ว้าวุ่น [In My Heart]

เรื่องที่แต่งนี้เป็นเพียงเหตุการณ์ที่สมมติขึ้นเพื่อความบันเทิงเท่านั้น ตัวละครไม่มีส่วนเกี่ยวข้องใดๆทั้งสิ้น กรุณาอ่านแบบไม่คิดมากนะคะ ^__^~
 


♥ นิยายเรื่อง  ว้าวุ่น  ตอนที่ 23 ♥
 


        “ผู้หญิงนี่เข้าใจยากจัง” คนข้างกายเอ่ยขึ้น หลังจากนั่งเงียบๆมาได้สักพัก ไอเราก็นึกว่าหลับ        “พูดอะไรนะ? ... แก้วนึกว่าโทโมะหลับซะอีก” เงยหน้ามามองแฟนหนุ่มแล้วเอ่ยถาม พร้อมกับมือเรียวที่เช็ดขนสุนัขตัวโปรดจนแห้ง 

“ฟางไม่ได้โดนหลอก แต่กลับเป็นไอป๊อบที่โดนแกล้ง...ตอนนี้มันจะรู้ตัวหรือยัง ว่าวางแผนทำร้ายตัวเอง?” ยิ่งคิดยิ่งสงสาร ถ้าวันนึงเขาเกิดอยากแกล้งทำเฉยชากับคนสวยบ้าง จะเกิดอะไรขึ้น? 

 เมื่อกี๊โทรฯไปหาคุณเขื่อน พี่แกบอกว่าพอวิ่งออกจากบริษัท ยายเฟย์ก็โบกแท๊กซี่รออยู่แล้ว ลากพร้อมกับเร่งเร้าให้เจ้าตัวพาไปดรีมเวิลด์ซะงั้น อ่าว.... 

 
 
 
          “555+ สงสัยเหรอจ้ะหนุ่มน้อย ฮิฮิ” หยิบไดร์เป่าขนมาเป่าให้ลูกเพื่อความสบายตัว แล้วหัวเราะชายหนุ่มคิกคัก
 
 


“รู้ได้ไงครับ ว่าผมเป็นหนุ่มน้อย?” แอบเดินเข้ามาทางด้านหลังของหญิงสาว มือหนาโอบเอวบางไว้หลวมๆ พร้อมกับกระซิบไปยังใบหูเรียวที่กำลังขึ้นสีชมพูนั่น โทโมะพ่นลมออกมาเบาๆจนแก้วหดคอหนีแล้วหัวเราะร่วนออกมาพร้อมๆกัน 

            ความสุขจ๋า....อย่าจากแก้วใจไปอีกเลยนะ
 


@@@@@@@@
 
 


 

“ฟางจ๋า....ป๊อบปี้ขอโทษนะครับคนดี” .....  

          สายเรียกเข้าแบบพิเศษจากไอโฟนดังขึ้น  เขาไม่ได้สนใจฟัง เพียงแค่รู้สึกได้ว่ามันสั่นไหวจึงกดรับสาย หัวใจแทบระเบิดเมื่อได้ยินเสียงจากปลายสาย เสียงที่เขาถวิลหา ทั้งหวงทั้งห่วง น้ำเสียงติดหงุดหงิดเล็กน้อยเหมือนไม่ได้ดั่งใจ 

“ป๊อบปี้อยู่ที่ไหน? ฟางรออยู่ที่คอนโดนานแล้วนะ” คนสวยพูดแค่นั้นก็ตัดสายไป  

 

ชายหนุ่มในสมองทั้งเบลอทั้งสับสน งุนงงไปหมด  พี่บีพี่น่าให้การว่าสองสาวโกรธสุดขีดแล้ววิ่งหนีออกมา ส่วนสุดที่รักของเขาบอกว่ารอที่คอนโดนานแล้ว..เขากำลังโดนใครหลอก? โบกแท็กซี่แล้วรีบบอกจุดหมายปลายทาง สภาพมอมแมมของเขาทำให้พี่คนขับตกใจนิดหน่อย 

ไม่มีใครทำอะไรเขาหรอกครับพี่ครับ เขาเองนี่แหล่ะที่ทำร้ายตัวเอง 

ทำร้ายหัวใจตัวเอง....

 

@@@@@@@@
 
 


 

        “เป็นไงบ้าง ... กินได้ป้ะโมะ?” นั่งลุ้นอาหารจานแรกในชีวิตฝีมือตัวเองอยู่ที่พื้นข้างๆโซฟาของแฟนหนุ่มจนตัวโก่ง 

“ไม่คิดว่าจะได้นะครับ?” โทโมะชิมไปคำหนึ่งแล้วตอบกลับสาวเท่ห์ตรงหน้า ไม่มีอะไรต้องโกหกครับงาน 

นี้ เรื่องกินเรื่องใหญ่นะครับพี่น้อง 

“เอาเรื่องจริง!!” แก้วขู่ฟ่อ พร้อมกับถลกแขนเสื้อขึ้นมาทั้งสองข้าง น่ากลัวนะนั่น?
 
 
 
 
“นี่จริงที่สุดในชีวิตของวิศวแล้วครับ” คนอะไรไม่เข้าใจผู้หญิงเอาเสียเลย เอ่ยชมสักนิดคงไม่ตายหรอกมั้ง ฮึ!
 
 
 
 
         “ชิ! ไหนๆเดี๋ยวแก้วชิมเอง.....แหว่ะ >o<~ อ๊าย....โมะน้ำๆๆๆๆ” แย่งช้อนในมือโทโมะมาแล้วตักอาหารตรงหน้าซะคำใหญ่เข้าปาก ก่อนจะพ่นของเสียออกมาแล้วร้องขอน้ำจากคนรัก กรี๊ด....................... 

 


เก็บของในครัวที่ตัวเองเข้ามาทำลายไปเมื่อสักครู่เสร็จก็ล้างมือล้างปากเข้ามานั่งตรงโซฟาข้างๆชายหนุ่ม ก่อนจะได้ยินบางอย่างจากริมฝีปากหนา หา? โทโมะอ่ะนะ  

“เดี๋ยวผมจะสอนเองครับ”.... 

 

@@@@@@@@

 
 
 


“เซอร์ไพรส์ !!” เปิดประตูคอนโดเข้าก็ต้องตกใจ เมื่อคนสวยร้องตะโกนและโผเข้าหา ^^~ ด้วยใบหน้าเปื้อนยิ้มและดูมีความสุข

“ไปอาบน้ำเลย เหม็นอ่ะค่ะ”  

ผลักใสให้คนรักเข้าไปชำระร่างกาย เดี๋ยวที่เธอเตรียมไว้จะหมดสนุก ฮิฮิ เมื่อกลางวันตอนที่พี่บีกับพี่น่าเรียกเธอสองพี่น้องออกมา พร้อมกับยื่นเอกสารหลักฐานการสมัครเป็นเด็กฝึกของ RS มาให้ดู สิ่งที่เด่นชัดคือวันที่ของวันเกิดซึ่งตรงกับวันนี้ ก็เลยพึ่งเข้าใจแอบงอนพี่ทั้งสองคนนิดหน่อย ทำเป็นเรียกเราซะตกอกตกใจ

 

ไหนจะแฟนหนุ่มที่ทำเป็นไม่สนใจสักนิดนั่นอีก จ่ายไป 5,000 เลยได้รู้มาว่า หมีป่าขี้จุ๊ทั้งเพตั้งแต่เมื่อคืนแล้ว แอบโกรธป๊อบปี้จริงๆอยู่เหมือนกันที่ไม่ยอมรับสาย แต่มีหน่วยกล้าตายรายงานว่า วันนี้ทั้งวันพ่อหมีทั้งกังวลทั้งร้อนใจที่เธอหายไปก็เลยให้อภัย ยิ่งกลับบ้านมาได้ในสภาพนี้ ถ้ายังโกรธคงจะดูเยอะเกินไปจริงๆแหล่ะ ว่าแล้วก็เตรียมของโปรดของคุณชาย(?)มาตั้งที่โต๊ะอาหาร

ฮ้า.....ฟองดูสตอเบอร์รี่ ><~ น่ากินจริงๆ วู้ว......

 
 
 


“เอ่อ ... ป๊อบขอโทษนะ” เอ่ยตอบหญิงสาวเมื่อออกมาจากห้องของตัวเอง เดินตรงมายังห้องครัวด้วยความยากลำบาก แอบเห็นของกินวางเต็มโต๊ะ อุปกรณ์ปีใหม่ ลูกโป่งดอกไม้ ฯลฯ วางเต็มห้อง แต่ไม่ได้ติดใจจะถามอะไร เคลียร์กับคนสวยตรงหน้าก่อนเรื่องอื่นค่อยว่ากัน 

“รักฟางมากแค่ไหน?” ดวงตากลมโตบวกกับใบหน้าหวานเชิ่ดๆนั้นมองมาที่เขาแล้วเอ่ยถาม “หา....อะไรนะ เอ่อ.....รักมาก รักที่สุดในโลกเลย” ไปไม่เป็นกับคำถาม ไม่ใช่เพราะไม่มั่นใจที่จะตอบ แค่งง 

กับอาการที่ห่างไกลคำว่าโกรธของคนรัก ก่อนจะเอ่ยตอบความรู้สึกข้างในหัวใจ ออกไป  

เขารักเธอ....รักมาก

 

“แค่นี้แหล่ะที่อยากรู้ ...ฟางก็รักป๊อบปี้ที่สุดในโลกเหมือนกัน” ยิ้มกว้างดูน่ารักแล้วชักชวนให้เขาทานอาหารตรงหน้า ไหนจะฟองดูสตอเบอร์รี่ที่เจ้าตัวชอบนักชอบหนา ชุดใหญ่เลยนะนั่นคงจะแพงน่าดู หา...แพง?
 
 
 
 
 


“ฟางจ๋า ... ใครจ่ายอ่ะ” หญิงสาวเช็ดปากเอาช็อกโกแลตออก แล้วเดินยิ้มน่ารักเข้ามาหา...กดจูบเบาๆที่ริมฝีปากหนา จูบซ้ำๆๆอีก 2-3ครั้ง ก่อนเอ่ยตอบ.....

“คุณชายภาณุ จ่ายค่ะ” คนรักเดินหัวเราะร่าเข้าไปนั่งดูทีวีสบายใจเฉิบบนกองดอกไม้หลากสีสันเต็มห้อง...พ่อจ๋าแม่จ๋า บัตรเครดิตจ๋า....T^T ช่วยป๊อบปี้ด้วยคร้าบ

 
 


@@@@@@@@

 
 
 
 


“เดี๋ยวผมจะสอนเองครับ” ......
“ทำเป็น?” ไม่ตอบแต่คว้าข้อมือเรียวเดินกลับเข้าไปในครัวอีกครั้ง ก่อนจะค่อยๆสอนตั้งแต่การล้างผัก เลือกเนื้อ เตรียมอุปกรณ์ จนกระทั่งวิธีเอาสิ่งไม่มีชีวิตเหล่านี้ลงไปในกระทะแล้วปรุงรสให้เข้ากันจนเสร็จ  

แก้วออกจะอึ้งๆกับภาพที่เห็นตรงหน้าพอสมควร ไอที่โทโมะบอกว่าต้องดิ้นรนตั้งแต่อายุไม่ถึง 13 คืออย่างนี้สินะ พลันนึกไปถึงเหตุการณ์เลวร้ายที่แฟนหนุ่มต้องประสบพบเจอก่อนจะได้มาพบกับเธอ

 แก้วใจก้าวเข้าไปหาชายหนุ่มตรงหน้า ดวงตาคู่สวยคลอหน่วยด้วยน้ำตาแห่งความสงสาร สงสารจับใจ จากนี้ไปเธอจะไม่ยอมให้เขากลับไปเจ็บปวดเช่นนั้นอีก  

มือเรียวเล็กๆค่อยๆสอดเข้าไปที่เอวหนาพลางซบหน้าแล้วสะอื้นไห้..... 

 
 
 


“แก้วใจ เป็นอะไรครับเนี่ย” ตกใจสิครับ เมื่อกี๊ยังดีๆอยู่แท้ๆไหงมาดราม่าใส่เขาเฉยเลย? แค่สอนทำกับข้าวแค่เนี่ยอ่ะนะ ซึ้งถึงกับน้ำตาแตกเลยเหรอครับคนดี โอ๋ๆๆๆๆๆๆ 

“แก้วรักโทโมะนะ รักมากๆเลยด้วย เชื่อแก้วหรือเปล่า?” นั่นปะไร เกิดสงสัยอะไรขึ้นมาล่ะครับเนี่ยเด็กน้อยของโทโมะ รีบล้างมือแล้วใช้นิ้วเรียวลูบเม็ดใสๆออกจากดวงตาคู่สวย ก่อนจะลากเด็กน้อยมานั่งที่โซฟากลางห้อง ((มาแถวนี้อีกและ-_-”))

“ครับ...เชื่อสิครับคนดี ผมก็รักแก้วครับ รักมากๆ รักที่สุดครับ” เอ่ยตอบความรู้สึกของตนเองกลับไป แต่เด็กน้อยของเขาก็เอาแต่นั่งจ้องหน้าจนเขาเองรู้สึกเขินอายขึ้นมา ยายตัวแสบจะเล่นอะไรอีกล่ะทีนี้ 

 
 
 
 


“พูดอีกที” นั่นไง ซื้อหวยออนไลน์ไม่เคยถูก !

“โทโมะรักแก้วนะครับ” พูดจบก็โน้มใบหน้าหล่อเข้าหาเรียวปากอิ่มที่วันนี้แอบมีกลิ่นเชอร์รี่นิดๆหอมชะมัด!

กดจูบย้ำซ้ำๆจนเรียวปากบวมเจ่อขึ้นมา ก่อนจะค่อยๆแทรกลิ้นหนาเข้าหาลิ้นเล็กๆอย่างค่อยเป็นค่อยไป มือข้างหนึ่งไล้ลูบไปที่หลังเล็กๆกระตุ้นความต้องการของกายสาวให้ครุกรุ่น มือหนาอีกข้างปัดสิ่งของบนโซฟาตัวนุ่มให้พ้นทางก่อนค่อยๆผลักร่างกายบอบบางให้เคลื่อนที่ลงไปตามแรงโน้มถ่วงด้วยความทะนุถนอมและเบามือที่สุด... 

 

 
 
 


 

“ก๊อก ก๊อก ก๊อก”
 
 
 
 
รบกวนบอกพี่ด้วยนะคะ ว่าขึ้นหรือเปล่า? ตอนนี้คุณขีดเข้าง่าย...


เรื่องที่แต่งนี้เป็นเพียงเหตุการณ์ที่สมมติขึ้นเพื่อความบันเทิงเท่านั้น ตัวละครไม่มีส่วนเกี่ยวข้องใดๆทั้งสิ้น กรุณาอ่านแบบไม่คิดมากนะคะ ^__^~
♥ นิยายเรื่อง  ว้าวุ่น  ตอนที่ 23 ♥ 
“ผู้หญิงนี่เข้าใจยากจัง” คนข้างกายเอ่ยขึ้น หลังจากนั่งเงียบๆมาได้สักพัก ไอเราก็นึกว่าหลับ “พูดอะไรนะ? ... แก้วนึกว่าโทโมะหลับซะอีก” เงยหน้ามามองแฟนหนุ่มแล้วเอ่ยถาม พร้อมกับมือเรียวที่เช็ด
ขนสุนัขตัวโปรดจนแห้ง 
“ฟางไม่ได้โดนหลอก แต่กลับเป็นไอป๊อบที่โดนแกล้ง...ตอนนี้มันจะรู้ตัวหรือยัง ว่าวางแผนทำร้ายตัวเอง?” ยิ่งคิดยิ่งสงสาร ถ้าวันนึงเขาเกิดอยากแกล้งทำเฉยชากับคนสวยบ้าง จะเกิดอะไรขึ้น? 
 เมื่อกี๊โทรฯไปหาคุณเขื่อน พี่แกบอกว่าพอวิ่งออกจากบริษัท ยายเฟย์ก็โบกแท๊กซี่รออยู่แล้ว ลากพร้อมกับเร่งเร้าให้เจ้าตัวพาไปดรีมเวิลด์ซะงั้น อ่าว.... 
“555+ สงสัยเหรอจ้ะหนุ่มน้อย ฮิฮิ” หยิบไดร์เป่าขนมาเป่าให้ลูกเพื่อความสบายตัว แล้วหัวเราะชาย 
หนุ่มคิกคัก 
“รู้ได้ไงครับ ว่าผมเป็นหนุ่มน้อย?” แอบเดินเข้ามาทางด้านหลังของหญิงสาว มือหนาโอบเอวบางไว้หลวมๆ พร้อมกับกระซิบไปยังใบหูเรียวที่กำลังขึ้นสีชมพูนั่น โทโมะพ่นลมออกมาเบาๆจนแก้วหดคอหนีแล้วหัวเราะร่วนออกมาพร้อมๆกัน 
            ความสุขจ๋า....อย่าจากแก้วใจไปอีกเลยนะ
@@@@@@@@
 
“ฟางจ๋า....ป๊อบปี้ขอโทษนะครับคนดี” .....  
          สายเรียกเข้าแบบพิเศษจากไอโฟนดังขึ้น  เขาไม่ได้สนใจฟัง เพียงแค่รู้สึกได้ว่ามันสั่นไหวจึงกดรับสาย หัวใจแทบระเบิดเมื่อได้ยินเสียงจากปลายสาย เสียงที่เขาถวิลหา ทั้งหวงทั้งห่วง น้ำเสียงติดหงุดหงิดเล็กน้อยเหมือนไม่ได้ดั่งใจ 
“ป๊อบปี้อยู่ที่ไหน? ฟางรออยู่ที่คอนโดนานแล้วนะ” คนสวยพูดแค่นั้นก็ตัดสายไป  
 
ชายหนุ่มในสมองทั้งเบลอทั้งสับสน งุนงงไปหมด  พี่บีพี่น่าให้การว่าสองสาวโกรธสุดขีดแล้ววิ่งหนีออกมา ส่วนสุดที่รักของเขาบอกว่ารอที่คอนโดนานแล้ว..เขากำลังโดนใครหลอก? โบกแท็กซี่แล้วรีบบอกจุดหมายปลายทาง สภาพมอมแมมของเขาทำให้พี่คนขับตกใจนิดหน่อย 
ไม่มีใครทำอะไรเขาหรอกครับพี่ครับ เขาเองนี่แหล่ะที่ทำร้ายตัวเอง 
ทำร้ายหัวใจตัวเอง....
 
@@@@@@@@
 
“เป็นไงบ้าง ... กินได้ป้ะโมะ?” นั่งลุ้นอาหารจานแรกในชีวิตฝีมือตัวเองอยู่ที่พื้นข้างๆโซฟาของแฟนหนุ่มจน 
ตัวโก่ง 
“ไม่คิดว่าจะได้นะครับ?” โทโมะชิมไปคำหนึ่งแล้วตอบกลับสาวเท่ห์ตรงหน้า ไม่มีอะไรต้องโกหกครับงาน 
นี้ เรื่องกินเรื่องใหญ่นะครับพี่น้อง 
“เอาเรื่องจริง!!” แก้วขู่ฟ่อ พร้อมกับถลกแขนเสื้อขึ้นมาทั้งสองข้าง น่ากลัวนะนั่น? “นี่จริงที่สุดในชีวิตของวิศวแล้วครับ” คนอะไรไม่เข้าใจผู้หญิงเอาเสียเลย เอ่ยชมสักนิดคงไม่ตายหรอกมั้ง ฮึ! “ชิ! ไหนๆเดี๋ยวแก้วชิมเอง.....แหว่ะ >o<~ อ๊าย....โมะน้ำๆๆๆๆ” แย่งช้อนในมือโทโมะมาแล้วตักอาหาร
ตรงหน้าซะคำใหญ่เข้าปาก ก่อนจะพ่นของเสียออกมาแล้วร้องขอน้ำจากคนรัก กรี๊ด....................... 
 
เก็บของในครัวที่ตัวเองเข้ามาทำลายไปเมื่อสักครู่เสร็จก็ล้างมือล้างปากเข้ามานั่งตรงโซฟาข้างๆชายหนุ่ม ก่อนจะได้ยินบางอย่างจากริมฝีปากหนา หา? โทโมะอ่ะนะ  
“เดี๋ยวผมจะสอนเองครับ”.... 
 
@@@@@@@@
 
“เซอร์ไพรส์ !!” เปิดประตูคอนโดเข้าก็ต้องตกใจ เมื่อคนสวยร้องตะโกนและโผเข้าหา ^^~ ด้วยใบหน้าเปื้อนยิ้มและดูมีความสุข
“ไปอาบน้ำเลย เหม็นอ่ะค่ะ”  
ผลักใสให้คนรักเข้าไปชำระร่างกาย เดี๋ยวที่เธอเตรียมไว้จะหมดสนุก ฮิฮิ เมื่อกลางวันตอนที่พี่บีกับพี่น่าเรียกเธอสองพี่น้องออกมา พร้อมกับยื่นเอกสารหลักฐานการสมัครเป็นเด็กฝึกของ RS มาให้ดู สิ่งที่เด่นชัดคือวันที่ของวันเกิดซึ่งตรงกับวันนี้ ก็เลยพึ่งเข้าใจแอบงอนพี่ทั้งสองคนนิดหน่อย ทำเป็นเรียกเราซะตกอกตกใจ
 
ไหนจะแฟนหนุ่มที่ทำเป็นไม่สนใจสักนิดนั่นอีก จ่ายไป 5,000 เลยได้รู้มาว่า หมีป่าขี้จุ๊ทั้งเพตั้งแต่เมื่อคืนแล้ว แอบโกรธป๊อบปี้จริงๆอยู่เหมือนกันที่ไม่ยอมรับสาย แต่มีหน่วยกล้าตายรายงานว่า วันนี้ทั้งวันพ่อหมีทั้งกังวลทั้งร้อนใจที่เธอหายไปก็เลยให้อภัย ยิ่งกลับบ้านมาได้ในสภาพนี้ ถ้ายังโกรธคงจะดูเยอะเกินไปจริงๆแหล่ะ ว่าแล้วก็เตรียมของโปรดของคุณชาย(?)มาตั้งที่โต๊ะอาหาร
ฮ้า.....ฟองดูสตอเบอร์รี่ ><~ น่ากินจริงๆ วู้ว......
 
“เอ่อ ... ป๊อบขอโทษนะ” เอ่ยตอบหญิงสาวเมื่อออกมาจากห้องของตัวเอง เดินตรงมายังห้องครัวด้วยความยากลำบาก แอบเห็นของกินวางเต็มโต๊ะ อุปกรณ์ปีใหม่ ลูกโป่งดอกไม้ ฯลฯ วางเต็มห้อง แต่ไม่ได้ติดใจจะถามอะไร เคลียร์กับคนสวยตรงหน้าก่อนเรื่องอื่นค่อยว่ากัน 
“รักฟางมากแค่ไหน?” ดวงตากลมโตบวกกับใบหน้าหวานเชิ่ดๆนั้นมองมาที่เขาแล้วเอ่ยถาม “หา....อะไรนะ เอ่อ.....รักมาก รักที่สุดในโลกเลย” ไปไม่เป็นกับคำถาม ไม่ใช่เพราะไม่มั่นใจที่จะตอบ แค่งง 
กับอาการที่ห่างไกลคำว่าโกรธของคนรัก ก่อนจะเอ่ยตอบความรู้สึกข้างในหัวใจ♥ออกไป  
เขารักเธอ....รักมาก
 
“แค่นี้แหล่ะที่อยากรู้ ...ฟางก็รักป๊อบปี้ที่สุดในโลกเหมือนกัน” ยิ้มกว้างดูน่ารักแล้วชักชวนให้เขาทานอาหารตรงหน้า ไหนจะฟองดูสตอเบอร์รี่ที่เจ้าตัวชอบนักชอบหนา ชุดใหญ่เลยนะนั่นคงจะแพงน่าดู หา...แพง? 
“ฟางจ๋า ... ใครจ่ายอ่ะ” หญิงสาวเช็ดปากเอาช็อกโกแลตออก แล้วเดินยิ้มน่ารักเข้ามาหา...กดจูบเบาๆที่ริมฝีปากหนา จูบซ้ำๆๆอีก 2-3ครั้ง ก่อนเอ่ยตอบ.....
“คุณชายภาณุ จ่ายค่ะ” คนรักเดินหัวเราะร่าเข้าไปนั่งดูทีวีสบายใจเฉิบบนกองดอกไม้หลากสีสันเต็มห้อง...พ่อจ๋าแม่จ๋า บัตรเครดิตจ๋า....T^T ช่วยป๊อบปี้ด้วยคร้าบ
 
@@@@@@@@
 
“เดี๋ยวผมจะสอนเองครับ” ...... “ทำเป็น?” ไม่ตอบแต่คว้าข้อมือเรียวเดินกลับเข้าไปในครัวอีกครั้ง ก่อนจะค่อยๆสอนตั้งแต่การล้างผัก เลือก 
เนื้อ เตรียมอุปกรณ์ จนกระทั่งวิธีเอาสิ่งไม่มีชีวิตเหล่านี้ลงไปในกระทะแล้วปรุงรสให้เข้ากันจนเสร็จ  
แก้วออกจะอึ้งๆกับภาพที่เห็นตรงหน้าพอสมควร ไอที่โทโมะบอกว่าต้องดิ้นรนตั้งแต่อายุไม่ถึง 13 คืออย่างนี้สินะ พลันนึกไปถึงเหตุการณ์เลวร้ายที่แฟนหนุ่มต้องประสบพบเจอก่อนจะได้มาพบกับเธอ
 แก้วใจก้าวเข้าไปหาชายหนุ่มตรงหน้า ดวงตาคู่สวยคลอหน่วยด้วยน้ำตาแห่งความสงสาร สงสารจับใจ จากนี้ไปเธอจะไม่ยอมให้เขากลับไปเจ็บปวดเช่นนั้นอีก  
มือเรียวเล็กๆค่อยๆสอดเข้าไปที่เอวหนาพลางซบหน้าแล้วสะอื้นไห้..... 
 
“แก้วใจ เป็นอะไรครับเนี่ย” ตกใจสิครับ เมื่อกี๊ยังดีๆอยู่แท้ๆไหงมาดราม่าใส่เขาเฉยเลย? แค่สอนทำกับข้าวแค่เนี่ยอ่ะนะ ซึ้งถึงกับน้ำตาแตกเลยเหรอครับคนดี โอ๋ๆๆๆๆๆๆ 
“แก้วรักโทโมะนะ รักมากๆเลยด้วย เชื่อแก้วหรือเปล่า?” นั่นปะไร เกิดสงสัยอะไรขึ้นมาล่ะครับเนี่ยเด็กน้อยของโทโมะ รีบล้างมือแล้วใช้นิ้วเรียวลูบเม็ดใสๆออกจากดวงตาคู่สวย ก่อนจะลากเด็กน้อยมานั่งที่โซฟากลางห้อง ((มาแถวนี้อีกและ-_-”))
“ครับ...เชื่อสิครับคนดี ผมก็รักแก้วครับ รักมากๆ รักที่สุดครับ” เอ่ยตอบความรู้สึกของตนเองกลับไป แต่เด็กน้อยของเขาก็เอาแต่นั่งจ้องหน้าจนเขาเองรู้สึกเขินอายขึ้นมา ยายตัวแสบจะเล่นอะไรอีกล่ะทีนี้ 
 
“พูดอีกที” นั่นไง ซื้อหวยออนไลน์ไม่เคยถูก !
“โทโมะรักแก้วนะครับ” พูดจบก็โน้มใบหน้าหล่อเข้าหาเรียวปากอิ่มที่วันนี้แอบมีกลิ่นเชอร์รี่นิดๆหอมชะมัด!
กดจูบย้ำซ้ำๆจนเรียวปากบวมเจ่อขึ้นมา ก่อนจะค่อยๆแทรกลิ้นหนาเข้าหาลิ้นเล็กๆอย่างค่อยเป็นค่อยไป มือข้างหนึ่งไล้ลูบไปที่หลังเล็กๆกระตุ้นความต้องการของกายสาวให้ครุกรุ่น มือหนาอีกข้างปัดสิ่งของบนโซฟาตัวนุ่มให้พ้นทางก่อนค่อยๆผลักร่างกายบอบบางให้เคลื่อนที่ลงไปตามแรงโน้มถ่วงด้วยความทะนุถนอมและเบามือที่สุด... 
 
 
 
“ก๊อก ก๊อก ก๊อก”