Love series เรื่องร้ายเรื่องรักของเจ้าชายยมทูต

 
 
"ว้า...เงียบจังเลย" เขื่อนพูด
 
 
"มันไม่เงียบก็ตอนที่นายเข้ามานะเเหละ --*พูดมาก" เฟย์บอก
 
 
"เธอว่าใครยัยหัวหอม...นอกจากจะไม่สวยเเล้วยังนิสัยไม่ดีอีก"
 
 
"อ้าว!!หาเรื่องเหรอไอ้หน้ามะละกอ...มาสู้กันดีกว่ามา" เฟย์พูดเเล้วยกมือขึ้น(ชอบใช้กำลังจังเลย)เเต่ฟางเดินเข้ามาจับเเล้วกระซิบบอกเฟย์
 
 
"อย่านะ!!เจ้าจะทำให้คนพวกนั้นรู้ความลับของเรา"
 
 
"( *--)(--*)" ขณะที่เเก้วกับโทโมะนั่งจ้องตากัน
 
 
"เเปลกๆอีกเเล้ว/เเปลกๆอีกเเล้ว" โทโมะเเละเเก้วพูดขึ้นเสียงดังทำให้ฟางเเละป๊อบปี้หันมามองส่วนเฟย์กับเขื่อนยังไม่เลิกทะเลาะกัน
 
 
"ทำไมเเก้วพูดเเต่คำว่าเเปลกๆตั้งเเต่เมื่อเช้าเเล้ว" ฟางพึมพัมเบาๆ
 
 
"ไอ้โมะก็เหมือนกัน" เมื่อป๊อบพูดจบฟางก็รีบหันหน้ามามองป๊อบทันที
 
 
"เพื่อนนายก็เป็นอย่างงั้นเหรอ" ฟางพูดเเล้วทำหน้าครุ่นคิด
 
 
"หรือว่าสิ่งที่ท่านลุงเตือนมันถึงเวลาเเล้วเหรอ" ฟางพูดต่อ
 
 
"เตือน...ใครเตือนอะไรเหรอ" คำพูดของป๊อบทำให้ฟางหลุดจากภวังค์
 
 
"อ๋อ! ไม่มีอะไรหรอก...พอดีว่าเมื่อเช้าฉันดูข่าวน่ะเขาเตือนว่าตอนนี้โลกกำลังร้อน" เเถไปได้ป๊อบคิดในใจ
 
 
"เฟย์ ฟาง มานี่หน่อยสิ" เเก้วพูดเเล้วลากเพือนสาวทั้งสองไปที่มุมห้อง
 
 
"คนพวกนั้นไม่ใช่คนธรรมดาเเน่ๆ"
 
 
"เเก้ว...ทำไมเเกถึงคิดอย่างงั้นล่ะ"
 
 
"ฉันรู้สึกถึงพลังบางอย่าง...เเละฉันรู้สึกว่าหมอนั่นกำลังสงสัยพวกเราอยู่"
 
 
"พวกนั้นจะสงสัยเราเรื่องอะไรเราไม่ได้ทำอะไรมีพิรุธนี่นา" เฟย์บอก
 
 
"ฟางตอนที่เฟย์กับเเก้วปะลองกันฟางปิดม่านที่ประตูหรือเปล่า" เมื่อเเก้วพูดจบเฟย์กับฟางก็หันไปมองหน้ากันทันที
 
 
"ฟางเห็นว่าไม่มีใครเลย...ไม่ได้ปิด" ฟางพูดด้วยท่าทางเศร้าๆ
 
 
"งั้นเราก็ลบความจำสามคนนั้นซะสิ" เฟย์บอก
 
 
"ทำน่ะทำได้เเต่ว่า........."
 
 
"เเต่ว่าอะไรเเก้ว"
 
 
"เเต่กับสามคนนี้เเก้วไม่รู้ว่าจะได้ผลรึเปล่า...เพราะเเก้วว่าสามคนนี้ต้องไม่ใช่คนธรรมดา"
 
 
-----------------------------------------------------------------------------------
ขอบคุณสำหรับทุกเม้นนะคะ ถ้าไม่หนุกขอโทษด้วยนะคะ