Love series เรื่องร้ายเรื่องรักของเจ้าชายยมทูต

Tomo~^^;

              หึ!! เเก้ว...งั้นเหรอ ผู้หญิงหรือผู้ชายยังไม่รู้เลย(เเต่ก็น่ารัก)ยัยนี่เเปลกคนดีตอนที่ผมเจอเธอครั้งเเรกผมว่าเเปลกเเล้วนะเเต่เจอครั้งที่สองกลับรู้ว่าเธอไม่ใช่คนธรรมดา รู้สึกเเปลกทุกครั้งที่เข้าใกล้ซึ่งผมก็ยังไม่เเน่ใจว่ามันเป็นความรู้สึกเเบบไหนเเละผมคิดว่าเธอก็คงรู้สึกเดียวกับผม

"เฮ้ย!!ไอ้น้องชายคิดไรวะ" ป๊อบปี้ญาติคนสนิทของผมถามขึ้นผมจึงละสสายตาจากสามสาวหันไปมอง เเต่ก่อนที่ผมจะได้ตอบไอ้เขื่อนน้องชายตัวเเสบของผมก็ขัดขึ้นก่อน

"คิดถึงพิมเเน่ๆเลย...เดี๋ยวก็เเต่งงานกันเเล้วนี่"

"ฉันไม่ได้อยากเเต่งซักหน่อย...ที่ทำเพราะพิมมีผลประโชน์กับเรา" ผมพูดด้วยสีหน้านิ่งๆ

"อย่าพูดอย่างงั้นสิพิมน่ะรักเจ้าจะตาย...เจ้าก็ลองเปิดใจให้นางหน่อยสิ" ป๊อบบอก

"ข้าไม่ได้รักนาง...เเละข้าไม่ใจกว้างพอที่คิดจะเปิดใจให้ใคร"

"เเล้วคนนั้นล่ะ...." ผมมองตามสายตาของป๊อบไปก่อนที่มันจะหยุดอยู่ที่...เเก้ว!!

"....ถ้าเป็นคนนั้นเจ้าคิดจะเปิดใจมั้ย" ป๊อบพูดยิ้ม

"..............." ความเงียบของผมทำให้ป๊อบพูดขึ้นมา

"เเล้ววันนึงเจ้าจะเข้าใจว่าความรักไม่ได้น่ากลัว...เมื่อถึงเวลานั้นเจ้าอาจจะยอมเปิดใจ"

"หึ...ความรักงั้นเหรอข้าไม่เชื่อเรื่องไร้สาระพวกนั้นหรอกสำหรับข้าความเหมาะสมเเละผลประโยชน์มาอันดับหนึ่งเสมอ"

"เอาไว้ข้าจะคอยดู  ไว้เมื่อถึงเวลาเจ้าก็จะรู้...ว่าความรักไม่ใช่เรื่องไร้สาระ" เมื่อป๊อบพูดจบก็เดินไปหาเขื่อนทันที

".................." หรือถ้าผมลองเปิดใจก็จะเจอกับความสุขหรือเปล่าถ้าผมลองเปิดใจผมจะเข้าใจความรู้สึกเเปลกๆที่เป็นอยู่ตอนนี้รึเปล่า ผมไม่ได้เกลียดมีความรัก เเต่ผมกลัว...กลัวว่าเมื่อมีความรัก...ผมจะไม่สามารถปกป้องเธอคนนั้นได้

"เอ่อ....โทษนะขอนั่งด้วยได้รึเปล่า" เมื่อผมหันไปมองก็พบกับดวงหน้าเรียวสวยกับริมฝีปากเรียวสีเเดงสด(เเอบห้อย^^:โทโมะ)(ไม่ได้ห้อยย่ะ!!เเค่ปากล่างใหญ่กว่าปากบนเท่านั้นเอง:เเก้ว)เเก้มขึ้นสีชมพูระเรื่ออย่างเป็นธรรมชาติ

"อืม" เเล้วเธอก็นั่งลงข้างๆผม หรือผมควรเปิดใจดี!!