สืบสวนป่วนรัก

โมะ : เป็นไง มาไงเนี้ย ดูแล้วจะเป็นลม

ฟาง : ^3^ มามุ้ยมาเชียว เกือบตายหล่ะสิ

ป๊อบ : นี่เธอแต่ก็ไม่ตายนี่

โมะ : มีไรเกิดไรขึ้น

ป๊อบ : ก็เพราะความหวังดีของฉันเนี้ย (ตรงไหน) ที่อุตส่าห์ไปรับน้องแกไงดูสิเป็นเรื่องจนได้

โมะ : ????? ตูงงแล้วน่ะ

ฟาง : แล้วทำไมพี่ไม่ไปรับฟาง ห่ะ

โมะ : โทษที งานเยอะหน่ะแหะๆ

ฟาง : งาน งาน งาน งานตลอดนี่พี่เห็นงานสำคัญกว่าฟางใช่มั้ย ได้งั้นเชิญทำงานไปอย่างเดียวเลยไม่ต้องมายุ่ง

กับฟางอีก ตึ้ง ๆๆๆๆ กระทืบเท้าก้าวขึ้นบันได

โมะ : ????? เอ้ย งงแล้วน่ะเฟ้ย ฟางเดี๋ยวฟังพี่ก่อน

ฟาง : หุบปากไปเลย นี่นายขอบใจที่ไปช่วยแต่ไม่ต้อง ปล่อยให้ฉันตายไปเลยไหนๆก็ไม่มีใครสนใจแล้วนี่

ป๊อบ : มันน้องหรือว่าคุณแม่ที่เคารพเนี้ย (ในใจ) ไม่เป็นไรหรอก

ฟาง : เชอะ !!!

โมะ : เห้ย ๆไอป๊อบอธิบาย ณ บัดnow ยัยน้องสาวของฉ้านนนเนี้ยมันเป็นไร

ป๊อบ : ไม่รู้ ไม่ชี้เว้ย เรื่องของครอบครัวเคลียกันเองโว้ย ไม่เกี่ยว

โมะ : เห้ย

ป๊อบ : ไม่เกี่ยว คำเดียวรู้เรื่องกลับแล้ว เคลียกันเอง ไม่เกี่ยว

โมะ : สามัคคีคือพลัง แต่ตอนนี้กรูแทบคลั่ง น้องตูเป็นไรเนี้ย

ฟาง : ปั้ง!!!!!!! เออเจริญจริง หายใจเข้าก็งาน หายใจออกก็งาน ดีจริงไอผู้หญิงอย่างฉ้านนนน มันไม่มีค่า

โมะ : ฟาง ปั้งๆๆๆ ฟาง เป็นไรพี่เอาข้าวมาให้

ฟาง : นอนแล้วไม่ต้องมายุ่ง จอกๆๆๆๆ ท้องร้อง ไม่น่ะฟางทนๆๆ ทนเส่ 5 นาทีผ่านไป

โมะ : ฟาง พี่เอาข้าวมาให้

ฟาง : ทนไม่ไหวแล้วโว้ย พ่าง!! เอามานี้แล้วไปไกลๆ ปั้ง !!!!

โมะ : แป๋ว เมื่อกี้เิกิดยัยขึ้นอ่ะ งง นิ ?*?*?

หัวหน้า : แก้วใกล้ถึงเวลาที่จะกลับแล้วน่ะงานเดินไปถึงไหนเนี้ย

แก้ว : ก็เรื่อยๆค่ะ

หัวหน้า : รีบ รีบหน่อย 

แก้ว : ^^!! ค่ะจะรีบเดี๋ยวนี้แหละค้า

หัวหน้า : เออ นี่สืบอะไรอย่างหนึ่งได้ม่ะ

แก้ว : ได้ค่ะก็ในเมื่อเราคือนักสืบ

หัวหน้า : เออ ลืมไป เอานี่เดี๋ยวฉันจะส่งรูปไปให้น่ะ ภายใน 1 อาทิตย์ ข้อมูลต้องพร้อม

แก้ว : ค่ะ รับทราบ ติ๊ดๆๆๆ มาเร็วดีแหะไหนดูสิใครเอ่ย เฮ้ยนั้นมัน

หวาย : กรี๊ดดดด อะไรกันเนี้ยห่ะทำไมถึงลงข่าวแบบนี้

พ่อ : เป็นไรหวาย ลูกเป็นไร

หวาย : ก็ดูนี่สิค่ะไอนักข่าวบ้าที่ไหนเนี้ยลงข่าวแบบนี้ กรี๊ดดดดด

พ่อ : ไหนดูสิ นี่ัมันอะไรเนี้ย ใครเขียนข่าว

หวาย : หนูไม่ยอมพ่อต้องไปสืบมาน่ะค่ะ

พ่อ : ได้ลูก เ้ดี๋ยวพ่อจัดการให้ เหวย ไปสืบมาสิว่าใครเขียนข่าวบ้าๆแบบนี้

เหวย : ได้คร้าบ นายท่าน

คนเขียน : อยากรู้หรือป่าวว่าข่าวมันมีเนี้อความว่าอะไร ถ้าอยากดูอ่านไปเรื่อยๆ

เหวย : เฮ้ยไปสืบมาสิว่าใครเขียนข่าวบ้าๆแบบนี้

วี : พี่เหวยจะไปไหน

เหวย : เออ เอ็งมาก็ดีและไปสืบมาสิว่าใครเขียนข่าวบ้าๆแบบนี้ตอนนี้น่ะคุณหนู ทรงพระกริ้วแล้ว

วี : ไหนพี่เอามาอ่านหน่อย

เหวย : เออ เอาไป

วี : เนื้อหา ลักษณะในการเขียน คิดๆๆๆๆๆๆ อ๋อผมนึกออกแล้วพี่ว่าใครเขียน

โมะ : ฟางไม่ไปเรียนหรอ

ฟาง : ไม่รู้แล้วแต่อารมณ์

โมะ : เหมือนเดิมตามเคยไม่เปลี่ยน ดีมากคุณน้อง

ฟาง : ชิ ไม่ง้อสักทีอุตส่าห์......

โมะ : พี่ไปทำงานก่อนน่ะ บาย

ฟาง : เชิญตามบาย เห็นงานดีกว่าน้องเออเอาเข้าไป เอาเข้าไปไม่ต้องมาง้อเลยน่ะ ตอนนี้โกรธไม่มีใครมาห้ามได้

แล้วโว้ย จะง้อด้วยวิธีไหนอย่าหวัง อย่าหวัง ครืน เอาเห้ย ไปจริงหรอเออได้

โมะ : ดูสิจะได้สักกี่น้ำ

โมะ : ไอป๊อบมานี่ดิ

ป๊อบ : มีไร ว่ามา

โมะ : เห้ยคือตอนนี้

ป๊อบ  น้องแกยังไม่หายงอนใช่ป่ะ

โมะ  แหมเบื่อคนรู้ทัน

ป๊อบ  ถ้าจะยากงั้นเดี๋ยวฉันเล่าให้ฟังว่ามันเกิดอะไรขึ้นกับน้องแก

โมะ  อืม จะได้ง้อถูก

ป๊อบ  คือ น้องแก