ว้าวุ่น [In My Heart]

เรื่องที่แต่งนี้เป็นเพียงเหตุการณ์ที่สมมติขึ้นเพื่อความบันเทิงเท่านั้น
ตัวละครไม่มีส่วนเกี่ยวข้องใดๆทั้งสิ้น กรุณาอ่านแบบไม่คิดมากนะคะ ^__^~

♥นิยายเรื่อง  ว้าวุ่น  ตอนที่ 2♥  

           ของเหลวสีทับทิมใสถูกเทกรอกเข้าเรียวปากหนาอย่าง ไม่หยุดหย่อน กว่าสองชั่วโมงแล้วที่เขานั่งอยู่ที่เดิม สั่งเมนูเดิม เทเติมลงในแก้วเดิมๆซ้ำๆ คล้ายกับว่าถ้าแอลกอฮอล์จะช่วยให้เขาหูหนวกตาบอดได้ ...

           เขายินดีที่จะทำ

“หืม....พี่โทโมะใช่ไหมคะ ?” เสียงเจื้อยแจ้วของสาวน้อยวัยแรกรุ่นเอ่ยทัก
“อืม...ใครวะ?” สบถออกมาด้วยความหัวเสีย เพราะเวลานี้เขาอยากจะอยู่เงียบๆคนเดียว
“บีบีเองค่ะ แหม...พี่โทโมะใจร้ายจัง” ทำหน้ากระเง้ากระงอดด้วยความน้อยใจ ที่ชายหนุ่มจำตัวเองไม่ได้

“อ่ะ น้องบีบี..พี่ขอโทษนะครับ พอดีพี่ไม่ทันได้มองดีๆน่ะครับ ใครจะไปใจร้ายกับคนสวยอย่างน้องบีบีได้ลงกันล่ะครับ” ยกยิ้มมุมปากบาดใจสาวๆแบบที่เขาชอบทำ แสดงสีหน้ารู้สึกผิดเล็กๆแสร้งขอโทษว่าตัวเองรู้สึกเสียใจซะมากมาย

“ไม่ หรอกค่ะ บีบีเองแหล่ะที่มาไม่ให้ซุ่มให้เสียง” รีบยกมือไปมาว่าไม่เป็นไร เธอไม่ได้โกรธ ใครจะยอมให้เหยื่อชิ้นโตหลุดไปได้ล่ะ ฮิฮิ .....รอยยิ้มร้ายเผยออกมาจากใบหน้าสวยซ่อนเปรี้ยว

“บี บีมาคนเดียวให้บีบีนั่งด้วยคนได้ไหมคะ?” ไม่ต้องรอให้อีกฝ่ายเชื้อเชิญ สาวน้อยก็นั่งเบียดก้นงอนๆลงบนโซฟาตัวเดียวกันกับชายหนุ่มทันที

@@@@@@@@@@@@@@

            เฮ่อ....เหนื่อย มากมายทั้งงานแสดง ทั้งเดินสายโชว์ตัวภาพยนตร์ ไหนจะซ้อมเต้นอีก เหนื่อย.....แม่จ๋าพ่อจ๋า @__@ วันๆยังต้องมานั่งตอบคำถามเดิมๆซ้ำซากอีก เฮ้อ..... นี่พี่ไม่คิดจะออกมาพูดอะไรเลยหรือไง? เธอเป็นผู้หญิงนะ ให้ตอบคนเดียวอยู่ได้ เดี๋ยวก็พูดให้หมดซะเลย แล้วอย่ามาว่ากันทีหลังนะ ชิ!

            หยิบไอโฟนขึ้นมาถ่ายรูปแก้เซ็ง..แชะ..ฮ่าๆๆ หน้าตาตลกจังเรา คิๆ เข้าทวิตฯดีกว่าวันนี้เอารูปไหนลงดีนะ? ว่าแล้วก็เลือกเอารูปที่ถ่ายช่วงพักเที่ยงเมื่อตอนกลางวัน อัพให้แฟนๆได้เชยชม ฮิๆน่ารักจัง..คิดถึงอ่า

 “อะไรๆ ก็เป็นหัวใจไปหมดเลยนะคะเดี๋ยวนี้ พี่แก้วอ่า อิอิ”
“น่าทานจังเลย คิคิ หอยทอดใช่ไหมคะ ? รูปหัวใจซะด้วย”
“ว้าว หัวใจๆๆ”

"♥ ตล้อด........^3^" 

           สารพัดข้อความที่กระหน่ำเข้ามาหลังจากเธออัพภาพ “หอยทอดรูปหัวใจ” ลงทวิตเตอร์ ทั้งแฟนคลับ แฟนไม่คลับให้การตอบรับดีต่อเธอเสมอมา ไม่ว่าจะเป็นผลงานเพลง การแสดง รวมไปถึงทวิตเตอร์ของเธอที่แฟนๆให้ความสนใจ follow ติดตามตลอดนาทีต่อนาทีว่าวันนี้เธอจะทวิตอะไร RTอะไร หรือLikeอะไร น่ารักเสมอ แฟนคลับของเธอ

 ** ทำไงเธอก็ไม่รักฉันเลย ไม่มีทางรักฉันได้เลย เมื่อใจก็รู้ฉันนั้นมันไม่คู่ควร..**

เสียงโทรศัพท์ดังขึ้น ทำให้เธอหลุดจากภวังค์ของแฟนๆ นิ้วเรียวสวยกดรับสาย….

((ยาย แก้ว อยู่ที่ไหน ทำอะไร เกิดอะไรขึ้น ทำไมเราไม่รู้เรื่องนี้ แกไม่บอกเราได้ไงอ่ะ บลาๆๆ)) ฟางพูดแบบลืมหายใจ เมื่อเจ้าของไอโฟนคนสวยกดรับโทรศัพท์

“หะหะ อะไรกันยายกระต่าย? หายใจมั่งเหอะ 555+” หัวเราะให้กับความเปิ่นของเพื่อนสาว
((ไม่ตลก)) เฟย์แย่งไอโฟนของพี่สาวมาเปิดสปีกเกอร์โฟน
“ก็อะไรล่ะ ที่อยากรู้น่ะ” แก้วส่ายหน้าเล็กๆ แอบยิ้มนิดๆเพราะเดาได้ไม่ยากว่าสองสาวต้องการจะรู้เรื่อง

อะไร

((อยู่ที่คอนโดใช่ไหม จะไปหาอีก 15 นาทีห้ามออกไปไหนกับใครทั้งนั้น !!)) ออกปากสั่งไปโดยลืมไปว่าเวลาแบบนี้รถติดชะมัดยาด

“อะ อืม รับทราบ” ฮิฮิ ยายสองคนนี่นะ เฮ่อ...ไปอาบน้ำให้สบายตัวรอดีกว่า

@@@@@@@@@@@@

           ความร้อนระอุจากกายของหนุ่มสาว หาได้พ่ายแพ้ต่อความเย็นที่ถูกปล่อยออกมาจากเครื่องปรับอากาศราคาหรู....อืม....อ๊ะ...เสียง สาวน้อยวัยแรกรุ่นครวญครางออกมา ยามชายหนุ่มลูบไล้ไปทั่วกายสาว ทั่วทุกจุดที่ยังมีอาภรณ์ปกปิดอยู่ ปากเรียวของชายหนุ่มจูบย้ำที่ซอกคอของหญิงสาว กายสาวสั่นระริกยามต้องมือชายหนุ่ม แม้จมูกจะฝังที่ซอกคอหญิงสาวนานแสนนาน ไล้ผ่านแก้มใส ลากผ่านเนินอกสวยแต่ไม่มีแม้ซักครั้งที่จะขึ้นรอยแดง

             ....รอยแห่งความเป็นเจ้าของ ไม่เคยมี....

            ริมฝีปากหนาไม่แม้จะสัมผัสริมฝีปากบาง.....เธอเองไม่ได้ยี่หระต่อสิ่งเหล่า นั้น แม้จะคลางแคลงใจอยู่บ้าง แต่นี่ไม่ใช่ครั้งสุดท้ายเสียหน่อย ครั้งต่อไปใครจะรู้เธออาจจะได้รับการปฏิบัติแบบคอมโบเซ็ตจากเขาก็เป็นได้ ฮิฮิ….

“อุ๊ย มีแมสเสสมาแอบอ่านดีกว่า ฮิฮิ”
“อุ๊ย มีแมสเสสมาแอบอ่านดีกว่า ฮิฮิ”  

เสียงข้อความแบบพิเศษ ที่เขาตั้งไว้เป็นพิเศษ สำหรับคนพิเศษดังขึ้น ถึงสองครั้งสองครา

“อ๊ะ ... อะไรกันคะพี่โทโมะ” หญิงสาวร้องทักขึ้นเมื่อชายหนุ่มหยุดกิจกรรมที่สุดแสนหรรษาลงเอาเสียดื้อๆ

“อะ บีบีพี่ขอโทษนะครับ พี่คงจะเมามากไปหน่อย พี่ยังไม่ได้ล่วงเกินอะไรเราใช่ไหมพี่ขอโทษจริงๆนะครับ” ตีหน้าเศร้าเล่าความเท็จต่อหน้าสาวน้อย ในเวลาแบบนี้เขาจะมัวเสียเวลามาขย้ำเหยื่อไม่ได้!

“อะไรนะคะ?” อ๊าย....หมายความว่าจะไม่ต่อใช่ไหม ชิ !! เธอไม่ยอมให้เหยื่อหมูๆอย่างเขาหลุดไปได้ง่ายๆหรอก

“พี่ ขอโทษอีกครั้งนะครับ พี่คงจะเมามากไปเลยระงับอารมณ์ผู้ชายไม่อยู่ แถมน้องบีบียังน่ารักเอามากๆเสียด้วย” ทำหน้าซื่อๆเพิ่มน้ำเสียงเศร้าๆอีกครั้ง

พี่ไม่ใช่หมูนะครับน้อง จะให้เอาคานเข้ามาสอดง่ายๆ คงไม่ได้...

“บะ บี....บีบีเองก็คงจะมึนๆน่ะค่ะที่เผลอตัวไป ปรกติบีบีจะดูแลตัวเองและรักนวลสงวนตัวมากกว่านี้”
“เอาเป็นว่า เราสองคนต่างคนต่างเมาละกันนะครับ เรื่องคืนนี้....ก็”

“ถือ ซะว่าพี่น้องแสดงความรักต่อกันนะคะ ...พี่ชาย” แกล้งยิ้มน่ารักตามแบบฉบับคุณหนูผู้ดีไฮโซ อย่างน้อยต้องทำให้เขาไว้ใจก่อนว่าเธอไม่ได้คิดจะงาบเขา ครั้งหน้าจะได้มีโอกาสเข้าหาชายหนุ่มได้ง่ายขึ้น

“ครับ น้องบีบี...ไม่ต้องส่งนะครับเดี๋ยวพี่กลับเลย” ยิ้มหล่อละลายใจให้สาวน้อยที่ตอนนี้กำมือเสียจนแน่น

          เขาอาจจะรักสนุก แต่ในชีวิตก็ไม่เคยคิดจะให้ใครเข้ามาอยู่ในหัวใจ ถ้ามีได้ก็แค่คนเดียว

..จริญญา..คนเดียวเท่านั้น..

          มือ เรียวของชายหนุ่มเปิดไอโฟนอันโปรดเพื่อดูข้อความที่ส่งเข้ามาหาถึงสองครั้ง บนแท็กซี่ที่พึ่งโบกขึ้นหน้าคอนโดของสาวน้อยที่เจอกันในผับ ...เจ้าตัวแสบส่งอะไรมานะอยากรู้จริงๆ รอยยิ้มกว้างถูกเผยขึ้นอย่างง่ายๆ ด้วยข้อความง่ายๆ

          ตอนนี้เขาชักไม่อยากจะตาบอดแล้วล่ะ .....

  “พรุ่งนี้ แก้วจะพาดอลล่าล์ไปถ่ายหนังสือด้วย”

  “อ้อ ! พาฮันนี่ไปด้วยสิ นะนะนะ ^^~ ฝันดีผีดิบ แบร่ :P”

@@@@@@@@@@@@@

“แล้ว เราจะไปยังไงให้ทันล่ะพี่ฟาง เฟย์กลัวยายแก้วโดนงาบไปก่อนเราจะถึง ถ้าเราช้า” เฟย์แอบบ่นที่พี่สาวพูดอะไรไม่คิด 15 นาทีจะทันได้ไง รถไฟฟ้าน่ะก็ได้อยู่แต่จะให้ไปขึ้นตอนนี้ มีหวังต้องแอบใส่วิค ติดโบว์ สวมกระโปรงโบฮีเมียนอีก ไม่ไหวๆ รีบจะแย่คงหาชุดไม่ทัน แต่ถ้าขับรถเร็วๆล่ะก็ทันอยู่นะ อืม...

“เป๊าะ” เสียงดีดนิ้วจากแฝดพี่หน้าหวาน มือเรียวกดไอโฟนหาเบอร์ที่คุ้นเคย(?) ทันที

“นาย กบ น้องสาวฉันต้องทำรายงานที่บ้านแก้วใจให้เสร็จในวันนี้ พาไปได้ใน 15 นาที ฉันจะยกน้องสาวให้นายพาไปกินแมลงที่ไหนก็ได้ 1 วัน” พูดจบก็รีบลากน้องสาวไปรอที่หน้าบ้านเตรียมขึ้นรถ

“พี่ ฟาง !! ทำแบบนี้กับน้องได้ยังไง? จะให้ไปเดทกับกบเนี่ยนะ เฟย์ไม่ยอม!” สะบัดบ๊อบใส่พี่สาวด้วยความโมโห ไปยกเราให้คนอื่นได้งัย? แถมยังจะให้มื้อเดทแรกเป็นแมลงอีก!!!

              ถ้าเป็นช็อกโกแลตเย็นๆจะไม่บ่นซักคำ(?)

“เอา น่าเฟย์น้องรัก แกคิดหรอว่านายกบนั่นจะพาเราไปถึงคอนโดยายแก้วได้ใน 15 นาทีอ่ะ อย่างน้อยๆก็ต้อง 20 ขึ้นไปอยู่แล้ว ฮิฮิ” หัวเราะให้กับความฉลาดของตัวเอง คอนโดยายแก้วกับบ้านของพวกเธอน่ะ ถึงจะห่างกันไม่มาก แต่จะให้ใช้เวลาแค่ 15 นาทีไม่ถึงแน่ๆ

นอกจากนายนั่นจะเป็นยอดมนุษย์ล่ะนะ ฮิฮิ

อีกอย่างตอนนี้เธอนะทั้งเมื่อยทั้งง่วง จะให้ขับรถออกไปเอง ไม่เอาหรอก ......

“เอี๊ยด.......................................”

---------------------------------------------------------------------------------

เนตกากมาก T^T ขอบคุณที่เข้ามาอ่านเป็นกำลังใจนะคะ ขอบคุณมากๆๆค่ะ ^^~

บ้านใครประสบอุทกภัยขอเป็นกำลังใจนะคะ อย่าท้อ สู้ๆๆๆ