Love series เรื่องร้ายเรื่องรักของเจ้าชายยมทูต

 

 
 
"หยุดนะ!!" เสียงๆ เสียงนี้ มัน...โทโมะ!! ป๊อบเเละไอ้เคโรโระเขื่อน
 
 
"พวกเเกถ้าไม่อยากเจ็บตัวก็อย่ามายุ่ง...ถอยไป!!" เเต่สามคนนั้นยังยืนนิ่งก่อนที่เขื่อนจะเอ่ยเสียงทะเล้น
 
 
"ใครกันเเน่ที่จะเจ็บตัว...ปล่อยยัยสามตัวนั่นซะ" ฉันอยากจะขอบคุณอยู่หรอกเเต่พูดอย่างนี้น่าจะฆ่าหมกส้วมซะให้เข็ด
 
 
"พวกเเกมันก็เเค่มนุษย์ธรรมดา...อย่ามายุ่งจะดีกว่า" กวินบอก
 
 
"ปล่อยยัยห้อยก่อนเเล้วฉันจะยอมไป" ใครห้อยวะ ( --)( --)( --)( --*)(-- )(-- )พวกเเกจะหันมามองฉันทำไม
 
 
"หึ...ปล่อยก็โง่สิวะ" กวินพูดเเล้วเดินเข้าไปหาโทโมะ
 
 
"ฉันเตือนเเกเเล้ว" โทโมะพูดด้วยสีหน้านิ่งๆ ก่อนที่เงาสีดำจะเข้ามาคลุมร่างทั้งสามไว้เเละเมื่อควันค่อยๆจางหายไปฉันเเทบไม่เชื่อสายตาตัวเองเลย โทโมะใชชุดสีดำเเละมีเขี้ยวงอกออกมาเล็กน้อยเหมือนเขื่อนเเละป๊อบ พวกนายไม่ใช่คนธรรมดาจริงๆ เเละดูเหมือนว่า  เฟย์ ฟางก็อึ้งไปเหมือนกัน
 
 
"โอ๊ยยยยย!!เเกเป็นตัวอะไรวะเนี่ย" กวินร้องขึ้นเมื่อโทโมะเดินไปบีบที่เเขนอย่างเเรง
 
 
"กลับไปซะเเล้วอย่ามายุ่งกะยัยนี่อีก" โทโมะพูดด้วยเสียงเย็นๆ
 
 
"ฮึ่ย!!ฝากไว้ก่อนเถอะพวกเเก" กวินชี้หน้าสามหนุ่มก่อนจะกางปีกเเล้วบินขึ้นฟ้าไป
 
 
"พวกนาย!!ไม่ใช่คน" ฟางพูดขึ้นหลังจากหายอึ้ง
 
 
"พูดอย่างกับเธอเป็นมนุษย์อย่างนั้นเเหละยัยเตี้ย!!" ป๊อบตอบ
 
 
"พวกนายเป็นตัวอะไรกันเเน่เเล้วมาทำอะไรที่โลกมนุษย์" เฟย์ถามขึ้นบ้าง
 
 
"พวกเราเป็นยมทูตส่วนเรื่องที่เรามาที่นี่ทำไมคงบอกไม่ได้" เขื่อนบอกเฟย์
 
 
"เเล้วพวกเธอล่ะเป็นใครเเล้วมาทำอะไรที่นี่" ป๊อบถามกลับทำให้เราสามคนหันหน้ามามองกันก่อนที่ฉันจะยักหน้าให้สัญญาณว่าบอกได้
 
 
"พวกเราสามเป็นเทพ ฉันเป็นเทพเเห่งอัคคี ฟางเป็นเทพเเห่งสายน้ำ เเก้วเป็นเทพเเห่งสายลม ส่วนคนเมื่อกี้เป็นเทพเเห่งพสุธา"
 
 
"เเล้วพวกเราจะเชื่อพวกเธอได้ยังไง...เธออาจจะหลอกพวกเราก็ได้" โทโมะถามขึ้นบ้างก่อนที่ฟางจะพูดต่อ
 
 
"งั้นดูนี่..นะ" เมื่อฟางพูดจบเฟย์ก็ชูมือขึ้นเเล้วลูกไฟก็ลอยขึ้นสู่ฟ้า ส่วนฟางเมื่อดีดนิ้วน้ำในบ่อน้ำพุก็ลอยขึ้นเเล้วพุงเข้ามาหาฟางก่อนจะค่อยๆซึมลงดิน
 
 
"คือว่าพวกฉันยังเป็นเทพฝึกหัดอยู่อ่ะ!!ส่วนเเก้วน่ะอยู่ขั้นปรมาจารย์เลยนะ...เเก้วทำให้ดู หน่อยสิ" เมื่อเฟย์พูดจบทุกคนก็หันมามองที่ฉัน เเล้วฉันก็ก็ยกมือขึ้นทำให้เกิดลมพัดอย่างรุนเเรง ทั้งหญ้าต้นไม้ น้ำ หรือเเม้กระทั่งไฟ ยังไม่สามาต้านเเรงลมของพายุของฉันได้
 
 
"เเก้ว..เเกเป็นอะไรรึเปล่า..พลังเเกดูตกไปนะ" เมื่อเห็นเฟย์เริ่มสังเกตุฉันก็รีบเอามือจับข้อมือข้างที่โดนบาดไว้
 
 
"เลือด!!เฟย์..เเก้ว!!" ก่อนที่สติจะดับลงฉันก็รู้สึกถึงอ้อมเเขนเเข็งเเรงที่เข้ามาประคองร่างของฉันไว้