ว้าวุ่น [In My Heart]

เรื่องที่แต่งนี้เป็นเพียงเหตุการณ์ที่สมมติขึ้นเพื่อความบันเทิงเท่านั้น ตัวละครไม่มีส่วนเกี่ยวข้องใดๆทั้งสิ้น กรุณาอ่านแบบไม่คิดมากนะคะ ^__^~
 


♥ นิยายเรื่อง  ว้าวุ่น  ตอนที่ 24 ♥
 


 

หญิงสาวผละออกจากชายหนุ่มด้วยความตกใจ ใบหน้าหวานขึ้นสีแดงระเรื่ออย่างช่วยไม่ได้ รีบปัดผมซอยสั้นลวกๆก่อนออกไปเปิดประตู 

            “...เซอร์ไพรส์ !!!!!!” จินนี่ มีน เคนตะและจองเบ ตะโกนเสียงดังพร้อมกันแล้วถืออุปกรณ์สำหรับ partyเข้ามาในห้องของแก้วอย่างถือวิสาสะ 

            “ทำไมทำหนาแบบนาน ม่ายคิดถึงข้าเรอะ!” จองเบวางเครื่องดื่มเสร็จก็เดินเข้ามาหาโทโมะที่นั่งทำสีหน้าเลือดเย็นอยู่ข้างๆดอลล่าล์ 

            “ไมอะ ไม่ราบรื่นเหรอ? เดียวข้าช่วย” เคนตะที่พอจะมีทักษะการใช้ภาษาไทยมากกว่าเข้ามานั่งข้างๆพลางมองไปยังคนรักของเขาแล้วเอ่ยถาม ประมาณว่าเอ็งมีปัญหาอะไรกัน? ไม่เป็นไรนะเดี๋ยวตูซองคนจะช่วยเอง 

 

            ที่ไม่ราบรื่นน่ะเพราะมันซองตัวนั่นแหล่ะ มันจะรู้มั้ย!!....
 
@@@@@@@@


 

 

            “จินกะมีนไปไงมาไง? ปรกติซ้อมจนดึกไม่ค่อยมีเวลาให้แก้วเลยนี่นา” แก้วเอ่ยขึ้นหลังจากสองสาวเตรียมอาหารว่างบนโต๊ะเสร็จพร้อมเสิร์ฟ เธอออกจะงงเล็กน้อยที่สองสาวมาหาถึงห้องในเวลาแบบนี้ อยู่คอนโดเดียวกันมาก็หลายปีแต่นานๆทีถึงจะเห็นคนสวยตาโตกับคนน่ารักตาหยีขึ้นมาหาที่ห้อง

ต้องมีอะไรดีๆแน่ๆ....

            “หลังจากนี้ก็คงจะมาหาบ่อยๆเลยอ่ะ ต้องพานักโทษมาบำเพ็ญประโยชน์ ฮะฮะฮะ” จินนี่พูดไปหัวเราะไปเมื่อคิดถึงสิ่งที่จะเกิดขึ้นนับจากนี้ไปอีก 1 เดือน นักโทษของพวกเธอต้องได้รับการชำระคดี

             

ตั้งแต่เมื่อกลางวันสองสาวก็เรียกแฟนหนุ่มของตัวเองกลับไปเคลียที่คอนโด ได้ความมาว่าป๊อบปี้อยากเซอร์ไพรส์ฟางแบบแปลกๆ จองเบก็เลยปิ๊งไอเดียที่สุดแสนจะประหลาดบวกกับคนพิเรนท์ๆอย่างเคนตะเสริมทัพเข้าไปอีก เกมส์ที่ว่าก็เลยยิ่งดูตื่นเต้น 

            แล้วก็ได้ตื่นเต้นกันทั้งวงการกามิฯ....

            “ยังไง แก้วใจงง?”  นักโทษ?บำเพ็ญประโยชน์? คืออะไร ยายสองคนนี่แอบไปเรียนกฎหมายมาหรือเปล่า เอ๊ย...คนหล่องงคร้าบ 

            “ไม่ดีหรือไง ที่มีนกะจินจะมาหาบ่อยๆอ่ะแก้ว” มีนละมือจากการจัดช้อนส้อมให้บรรดาสมาชิก แล้วเอ่ยบอกสาวเท่ห์เจ้าของห้องที่ในเวลานี้ดูมีปัญหากับเส้นประสาทในสมองของตัวเองเสียเหลือเกิน 

            แฟนหนุ่มเจ้าสำราญของเธอทั้งสองคน ก็คงต้องมาที่นี่บ่อยๆเช่นกัน เมื่อการบำเพ็ญประโยชน์ที่ว่าคือ งดเที่ยว 1 เดือนและต้องคอยเข้าไปช่วยกระชับความสัมพันธ์ของบรรดาเพื่อนๆให้เป็นไปในทางที่ดีอีกด้วย

            น่าสนุกไหมล่ะ.... 

 

            แล้วpartyเล็กๆก็เกิดขึ้นในห้องหรูของคอนโดใจกลางเมือง ท่ามกลางความสนุกและเสียงหัวเราะของหนุ่มสาวยุค 2011

 

@@@@@@@@

 

 
 


“กรี๊ด..........................................สนุกจังเลย วู้ว....” แฝดน้องจอมเซี้ยวกรีดร้องออกมาหลังจากนั่งเรือไวกิ้งที่สวนสนุก ชอบจริงๆแต่ไม่ค่อยได้มีเวลามาเที่ยวเล่นแบบนี้  

....วันพิเศษ กับคนพิเศษ..... 

 

“ขอพักแป๊บนะยาหยี เขื่อนเวียนหัว” หนุ่มเพลบอยหน้าหล่อที่ไม่ว่าอย่างไรก็ไม่สามารถสลัดทิ้งซึ่งความกลัวเจ้าเครื่องเล่นชวนหวาดเสียวเหล่านี้ได้สักทีเอ่ยบอก พลางลูกหน้าลูบตาด้วยน้ำเปล่าเย็นๆ ฮ่า...ชื่นใจ 

“ฮะฮะ พอเหอะ เฟย์ไม่อยากเก็บศพคนแถวนี้กลับบ้าน 555+” วันนี้ทั้งวันเธอสนุกมามากพอแล้ว สงสารปนเห็นใจคนรักอยู่เหมือนกัน ทนทรมานเพราะเธอแท้ๆเลย 

ไม่ให้รักแบบเว่อร์ๆได้ไงอ่ะ จริงป้ะ!....

 

“อยากได้อะไรเป็นพิเศษหรือเปล่าครับที่รัก?” ถามขึ้นเมื่อเข้ามานั่งในร้านอาหารที่มีบรรยากาศน่ารักใกล้ๆกับสวนสนุก แอบมองใบหน้าน่ารักกับลักยิ้มเปรี้ยวๆนั่นขณะคนสวยสั่งอาหารอย่างเอาเป็นเอาตาย 

“แหวนเพชรซี่ 50 กะรัตเป็นไง? อืม....ขอหลุยส์ใบละ 3 แสนอีก 2 ใบด้วยนะของเก่าเบื่อแล้วอ่ะ อ้อ! น้ำหอมกลิ่นกุหลาบจากฝรั่งเศส ขวดละ35,000 ที่พี่บีฟูซื้อมาฝากก็หมดอีกอ่ะ....ว้า....” ทำท่าคิดอยู่ครู่ใหญ่แล้วก็โพล่งถึงสิ่งที่ต้องการออกมา เรียวปากสีพีชขยับขึ้นขยับลงอยู่นาน
 


 ....สินค้าราคาแพง อิอิ
 


“แค่กๆๆ” คว้าทิชชู่มารองรับเส้นสปาเกตตี้ผัดขี้เมาจากริมฝีปากหนาของตัวเองแทบไม่ทัน ไหนจะรสเผ็ดที่เผลอสำลักจนขึ้นจมูกนั่นอีก หยิบน้ำอัดลมที่พึ่งสั่งมาเติมลงไปดับความร้อนของผัดขี้เมา 

 

คนสวยของเขาเปลี่ยนไป หรือว่าเป็นแบบนี้มาตั้งนานแล้วกันเนี่ย....?

 

“ฮะฮะฮะ ล้อเล่นน่ะ  แค่มีกบก็พิเศษแล้วแหล่ะ ...จริงๆนะ” อ้าปากกว้างหลุดขำหนุ่มหล่อตรงหน้าอย่างลืมความสวย แล้วค่อยๆเอ่ยคำพูดที่น่าอายออกไปพร้อมกับรอยแดงของแก้มใสช่วยย้ำให้ชายหนุ่มรับรู้ว่าเธอรู้สึกเช่นนั้นจริงๆ

.....เขินว่ะเฟย์เอ๋ย >u<~.....

 

“รักนะ ...รักเฟย์หรือเปล่า?” เมื่อเห็นชายหนุ่มตรงหน้าค่อนข้างจะยังอึ้งกับสิ่งที่เธอพึ่งกล่าวบอกไป คำพูดชวนละลายจึงถูกเผยออกจากเรียวปากสีพีชอีกครั้ง โบราณว่าคิดจะตีงูต้องตีให้ตาย 

 

 “รักครับ รักเฟย์แบบเยอะเว่อร์เลย...ที่รัก” ....อึ้งสิครับ เผลอจิตหลุดไปกับคำว่าคนพิเศษ คำแรกก็แทบบ้าเท่านั้นยังไม่พอยังโดนฆ่าด้วยคำบอกรักนั่นอีก  

....ว้าก! นี่กบไม่ได้ฝันไปใช่ไหมครับเนี่ย? .....

 

ก่อนคนสวยตรงหน้าจะรู้สึกหงุดหงิดที่ไม่ได้รับคำตอบจากเขา เขาจึงรีบเอ่ยความรู้สึกของตนเองกลับไปความรู้สึกรักที่มีอยู่เต็มหัวใจตั้งแต่ 4 ปีที่แล้ว...ไม่เคยเปลี่ยนแปลง ตลอดระยะเวลาที่ผ่านมา ไม่มีเลยสักครั้งที่เขาจะรู้สึกได้รับความรักตอบกลับจากหญิงสาวตรงหน้า เธอเฝ้าแต่พร่ำบอกว่าเขาน่ะมันคนเจ้าชู้ที่ไว้ใจไม่ได้

ไม่ว่าจะแสดงความรู้สึกของตัวเองออกไปกี่ครั้งต่อกี่ครั้ง ก็เหมือนกับเขาโกหก ความเป็นเพื่อนจึงถูกนำมาวางไว้ตรงกลางระหว่างเราเสมอมา นางฟ้าจอมเซี้ยวช่างอยู่ไกลแสนไกล ....ไหนจะชีวิตเพลบอยของเขาที่ขาดไม่ได้อีก  

 

 

นอกกาย แต่ไม่เคยนอกใจ....

 

@@@@@@@@

 
 
 


          “แกยังมาคอยเค้าอยู่อีกเหรอเนี่ย ยายบีบี” เจ้าของผับ KZ ปรี่เข้ามาหาสาวน้อยวัยแรกรุ่นที่เธอได้เจออยู่ทุกวัน เอ่ยถามถึงจุดประสงค์ของการมารอคอยนักร้องหนุ่มชื่อดังจากเดอะแก๊งค์ K-OTIC จะว่าเบื่อก็เบื่อนะเห็นหน้าแล้วหมั่นไส้ มันจะเก็บผู้ชายที่ร้านไปกินให้หมดเลยใช่ไหมเนี่ย?

            “เฮอะ! ฉันก็มาของฉันทุกวัน ...และก็ได้ติดมือไปทุกวันไม่เหมือนยายแก่บางคน!” พ่นน้ำลายออกมาด้วยกลัวจะเสียหน้า จริงอยู่ที่เธอรอคอยการมาพี่โทโมะ แต่ไหนๆก็มาแล้วจะให้เสียเที่ยวคงจะเรียกว่าบีบีไม่ได้  

 
 
 


“อ้อเหรอ...ไม่ใช่ว่าตั้งท่าจะมาเสนอให้โทโมะ แต่เค้าดันไม่สนองก็เลยต้องหยิบเอาหวยใต้ดินแถวนี้ติดมือกลับบ้าน แทนที่จะเป็นลอตเตอร์รี่ชุดใหญ่  โฮ๊ะๆๆๆ” ใช้มือป้องปากตัวเองหลังจากเอ่ยถ้อยคำชวนเกรี้ยวโกรธต่อหญิงสาวตรงหน้า เห็นอาการสั่นเป็นเจ้าเข้าและพร้อมจะกรีดร้องได้ทุกเมื่อของยายเด็กใจแตกก็รีบชิ่งหนีออกจากจุดเกิดเหตุทันที

....สะใจเจ้ยจริงๆ ให้ตายสิ.... 

 

“ฮึ่ย !!! คิดจะลองดีกับบีบีเหรอคะพี่โทโมะ  ชิ one night stand อะไรนั่นอ่ะเหรอ…บีบีจะทำให้มี 2-3-4 night stand ให้ดู อ๊าย....” ปึงปังโกรธออกจากร้านไปก่อนจะได้หยิบหวยใต้ดินติดไม้ติดมือกลับห้องเหมือนทุกคืน 

 

 

 
 
 


 

“พี่จ๋า บีบีมีเรื่องให้พี่ช่วย” ......
 
 
 
ขึ้นไหมคะ?? รบกวนบอกพี่ด้วยนะคะ ขอบคุณทุกคนที่หลงเข้ามาอ่านน้า


เรื่องที่แต่งนี้เป็นเพียงเหตุการณ์ที่สมมติขึ้นเพื่อความบันเทิงเท่านั้น ตัวละครไม่มีส่วนเกี่ยวข้องใดๆทั้งสิ้น กรุณาอ่านแบบไม่คิดมากนะคะ ^__^~
♥ นิยายเรื่อง  ว้าวุ่น  ตอนที่ 24 ♥ 
 
หญิงสาวผละออกจากชายหนุ่มด้วยความตกใจ ใบหน้าหวานขึ้นสีแดงระเรื่ออย่างช่วยไม่ได้ รีบปัดผมซอยสั้น 
ลวกๆก่อนออกไปเปิดประตู 
“...เซอร์ไพรส์ !!!!!!” จินนี่ มีน เคนตะและจองเบ ตะโกนเสียงดังพร้อมกันแล้วถืออุปกรณ์สำหรับ party
เข้ามาในห้องของแก้วอย่างถือวิสาสะ 
            “ทำไมทำหนาแบบนาน ม่ายคิดถึงข้าเรอะ!” จองเบวางเครื่องดื่มเสร็จก็เดินเข้ามาหาโทโมะที่นั่งทำสีหน้าเลือดเย็นอยู่ข้างๆดอลล่าล์ 
            “ไมอะ ไม่ราบรื่นเหรอ? เดียวข้าช่วย” เคนตะที่พอจะมีทักษะการใช้ภาษาไทยมากกว่าเข้ามานั่งข้างๆพลางมองไปยังคนรักของเขาแล้วเอ่ยถาม ประมาณว่าเอ็งมีปัญหาอะไรกัน? ไม่เป็นไรนะเดี๋ยวตูซองคนจะช่วยเอง 
 
            ที่ไม่ราบรื่นน่ะเพราะมันซองตัวนั่นแหล่ะ มันจะรู้มั้ย!!....
 
 
            “จินกะมีนไปไงมาไง? ปรกติซ้อมจนดึกไม่ค่อยมีเวลาให้แก้วเลยนี่นา” แก้วเอ่ยขึ้นหลังจากสองสาวเตรียมอาหารว่างบนโต๊ะเสร็จพร้อมเสิร์ฟ เธอออกจะงงเล็กน้อยที่สองสาวมาหาถึงห้องในเวลาแบบนี้ อยู่คอนโดเดียวกันมาก็หลายปีแต่นานๆทีถึงจะเห็นคนสวยตาโตกับคนน่ารักตาหยีขึ้นมาหาที่ห้อง
ต้องมีอะไรดีๆแน่ๆ....
            “หลังจากนี้ก็คงจะมาหาบ่อยๆเลยอ่ะ ต้องพานักโทษมาบำเพ็ญประโยชน์ ฮะฮะฮะ” จินนี่พูดไปหัวเราะไปเมื่อคิดถึงสิ่งที่จะเกิดขึ้นนับจากนี้ไปอีก 1 เดือน นักโทษของพวกเธอต้องได้รับการชำระคดี
             
ตั้งแต่เมื่อกลางวันสองสาวก็เรียกแฟนหนุ่มของตัวเองกลับไปเคลียที่คอนโด ได้ความมาว่าป๊อบปี้อยากเซอร์ไพรส์ฟางแบบแปลกๆ จองเบก็เลยปิ๊งไอเดียที่สุดแสนจะประหลาดบวกกับคนพิเรนท์ๆอย่างเคนตะเสริมทัพเข้าไปอีก เกมส์ที่ว่าก็เลยยิ่งดูตื่นเต้น 
            แล้วก็ได้ตื่นเต้นกันทั้งวงการกามิฯ....
            “ยังไง แก้วใจงง?”  นักโทษ?บำเพ็ญประโยชน์? คืออะไร ยายสองคนนี่แอบไปเรียนกฎหมายมาหรือเปล่า เอ๊ย...คนหล่องงคร้าบ 
            “ไม่ดีหรือไง ที่มีนกะจินจะมาหาบ่อยๆอ่ะแก้ว” มีนละมือจากการจัดช้อนส้อมให้บรรดาสมาชิก แล้วเอ่ยบอกสาวเท่ห์เจ้าของห้องที่ในเวลานี้ดูมีปัญหากับเส้นประสาทในสมองของตัวเองเสียเหลือเกิน 
            แฟนหนุ่มเจ้าสำราญของเธอทั้งสองคน ก็คงต้องมาที่นี่บ่อยๆเช่นกัน เมื่อการบำเพ็ญประโยชน์ที่ว่าคือ งดเที่ยว 1 เดือนและต้องคอยเข้าไปช่วยกระชับความสัมพันธ์ของบรรดาเพื่อนๆให้เป็นไปในทางที่ดีอีกด้วย
            น่าสนุกไหมล่ะ.... 
 
            แล้วpartyเล็กๆก็เกิดขึ้นในห้องหรูของคอนโดใจกลางเมือง ท่ามกลางความสนุกและเสียงหัวเราะของหนุ่มสาวยุค 2011
 
@@@@@@@@
 
 
“กรี๊ด..........................................สนุกจังเลย วู้ว....” แฝดน้องจอมเซี้ยวกรีดร้องออกมาหลังจากนั่งเรือไวกิ้งที่สวนสนุก ชอบจริงๆแต่ไม่ค่อยได้มีเวลามาเที่ยวเล่นแบบนี้  
....วันพิเศษ กับคนพิเศษ..... 
 
“ขอพักแป๊บนะยาหยี เขื่อนเวียนหัว” หนุ่มเพลบอยหน้าหล่อที่ไม่ว่าอย่างไรก็ไม่สามารถสลัดทิ้งซึ่งความกลัวเจ้าเครื่องเล่นชวนหวาดเสียวเหล่านี้ได้สักทีเอ่ยบอก พลางลูกหน้าลูบตาด้วยน้ำเปล่าเย็นๆ ฮ่า...ชื่นใจ 
“ฮะฮะ พอเหอะ เฟย์ไม่อยากเก็บศพคนแถวนี้กลับบ้าน 555+” วันนี้ทั้งวันเธอสนุกมามากพอแล้ว สงสารปนเห็นใจคนรักอยู่เหมือนกัน ทนทรมานเพราะเธอแท้ๆเลย 
ไม่ให้รักแบบเว่อร์ๆได้ไงอ่ะ จริงป้ะ!....
 
“อยากได้อะไรเป็นพิเศษหรือเปล่าครับที่รัก?” ถามขึ้นเมื่อเข้ามานั่งในร้านอาหารที่มีบรรยากาศน่ารักใกล้ๆกับสวนสนุก แอบมองใบหน้าน่ารักกับลักยิ้มเปรี้ยวๆนั่นขณะคนสวยสั่งอาหารอย่างเอาเป็นเอาตาย 
“แหวนเพชรซี่ 50 กะรัตเป็นไง? อืม....ขอหลุยส์ใบละ 3 แสนอีก 2 ใบด้วยนะของเก่าเบื่อแล้วอ่ะ อ้อ! น้ำหอมกลิ่นกุหลาบจากฝรั่งเศส ขวดละ35,000 ที่พี่บีฟูซื้อมาฝากก็หมดอีกอ่ะ....ว้า....” ทำท่าคิดอยู่ครู่ใหญ่แล้วก็โพล่งถึงสิ่งที่ต้องการออกมา เรียวปากสีพีชขยับขึ้นขยับลงอยู่นาน 
 ....สินค้าราคาแพง อิอิ
“แค่กๆๆ” คว้าทิชชู่มารองรับเส้นสปาเกตตี้ผัดขี้เมาจากริมฝีปากหนาของตัวเองแทบไม่ทัน ไหนจะรสเผ็ดที่เผลอสำลักจนขึ้นจมูกนั่นอีก หยิบน้ำอัดลมที่พึ่งสั่งมาเติมลงไปดับความร้อนของผัดขี้เมา 
 
คนสวยของเขาเปลี่ยนไป หรือว่าเป็นแบบนี้มาตั้งนานแล้วกันเนี่ย....?
 
“ฮะฮะฮะ ล้อเล่นน่ะ  แค่มีกบก็พิเศษแล้วแหล่ะ ...จริงๆนะ” อ้าปากกว้างหลุดขำหนุ่มหล่อตรงหน้าอย่างลืมความสวย แล้วค่อยๆเอ่ยคำพูดที่น่าอายออกไปพร้อมกับรอยแดงของแก้มใสช่วยย้ำให้ชายหนุ่มรับรู้ว่าเธอรู้สึกเช่นนั้นจริงๆ
.....เขินว่ะเฟย์เอ๋ย >u<~.....
 
“รักนะ ...รักเฟย์หรือเปล่า?” เมื่อเห็นชายหนุ่มตรงหน้าค่อนข้างจะยังอึ้งกับสิ่งที่เธอพึ่งกล่าวบอกไป คำพูดชวนละลายจึงถูกเผยออกจากเรียวปากสีพีชอีกครั้ง โบราณว่าคิดจะตีงูต้องตีให้ตาย 
 
 “รักครับ รักเฟย์แบบเยอะเว่อร์เลย...ที่รัก” ....อึ้งสิครับ เผลอจิตหลุดไปกับคำว่าคนพิเศษ คำแรกก็แทบบ้าเท่านั้นยังไม่พอยังโดนฆ่าด้วยคำบอกรักนั่นอีก  
....ว้าก! นี่กบไม่ได้ฝันไปใช่ไหมครับเนี่ย? .....
 
ก่อนคนสวยตรงหน้าจะรู้สึกหงุดหงิดที่ไม่ได้รับคำตอบจากเขา เขาจึงรีบเอ่ยความรู้สึกของตนเองกลับไปความรู้สึกรักที่มีอยู่เต็มหัวใจตั้งแต่ 4 ปีที่แล้ว...ไม่เคยเปลี่ยนแปลง ตลอดระยะเวลาที่ผ่านมา ไม่มีเลยสักครั้งที่เขาจะรู้สึกได้รับความรักตอบกลับจากหญิงสาวตรงหน้า เธอเฝ้าแต่พร่ำบอกว่าเขาน่ะมันคนเจ้าชู้ที่ไว้ใจไม่ได้
ไม่ว่าจะแสดงความรู้สึกของตัวเองออกไปกี่ครั้งต่อกี่ครั้ง ก็เหมือนกับเขาโกหก ความเป็นเพื่อนจึงถูกนำมาวางไว้ตรงกลางระหว่างเราเสมอมา นางฟ้าจอมเซี้ยวช่างอยู่ไกลแสนไกล ....ไหนจะชีวิตเพลบอยของเขาที่ขาดไม่ได้อีก  
 
 
นอกกาย แต่ไม่เคยนอกใจ....
 
@@@@@@@@
 
          “แกยังมาคอยเค้าอยู่อีกเหรอเนี่ย ยายบีบี” เจ้าของผับ KZ ปรี่เข้ามาหาสาวน้อยวัยแรกรุ่นที่เธอได้เจออยู่ทุกวัน เอ่ยถามถึงจุดประสงค์ของการมารอคอยนักร้องหนุ่มชื่อดังจากเดอะแก๊งค์ K-OTIC จะว่าเบื่อก็เบื่อนะเห็นหน้าแล้วหมั่นไส้ มันจะเก็บผู้ชายที่ร้านไปกินให้หมดเลยใช่ไหมเนี่ย?
            “เฮอะ! ฉันก็มาของฉันทุกวัน ...และก็ได้ติดมือไปทุกวันไม่เหมือนยายแก่บางคน!” พ่นน้ำลายออกมาด้วยกลัวจะเสียหน้า จริงอยู่ที่เธอรอคอยการมาพี่โทโมะ แต่ไหนๆก็มาแล้วจะให้เสียเที่ยวคงจะเรียกว่าบีบีไม่ได้  
 
“อ้อเหรอ...ไม่ใช่ว่าตั้งท่าจะมาเสนอให้โทโมะ แต่เค้าดันไม่สนองก็เลยต้องหยิบเอาหวยใต้ดินแถวนี้ติดมือกลับบ้าน แทนที่จะเป็นลอตเตอร์รี่ชุดใหญ่  โฮ๊ะๆๆๆ” ใช้มือป้องปากตัวเองหลังจากเอ่ยถ้อยคำชวนเกรี้ยวโกรธต่อหญิงสาวตรงหน้า เห็นอาการสั่นเป็นเจ้าเข้าและพร้อมจะกรีดร้องได้ทุกเมื่อของยายเด็กใจแตกก็รีบชิ่งหนีออกจากจุดเกิดเหตุทันที
....สะใจเจ้ยจริงๆ ให้ตายสิ.... 
 
“ฮึ่ย !!! คิดจะลองดีกับบีบีเหรอคะพี่โทโมะ  ชิ one night stand อะไรนั่นอ่ะเหรอ…บีบีจะทำให้มี 2-3-4 night stand ให้ดู อ๊าย....” ปึงปังโกรธออกจากร้านไปก่อนจะได้หยิบหวยใต้ดินติดไม้ติดมือกลับห้องเหมือนทุกคืน 
 
 
 
 
“พี่จ๋า บีบีมีเรื่องให้พี่ช่วย” ......