ว้าวุ่น [In My Heart]

เรื่องที่แต่งนี้เป็นเพียงเหตุการณ์ที่สมมติขึ้นเพื่อความบันเทิงเท่านั้น
ตัวละครไม่มีส่วนเกี่ยวข้องใดๆทั้งสิ้น กรุณาอ่านแบบไม่คิดมากนะคะ ^__^~

♥  นิยายเรื่อง  ว้าวุ่น  ตอนที่ 3 ♥

 

“พี่ฟาง !! ทำแบบนี้กับน้องได้ยังไง? จะให้ไปเดทกับกบเนี่ยนะ เฟย์ไม่ยอม!”
“เอาน่าเฟย์น้องรัก แกคิดหรอว่านายกบนั่นจะพาเราไปถึงได้ใน 15 นาทีอ่ะ อย่างน้อยๆก็ต้อง20อยู่แล้ว”

 

 

 

“เอี๊ยด.......................................” มอเตอร์ไซค์ราคาแพง พร้อมคนขับรูปหล่อ 2 ที่มาเสิร์ฟตรงหน้า(?)
“O_o” อึ้งสิครับงานนี้สองศรีพี่น้อง
“ขึ้นรถได้แล้ว ยายกระต่ายเน่า อย่ามัวแต่อึ้ง” ป๊อบปี้พูดพร้อมกับดึงสาวน้อยร่างบางติดมือมานั่งข้างหน้า

ของเขา แล้วออกรถด้วยความเร็วเกินร้อย

“อ๊ะ ...อะไรกันเนี่ย!” คิดอะไรไม่ออก ทำอะไรไม่ถูก ได้แต่หลับตาปี๋เพราะกลัวความเร็วจากสายลมที่ปะทะเข้ามาโดนใบหน้าสวยอย่างจัง สัมผัสรุนแรงนั้นทำให้เดาได้ไม่ยากว่าความเร็วของรถก็คงไม่ต่างกันเท่าไหร่ มือสองข้างเผลอโอบรอบคอชายหนุ่มไว้แน่น

 

“ทำไมต้องเป็นมอเตอร์ไซค์ไม่ทราบ นายกบ!!” เฟย์ที่ยังพอมีสติ เมื่อโดนเขื่อนลากขึ้นมานั่งด้านหน้าของคนขับก็เปิดปากถามทันที  ...รถบ้าอะไรไม่มีที่นั่งให้คนซ้อน แพงซะเปล่า ทำไมเราต้องมานั่งมองหน้ากบด้วยเนี่ย !!

“.^_^.” ไม่ได้ตอบอะไร เพียงแค่มีรอยยิ้มเล็กๆ เล็ดลอดออกมาจากหมวกกันน็อคสีดำใบใหญ่เท่านั้น

“ฮึ่ย......อ๊าย อย่าเร็วได้ไหม เฟย์กลัว กรี๊ด.....พ่อจ๋าแม่จ๋าช่วยเฟย์ด้วย >__<” พูดจบก็เม้มริมฝีปากเข้าหากันแน่น หลบหน้าไปซุกไว้ที่อกอุ่นของชายหนุ่มตรงหน้า สองมือกำเสื้อของคนตัวสูงจนยับยู่ยี่ไปหมด

 

@@@@@@@@@@@@@@

 

 

       ด้วยระยะทางที่ห่างกันไม่มาก หนำซ้ำยังถูกพามาด้วยพาหนะแสนจะรวดเร็วปานจรวดนั่นอีก ใช้เวลาไม่ถึง15นาที มอเตอร์ไซค์คันหรูพร้อมกับนางฟ้าแสนซนจอมขี้บ่นก็มาถึงยังจุดหมายปลายทาง

 

“เอี๊ยด........................... ถึงแล้วครับซินญอริต้า” เขื่อนถอดหมวกออก ยิ้มกว้าง จมูกกว้าง(?) พร้อมกับผายมือให้หญิงสาวได้ลงจากรถ

“14.58 วินาที...พอดีเป๊ะ ถ้านาฬิกาของใคร....ไม่โกง” ยักคิ้วกวนให้แฝดผู้พี่ที่ตอนนี้ทำท่าว่าดูนาฬิกาบนข้อมือเล็กๆนั่นอยู่ กำลังจะปริปากแท้ๆเชียว ชิ! ฟางพูดคำไหนคำนั้นย่ะ

“ตกลง นายกบ พรุ่งนี้ยายเฟย์สอบเสร็จตอน 10.00 โมง” เฟย์จะอ้าปากพูดแต่โดนเขื่อนจุ๊ปากไว้ เชิงว่าไม่ต้องพูดเดี๋ยวมีคนพูดแทนเธอเอง ส่วนฟางปัดน้องรักให้กบเสร็จก็หันขวับเตรียมขึ้นคอนโดเพื่อนรักทันที

ถ้าไม่มีเสียงหนึ่งดังขึ้นเสียก่อน....

 

“แล้วเธอล่ะ สอบเสร็จตอนกี่โมง?” ป๊อบปี้พูดขึ้น แม้ว่าช่วงนี้เขาจะซ้อมตลอด มีมินิคอนเสิร์ตเกือบทุกวันก็จริง แต่มันไม่ใช่ทั้งวัน ดังนั้นเขาจึงมีเวลาไปหาความสุข(?)เล็กๆ ให้กับหัวใจดวงน้อยๆของเขาได้

“เรื่องอะไรต้องบอกนาย ไม่เกี่ยวกับฉัน”ฟางยืนเท้าเอวจ้องหน้าป๊อบปี้อย่างเอาเรื่อง ใบหน้าหวานเชิดๆ จมูกรั้นๆไหนจะริมฝีบางสีชมพูอิ่มนั่นอีก เฮอะ! อยากจับมาจูบจริงๆให้ตายเหอะ....

“ไม่ได้ ! ไอเขื่อนพาเฟย์มา ก็ต้องไปกับมันตามที่เธอเสนอ...แต่เธอมากับฉันก็ต้องจ่ายให้ฉันด้วย”

 

หลังจากดูพี่สาวทะเลาะกับหมีอยู่นานสองนาน เฟย์ก็เห็นท่าจะเถียงไปก็ไม่ได้อะไรขึ้นมา จึงไม่คิดจะต่อกรอะไรกับกบทั้งสิ้น หันมาพูดสั้นๆกับชายหนุ่มก่อนขึ้นคอนโดแก้วว่า ...

“ฉันไม่ชอบคนผิดเวลา กรุณามาให้ตรงเวลาด้วย อ้อ!ฉันชอบช็อกโกแลตเย็นนะ ไม่เอาแมลง เข้าใจ๋” นิ้วเรียวชี้หน้า ปากเรียวสั่งเสร็จก็ขึ้นคอนโดทันที ทิ้งให้เขื่อนยิ้มหน้าบานอยู่คนเดียว...^_____^…

 

 

“ยายเฟย์ ! รอกันด้วยสิ” ฟางเห็นท่าไม่ดี จึงเรียกน้องบังหน้า กะจะทำเนียนหนีนายหน้าหมีที่กำลังจะกินน้ำหวานอย่างเธอ(?) อยู่ตอนนี้

“อย่ามาเนียน สอบเสร็จกี่โมง?” เขาไม่ได้กลัวเป็นข่าวอะไร นักร้องในค่ายก็ไปไหนมาไหนในฐานะเพื่อนด้วยกันบ่อยๆ ไม่มีอะไรต้องปิดบัง อีกอย่างบรรดาแฟนคลับของเขายิ่งชอบซะด้วยสิ เรื่องทำนองนี้ ฮะฮะ

“10.30 โมงย่ะ อ๊าย......” เมื่อทำอะไรไม่ได้ก็ปึงปังกระทืบเท้าเข้าคอนโดแก้วไปอย่างหัวเสีย

 

 

 

“555+ ไปไอป๊อบ สาวๆรอเราอยู่ที่ผับว่ะ ไอเคนโทรมาบอกว่าจีจี้ของข้ารอรากจะงอกแล้วโว้ย 555+”

“อืม....รู้แล้ว คิดถึงนาร์ชาเหมือนกัน” พรุ่งนี้จะเป็นยังไงกันนะ ในที่สุดเวลาที่เค้ารอมานานโคตรๆ ก็มาถึงซะที....ถึงจะแบบไม่เต็มใจก็เหอะนะ  รอยยิ้มเล็กๆผุดขึ้นที่มุมปาก พร้อมกับขับรถคู่ใจมุ่งหน้าไปยังจุดหมายปลายทางทันที

 

@@@@@@@@@@@@@@

 

//BB//
Tomo : SAD scene.

“กลับบ้านยัง ผีดิบ? พรุ่งนี้มีงานนะ You ลืมป่าวอ่ะ”
            “No”
            “ชิ”
            “Are you do…miss me?”
            “ชิ...ไม่ใช่แน่ๆ”
            “T^T”
            “sad scene. ทำไม?”
            “.........ก็ ”

ก๊อก ก๊อก ก๊อก ....

 

      แก้วละมือจาก BB บอกลาเพื่อน(?)หนุ่มคนสนิท ก่อนจะลุกมาเปิดประตู ภายในใจเต็มไปด้วยคำถามซ้ำไปซ้ำมา SAD scene.ทำไม ? เฮอะ ช่างผีดิบมันก่อนละกัน ตอนนี้ต้องรับศึกภายในห้องของเธอก่อนสิ่งอื่นใด

 

“ยังไง ยายแก้วเล่ามาให้หมดเดี๋ยวนี้นะ”

“ฮะฮะ อะไรล่ะอยากรู้อะไรล่ะจ๊ะ  สาวน้อย?”

      สองศรีพี่น้องประสานเสียงพร้อมกัน ทันทีที่สาวร่างบางเจ้าของห้องเดินออกจากห้องครัวมาในชุดนอนขาสั้นลายมิคกี้เมาส์ในมือถือนมอุ่นๆ 3 ที่มาเสิร์ฟตรงหน้า

 

“หนังสือพิมพ์นี่ไง !” แอบเอาติดตัวมาตอนไหนก็จำไม่ได้ แต่ต้องมีหลักฐานไม่อย่างนั้น ยายนี่ไม่พูดแน่ๆ

“คิคิ ก็ไม่มีอะไรนี่ ตามนั้นแหล่ะ” หัวเราะเล็กๆ ไหวไหล่เล็กน้อย ทำไมอ่ะเธอจะมีข่าวกับหนุ่มๆบ้างไม่ได้เหรอ? ถึงพี่เค้าจะไม่ค่อยหนุ่มเท่าไหร่ก็เหอะ....แต่ก็หล่อเป็นบ้า

“อะไรนะ ไม่มีอะไรได้ยังไง ? ไปแอบรู้จักกัน ไปรับไปส่ง คุย BB แล้วยังบอกว่าไม่มีอะไรงั้นเหรอ?”เฟย์อดรนทนไม่ไหวพูดขึ้นบ้าง เธอก็อยากรู้นี่นา มีกันอยู่แค่นี้ ทำไมถึงไม่ยอมบอกกันนะ

“ก็คุยๆกันอยู่ พี่เค้าก็น่ารักดี ทำไมอยากให้แก้วมีข่าวกับสาวๆแทนหรือไง?” ให้ตายเหอะยายพวกนี้นี่

“แกรู้หรือเปล่า แฟนคลับบางคนอยากให้แกเป็นทอมไปซะยังดีกว่าต้องไปคบกับผู้ชายเจ้าชู้น่ะ” สาว

หน้าหวานเจื้อยแจ้วซะยืดยาว จนคนฟังส่ายหน้ากับความคิดพิลึกพิลั่นนั่น

“ประสาท! ฉันว่าไม่ใช่แฟนคลับหรอกที่คิดแบบนั้น แต่เป็นแกสองคนนี่แหล่ะ” ชี้หน้าเพื่อนสาวสลับกันไปมา

 

 

“ไม่มีอะไรแล้วนะ ฉันจะคุยโทรศัพท์ ถ้าพวกแกจะกลับก็นู่น...ประตู ถ้าไม่กลับชุดนอนในตู้เลือกเองละกัน”

บอกสองสาวก่อนปลีกตัวออกไปพร้อมไอโฟนคู่จิต เพื่อต่อสายถึงคนรู้ใจในเวลานี้....

 

 

 

        ตอบแค่นี้ก็ไล่เราเฉย แล้วเราจะรีบมาคอนโดมันเพื่อ? แถมยังต้องยอมไปเดทกับเจ้าเพลบอยตัวพ่อสองคนนั่นอีก

เว้ย......แฝดหน้าสวยอยากจะบ้า >o<

 

 

 

 

 

“ยิ้มบ้าอะไรของแกวะ หรือว่าเมาจนเพี้ยน”………………