ว : แกก็หน้าจะเห็นแบบที่ฉันเห้นทำไมพวกแกไม่เห็นล่ะ

ฟาง : เออ นั้นสิ

โทโมะ : แล้วสรุปเธอเห็นอะไรหรอแก้ว

ป็อปปี้ : นั้นสิฉันงงไปหมดแล้วนะเนี่ย

แก้ว : ฉันเห็น กระดาษแผ่นนี้ตกอยู่ตอนที่ฉันนั่งฉันยื่นก็ไม่เห็น แต่พอฟางให้หันไปฉันเจอควันสักอย่างแล้วอยู่ดีๆก็หายไปเหลือแค่กระดาษนี้ไว้ แต่ฉันยังไม่ได้เปิดอ่านเลย อ่านกันดีไหม

แก้วถามความคิดเห็นเพื่อน

ฟาง : เดี๋ยวฉันอ่านให้ฟังดีกว่า

แล้วแก้วก็ยืนกระดาษให้ฟาง ฟางเห็นแล้วตาโตทันที เลยยืนให้เฟย์อ่าน

ฟาง : เฟย์อ่านแทนพี่ที

แล้วเฟย์ก็ยิบกระดาษที่ฟางให้ เปิดอ่าน มันเป็นกระดาษที่เขียนด้วยเลือดนั้นเองถึงว่าทำไมฟางตกใจ

 

อะไรเนี่ยทำไมมันเป็นแบบนี้ <<< Faye

 

เฟย์ : ' สถานทีแห่งความทรงจำ ดอกไม้บานในยามเย็น นำถือครูอาจารย์ไว้สูงสุด ความรักนั้นจะยาวนาน  

 จงสืบเรื่องของฉันให้ได้หาให้พบ อย่าไปกลัวถ้ามันจะถึง      

- นิ้ม - '

อะไรเนี่ยทำไมต้องเป็นพวกเรา ไอ้คำใบ้ที่มันไม่เห็นจะเข้ากันเลยมันคืออะไร แล้วมันเกี่ยวอะไรกับการตายของคุณนิ้ม หรือว่าเค้าไม่ได้ฆ่าตัวตายอย่างที่ครูอาจารย์ท่านอื่นเข้าใจ 

ป็อปปี้ : เธอรู้ได้ไงเรื่องคนที่นิ้มตายเนี่ย

ฟาง : เราทั้งสามคนเป็นคนเจอศพของคุณนิ้ม คุณนิ้มคือ พี่ฝึกสอนที่สนิทกับเราสามคนมาก แต่ที่ทุกคนไม่รู้จักเพราะคุณนิ้มเข้ามาที่นี้วันแรกก็เสียชีวิต ที่รู้จักกับพวกฉันได้เพราะตอนที่คุณนิ้มเข้ามาในโรงเรียนตอนเย็น แล้วพวกฉันก็เห็นเข้าก็เลยพาไปทัวรอบโรงเรียน แล้วพาไปหา ผ.อ. เราก็รอจนกว่าคุณนิ้มจะออกมา คุณนิ้มก็มาส่งพวกเราที่รถของยัยแก้ว แล้วคุณนิ้มก็เดินไปที่รถของตนเอง 

แก้ว : วันต่อมาพวกเราชวนกันไปหาคุณนิ้มที่ห้องพักที่ครูฝ่ายปกครองจัดให้ เข้าไปก็เจอว่าคุณนิ้มเสียชีวิตแล้ว

เฟย์ : แต่เวลาที่คุณนิ้มเสียชีวิตเป้นเวลา 3 ทุ่ม เค้าพึ่งแยกกับเราได้แค่ชั่วโมงเดียว พวกเราก็งงไม่หาย

โทโมะ : แล้วทำไมต้องเรียกว่าคุณนิ้ม แล้วพวกเธอเป็นอะไรไม่เหมือนคนที่ฉันรู้จักเลย

เฟย์ : เราไม่สามารถบอกได้

แก้ว : ส่วนพวกเราสามารถเห็นวิญญาณและสื่อสารได้แล้วแต่ตามเวลาที่วิญญาณอยากให้ช่วย

ฟาง : เรื่องนี้ให้เก็บเป็นความลับนะ เราก็ทำเป้นปกตินั้นแหละ แต่พวกนายก็รู้ว่าพวกเราอยากรู้อยากเห็นอยู่แล้ว

ป็อปปี้ : ถ้าพูดในแบบที่เข้าใจคือ เือกนั้นหรอ

ทุกคยกเว้นฟาง : 555 5'

ฟาง : พอแล้ว แกก็ด้วยไม่ใช่หรอ แก้วเฟย์

แก้ว : เฟย์เราก็หลงด่าตัวเองด้วยนี้หว่า

เฟย์ : นั้นดิ

ทุกคนยกเว้นเฟย์ แก้ว : 555 5'

ฟาง : หัวเราะที่หลังดังกว่า 555 5'

โทโมะ : ได้ทีเชี่ยวนะยัยฟาง

ป็อปปี้ : เอาเถอะๆ

ติ๋ง ต๋อง

เฟย์ : สัญญาณเตือนขึ้นห้องแล้ว ขึ้นห้องเถอะ

ทุกคน ยกเว้น เฟย์ : ป่ะๆ

โทโมะ : คบกันมาตั้งนานทำไหมไม่เห็ยรู้เลย

โทโมะเดินไปถามแก้วไป

แก้ว :ก็ไม่ถามนิ 555 5'

แล้วแก้วก็วิ่งขึ้นอาคารพร้อมกับเฟย์ ฟาง แล้วต่างคนก็แยกกันขึ้นห้องไป

 

    ## ไง๊มีผีมาเกี่ยวข้องด้วยล่ะเนี่ย งงจริงๆ (*ถีบ) <แต่งเองใครจะรู้> ยังไงก็ติดตามอย่าลืม โวตรและเม้นด้วย ของอีกสัก 5 เม้นจะอัพให้นะ ##