ความรักนี้จะเป็นอย่างไร PF
8.6
4)
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความห้องเรียนฟาง
.....ดีจ้า เธอชื่ออะไรหรอ เราชื่อเฟย์นะ ^^
ฟาง : เราชื่อฟางจ้ายินดีที่ได้รู้จักเฟย์
เฟย์: ตอนนี้เราสองคนเป็นเพื่อนกันแล้วนะ ^^
ฟาง : จ้า แล้วทั้งสองก็เรียนจนอาจารย์สอนจบ
เฟย์ : ฟางจะไปไหนต่อเปล่า
ฟาง : ไม่หรอกจ้า ฟางว่าฟางจะกลับบ้านเลยอะ
เฟย์ : งั้นเราแยกกันตรงนี้เลยก็แล้วกันนะ ^^
ฟาง : จ้า บายจ้า
ฟาง talk
“โทรให้ลุงเติมมารับเลยดีกว่า”
แล้วฟางก็จะหยิบโทรศัพท์ของเธอ
“อะไม่มี นี้ก็ไม่มี ในกระเป๋าก็ไม่มี โทรศัพท์ไปไหนละเนีย หรือว่าลืมอยู่ที่ห้องเรียน ต้องใช่แน่ลย อาจารย์จะปิดห้องไปยังเนี่ย “
และฟางก็รีบวิ่งกลับไม่ที่ห้อง
ตึกๆ ตึกๆ
......โอ้ย/โอ้ย
ฟาง : ขอโทษค่ะ ฉันรีบไปหน่อย
ป๊อปปี้ :อืม ไม่เป็นไรเดี๋ยวฉันช่วยเก็บของแล้วกัน
ฟาง : ขอบคุณค่ะ (ทำไมเหมือนรู้สึกเจ็บที่ ข้อเท้าเลย T_T)
ป๊อปปี้ : อะนี้ของเธอ รีบๆลุกซะ ฉันเสียเวลาไปกับเธอเยอะมากพอแล้ว!!
ฟาง : ค่ะๆ (และฟางก็เริ่มลุกขึ้นแต่ก็) โอ้ย
ป๊อปปี้ : เป็นอะไรอีกละเธอเนี่ย!!
ฟาง : เจ็บ ฮึก ๆ
ป๊อปปี้ : เห้ย!! ร้องไห้ทำไมเนี่ย เป็นไรไหนมาฉันช่วยดูให้แล้วกัน (แล้วป๊อปก็ดูที่ข้อเท้าฟาง
ฟาง : โอ๊ย ฮึกๆ เบาหน่อยสิค่ะ
ป๊อปปี้ : เท้าเธอคงจแพลง และก็มีแผลทลอกด้วย
เดี๋ยวฉันจะพาเธอไปห้องพยาบาลแล้วกัน (แล้วป๊อปก็กำลังจะอุ้มฟาง)
ฟาง : นี้คุณจะทำอะไรค่ะ
ป๊อปปี้ : ก็กำลังจะอุ้มเธอไปห้องพยาบาลไง
ฟาง : คุณเป็นผู้ชายนะค่ะ แล้วอีกอย่างเราไม่รู้จักกันด้วย นิค่ะ
ป๊อปปี้ : เธอจะเรื่องเยอะไปถึงไหน เลือกเอาจะให้ฉันพาไปหรือจะลากสังขารไปเอง !!
ฟาง : ก็ได้ค่ะ แล้วป๊อปก็อุ้มฟางไปห้องพยาบาล
ห้องพยาบาล
ป๊อปปี้: อะไรกันเนี่ยเจ้าหน้าที่ไม่มีใครอยู่เลย เดี๋ยวจะไล่ออกให้หมดเลยสิ เธอนั่งรอฉันตรงนี้ก็แล้วกัน
ฟางไ้ด้เเต่พยักหน้า หงึกๆ
.....ดีจ้า เธอชื่ออะไรหรอ เราชื่อเฟย์นะ ^^
ฟาง : เราชื่อฟางจ้ายินดีที่ได้รู้จักเฟย์
เฟย์: ตอนนี้เราสองคนเป็นเพื่อนกันแล้วนะ ^^
ฟาง : จ้า แล้วทั้งสองก็เรียนจนอาจารย์สอนจบ
เฟย์ : ฟางจะไปไหนต่อเปล่า
ฟาง : ไม่หรอกจ้า ฟางว่าฟางจะกลับบ้านเลยอะ
เฟย์ : งั้นเราแยกกันตรงนี้เลยก็แล้วกันนะ ^^
ฟาง : จ้า บายจ้า
ฟาง talk
“โทรให้ลุงเติมมารับเลยดีกว่า”
แล้วฟางก็จะหยิบโทรศัพท์ของเธอ
“อะไม่มี นี้ก็ไม่มี ในกระเป๋าก็ไม่มี โทรศัพท์ไปไหนละเนีย หรือว่าลืมอยู่ที่ห้องเรียน ต้องใช่แน่ลย อาจารย์จะปิดห้องไปยังเนี่ย “
และฟางก็รีบวิ่งกลับไม่ที่ห้อง
ตึกๆ ตึกๆ
......โอ้ย/โอ้ย
ฟาง : ขอโทษค่ะ ฉันรีบไปหน่อย
ป๊อปปี้ :อืม ไม่เป็นไรเดี๋ยวฉันช่วยเก็บของแล้วกัน
ฟาง : ขอบคุณค่ะ (ทำไมเหมือนรู้สึกเจ็บที่ ข้อเท้าเลย T_T)
ป๊อปปี้ : อะนี้ของเธอ รีบๆลุกซะ ฉันเสียเวลาไปกับเธอเยอะมากพอแล้ว!!
ฟาง : ค่ะๆ (และฟางก็เริ่มลุกขึ้นแต่ก็) โอ้ย
ป๊อปปี้ : เป็นอะไรอีกละเธอเนี่ย!!
ฟาง : เจ็บ ฮึก ๆ
ป๊อปปี้ : เห้ย!! ร้องไห้ทำไมเนี่ย เป็นไรไหนมาฉันช่วยดูให้แล้วกัน (แล้วป๊อปก็ดูที่ข้อเท้าฟาง
ฟาง : โอ๊ย ฮึกๆ เบาหน่อยสิค่ะ
ป๊อปปี้ : เท้าเธอคงจแพลง และก็มีแผลทลอกด้วย
เดี๋ยวฉันจะพาเธอไปห้องพยาบาลแล้วกัน (แล้วป๊อปก็กำลังจะอุ้มฟาง)
ฟาง : นี้คุณจะทำอะไรค่ะ
ป๊อปปี้ : ก็กำลังจะอุ้มเธอไปห้องพยาบาลไง
ฟาง : คุณเป็นผู้ชายนะค่ะ แล้วอีกอย่างเราไม่รู้จักกันด้วย นิค่ะ
ป๊อปปี้ : เธอจะเรื่องเยอะไปถึงไหน เลือกเอาจะให้ฉันพาไปหรือจะลากสังขารไปเอง !!
ฟาง : ก็ได้ค่ะ แล้วป๊อปก็อุ้มฟางไปห้องพยาบาล
ห้องพยาบาล
ป๊อปปี้: อะไรกันเนี่ยเจ้าหน้าที่ไม่มีใครอยู่เลย เดี๋ยวจะไล่ออกให้หมดเลยสิ เธอนั่งรอฉันตรงนี้ก็แล้วกัน
ฟางไ้ด้เเต่พยักหน้า หงึกๆ
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
8.6 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
8.6 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
8.6 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ