ว้าวุ่น [In My Heart]

เรื่องที่แต่งนี้เป็นเพียงเหตุการณ์ที่สมมติขึ้นเพื่อความบันเทิงเท่านั้น ตัวละครไม่มีส่วนเกี่ยวข้องใดๆทั้งสิ้น กรุณาอ่านแบบไม่คิดมากนะคะ ^__^~
 
 


♥ นิยายเรื่อง  ว้าวุ่น  ตอนที่ 22 ♥ 

 
 


“เฟย์ฟางออกมาข้างนอกกับพี่เดี๋ยวนี้!” พี่บีฟูตะโกนเรียกสองศรีพี่น้องให้เดินออกมาข้างนอกพร้อมกับเขา   

 

สองสาวควงกันแล้วค่อยๆเดินออกไปอย่างหวั่นๆ เสี้ยวหนึ่งของสาวหน้าหวานที่ลอบมองมายังชายหนุ่มในห้องอาหาร เขาทำทีท่าไม่ใส่ใจแถมยังตักอาหารให้บรรดาน้องๆในค่ายอย่างสนุกสนาน ขอบตาสวยร้อนผ่าวคล้ายจะมีหยดน้ำใสๆคลอหน่วย จึงรีบปรี่ตัวออกไป กลัวหัวใจจะเจ็บปวดมากกว่าเดิม ส่วนแฝดน้องจอมเซี้ยวเพียงแค่ตะโกนกลับเข้ามาในห้องอาหารก่อนที่จะเดินพ้นประตู...  

“ตักไว้ให้คนสวยด้วยนะยะ ไอกบเซ้นต์เซย่า” 

 

            ตั้งแต่เมื่อคืนที่ชายหนุ่มไม่ยอมติดต่อกลับมาทั้งที่เธอก็กระหน่ำโทรฯเข้าไปนับสามสิบสาย ไม่ได้อยากวุ่นวายทำให้ใครหงุดหงิดใจ เธอแค่เป็นห่วงเพื่อนสาวที่ออกอาการเหวี่ยงหลังคอนฯเลิกก็เท่านั้น ปรกติเขาจะเป็นฝ่ายโทรฯเข้ามาหาเองทุกวัน ไม่ว่าเธอจะว่างหรือไม่คนปลายสายก็ไม่ยอมเลิกคุยก่อน หลายๆครั้งที่เธอหลับไปทั้งที่ยังต่อสายคุยกับเขาอยู่ ชายหนุ่มก็ยังคงไม่ยอมวาง เดือนนั้นเลยโดนค่าโทรศัพท์ปรับไปเกือบหมื่น  

           

พยายามคิดเข้าข้างตัวเองว่าเขาคงเหนื่อย และหลับไปแล้วเลยไม่ได้ยินเสียงไอโฟนตัวโปรดร้องเสียงดังนานนับชั่วโมง แต่เมื่อเหลือบไปเห็นน้องสาวตัวดี BB ไม่ยอมหลับยอมนอน ก็เลยแอบย่องเข้าไปดูตอนยายเฟย์เข้าไปอาบน้ำ

....ใจหล่นวูบเมื่อพบข้อความตอบกลับจาก BB

“เขื่อนอยู่กับไอเคน ไอเบและไอหมี ส่วนไอโมะมันคงจะมาไม่ได้อีกตลอดชีวิตแล้วล่ะจ้ะที่รัก” อยากรู้ว่าอะไรคือ...อยู่...จึงไล่ดูข้อความที่ผ่านมาด้านบน 

 

“อยู่ที่KZผับครับที่รัก ที่รักไม่ถามแต่กบอยากบอก คืนนี้ก็กลับไปนอนที่ห้องไอหมีไม่มีน้องจีจี้ที่ไหนครับที่รัก

อิอิ เขื่อนไม่เมาด้วยนะ แต่ไอป๊อบไม่แน่ ยกเอาๆสงสัย...คืนนี้กบอาจต้องนอนคนเดียว 55+” 

 

            เขารู้ เขาได้ยิน....แต่เขาไม่รับ มีเพียงเหตุผลเดียวที่จะทำให้เขาเมินเฉยต่อเธอเช่นนี้ เขาเบื่อเธอแล้ว...นับตั้งแต่วันนั้น วันที่เธออยู่ตามลำพังกับเขาในห้องซ้อม เธอเหวี่ยงเขาที่เอาแต่เล่นเกมส์ยิงไข่ ดูไม่สนใจเรื่องของเพื่อนสนิท...อาจเป็นเพราะเราต่างคนต่างตกอยู่ในอารมณ์อ่อนไหว จึงได้เผลอใจทำเรื่องแบบนั้นไปได้ 

จูบแรกของเธอ... 

 

            ป๊อบปี้ชายหนุ่มที่สุดแสนจะโรแมนติก สุขุมนุ่มลึก ทั้งยังนิสัยน่ารักดูเรียบร้อย เป็นข้อมูลที่แฟนคลับต่างรู้ดี เรื่องนั้นเธอไม่เถียง เขาทั้งเอาอกเอาใจเธอสารพัด ไม่หือไม่ขัด....ถ้าเธอไม่ดื้อและไม่วีน แต่อาการแสนดื้อและจอมขี้วีนมันติดตัวเธอมาตั้งแต่เด็กๆจะให้มาหยุดแค่ถูกจูบ 3-4ครั้งมันก็คงไม่ใช่ ...อืมน่าจะ 3-4ครั้งนะคะ ถ้าไม่นับรวมรายเล็กรายย่อยอะไรๆนั่นอีก

 

 ในเมื่อเธอไม่ได้ปรับปรุงตัว ความโรแมนติกที่หวังจะได้เจอจึงไม่มี เขาทั้งดุ ทั้งขี้หวง ทั้งขี้งอนสารพัด สิ่งเหล่านั้นมันกลับทำให้ความสัมพันธ์ที่มากกว่าเพื่อนของเธอดูมีสีสันขึ้น แต่ตอนนี้ทุกอย่างมันเปลี่ยนไปแล้ว เขาอาจจะเจอคนถูกใจใหม่ หรือพึ่งคิดได้ว่าเธอช่างไม่ตรงใจในเวลานี้ เธอควรจะยอมรับใช่ไหมกับการตัดสินใจของผู้ชายที่เธอรัก 

 

@@@@@@@@
 
 


 

        “ทำไมเราสองคนทำแบบนี้” พี่บีฟูเปิดประเด็นพร้อมกับมองพี่นีน่าที่กำลังถือเอกสารบางอย่างเดินเข้ามา 
        “อธิบายมาซิ ภาพนี้เป็นเราสองคนใช่ไหม?” พี่นีน่าเอ่ยขึ้นเมื่อยื่นเอกสารตรงหน้าให้กับสองสาว สองศรีพี่น้องดูจะตกใจพอสมควรกับสิ่งที่เห็น

            หลังจากคนสวยของเขาเดินออกจากห้องไป ก็ต้องแอบปาดเหงื่อที่ไหลออกมาไม่ยอมหยุด กลัวใจตัวเองเหลือเกิน กลัวว่าจะหักห้ามใจไม่ให้เดินเข้าไปปลอบโยนไม่ได้  หากได้มองหน้าหวานๆของคนสวยมีหวังแผนทุกอย่างที่เตรียมไว้ได้พังแน่ๆ เขื่อนและเพื่อนๆช่วยกันจัดเตรียมเวทีเล็กๆขึ้น แก้วและน้องๆ KM5 ประดับลูกโป่งหลากสีสัน สาวๆหนุ่มๆที่เหลือก็ช่วยเคลียโต๊ะ จัดอาหารและเครื่องดื่มใหม่ ให้เข้ากับวันสำคัญ

....วันคล้ายวันเกิด ..... 

 

“เซอร์ไพรส์ !! ปัง....วู้ว...” เมื่อประตูเปิดเข้ามาตามแผนที่นัดแนะกับพี่บีและพี่น่าเอาไว้คือ ทั้งสองคนจะแกล้งเรียกเฟย์ฟางเข้าไปตักเตือนเรื่องความประพฤติ เสร็จแล้วก็บังคับให้กลับเข้าห้องมาเจอะเซอร์ไพรส์ 

ดังนั้นเมื่อสองสาวเปิดเข้ามาเขาจึงตะโกนต้อนรับ พร้อมกับเขื่อนที่เอาปืนของเล่นเข้ามายิง...... 

 

“อือ ... เซอร์มากเลยอ่ะเด็กๆ” เสียงหวานๆของที่รักของผมเปลี่ยนไป? หันหน้ากลับไปดูเจ้าของเสียงยานคางนั่น O_o”

“พี่บี พี่น่า!!! แล้วยาย 2F ล่ะครับ?” เรียกชื่อพี่ด้วยความตกใจ ตั้งใจเซอร์ไพรส์เป็ด ไหงหมีกลับมาโดนเซอร์ไพรส์เองซะได้ล่ะ คนหล่องง!?

“พี่ก็ทำตามแผนเรานั่นแหล่ะ แต่พอโดนดุมันสองคนกลับวิ่งเตลิดออกไปนอกบริษัทนู่น เล่นเอาพี่ๆงง เลยอ่ะ!” ส่ายหน้าน้อยๆอย่างรู้สึกผิดและชี้แจงให้เข้าใจว่าทำไมเป็นเธอสองคนที่เข้ามาในห้องนี้ แทนที่จะเป็นสองศรีพี่น้อง    

 

          เขื่อนและป๊อบปี้วิ่งออกไปด้านนอกทันที เมื่อพี่สาว(?)ให้การว่าคนรักของเขาเกิดอาการน้อยใจขึ้นมาจริงๆแต่ไม่ยอมเข้าห้องเดิมกลับวิ่งเตลิดออกไปแทน  คนหล่อหัวใจสลายนะครับ T^T เป็นห่วงขึ้นมาตะหงิดๆ ยายสองคนนั่นขึ้นแท๊กซี่เองยังไม่เป็นเลยแล้วจะไปไหนได้ เห็นใบหน้าลอยมาแต่ไกล ใจหนอใจทำไมถึงคิดอะไรบ้าๆแบบนี้ขึ้นมาได้ ไม่น่าเล่นแบบนั้นเลยเมื่อคืนนี้...

 

“เอาไงดี พรุ่งนี้วันเกิดยาย 2F...ว้อนท์ เซอร์ไพรส์?” ป๊อบปี้พูดขึ้นมาหลังจากปิดภารกิจติดตามเพื่อนที่ไม่รู้ใจของเขาทั้งสองคนสำเร็จ  

วันสำคัญของคนรัก เซอร์ไพรส์อะไรดีนะ?.... 

 

“เกมส์?” จองเบและเคนตะพูดพร้อมกัน พร้อมกับยักคิ้วหลิ่วตามาทางเขา ….

 

            เกมส์ที่ว่ามีอยู่ข้อเดียวที่เขาต้องปฏิบัติ....เขาต้องตัดการติดต่อจากเธอทุกอย่าง ห้ามสน ห้ามดิ้นรนเข้าไปหาเด็ดขาด แอบเห็นไอโฟนตัวเก่งมีสายเรียกจากคนรักถึง 34 สาย...♥หัวใจหล่นวูบ คนสวยของเขากำลังมีปัญหา ปรกติแค่โทรมาวันละครั้งก็ต้องรีบขอบคุณบรรพบุรุษกันแล้ว ไม่ต้องห่วงไอเขื่อนมันนะครับ รายนั้นตอบกลับสองหนุ่มต่างชาติแค่ว่า...ไม่ต้องข้ามีของขวัญพิเศษอยู่ในใจอยู่แล้ว วะฮะฮะ 

 

@@@@@@@@

 
 
 


            วิ่งออกมาได้สักพักด้านข้างบริษัทห่างออกมาสัก 4-5 กิโลเมตร เจอกับสนามเด็กเล่นของชุมชน แอบเดินเข้าไปนั่งพักเนื่องจากวิ่งจนเหนื่อย ทั้งหวงทั้งห่วง...คนดีของหมีอยู่ที่ไหน? หยุดได้สักพักก็ออกตามหาต่อ โบกรถเมล์ขึ้นไปดูเผื่อคนสวยของเขาจะเผลอวิ่งหนีขึ้นมา สาวน้อยวัยแรกรุ่นแอบซุบซิบเบาๆประมาณว่าใช่พี่ป๊อบปี้ K-OTIC หรือเปล่าแก กรี๊ด......จนแล้วจนรอดป๊อบปี้ก็เลยต้องวิ่งลงจากรถมาในป้ายถัดไป

เดินหาจนล้า ห่วงเหลือเกินคนดี....

 

 

“อาแฮ่ม...งานนี้พี่บีกะพี่น่าได้มาคนละเท่าไหร่กันน้า?” แก้วเอ่ยขึ้นหลังจากที่เห็นเพื่อนของแฟนหนุ่มวิ่งออกไป 

“เค้กน่าทานจังเลย เสียดายจังที่พี่ๆทำงานไม่สำเร็จ” ทำหูทวนลม น้องแก้วพูดจาประหลาดจริงเชีย เฮ่อ ร้อน.... 

“โทโมะว่า...ถ้าเฮียรู้เรื่องนี้เข้าจะเป็นอย่างไรกัน?” แน่ะยังไม่ยอมหยุดอำอีก โมะจ๋าช่วยป้าด้วย...... 

“ไม่ตัดเงินเดือนก็ไล่ออก” อุ้ย แรงส์! ตั้งแต่เข้าอกเข้าใจกันเนี่ย พี่เชื้อไม่เห็นหัวเลยนะ ฮึ!! เออ ยอมๆๆๆๆๆ “อ๊าย..........พี่ขอโทษๆๆๆๆ ก็....เงินตั้ง 5,000 อ่ะค่ะ เกือบๆจะพอทำนงทำนมพี่บ้าง’ไรบ้าง”

นมจ๋านีน่าลาก่อน T^T….

 

            กะแล้วเชียว ปรกติยายกระต่ายนั่นฉลาดเป็นกรดจะตาย นศ.จุฬานะคะ ไม่ใช่ไก่กาอาลาเร่มาจากไหน คิดว่ามุขตื้นๆแบบนี้จะแกล้งยายนั่นได้? ยิ่งยายเฟย์จอมวางแผนนั่นซ้ำร้าย ป่านนี้ยายนั่นลากกบออกไปเที่ยวสวนสนุกที่ตัวเองเฝ้าพร่ำหาสบายอารมณ์ไปแล้วแหล่ะ  

เฮ่อ....นายหมีป๊อบ มีแต่นายคนเดียวเท่านั้นแหล่ะเวลานี้ที่โดนหลอกอ่ะ เซอร์ไพรส์ไหมล่ะ!?

 

            ทุกคนแยกย้ายกลับไปทำงานของตัวเองกันต่อ เมื่อ FFK ไม่ปรากฏสมาชิกแล้ว แก้วใจก็เลยไม่คิดจะซ้อม ส่วน K-OTIC ที่ตอนนี้เหลือ 1 หน่อ ก็ต้องอันตรธานหายไปพร้อมกับแก้วใจอีกเช่นกัน อ้างว่าจะไปรอรับศพเพื่อนที่ห้องของหญิงสาว เหตุที่เหลือ 1 หน่อ เพราะอีก 2 หน่อ มีญาตินามว่า SWEE:D มาประกันตัวเพื่อไปสอบสวนต่อที่คอนโด งานนี้ยาว

....บ๊ายบายกะเหรี่ยงหน้าหล่อ \\(^^~)

 

 
 
 
 
 


“ฟางจ๋า....ป๊อบปี้ขอโทษนะครับคนดี” กรอกเสียงลงไปในไอโฟนแล้วกดส่งไปยังหมายเลขที่หัวใจเฝ้าพร่ำหามาทั้งวัน 

 
 
 
 
เดี๋ยวต่อตอน 23 ให้เลยนะคะ .....


เรื่องที่แต่งนี้เป็นเพียงเหตุการณ์ที่สมมติขึ้นเพื่อความบันเทิงเท่านั้น ตัวละครไม่มีส่วนเกี่ยวข้องใดๆทั้งสิ้น กรุณาอ่านแบบไม่คิดมากนะคะ ^__^~
♥ นิยายเรื่อง  ว้าวุ่น  ตอนที่ 22 ♥ 
 
“เฟย์ฟางออกมาข้างนอกกับพี่เดี๋ยวนี้!” พี่บีฟูตะโกนเรียกสองศรีพี่น้องให้เดินออกมาข้างนอกพร้อมกับเขา   
 
สองสาวควงกันแล้วค่อยๆเดินออกไปอย่างหวั่นๆ เสี้ยวหนึ่งของสาวหน้าหวานที่ลอบมองมายังชายหนุ่มในห้องอาหาร เขาทำทีท่าไม่ใส่ใจแถมยังตักอาหารให้บรรดาน้องๆในค่ายอย่างสนุกสนาน ขอบตาสวยร้อนผ่าวคล้ายจะมีหยดน้ำใสๆคลอหน่วย จึงรีบปรี่ตัวออกไป กลัวหัวใจจะเจ็บปวดมากกว่าเดิม ส่วนแฝดน้องจอมเซี้ยวเพียงแค่ตะโกนกลับเข้ามาในห้องอาหารก่อนที่จะเดินพ้นประตู...  
“ตักไว้ให้คนสวยด้วยนะยะ ไอกบเซ้นต์เซย่า” 
 
            ตั้งแต่เมื่อคืนที่ชายหนุ่มไม่ยอมติดต่อกลับมาทั้งที่เธอก็กระหน่ำโทรฯเข้าไปนับสามสิบสาย ไม่ได้อยากวุ่นวายทำให้ใครหงุดหงิดใจ เธอแค่เป็นห่วงเพื่อนสาวที่ออกอาการเหวี่ยงหลังคอนฯเลิกก็เท่านั้น ปรกติเขาจะเป็นฝ่ายโทรฯเข้ามาหาเองทุกวัน ไม่ว่าเธอจะว่างหรือไม่คนปลายสายก็ไม่ยอมเลิกคุยก่อน หลายๆครั้งที่เธอหลับไปทั้งที่ยังต่อสายคุยกับเขาอยู่ ชายหนุ่มก็ยังคงไม่ยอมวาง เดือนนั้นเลยโดนค่าโทรศัพท์ปรับไปเกือบหมื่น  
           
พยายามคิดเข้าข้างตัวเองว่าเขาคงเหนื่อย และหลับไปแล้วเลยไม่ได้ยินเสียงไอโฟนตัวโปรดร้องเสียงดังนานนับชั่วโมง แต่เมื่อเหลือบไปเห็นน้องสาวตัวดี BB ไม่ยอมหลับยอมนอน ก็เลยแอบย่องเข้าไปดูตอนยายเฟย์เข้าไปอาบน้ำ
....ใจหล่นวูบเมื่อพบข้อความตอบกลับจาก BB
“เขื่อนอยู่กับไอเคน ไอเบและไอหมี ส่วนไอโมะมันคงจะมาไม่ได้อีกตลอดชีวิตแล้วล่ะจ้ะที่รัก” อยากรู้ว่าอะไรคือ...อยู่...จึงไล่ดูข้อความที่ผ่านมาด้านบน 
 
“อยู่ที่KZผับครับที่รัก ที่รักไม่ถามแต่กบอยากบอก คืนนี้ก็กลับไปนอนที่ห้องไอหมีไม่มีน้องจีจี้ที่ไหนครับที่รัก
อิอิ เขื่อนไม่เมาด้วยนะ แต่ไอป๊อบไม่แน่ ยกเอาๆสงสัย...คืนนี้กบอาจต้องนอนคนเดียว 55+” 
 
            เขารู้ เขาได้ยิน....แต่เขาไม่รับ มีเพียงเหตุผลเดียวที่จะทำให้เขาเมินเฉยต่อเธอเช่นนี้ เขาเบื่อเธอแล้ว...นับตั้งแต่วันนั้น วันที่เธออยู่ตามลำพังกับเขาในห้องซ้อม เธอเหวี่ยงเขาที่เอาแต่เล่นเกมส์ยิงไข่ ดูไม่สนใจเรื่องของเพื่อนสนิท...อาจเป็นเพราะเราต่างคนต่างตกอยู่ในอารมณ์อ่อนไหว จึงได้เผลอใจทำเรื่องแบบนั้นไปได้ 
จูบแรกของเธอ... 
 
            ป๊อบปี้ชายหนุ่มที่สุดแสนจะโรแมนติก สุขุมนุ่มลึก ทั้งยังนิสัยน่ารักดูเรียบร้อย เป็นข้อมูลที่แฟนคลับต่างรู้ดี เรื่องนั้นเธอไม่เถียง เขาทั้งเอาอกเอาใจเธอสารพัด ไม่หือไม่ขัด....ถ้าเธอไม่ดื้อและไม่วีน แต่อาการแสนดื้อและจอมขี้วีนมันติดตัวเธอมาตั้งแต่เด็กๆจะให้มาหยุดแค่ถูกจูบ 3-4ครั้งมันก็คงไม่ใช่ ...อืมน่าจะ 3-4ครั้งนะคะ ถ้าไม่นับรวมรายเล็กรายย่อยอะไรๆนั่นอีก
 
 ในเมื่อเธอไม่ได้ปรับปรุงตัว ความโรแมนติกที่หวังจะได้เจอจึงไม่มี เขาทั้งดุ ทั้งขี้หวง ทั้งขี้งอนสารพัด สิ่งเหล่านั้นมันกลับทำให้ความสัมพันธ์ที่มากกว่าเพื่อนของเธอดูมีสีสันขึ้น แต่ตอนนี้ทุกอย่างมันเปลี่ยนไปแล้ว เขาอาจจะเจอคนถูกใจใหม่ หรือพึ่งคิดได้ว่าเธอช่างไม่ตรงใจในเวลานี้ เธอควรจะยอมรับใช่ไหมกับการตัดสินใจของผู้ชายที่เธอรัก 
 
@@@@@@@@
 
“ทำไมเราสองคนทำแบบนี้” พี่บีฟูเปิดประเด็นพร้อมกับมองพี่นีน่าที่กำลังถือเอกสารบางอย่างเดินเข้ามา“อธิบายมาซิ ภาพนี้เป็นเราสองคนใช่ไหม?” พี่นีน่าเอ่ยขึ้นเมื่อยื่นเอกสารตรงหน้าให้กับสองสาว สองศรีพี่ 
น้องดูจะตกใจพอสมควรกับสิ่งที่เห็น
            หลังจากคนสวยของเขาเดินออกจากห้องไป ก็ต้องแอบปาดเหงื่อที่ไหลออกมาไม่ยอมหยุด กลัวใจตัวเองเหลือเกิน กลัวว่าจะหักห้ามใจไม่ให้เดินเข้าไปปลอบโยนไม่ได้  หากได้มองหน้าหวานๆของคนสวยมีหวังแผนทุกอย่างที่เตรียมไว้ได้พังแน่ๆ เขื่อนและเพื่อนๆช่วยกันจัดเตรียมเวทีเล็กๆขึ้น แก้วและน้องๆ KM5 ประดับลูกโป่งหลากสีสัน สาวๆหนุ่มๆที่เหลือก็ช่วยเคลียโต๊ะ จัดอาหารและเครื่องดื่มใหม่ ให้เข้ากับวันสำคัญ
....วันคล้ายวันเกิด ..... 
 
“เซอร์ไพรส์ !! ปัง....วู้ว...” เมื่อประตูเปิดเข้ามาตามแผนที่นัดแนะกับพี่บีและพี่น่าเอาไว้คือ ทั้งสองคนจะแกล้งเรียกเฟย์ฟางเข้าไปตักเตือนเรื่องความประพฤติ เสร็จแล้วก็บังคับให้กลับเข้าห้องมาเจอะเซอร์ไพรส์ 
ดังนั้นเมื่อสองสาวเปิดเข้ามาเขาจึงตะโกนต้อนรับ พร้อมกับเขื่อนที่เอาปืนของเล่นเข้ามายิง...... 
 
“อือ ... เซอร์มากเลยอ่ะเด็กๆ” เสียงหวานๆของที่รักของผมเปลี่ยนไป? หันหน้ากลับไปดูเจ้าของเสียงยานคางนั่น O_o”
“พี่บี พี่น่า!!! แล้วยาย 2F ล่ะครับ?” เรียกชื่อพี่ด้วยความตกใจ ตั้งใจเซอร์ไพรส์เป็ด ไหงหมีกลับมาโดนเซอร์ไพรส์เองซะได้ล่ะ คนหล่องง!?
“พี่ก็ทำตามแผนเรานั่นแหล่ะ แต่พอโดนดุมันสองคนกลับวิ่งเตลิดออกไปนอกบริษัทนู่น เล่นเอาพี่ๆงง เลยอ่ะ!” ส่ายหน้าน้อยๆอย่างรู้สึกผิดและชี้แจงให้เข้าใจว่าทำไมเป็นเธอสองคนที่เข้ามาในห้องนี้ แทนที่จะเป็นสองศรีพี่น้อง    
 
          เขื่อนและป๊อบปี้วิ่งออกไปด้านนอกทันที เมื่อพี่สาว(?)ให้การว่าคนรักของเขาเกิดอาการน้อยใจขึ้นมาจริงๆแต่ไม่ยอมเข้าห้องเดิมกลับวิ่งเตลิดออกไปแทน  คนหล่อหัวใจสลายนะครับ T^T เป็นห่วงขึ้นมาตะหงิดๆ ยายสองคนนั่นขึ้นแท๊กซี่เองยังไม่เป็นเลยแล้วจะไปไหนได้ เห็นใบหน้าลอยมาแต่ไกล ใจหนอใจทำไมถึงคิดอะไรบ้าๆแบบนี้ขึ้นมาได้ ไม่น่าเล่นแบบนั้นเลยเมื่อคืนนี้...
 
“เอาไงดี พรุ่งนี้วันเกิดยาย 2F...ว้อนท์ เซอร์ไพรส์?” ป๊อบปี้พูดขึ้นมาหลังจากปิดภารกิจติดตามเพื่อนที่ไม่รู้ใจของเขาทั้งสองคนสำเร็จ  
วันสำคัญของคนรัก เซอร์ไพรส์อะไรดีนะ?.... 
 
“เกมส์?” จองเบและเคนตะพูดพร้อมกัน พร้อมกับยักคิ้วหลิ่วตามาทางเขา ….
 
            เกมส์ที่ว่ามีอยู่ข้อเดียวที่เขาต้องปฏิบัติ....เขาต้องตัดการติดต่อจากเธอทุกอย่าง ห้ามสน ห้ามดิ้นรนเข้าไปหาเด็ดขาด แอบเห็นไอโฟนตัวเก่งมีสายเรียกจากคนรักถึง 34 สาย...♥หัวใจหล่นวูบ คนสวยของเขากำลังมีปัญหา ปรกติแค่โทรมาวันละครั้งก็ต้องรีบขอบคุณบรรพบุรุษกันแล้ว ไม่ต้องห่วงไอเขื่อนมันนะครับ รายนั้นตอบกลับสองหนุ่มต่างชาติแค่ว่า...ไม่ต้องข้ามีของขวัญพิเศษอยู่ในใจอยู่แล้ว วะฮะฮะ 
 
@@@@@@@@
 
            วิ่งออกมาได้สักพักด้านข้างบริษัทห่างออกมาสัก 4-5 กิโลเมตร เจอกับสนามเด็กเล่นของชุมชน แอบเดินเข้าไปนั่งพักเนื่องจากวิ่งจนเหนื่อย ทั้งหวงทั้งห่วง...คนดีของหมีอยู่ที่ไหน? หยุดได้สักพักก็ออกตามหาต่อ โบกรถเมล์ขึ้นไปดูเผื่อคนสวยของเขาจะเผลอวิ่งหนีขึ้นมา สาวน้อยวัยแรกรุ่นแอบซุบซิบเบาๆประมาณว่าใช่พี่ป๊อบปี้ K-OTIC หรือเปล่าแก กรี๊ด......จนแล้วจนรอดป๊อบปี้ก็เลยต้องวิ่งลงจากรถมาในป้ายถัดไป
เดินหาจนล้า ห่วงเหลือเกินคนดี....
 
 
“อาแฮ่ม...งานนี้พี่บีกะพี่น่าได้มาคนละเท่าไหร่กันน้า?” แก้วเอ่ยขึ้นหลังจากที่เห็นเพื่อนของแฟนหนุ่มวิ่งออกไป 
“เค้กน่าทานจังเลย เสียดายจังที่พี่ๆทำงานไม่สำเร็จ” ทำหูทวนลม น้องแก้วพูดจาประหลาดจริงเชีย เฮ่อ ร้อน.... 
“โทโมะว่า...ถ้าเฮียรู้เรื่องนี้เข้าจะเป็นอย่างไรกัน?” แน่ะยังไม่ยอมหยุดอำอีก โมะจ๋าช่วยป้าด้วย...... 
“ไม่ตัดเงินเดือนก็ไล่ออก” อุ้ย แรงส์! ตั้งแต่เข้าอกเข้าใจกันเนี่ย พี่เชื้อไม่เห็นหัวเลยนะ ฮึ!! เออ ยอมๆๆๆๆๆ “อ๊าย..........พี่ขอโทษๆๆๆๆ ก็....เงินตั้ง 5,000 อ่ะค่ะ เกือบๆจะพอทำนงทำนมพี่บ้าง’ไรบ้าง”
นมจ๋านีน่าลาก่อน T^T….
 
            กะแล้วเชียว ปรกติยายกระต่ายนั่นฉลาดเป็นกรดจะตาย นศ.จุฬานะคะ ไม่ใช่ไก่กาอาลาเร่มาจากไหน คิดว่ามุขตื้นๆแบบนี้จะแกล้งยายนั่นได้? ยิ่งยายเฟย์จอมวางแผนนั่นซ้ำร้าย ป่านนี้ยายนั่นลากกบออกไปเที่ยวสวนสนุกที่ตัวเองเฝ้าพร่ำหาสบายอารมณ์ไปแล้วแหล่ะ  
เฮ่อ....นายหมีป๊อบ มีแต่นายคนเดียวเท่านั้นแหล่ะเวลานี้ที่โดนหลอกอ่ะ เซอร์ไพรส์ไหมล่ะ!?
 
            ทุกคนแยกย้ายกลับไปทำงานของตัวเองกันต่อ เมื่อ FFK ไม่ปรากฏสมาชิกแล้ว แก้วใจก็เลยไม่คิดจะซ้อม ส่วน K-OTIC ที่ตอนนี้เหลือ 1 หน่อ ก็ต้องอันตรธานหายไปพร้อมกับแก้วใจอีกเช่นกัน อ้างว่าจะไปรอรับศพเพื่อนที่ห้องของหญิงสาว เหตุที่เหลือ 1 หน่อ เพราะอีก 2 หน่อ มีญาตินามว่า SWEE:D มาประกันตัวเพื่อไปสอบสวนต่อที่คอนโด งานนี้ยาว
....บ๊ายบายกะเหรี่ยงหน้าหล่อ \\(^^~)
 
 
“ฟางจ๋า....ป๊อบปี้ขอโทษนะครับคนดี” กรอกเสียงลงไปในไอโฟนแล้วกดส่งไปยังหมายเลขที่หัวใจเฝ้าพร่ำหามาทั้งวัน