ว้าวุ่น [In My Heart]

เรื่องที่แต่งนี้เป็นเพียงเหตุการณ์ที่สมมติขึ้นเพื่อความบันเทิงเท่านั้น ตัวละครไม่มีส่วนเกี่ยวข้องใดๆทั้งสิ้น กรุณาอ่านแบบไม่คิดมากนะคะ ^__^~

 

 

♥ นิยายเรื่อง  ว้าวุ่น ตอนที่ 17 ♥

 



“โหย...นีน่าตัวเองไม่อยากรู้เหรอว่าทำไมเฮียถึงต้องให้หนุ่มๆมาจับมือเค้าอ่า” พี่บีฟูทำเสียงล้อเลียนด้วย

แอ๊กชั่นเกินบรรยาย ก่อนเดินเข้ามากุมมือพี่นีน่าเอาไว้

“อยาก รู้มากมายเลยอ่ะ ตัวเองบอกเค้าหน่อยสิบีฟู” แสร้งทำเป็นพูดกับเพื่อนสาว(?) แต่เบนสายตามาทางกลุ่มสาวสวยกลุ่มเล็กๆที่เตรียมขึ้นเวที

 

“ก็...มีนักร้องหนุ่มรูปหล่อเสนอตัวขอเป็นเกสท์(Guest) มาเล่นจริง จับมือจริงๆน่ะสิเธอ เฮียเค้ากลัวคนขี้หวงจะพังคอนฯก็เลยเปลี่ยนตัวมาให้พี่ๆสตั๊นท์เล่นแทน แต่ผู้หญิงไม่เหลือแล้ว....ก็เลยต้องเรียกใช้ผู้ชายอย่างที่เห็น” กล่าวถึงคดีความเมื่อวันก่อนที่ตอนนั้นจำเลยยังไม่ยอมปริปากถาม

 



“ว้าย.... นักร้องหนุ่มรูปหล่อคนนั้นคือใคร เจ้ยอยากรู้ๆ คิกคิก” พี่นีน่าทำท่าดี๊ด๊าเกินวัย แต่ไม่ใช่เพราะนักร้องหนุ่มคนไหนๆ ก็แค่อยากรู้ว่าคนไม่รู้ใจตัวเองแถวๆนี้ จะรู้สึกอย่างไรกับคำพูดที่เขาจะเอ่ยต่อไปนี้ ก็แค่นั้น

 

“จะ เป็นใครเค้าไม่รู้ แต่ถ้าสามารถเปลี่ยนใจคนขี้หวงให้ยอมมาใช้สตั๊นท์ผู้ชายแทนได้น่ะ ก็คงเอาเรื่องน่าดูเหมือนกัน ต๊าย...เค้าก็อยากมีเพื่อนที่ไม่รู้ใจแบบนี้บ้างจังเลยอ่ะตัวเอง” จงใจเดินเข้ามาหาและพูดใส่หน้าเธอพร้อมๆกัน ประมาณว่าจะเอ๋อแดกไปอีกนานแค่ไหน  คนลุ้นจะบ้าตายอยู่แล้วเว้ย....!

 



            วันนั้นเธอก็ไม่ได้โทรกลับไปจริงๆ ที่ไม่โทรไม่ใช่เพราะไม่อยากรู้ มันโคตรอยากรู้เลยอ่ะ แต่หัวใจดันกลัวความเสี่ยง เสี่ยงกับความเป็นไปได้ที่หมอนั่นบังเอิญแค่ห่วงใยในภาพพจน์ของเพื่อนสนิท ไม่ได้หวงอะไรเธอมากมายอย่างที่ใครๆอยากให้เป็น ไม่อยากคิดไปเอง จะให้ถามว่าหวงอะไร? ก็กลัวหัวใจจะทนฟังไม่ได้

 

กลัวมันบอกว่าล้อเล่นน่า กิ๊วๆ -_-” ถ้าเป็นอย่างนั้นก็หน้าแตกสิครับพี่น้อง

 

 

@@@@@@@@@@@@

 

 

 



แต่ ตอนนี้ได้ยินชัดเต็มสองหูเลย พี่บีฟูกับพี่นีน่าคล้ายว่าจะจงใจพูดให้เธอฟัง ยืนอยู่ด้านหลังเวทีตั้งนานสองนาน พี่ทั้งสองคนก็ไม่ปริปากพูด พอเห็นว่า FFK เตรียมตัวขึ้นเวทีต่อจากโฟร์มด ก็รีบเดินดุ่มๆเข้ามาพูดจาเลี่ยนหูอะไรเช่นนั้นทันที สองศรีพี่น้องเฟย์ฟางหัวร่อต่อกระซิกกันคิกคักกับท่าทีเปิ่นเป๋อของเธอ มือไม้ไม่รู้จะเอาไปวางไว้ตรงไหน หาไมค์ก็ไม่เจอเพราะสะดุดกับคำพูดสุดท้าย

 

 

 

“อยากมีเพื่อนที่ไม่รู้ใจแบบนี้บ้าง” พูดถึงขนาดนี้จะไม่ให้เข้าใจว่ากำลังกล่าวถึงเธออยู่ก็ดูจะเซ่อเกินไปรับทราบแล้วค่ะว่าหมายถึงจริญญา....

 

 

 

FFK Fighting !!!

 



เพลงแรก “ห้าม (Stop it)” แฟนๆกรี๊ด แบบลืมหายใจกับท่าเต้นสุดเซ็กซี่ของเธอ บอกแล้วชุดไม่เกี่ยว ฮะฮะจบ เพลงแรกไปแบบหอบนิดหน่อย ได้เห็นแฟนๆของพวกเธอถือป้ายไฟหลากสีเข้ามาให้กำลังใจ มันช่างมีความสุขเหลือล้น แฟนๆยังรักและให้การตอบรับพวกเธออย่างดีเสมอมา...มองไปเห็นป้ายไฟ “สีส้ม ♥ สีเขียว”อ่านข้อความบนป้ายสองสีได้ว่า “Tomo ♥ Kaew”

 

 

 

แฟนๆรู้ได้ยังไงว่าผีดิบมันรักเธอ.....

 

 

ความสนุกกับ FFK พึ่งเริ่มต้นขึ้น ก่อนจะเข้าเพลงที่สอง “เจ็บเพราะเขาฯ”จู่ๆฟางก็เรียกเธอให้ไปรับดอกไม้ช่อโตจาก....คุณตฤณ พระเอกในจอที่เธอกับพี่เขาแสดงร่วมกัน “พี่ฟิว รัดถะภาพ” อึ้งนิดนึงก่อนยิ้มให้และเป็นตัวแทนเข้าไปรับไว้อย่างเสียไม่ได้

 



เฮ่อ  ไอคนที่อยากได้กลับไม่เอาไปให้  ส่วนคนที่อยากให้คนอื่นเอามาให้กลับ...ต้องได้

 

@@@@@@@@

 



 

“ขัดหูขัดตาหรือครับคุณเพื่อน”

มองดูที่จอมอนิเตอร์แล้วเอ่ยขึ้น แหย่มันเล่นเสียหน่อย ก็คนมันว่างกว่าจะได้ร้องอีกทีก็เพลงคู่กับแม่ยอดยาหยี ซึ่งยังอีกนาน



“อืม ขัดใจ”

ชอบ แหย่มันก็ตรงนี้แหล่ะครับ ไอคุณผีดิบมันแหย่ขึ้น แล้วเวลามันโกรธมันจะพ่นแต่ความรู้สึกจริงๆออกมาเสมอ หะหะ ไอที่อยากให้พูดก็ดันไม่พูด เฮ่อ.....แบบนี้เมื่อไหร่เขาจะได้เปิดตัวกับยอดดวงใจของเขาสักที



“สม หน้า”

แม่ สาวตาโตขยับเรียวปากอิ่มพูดใส่คนญี่ปุ่นตรงหน้า ซึ่งคนญี่ปุ่นที่ว่ากลับไม่ใช่แฟนต่างชาติของตนเอง จินนี่แอบเห็นอาการขัดหูขัดตาขัดใจของ(ว่าที่)แฟนเพื่อน ใบหน้าดุดัน สองมือกำหมัดแน่น....แต่ก็ทำอะไรไม่ได้นอกจากนั่งมองดูอยู่เฉยๆ ก็เกิดอาการหมั่นไส้ขึ้นมา สม!



“อาว จินเกี่ยวอะรายกับเคนล่ะคร่าบ”

จิ นนี่ลุกขึ้นยืนโดยไม่บอกไม่กล่าวแฟนหนุ่มที่นอนหนุนตักของเธออยู่ ทำให้เคนตะร่วงลงมาที่พื้น เพื่อนๆที่กำลังเตรียมตัวอยู่ใกล้ๆต่างประสานเสียงหัวเราะกันยกใหญ่

“จินนี่จะไปเตรียมตัว จะถึงคิวแล้ว...อ้อ สำหรับคนแถวนี้ก็เตรียมหัวใจให้แข็งแรงแบบเว่อร์ๆด้วยนะ!” พูดจบก็จับมือหวายเพื่อไปเตรียมตัวด้านหลังเวที

 

@@@@@@@@@@@@

 

 



 

คน สวยของเขาเดินเข้ามาพร้อมรอยยิ้มและดอกไม้ช่อโต ถึงเขาจะรู้สึกขัดใจอย่างไร แต่แก้วใจก็คงไม่อยากให้มีอะไรมาทำให้ดราม่าในเวลาแบบนี้ คอนฯกำลังสนุก เธอกำลังมีความสุขกับการแสดงความรักและความขอบคุณต่อแฟนๆของเธอ ถ้าเขาเกิดไปเหวี่ยงใส่ มีหวังสิ่งที่เตรียมไว้ต่อให้หวานอย่างไรคนสวยก็คงไม่ซึ้ง

 



ได้แต่ยิ้มให้บางๆแล้วยื่นมือไปรับดอกไม้มาวางไว้ข้างๆตัว

 

“วู้ว....ที่รักของเขื่อนมีดอกไม้ติดมือมาด้วย อิจฉาแฮะ....เหงื่อที่รักหอมจัง จ๊าก....เจ็บคร้าบ” เขื่อนเอ่ยแซวเพื่อนสาว ก่อนเอามือโอบเอวและทำเนียนฝังจมูกไปที่ซอกคอของแฝดผู้น้องจอมเซี้ยว แล้วเผลอร้องออกมาเสียงดังอย่างลืมตัว

“อิจฉาก็เอาไป” โทโมะคว้าดอกไม้ช่อโตข้างๆลำตัวฟาดไปที่ใบหน้าเขื่อนอย่างจัง ด้านเฟย์ก็คว้าเอาหลังมือของชายหนุ่มมาประทับรอยฟันสวยๆของเธอเอาไว้เช่นกัน

“555+” แก้วหัวเราะอย่างเอาเป็นเอาตาย ไม่เสียดายหรอกนะ ดอกไม้ราคาแพงอะไรนั่นอ่ะ ดีซะอีกจะได้ไม่ต้องถือกลับ ขี้เกียจแบก

 

 

“แก้ว ไปเปลี่ยนชุดก่อนเดี๋ยวมาเล่นด้วย...อ้อ เอารองเท้ามาให้แก้วหรือเปล่า?” เอ่ยบอกเพื่อนชายคนสนิท ก่อนเข้าไปเปลี่ยนเป็น my name is Kaew เข้ามา แล้วถามถึงรองเท้าผ้าใบสีดำคู่โปรดของโทโมะ ที่เธอขอยื้มเมื่อวันก่อน

“อยู่ ในถุง” พูดพร้อมกับลุกขึ้นยืนแล้วเดินไปหยิบถุงรองเท้ามาให้เพื่อนสนิท เวลานั้นใกล้เข้ามาถึงแล้วสินะ หวั่นใจเป็นบ้าเลยแฮะ แอบกังวลเหมือนกันกลัวคนสวยตรงหน้าไม่ยอมเล่นด้วย

คนหล่อใจสลายแน่ๆงานนี้...

 

 

@@@@@@@@

 

 

“ยื่นเท้ามาสิ” อ๊าย.......>///< ทำอาร้าย..... คนบ้า ฉันอายเป็นนะเว้ย!!! ก็โทโมะเดินถือถุงกระดาษเข้ามาหา พร้อมกับดึงเท้าของเธอเข้าไปใกล้ๆเขากำลังสวมรองเท้าให้เธอ

โอยจะเป็นลม หัวใจจ๋าจะหลุดออกมาข้างนอกอกเล็กๆของแก้วใจอยู่แล้ว.....

พอเหอะๆๆๆ แก้วใจหายใจเข้าลึกๆ ฮึบ....

 

 

 

 

 

“มะ ไม่ต้องก็ได้...เดี๋ยวแก้วทำเอง” คนสวยของเขาตอนนี้หน้าแดงลามไปถึงใบหู ใบหน้าขาวๆที่ถูกแต่ง

แต้ม ด้วยเครื่องสำอางเพียงเล็กน้อยนั่นกำลังถูกระรานด้วยเม็ดเหงื่อผุดพราย เผลอเอื้อมมือเข้าไปหาใบหน้าหวานนั่น สาบานได้ว่าเขาเผลอจริงๆนะ

“K-OTIC แสตนด์บาย!” ผละ มือออกจากใบหน้าหวาน แล้วหันกลับมาเพื่อรับคำของพี่บีฟู ปรากฏว่าต้องเปลี่ยนเอานิ้วมาชี้หน้าเพื่อนอย่างเอาเรื่อง เดี๋ยวเหอะไอโคเรีย ข้าจะบอกยายมีนว่าเอ็งแอบแลกพินกับน้องๆKM5 ฮึ่ย!

 

การแสดงของ K-OTIC จบลงตามด้วยเสียงกรี๊ดแบบไม่ขาดสาย ถ้าเป็นคอนฯส่วนตัว อาจมีการเรียกให้

อัง กอร์อีกรอบ แก้วผละจากไอแพดคู่กายเช็คไมค์ เช็คหูฟังแล้วนั่งรอบนโซฟาตัวนุ่มที่มีเพียงครึ่งซีก โทโมะรีบวิ่งเข้าไปด้านข้างเวทีเพื่อเปลี่ยนเป็นเสื้อที่วางอยู่บนโซฟาที่ พี่บีฟูเตรียมไว้ให้ แอบมองหญิงสาวที่ตอนนี้ถูกโซฟาตัวใหญ่พามายังจุดริมสุดของเวทีด้วยท่าทางน่า รัก ((อยากให้ได้ฟิลต้องเปิดVCDกามิฯคอนฯLOVEเว่อร์แผ่นที่ 4  แต่ถ้าใครมี DVD ก็แผ่นที่ 2 นะคะ)) เขาหันไปขอบคุณพี่บีฟูที่ไม่ลืมหยิบของสำคัญติดมือมาด้วยตอนที่เอาเสื้อมาวางไว้ให้

 

 

 

ของขวัญสำหรับคนพิเศษ.....

 

@@@@@@@@

 

 

 



เมื่อ มาถึงช่วงกลางเพลง โซฟาตัวใหญ่สองตัวเคลื่อนที่เข้าหากันอย่างช้าๆ เปรียบเสมือนก้อนเนื้อเท่ากำปั้นสีแดงสดด้านอกซ้ายของเขาที่ค่อยๆเคลื่อน เข้าไปใกล้ๆเธอผู้เป็นเจ้าของ ((โอย จะลิเกไปไหนเนี่ย -_-”)) เขาร้องเพลงด้วยใบหน้าเปี่ยมสุข ขณะที่เธอก็ได้แต่เฝ้าทำท่าทางน่ารักๆอยู่ตลอดเวลา

...จะทำให้หลงไปถึงไหนกัน

 

 



“Every single minute girl I wanna be witcha, Much more than friends can you get the picture..”

 

 

เมื่อ ถึงท่อนแรพ ก็ลุกขึ้นยืนแล้วเดินไปด้านหลังหญิงสาว เพื่อนสนิทของเขาดูจะ งง นิดนึง แต่ก็ปรับสีหน้าทำท่าน่ารัก(อีกแล้ว) พร้อมกับหัวเราะน้อยๆออกมา เธอหันมามองหน้าเขาแล้วทำท่าทางล้อเล่นประมาณว่า

แหม..ตอนซ้อมไม่เห็นมีแบบนี้เลยนะ

 

 

 

คน สวยของเขาก็เอาแต่หัวเราะพร้อมกับทำท่าเขินอาย เมื่อเขาหยิบเอาที่คลุมหน้าเจ้าสาวแบบสั้นที่ประดับด้วยมงกุฎเล็กๆมาสวมให้ จากนั้นออกไปขอมือเธอด้านหน้าโซฟา เธอออกจะยิ้มปนอายเล็กๆส่งมาให้ ตอนนั้นหัวใจคนหล่อจะระเบิด....ให้ตายสิ

 

 

เรา เดินจับมือกันไปยังหน้าเวทีพร้อมกับปูไต่ที่เจ้าตัวชอบเอามากๆ ที่จริงเขาก็ชอบนะ แต่อยากให้เพิ่มเวลามองตาด้วยได้ไหม อยากซึ้งแบบไอป๊อบบ้าง’ไรบ้าง จนมาหยุดยืนที่เวทีใหญ่

แล้วก็เข้าสู่ช่วงสุดท้าย

 

 

@@@@@@@@

 

 



“ตึก ตึก ตึก ....พี่บีจ๋า เสื้อเลิฟเว่อร์ของแก้วใจล่ะคร้าบ....”
 
 
--------------------ได้ไม่ได้....


เรื่องที่แต่งนี้เป็นเพียงเหตุการณ์ที่สมมติขึ้นเพื่อความบันเทิงเท่านั้น ตัวละครไม่มีส่วนเกี่ยวข้องใดๆทั้งสิ้น กรุณาอ่านแบบไม่คิดมากนะคะ ^__^~


♥ นิยายเรื่อง  ว้าวุ่น ตอนที่ 17 ♥


“โหย...นีน่าตัวเองไม่อยากรู้เหรอว่าทำไมเฮียถึงต้องให้หนุ่มๆมาจับมือเค้าอ่า” พี่บีฟูทำเสียงล้อเลียนด้วย
แอ๊กชั่นเกินบรรยาย ก่อนเดินเข้ามากุมมือพี่นีน่าเอาไว้
“อยาก รู้มากมายเลยอ่ะ ตัวเองบอกเค้าหน่อยสิบีฟู” แสร้งทำเป็นพูดกับเพื่อนสาว(?) แต่เบนสายตามาทางกลุ่มสาวสวยกลุ่มเล็กๆที่เตรียมขึ้นเวที
 
“ก็...มีนักร้องหนุ่มรูปหล่อเสนอตัวขอเป็นเกสท์(Guest) มาเล่นจริง จับมือจริงๆน่ะสิเธอ เฮียเค้ากลัวคนขี้หวงจะพังคอนฯก็เลยเปลี่ยนตัวมาให้พี่ๆสตั๊นท์เล่นแทน แต่ผู้หญิงไม่เหลือแล้ว....ก็เลยต้องเรียกใช้ผู้ชายอย่างที่เห็น” กล่าวถึงคดีความเมื่อวันก่อนที่ตอนนั้นจำเลยยังไม่ยอมปริปากถาม


“ว้าย.... นักร้องหนุ่มรูปหล่อคนนั้นคือใคร เจ้ยอยากรู้ๆ คิกคิก” พี่นีน่าทำท่าดี๊ด๊าเกินวัย แต่ไม่ใช่เพราะนักร้องหนุ่มคนไหนๆ ก็แค่อยากรู้ว่าคนไม่รู้ใจตัวเองแถวๆนี้ จะรู้สึกอย่างไรกับคำพูดที่เขาจะเอ่ยต่อไปนี้ ก็แค่นั้น
 
“จะ เป็นใครเค้าไม่รู้ แต่ถ้าสามารถเปลี่ยนใจคนขี้หวงให้ยอมมาใช้สตั๊นท์ผู้ชายแทนได้น่ะ ก็คงเอาเรื่องน่าดูเหมือนกัน ต๊าย...เค้าก็อยากมีเพื่อนที่ไม่รู้ใจแบบนี้บ้างจังเลยอ่ะตัวเอง” จงใจเดินเข้ามาหาและพูดใส่หน้าเธอพร้อมๆกัน ประมาณว่าจะเอ๋อแดกไปอีกนานแค่ไหน  คนลุ้นจะบ้าตายอยู่แล้วเว้ย....!


            วันนั้นเธอก็ไม่ได้โทรกลับไปจริงๆ ที่ไม่โทรไม่ใช่เพราะไม่อยากรู้ มันโคตรอยากรู้เลยอ่ะ แต่หัวใจดันกลัวความเสี่ยง เสี่ยงกับความเป็นไปได้ที่หมอนั่นบังเอิญแค่ห่วงใยในภาพพจน์ของเพื่อนสนิท ไม่ได้หวงอะไรเธอมากมายอย่างที่ใครๆอยากให้เป็น ไม่อยากคิดไปเอง จะให้ถามว่าหวงอะไร? ก็กลัวหัวใจจะทนฟังไม่ได้

กลัวมันบอกว่าล้อเล่นน่า กิ๊วๆ -_-” ถ้าเป็นอย่างนั้นก็หน้าแตกสิครับพี่น้อง
 
 
@@@@@@@@@@@@
 
 


แต่ ตอนนี้ได้ยินชัดเต็มสองหูเลย พี่บีฟูกับพี่นีน่าคล้ายว่าจะจงใจพูดให้เธอฟัง ยืนอยู่ด้านหลังเวทีตั้งนานสองนาน พี่ทั้งสองคนก็ไม่ปริปากพูด พอเห็นว่า FFK เตรียมตัวขึ้นเวทีต่อจากโฟร์มด ก็รีบเดินดุ่มๆเข้ามาพูดจาเลี่ยนหูอะไรเช่นนั้นทันที สองศรีพี่น้องเฟย์ฟางหัวร่อต่อกระซิกกันคิกคักกับท่าทีเปิ่นเป๋อของเธอ มือไม้ไม่รู้จะเอาไปวางไว้ตรงไหน หาไมค์ก็ไม่เจอเพราะสะดุดกับคำพูดสุดท้าย



“อยากมีเพื่อนที่ไม่รู้ใจแบบนี้บ้าง” พูดถึงขนาดนี้จะไม่ให้เข้าใจว่ากำลังกล่าวถึงเธออยู่ก็ดูจะเซ่อเกินไปรับทราบแล้วค่ะว่าหมายถึงจริญญา....
 
 
 
FFK Fighting !!!


เพลงแรก “ห้าม (Stop it)” แฟนๆกรี๊ด แบบลืมหายใจกับท่าเต้นสุดเซ็กซี่ของเธอ บอกแล้วชุดไม่เกี่ยว ฮะฮะจบ เพลงแรกไปแบบหอบนิดหน่อย ได้เห็นแฟนๆของพวกเธอถือป้ายไฟหลากสีเข้ามาให้กำลังใจ มันช่างมีความสุขเหลือล้น แฟนๆยังรักและให้การตอบรับพวกเธออย่างดีเสมอมา...มองไปเห็นป้ายไฟ “สีส้ม ♥ สีเขียว”อ่านข้อความบนป้ายสองสีได้ว่า “Tomo ♥ Kaew”



แฟนๆรู้ได้ยังไงว่าผีดิบมันรักเธอ.....
 

ความสนุกกับ FFK พึ่งเริ่มต้นขึ้น ก่อนจะเข้าเพลงที่สอง “เจ็บเพราะเขาฯ”จู่ๆฟางก็เรียกเธอให้ไปรับดอกไม้ช่อโตจาก....คุณตฤณ พระเอกในจอที่เธอกับพี่เขาแสดงร่วมกัน “พี่ฟิว รัดถะภาพ” อึ้งนิดนึงก่อนยิ้มให้และเป็นตัวแทนเข้าไปรับไว้อย่างเสียไม่ได้


เฮ่อ  ไอคนที่อยากได้กลับไม่เอาไปให้  ส่วนคนที่อยากให้คนอื่นเอามาให้กลับ...ต้องได้
 
@@@@@@@@


 
“ขัดหูขัดตาหรือครับคุณเพื่อน”
มองดูที่จอมอนิเตอร์แล้วเอ่ยขึ้น แหย่มันเล่นเสียหน่อย ก็คนมันว่างกว่าจะได้ร้องอีกทีก็เพลงคู่กับแม่ยอดยาหยี ซึ่งยังอีกนาน

“อืม ขัดใจ”
ชอบ แหย่มันก็ตรงนี้แหล่ะครับ ไอคุณผีดิบมันแหย่ขึ้น แล้วเวลามันโกรธมันจะพ่นแต่ความรู้สึกจริงๆออกมาเสมอ หะหะ ไอที่อยากให้พูดก็ดันไม่พูด เฮ่อ.....แบบนี้เมื่อไหร่เขาจะได้เปิดตัวกับยอดดวงใจของเขาสักที

“สม หน้า”
แม่ สาวตาโตขยับเรียวปากอิ่มพูดใส่คนญี่ปุ่นตรงหน้า ซึ่งคนญี่ปุ่นที่ว่ากลับไม่ใช่แฟนต่างชาติของตนเอง จินนี่แอบเห็นอาการขัดหูขัดตาขัดใจของ(ว่าที่)แฟนเพื่อน ใบหน้าดุดัน สองมือกำหมัดแน่น....แต่ก็ทำอะไรไม่ได้นอกจากนั่งมองดูอยู่เฉยๆ ก็เกิดอาการหมั่นไส้ขึ้นมา สม!

“อาว จินเกี่ยวอะรายกับเคนล่ะคร่าบ”
จิ นนี่ลุกขึ้นยืนโดยไม่บอกไม่กล่าวแฟนหนุ่มที่นอนหนุนตักของเธออยู่ ทำให้เคนตะร่วงลงมาที่พื้น เพื่อนๆที่กำลังเตรียมตัวอยู่ใกล้ๆต่างประสานเสียงหัวเราะกันยกใหญ่
“จินนี่จะไปเตรียมตัว จะถึงคิวแล้ว...อ้อ สำหรับคนแถวนี้ก็เตรียมหัวใจให้แข็งแรงแบบเว่อร์ๆด้วยนะ!” พูดจบก็จับมือหวายเพื่อไปเตรียมตัวด้านหลังเวที

@@@@@@@@@@@@



 
คน สวยของเขาเดินเข้ามาพร้อมรอยยิ้มและดอกไม้ช่อโต ถึงเขาจะรู้สึกขัดใจอย่างไร แต่แก้วใจก็คงไม่อยากให้มีอะไรมาทำให้ดราม่าในเวลาแบบนี้ คอนฯกำลังสนุก เธอกำลังมีความสุขกับการแสดงความรักและความขอบคุณต่อแฟนๆของเธอ ถ้าเขาเกิดไปเหวี่ยงใส่ มีหวังสิ่งที่เตรียมไว้ต่อให้หวานอย่างไรคนสวยก็คงไม่ซึ้ง


ได้แต่ยิ้มให้บางๆแล้วยื่นมือไปรับดอกไม้มาวางไว้ข้างๆตัว
 
“วู้ว....ที่รักของเขื่อนมีดอกไม้ติดมือมาด้วย อิจฉาแฮะ....เหงื่อที่รักหอมจัง จ๊าก....เจ็บคร้าบ” เขื่อนเอ่ยแซวเพื่อนสาว ก่อนเอามือโอบเอวและทำเนียนฝังจมูกไปที่ซอกคอของแฝดผู้น้องจอมเซี้ยว แล้วเผลอร้องออกมาเสียงดังอย่างลืมตัว
“อิจฉาก็เอาไป” โทโมะคว้าดอกไม้ช่อโตข้างๆลำตัวฟาดไปที่ใบหน้าเขื่อนอย่างจัง ด้านเฟย์ก็คว้าเอาหลังมือของชายหนุ่มมาประทับรอยฟันสวยๆของเธอเอาไว้เช่นกัน
“555+” แก้วหัวเราะอย่างเอาเป็นเอาตาย ไม่เสียดายหรอกนะ ดอกไม้ราคาแพงอะไรนั่นอ่ะ ดีซะอีกจะได้ไม่ต้องถือกลับ ขี้เกียจแบก
 
 
“แก้ว ไปเปลี่ยนชุดก่อนเดี๋ยวมาเล่นด้วย...อ้อ เอารองเท้ามาให้แก้วหรือเปล่า?” เอ่ยบอกเพื่อนชายคนสนิท ก่อนเข้าไปเปลี่ยนเป็น my name is Kaew เข้ามา แล้วถามถึงรองเท้าผ้าใบสีดำคู่โปรดของโทโมะ ที่เธอขอยื้มเมื่อวันก่อน
“อยู่ ในถุง” พูดพร้อมกับลุกขึ้นยืนแล้วเดินไปหยิบถุงรองเท้ามาให้เพื่อนสนิท เวลานั้นใกล้เข้ามาถึงแล้วสินะ หวั่นใจเป็นบ้าเลยแฮะ แอบกังวลเหมือนกันกลัวคนสวยตรงหน้าไม่ยอมเล่นด้วย
คนหล่อใจสลายแน่ๆงานนี้...
 
 
@@@@@@@@
 
 
“ยื่นเท้ามาสิ” อ๊าย.......>///< ทำอาร้าย..... คนบ้า ฉันอายเป็นนะเว้ย!!! ก็โทโมะเดินถือถุงกระดาษเข้ามาหา พร้อมกับดึงเท้าของเธอเข้าไปใกล้ๆเขากำลังสวมรองเท้าให้เธอ
โอยจะเป็นลม หัวใจจ๋าจะหลุดออกมาข้างนอกอกเล็กๆของแก้วใจอยู่แล้ว.....
พอเหอะๆๆๆ แก้วใจหายใจเข้าลึกๆ ฮึบ....





“มะ ไม่ต้องก็ได้...เดี๋ยวแก้วทำเอง” คนสวยของเขาตอนนี้หน้าแดงลามไปถึงใบหู ใบหน้าขาวๆที่ถูกแต่ง
แต้ม ด้วยเครื่องสำอางเพียงเล็กน้อยนั่นกำลังถูกระรานด้วยเม็ดเหงื่อผุดพราย เผลอเอื้อมมือเข้าไปหาใบหน้าหวานนั่น สาบานได้ว่าเขาเผลอจริงๆนะ
“K-OTIC แสตนด์บาย!” ผละ มือออกจากใบหน้าหวาน แล้วหันกลับมาเพื่อรับคำของพี่บีฟู ปรากฏว่าต้องเปลี่ยนเอานิ้วมาชี้หน้าเพื่อนอย่างเอาเรื่อง เดี๋ยวเหอะไอโคเรีย ข้าจะบอกยายมีนว่าเอ็งแอบแลกพินกับน้องๆKM5 ฮึ่ย!

การแสดงของ K-OTIC จบลงตามด้วยเสียงกรี๊ดแบบไม่ขาดสาย ถ้าเป็นคอนฯส่วนตัว อาจมีการเรียกให้
อัง กอร์อีกรอบ แก้วผละจากไอแพดคู่กายเช็คไมค์ เช็คหูฟังแล้วนั่งรอบนโซฟาตัวนุ่มที่มีเพียงครึ่งซีก โทโมะรีบวิ่งเข้าไปด้านข้างเวทีเพื่อเปลี่ยนเป็นเสื้อที่วางอยู่บนโซฟาที่ พี่บีฟูเตรียมไว้ให้ แอบมองหญิงสาวที่ตอนนี้ถูกโซฟาตัวใหญ่พามายังจุดริมสุดของเวทีด้วยท่าทางน่า รัก ((อยากให้ได้ฟิลต้องเปิดVCDกามิฯคอนฯLOVEเว่อร์แผ่นที่ 4  แต่ถ้าใครมี DVD ก็แผ่นที่ 2 นะคะ)) เขาหันไปขอบคุณพี่บีฟูที่ไม่ลืมหยิบของสำคัญติดมือมาด้วยตอนที่เอาเสื้อมาวางไว้ให้



ของขวัญสำหรับคนพิเศษ.....
 
@@@@@@@@
 
 


เมื่อ มาถึงช่วงกลางเพลง โซฟาตัวใหญ่สองตัวเคลื่อนที่เข้าหากันอย่างช้าๆ เปรียบเสมือนก้อนเนื้อเท่ากำปั้นสีแดงสดด้านอกซ้ายของเขาที่ค่อยๆเคลื่อน เข้าไปใกล้ๆเธอผู้เป็นเจ้าของ ((โอย จะลิเกไปไหนเนี่ย -_-”)) เขาร้องเพลงด้วยใบหน้าเปี่ยมสุข ขณะที่เธอก็ได้แต่เฝ้าทำท่าทางน่ารักๆอยู่ตลอดเวลา
...จะทำให้หลงไปถึงไหนกัน




“Every single minute girl I wanna be witcha, Much more than friends can
เรื่องที่แต่งนี้เป็นเพียงเหตุการณ์ที่สมมติขึ้นเพื่อความบันเทิงเท่านั้น ตัวละครไม่มีส่วนเกี่ยวข้องใดๆทั้งสิ้น กรุณาอ่านแบบไม่คิดมากนะคะ ^__^~

 

 

♥ นิยายเรื่อง  ว้าวุ่น ตอนที่ 17 ♥

 



“โหย...นีน่าตัวเองไม่อยากรู้เหรอว่าทำไมเฮียถึงต้องให้หนุ่มๆมาจับมือเค้าอ่า” พี่บีฟูทำเสียงล้อเลียนด้วย

แอ๊กชั่นเกินบรรยาย ก่อนเดินเข้ามากุมมือพี่นีน่าเอาไว้

“อยาก รู้มากมายเลยอ่ะ ตัวเองบอกเค้าหน่อยสิบีฟู” แสร้งทำเป็นพูดกับเพื่อนสาว(?) แต่เบนสายตามาทางกลุ่มสาวสวยกลุ่มเล็กๆที่เตรียมขึ้นเวที

 

“ก็...มีนักร้องหนุ่มรูปหล่อเสนอตัวขอเป็นเกสท์(Guest) มาเล่นจริง จับมือจริงๆน่ะสิเธอ เฮียเค้ากลัวคนขี้หวงจะพังคอนฯก็เลยเปลี่ยนตัวมาให้พี่ๆสตั๊นท์เล่นแทน แต่ผู้หญิงไม่เหลือแล้ว....ก็เลยต้องเรียกใช้ผู้ชายอย่างที่เห็น” กล่าวถึงคดีความเมื่อวันก่อนที่ตอนนั้นจำเลยยังไม่ยอมปริปากถาม

 



“ว้าย.... นักร้องหนุ่มรูปหล่อคนนั้นคือใคร เจ้ยอยากรู้ๆ คิกคิก” พี่นีน่าทำท่าดี๊ด๊าเกินวัย แต่ไม่ใช่เพราะนักร้องหนุ่มคนไหนๆ ก็แค่อยากรู้ว่าคนไม่รู้ใจตัวเองแถวๆนี้ จะรู้สึกอย่างไรกับคำพูดที่เขาจะเอ่ยต่อไปนี้ ก็แค่นั้น

 

“จะ เป็นใครเค้าไม่รู้ แต่ถ้าสามารถเปลี่ยนใจคนขี้หวงให้ยอมมาใช้สตั๊นท์ผู้ชายแทนได้น่ะ ก็คงเอาเรื่องน่าดูเหมือนกัน ต๊าย...เค้าก็อยากมีเพื่อนที่ไม่รู้ใจแบบนี้บ้างจังเลยอ่ะตัวเอง” จงใจเดินเข้ามาหาและพูดใส่หน้าเธอพร้อมๆกัน ประมาณว่าจะเอ๋อแดกไปอีกนานแค่ไหน  คนลุ้นจะบ้าตายอยู่แล้วเว้ย....!

 



            วันนั้นเธอก็ไม่ได้โทรกลับไปจริงๆ ที่ไม่โทรไม่ใช่เพราะไม่อยากรู้ มันโคตรอยากรู้เลยอ่ะ แต่หัวใจดันกลัวความเสี่ยง เสี่ยงกับความเป็นไปได้ที่หมอนั่นบังเอิญแค่ห่วงใยในภาพพจน์ของเพื่อนสนิท ไม่ได้หวงอะไรเธอมากมายอย่างที่ใครๆอยากให้เป็น ไม่อยากคิดไปเอง จะให้ถามว่าหวงอะไร? ก็กลัวหัวใจจะทนฟังไม่ได้

 

กลัวมันบอกว่าล้อเล่นน่า กิ๊วๆ -_-” ถ้าเป็นอย่างนั้นก็หน้าแตกสิครับพี่น้อง

 

 

@@@@@@@@@@@@

 

 

 



แต่ ตอนนี้ได้ยินชัดเต็มสองหูเลย พี่บีฟูกับพี่นีน่าคล้ายว่าจะจงใจพูดให้เธอฟัง ยืนอยู่ด้านหลังเวทีตั้งนานสองนาน พี่ทั้งสองคนก็ไม่ปริปากพูด พอเห็นว่า FFK เตรียมตัวขึ้นเวทีต่อจากโฟร์มด ก็รีบเดินดุ่มๆเข้ามาพูดจาเลี่ยนหูอะไรเช่นนั้นทันที สองศรีพี่น้องเฟย์ฟางหัวร่อต่อกระซิกกันคิกคักกับท่าทีเปิ่นเป๋อของเธอ มือไม้ไม่รู้จะเอาไปวางไว้ตรงไหน หาไมค์ก็ไม่เจอเพราะสะดุดกับคำพูดสุดท้าย

 

 

 

“อยากมีเพื่อนที่ไม่รู้ใจแบบนี้บ้าง” พูดถึงขนาดนี้จะไม่ให้เข้าใจว่ากำลังกล่าวถึงเธออยู่ก็ดูจะเซ่อเกินไปรับทราบแล้วค่ะว่าหมายถึงจริญญา....

 

 

 

FFK Fighting !!!

 



เพลงแรก “ห้าม (Stop it)” แฟนๆกรี๊ด แบบลืมหายใจกับท่าเต้นสุดเซ็กซี่ของเธอ บอกแล้วชุดไม่เกี่ยว ฮะฮะจบ เพลงแรกไปแบบหอบนิดหน่อย ได้เห็นแฟนๆของพวกเธอถือป้ายไฟหลากสีเข้ามาให้กำลังใจ มันช่างมีความสุขเหลือล้น แฟนๆยังรักและให้การตอบรับพวกเธออย่างดีเสมอมา...มองไปเห็นป้ายไฟ “สีส้ม ♥ สีเขียว”อ่านข้อความบนป้ายสองสีได้ว่า “Tomo ♥ Kaew”

 

 

 

แฟนๆรู้ได้ยังไงว่าผีดิบมันรักเธอ.....

 

 

ความสนุกกับ FFK พึ่งเริ่มต้นขึ้น ก่อนจะเข้าเพลงที่สอง “เจ็บเพราะเขาฯ”จู่ๆฟางก็เรียกเธอให้ไปรับดอกไม้ช่อโตจาก....คุณตฤณ พระเอกในจอที่เธอกับพี่เขาแสดงร่วมกัน “พี่ฟิว รัดถะภาพ” อึ้งนิดนึงก่อนยิ้มให้และเป็นตัวแทนเข้าไปรับไว้อย่างเสียไม่ได้

 



เฮ่อ  ไอคนที่อยากได้กลับไม่เอาไปให้  ส่วนคนที่อยากให้คนอื่นเอามาให้กลับ...ต้องได้

 

@@@@@@@@

 



 

“ขัดหูขัดตาหรือครับคุณเพื่อน”

มองดูที่จอมอนิเตอร์แล้วเอ่ยขึ้น แหย่มันเล่นเสียหน่อย ก็คนมันว่างกว่าจะได้ร้องอีกทีก็เพลงคู่กับแม่ยอดยาหยี ซึ่งยังอีกนาน



“อืม ขัดใจ”

ชอบ แหย่มันก็ตรงนี้แหล่ะครับ ไอคุณผีดิบมันแหย่ขึ้น แล้วเวลามันโกรธมันจะพ่นแต่ความรู้สึกจริงๆออกมาเสมอ หะหะ ไอที่อยากให้พูดก็ดันไม่พูด เฮ่อ.....แบบนี้เมื่อไหร่เขาจะได้เปิดตัวกับยอดดวงใจของเขาสักที



“สม หน้า”

แม่ สาวตาโตขยับเรียวปากอิ่มพูดใส่คนญี่ปุ่นตรงหน้า ซึ่งคนญี่ปุ่นที่ว่ากลับไม่ใช่แฟนต่างชาติของตนเอง จินนี่แอบเห็นอาการขัดหูขัดตาขัดใจของ(ว่าที่)แฟนเพื่อน ใบหน้าดุดัน สองมือกำหมัดแน่น....แต่ก็ทำอะไรไม่ได้นอกจากนั่งมองดูอยู่เฉยๆ ก็เกิดอาการหมั่นไส้ขึ้นมา สม!



“อาว จินเกี่ยวอะรายกับเคนล่ะคร่าบ”

จิ นนี่ลุกขึ้นยืนโดยไม่บอกไม่กล่าวแฟนหนุ่มที่นอนหนุนตักของเธออยู่ ทำให้เคนตะร่วงลงมาที่พื้น เพื่อนๆที่กำลังเตรียมตัวอยู่ใกล้ๆต่างประสานเสียงหัวเราะกันยกใหญ่

“จินนี่จะไปเตรียมตัว จะถึงคิวแล้ว...อ้อ สำหรับคนแถวนี้ก็เตรียมหัวใจให้แข็งแรงแบบเว่อร์ๆด้วยนะ!” พูดจบก็จับมือหวายเพื่อไปเตรียมตัวด้านหลังเวที

 

@@@@@@@@@@@@

 

 



 

คน สวยของเขาเดินเข้ามาพร้อมรอยยิ้มและดอกไม้ช่อโต ถึงเขาจะรู้สึกขัดใจอย่างไร แต่แก้วใจก็คงไม่อยากให้มีอะไรมาทำให้ดราม่าในเวลาแบบนี้ คอนฯกำลังสนุก เธอกำลังมีความสุขกับการแสดงความรักและความขอบคุณต่อแฟนๆของเธอ ถ้าเขาเกิดไปเหวี่ยงใส่ มีหวังสิ่งที่เตรียมไว้ต่อให้หวานอย่างไรคนสวยก็คงไม่ซึ้ง

 



ได้แต่ยิ้มให้บางๆแล้วยื่นมือไปรับดอกไม้มาวางไว้ข้างๆตัว

 

“วู้ว....ที่รักของเขื่อนมีดอกไม้ติดมือมาด้วย อิจฉาแฮะ....เหงื่อที่รักหอมจัง จ๊าก....เจ็บคร้าบ” เขื่อนเอ่ยแซวเพื่อนสาว ก่อนเอามือโอบเอวและทำเนียนฝังจมูกไปที่ซอกคอของแฝดผู้น้องจอมเซี้ยว แล้วเผลอร้องออกมาเสียงดังอย่างลืมตัว

“อิจฉาก็เอาไป” โทโมะคว้าดอกไม้ช่อโตข้างๆลำตัวฟาดไปที่ใบหน้าเขื่อนอย่างจัง ด้านเฟย์ก็คว้าเอาหลังมือของชายหนุ่มมาประทับรอยฟันสวยๆของเธอเอาไว้เช่นกัน

“555+” แก้วหัวเราะอย่างเอาเป็นเอาตาย ไม่เสียดายหรอกนะ ดอกไม้ราคาแพงอะไรนั่นอ่ะ ดีซะอีกจะได้ไม่ต้องถือกลับ ขี้เกียจแบก

 

 

“แก้ว ไปเปลี่ยนชุดก่อนเดี๋ยวมาเล่นด้วย...อ้อ เอารองเท้ามาให้แก้วหรือเปล่า?” เอ่ยบอกเพื่อนชายคนสนิท ก่อนเข้าไปเปลี่ยนเป็น my name is Kaew เข้ามา แล้วถามถึงรองเท้าผ้าใบสีดำคู่โปรดของโทโมะ ที่เธอขอยื้มเมื่อวันก่อน

“อยู่ ในถุง” พูดพร้อมกับลุกขึ้นยืนแล้วเดินไปหยิบถุงรองเท้ามาให้เพื่อนสนิท เวลานั้นใกล้เข้ามาถึงแล้วสินะ หวั่นใจเป็นบ้าเลยแฮะ แอบกังวลเหมือนกันกลัวคนสวยตรงหน้าไม่ยอมเล่นด้วย

คนหล่อใจสลายแน่ๆงานนี้...

 

 

@@@@@@@@

 

 

“ยื่นเท้ามาสิ” อ๊าย.......>///< ทำอาร้าย..... คนบ้า ฉันอายเป็นนะเว้ย!!! ก็โทโมะเดินถือถุงกระดาษเข้ามาหา พร้อมกับดึงเท้าของเธอเข้าไปใกล้ๆเขากำลังสวมรองเท้าให้เธอ

โอยจะเป็นลม หัวใจจ๋าจะหลุดออกมาข้างนอกอกเล็กๆของแก้วใจอยู่แล้ว.....

พอเหอะๆๆๆ แก้วใจหายใจเข้าลึกๆ ฮึบ....

 

 

 

 

 

“มะ ไม่ต้องก็ได้...เดี๋ยวแก้วทำเอง” คนสวยของเขาตอนนี้หน้าแดงลามไปถึงใบหู ใบหน้าขาวๆที่ถูกแต่ง

แต้ม ด้วยเครื่องสำอางเพียงเล็กน้อยนั่นกำลังถูกระรานด้วยเม็ดเหงื่อผุดพราย เผลอเอื้อมมือเข้าไปหาใบหน้าหวานนั่น สาบานได้ว่าเขาเผลอจริงๆนะ

“K-OTIC แสตนด์บาย!” ผละ มือออกจากใบหน้าหวาน แล้วหันกลับมาเพื่อรับคำของพี่บีฟู ปรากฏว่าต้องเปลี่ยนเอานิ้วมาชี้หน้าเพื่อนอย่างเอาเรื่อง เดี๋ยวเหอะไอโคเรีย ข้าจะบอกยายมีนว่าเอ็งแอบแลกพินกับน้องๆKM5 ฮึ่ย!

 

การแสดงของ K-OTIC จบลงตามด้วยเสียงกรี๊ดแบบไม่ขาดสาย ถ้าเป็นคอนฯส่วนตัว อาจมีการเรียกให้

อัง กอร์อีกรอบ แก้วผละจากไอแพดคู่กายเช็คไมค์ เช็คหูฟังแล้วนั่งรอบนโซฟาตัวนุ่มที่มีเพียงครึ่งซีก โทโมะรีบวิ่งเข้าไปด้านข้างเวทีเพื่อเปลี่ยนเป็นเสื้อที่วางอยู่บนโซฟาที่ พี่บีฟูเตรียมไว้ให้ แอบมองหญิงสาวที่ตอนนี้ถูกโซฟาตัวใหญ่พามายังจุดริมสุดของเวทีด้วยท่าทางน่า รัก ((อยากให้ได้ฟิลต้องเปิดVCDกามิฯคอนฯLOVEเว่อร์แผ่นที่ 4  แต่ถ้าใครมี DVD ก็แผ่นที่ 2 นะคะ)) เขาหันไปขอบคุณพี่บีฟูที่ไม่ลืมหยิบของสำคัญติดมือมาด้วยตอนที่เอาเสื้อมาวางไว้ให้

 

 

 

ของขวัญสำหรับคนพิเศษ.....

 

@@@@@@@@

 

 

 



เมื่อ มาถึงช่วงกลางเพลง โซฟาตัวใหญ่สองตัวเคลื่อนที่เข้าหากันอย่างช้าๆ เปรียบเสมือนก้อนเนื้อเท่ากำปั้นสีแดงสดด้านอกซ้ายของเขาที่ค่อยๆเคลื่อน เข้าไปใกล้ๆเธอผู้เป็นเจ้าของ ((โอย จะลิเกไปไหนเนี่ย -_-”)) เขาร้องเพลงด้วยใบหน้าเปี่ยมสุข ขณะที่เธอก็ได้แต่เฝ้าทำท่าทางน่ารักๆอยู่ตลอดเวลา

...จะทำให้หลงไปถึงไหนกัน

 

 



“Every single minute girl I wanna be witcha, Much more than friends can you get the picture..”

 

 

เมื่อ ถึงท่อนแรพ ก็ลุกขึ้นยืนแล้วเดินไปด้านหลังหญิงสาว เพื่อนสนิทของเขาดูจะ งง นิดนึง แต่ก็ปรับสีหน้าทำท่าน่ารัก(อีกแล้ว) พร้อมกับหัวเราะน้อยๆออกมา เธอหันมามองหน้าเขาแล้วทำท่าทางล้อเล่นประมาณว่า

แหม..ตอนซ้อมไม่เห็นมีแบบนี้เลยนะ

 

 

 

คน สวยของเขาก็เอาแต่หัวเราะพร้อมกับทำท่าเขินอาย เมื่อเขาหยิบเอาที่คลุมหน้าเจ้าสาวแบบสั้นที่ประดับด้วยมงกุฎเล็กๆมาสวมให้ จากนั้นออกไปขอมือเธอด้านหน้าโซฟา เธอออกจะยิ้มปนอายเล็กๆส่งมาให้ ตอนนั้นหัวใจคนหล่อจะระเบิด....ให้ตายสิ

 

 

เรา เดินจับมือกันไปยังหน้าเวทีพร้อมกับปูไต่ที่เจ้าตัวชอบเอามากๆ ที่จริงเขาก็ชอบนะ แต่อยากให้เพิ่มเวลามองตาด้วยได้ไหม อยากซึ้งแบบไอป๊อบบ้าง’ไรบ้าง จนมาหยุดยืนที่เวทีใหญ่

แล้วก็เข้าสู่ช่วงสุดท้าย

 

 

@@@@@@@@

 

 



“ตึก ตึก ตึก ....พี่บีจ๋า เสื้อเลิฟเว่อร์ของแก้วใจล่ะคร้าบ....”

you get the picture..”


เมื่อ ถึงท่อนแรพ ก็ลุกขึ้นยืนแล้วเดินไปด้านหลังหญิงสาว เพื่อนสนิทของเขาดูจะ งง นิดนึง แต่ก็ปรับสีหน้าทำท่าน่ารัก(อีกแล้ว) พร้อมกับหัวเราะน้อยๆออกมา เธอหันมามองหน้าเขาแล้วทำท่าทางล้อเล่นประมาณว่า
แหม..ตอนซ้อมไม่เห็นมีแบบนี้เลยนะ
 


คน สวยของเขาก็เอาแต่หัวเราะพร้อมกับทำท่าเขินอาย เมื่อเขาหยิบเอาที่คลุมหน้าเจ้าสาวแบบสั้นที่ประดับด้วยมงกุฎเล็กๆมาสวมให้ จากนั้นออกไปขอมือเธอด้านหน้าโซฟา เธอออกจะยิ้มปนอายเล็กๆส่งมาให้ ตอนนั้นหัวใจคนหล่อจะระเบิด....ให้ตายสิ


เรา เดินจับมือกันไปยังหน้าเวทีพร้อมกับปูไต่ที่เจ้าตัวชอบเอามากๆ ที่จริงเขาก็ชอบนะ แต่อยากให้เพิ่มเวลามองตาด้วยได้ไหม อยากซึ้งแบบไอป๊อบบ้าง’ไรบ้าง จนมาหยุดยืนที่เวทีใหญ่
แล้วก็เข้าสู่ช่วงสุดท้าย
 
 
@@@@@@@@

 

“ตึก ตึก ตึก ....พี่บีจ๋า เสื้อเลิฟเว่อร์ของแก้วใจล่ะคร้าบ....”