ความรักนี้จะเป็นอย่างไร PF

(ฟางได้แต่หยักหน้า)
ป๊อปปี้ : คงต้องใช้ยาพวกนี้แล๊
(แล้วป๊อปปี้ก็หยิบยาไปวางที่โต๊ะข้างเตียงที่ฟางนั่งอยู่)
ฟาง : มียาอะไรบ้างค่ะ
ป๊อปปี้ : ก็มี ยานวด และก็ทิงเจอร์ล้างแผลนะ
ฟาง : ทิงเจอร์!! O.O ไม่เอามันแสบนะค่ะ
“เธอนี้เหมือนเด็กจริงๆเลยนะ” ป๊อปปี้คิด
ป๊อปปี้ : เอาขามาฉันจะได้ทำแผลให้เธอซะที
(แล้วป๊อปปี้ก็จับข้อเท้าฟางมาวางไว้บนตักของเขาเอง)
ฟาง : ไม่เอาทิงเจอร์นะ (ฟางทำหน้าอ้อนวอนสุดๆ)
“ตึกๆ ทำไมใจฉันต้องเต้นแรงด้วยเนี่ย” ป๊อปปี้คิด
ป๊อปปี้ : ไม่ได้ (ฟางทำหน้าเหมือนจะร้องไห้)
ป๊อปปี้ : แต่ฉันจะทำเบาๆก็แล้วกัน
(แล้วฟางก็นั่งมองหน้าป๊อปปี้ที่กำลังทำแผลให้เธออยู่)
“อุ้ย ทำไมอยู่ๆใจก็เต้นแรงจัง เป็นอะไรละเนี่ย หรือเป็นเพราะล้มเมื่อกี้กันนะ??”
ป๊อปปี้ : อืมเสร็จแล้ว เธอรู้ไหมว่าเธอคนเดียวทำฉันเสียเวลาไปเยอะเลยรู้ไหม
ฟาง : ฉันขอโทษค่ะ ที่ฉันทำให้คุณเสียเวลา ถ้ามีโอกาสฉันจะตอบแทนคุณนะค่ะ
ป๊อปปี้ : แล้วตอนที่เธอวิ่งมาชนฉัน เธอจะรีบไม่ไหน
ฟาง : อ๋อ ฉันกำลังรีบไปเอาโทรศัพท์ค่ะ
จริงด้วยสิโทรศัพท์ฉันต้องรีบไปเอา (แล้วฟางก็ลุกขึ้นแต่ว่า) โอ๊ย
ป๊อปปี้ : เธอจะรีบลุกทำไม (ป๊อปปี้ก็ประคองให้ฟางกลับมานั่งที่เดิม)กะแค่โทรศัพท์
ฟาง : ก็ถ้าฉันไม่มีโทรศัพท์ ฉันก้อกลับบ้านไม่ได้นิค่ะ
ป๊อปปี้ : แล้วโทรศัพท์เธออยู่ไหนละ
ฟาง : อยู่บนตึก คณะบัญชีค่ะ คุณจะไปเอาให้ฉันหรอค่ะ ^^
ป๊อปปี้ : .ใครว่าฉันจะไปเอาโทรศัพท์ให้ ฉันจะไปส่งเธอตังหากละ ^^
”ฟางเวลาคุณยิ้มก็น่ารักดีเหมือนกัน” ฟางคิด
ฟาง : แต่ว่าเรายังไม่รู้จักกันเลย คุณจะไปส่งฉันได้ยังไง
ป๊อปปี้ : เธอนี้เรื่องมากจริงๆเลย เธอชื่อไร ฉันชื่อป๊อปปี้
ฟาง : ชื่อฟางค่ะ
ป๊อปปี้ : แ่ค่นี้เราก็เป็นอันว่าเราก็รู้จักกันแล้วนะ มาเดี๋ยวฉันไปส่ง
(แล้วป๊อปปี้ก็อุ้มฟางไปที่ ซึ่งฟางก็ซบหน้าลงที่อกของป๊อปปี้ด้วความเขิน)
ที่โรงจอดรถ
ป๊อปปี้ค่อยๆวางฟางบนรถ ทั้งๆที่ตัวเองก็ไม่ว่าทำไมเขาต้องรู้สึกว่าอยากดูแลเธอคนนี้
ปึก (เสียงปิดประตูทางด้านคนขับ)
พอขับรถออกมาสักพัก
ป๊อปปี้ : เธอจะนั่งเงียบทำไมละ ถ้าเธอไม่บอกทางฉัน!
แล้วฉันจะไปส่งเธอถูกได้ไงละ(พูดด้วยน้ำเสียที่อ่อนลง เพราะเห็นคนช้างเขานั่งตัวสั่นเพราะกลัวเขา)
ฟาง : ขอโทษค่ะ แล้วจากนั้นฟางก็บอกทางไปบ้านจนถึง
ฟาง : ขอบคุณค่ะที่มาส่ง (ฟางกำลังจะเปิดประตูรถ)
ป๊อปปี้ : เดี๋ยว ฉันไปส่งเธอในบ้านดีกว่าเธอเดินไม่ไหวหรอก
ฟาง : แต่ว่า แล้วป๊อปปี้ก็อุ้มฟางเข้าบ้านของฟาง
ป๊อปปี้ : ไม่มีแต่ อย่าลืมสิฉันเป็นคนช่วยเธอ ตั้งแต่พรุ่งนี้เป็นต้นไปฉันจะมารับเธอ
ฟาง : ทำไมค่ะ
ป๊อปปี้ : ฟังให้จบสิ ที่ฉันจะมารับเธอก็เพราะตั้งแต่ตอนนี้
เธอต้องเป็นผู้ช่วยฉัน แล้วเธออยู่ปี1ใช่มั้ย
ฟาง : ค่ะ
ป๊อปปี้ : เธอต้องเรียกฉันว่าพี่ป๊อป เพราะฉันอยู่ปี2
ฟาง : ค่ะ คุณ เอ้ย พี่ป๊อป
ป๊อปปี้ : ดีมากไปละ คุณผู้ช่วย ฟอด
(แล้วป๊อปก็เดินออกไป ทิ้งให้ฟางอึ้งไปเพราะตกใจและอาย
ฟาง : -///- “ใจฉันเต้นแรงอีกแล้ว “ -///////-
ขณะที่ป๊อปปี้กำลังเดินอมยิ้มออกจากบ้านฟาง
..... :ตาป๊อป ทำอะไรน้องจ๊ะ ^^