Strike สาวหล่อน่ารัก ปะทะ โหดวายร้ายสุดเท่

~เนื่องจากตอนนี้มีคนๆนึงกำลังว้าวุ่นในใจ จะทนเก็บคำๆนั้นเอาไว้ได้นานแค่ไหนไม่รู้เลย~

"แก้ว แก้ว รับโทรศัพท์ดิ หนวกหู"

ยัยเฟย์สะกิดฉันแล้วบอกให้รับโทรศัพท์

ใครมันโทรมาฟระ บังอาจมากที่มารบกวนเวลานอนของแก้วใจ มันไม่ได้ตายดีแน่

"โหล"

ฉันกรอกเสียงใส่โทรศัพท์อย่างหงุดหงิด

(นี่ ทีหลังรับโทรศัพท์อ่ะ พูดให้มันเพราะๆหน่อย แม่บอกกี่ครั้งกี่หนแล้วไม่จำ )

"ก็ กะ แก้ว หลับอยู่อ่ะม๊า"

(นี่แกอยู่ไหน)

"อยู่มหาลัยไงม๊า ถามแปลกๆนะม๊าเนี่ย ฮ่าๆๆ"

(อยู่มหาลัยแล้วหลับได้ไงห๊ะ ไม่ตั้งใจเรียนอีกแล้วใช่มะ นี่แกอยู่ปี1แล้วนะ โตแล้ว หัดทำตัวให้มันเหมือนลูกบ้านอื่นเขามั่ง คำว่ากุลสตรีอ่ะรู้จักมั้ย มีลูกสาวอยู่2คนก็เหมือนมีอยู่คนเดียว ฉันยังต้องนอนกลุ้มทุกวันว่าฉันจะได้ลูกเขยหรือลูกสะใภ้กันแน่$&*^%#$!$^*%#**%$##)

ม๊ายังคงบ่นต่อไปอยากจะบอกว่าม๊าพูดเรื่องพวกนี้เป็นรอบที่177แล้วมั้ง

(แก้ว แก้ว ยัยแก้ว!!ฟังแม่อยู่รึป่าวเนี่ย)

"ฟังอยู่ม๊า ม๊ามีอะไรรึป่าว แก้วคุยนานไม่ได้ จารย์สอนอยู่ เค้าเริ่มมองหน้าแก้วแล้ว"

จริงๆอาจารย์ไม่ได้มองหน้าหรอกเพราะดูท่าว่าเจ๊แกจะมีความสุขกับการได้พ่นน้ำลายใส่ยัยพวกเด็กเรียนแถวหน้าๆจนลืมสังเกตุเด็กละแวกอื่นที่ไปเฝ้าพระอินทร์กันหมดแล้ว- -zZ

(แม่จะโทรมาบอกว่า เย็นนี้ให้เลยไปร้าน ไวป้า ที่อยู่แถวๆบ้านก่อน ยังไม่ต้องเข้าบ้าน แม่มีเรื่องสำคัญจะคุยด้วย)

"อ่าๆๆ เดี๋ยวแก้วไปนะม๊า แค่นี้นะ จารย์มองหน้าแก้วแล้ว"

เรื่องสำคัญหรอ เรื่องอะไร ช่างเหอะ ตอนนี้ไม่มีอะไรสำคัญกว่าการไปหายัยเฟย์กะฟางที่ตอนนี้ไปเฝ้าพระอินทร์กันเรียบร้อยแล้ว

ตอนเย็น

ฉันขับรถเข้ามาจอดในที่จอดรถของร้าน "ไวป้า" ซึ่งถ้าไม่เห็นป้ายชื่อร้าน ทุกคนต้องนึกถึงคำว่า "วัยป้า" แบบนี้แน่นอน- -;

แต่ช่างเหอะ ฉันรีบเดินเข้าไปในร้านแล้วมองหาว่าโต๊ะป๊ากับม๊าอยู่ที่ไหน นั่นไง พอเห็นม๊าฉันก็รีบเดินเข้าไป ที่โต๊ะมีม๊าป๊า เจ๊กิ่ง 2สามีภรรยาที่อายุน่าจะไล่เลี่ยกับป๊าและม๊าของฉัน และผู้ชายหน้าโหดที่อายุน่าจะเท่าๆกับเจ๊กิ่ง

"มานั่งนี่มาแก้ว"

ป๊าเรียกฉันแล้วชี้เก้าอี้ว่างๆข้างป๊าตรงข้ามกับไอ้หน้าโหด

"เลื่อนเก้าอี้ให้น้องสิโทโมะ"

อ๋อไอ้หน้าโหดนี่ชื่อโทโมะ แม่ของโทโมะบอกให้โทโมะเลื่อนเก้าอี้ให้ฉันนั่ง

โทโมะลุกมาเลื่อนเก้าอี้ให้ฉันนั่ง โดยไม่พูดอะไรซักคำ

"ขอบใจ"

โทโมะเงียบไม่มีเสียงตอบรับ ไอ้บ้าฉันพูดกับแกนะโว้ย แกจะไม่พูดอะไรเลยหรือไง

"เอ่อ แก้ว นี่พี่โทโมะ พ่อแล้วก็แม่ของพี่โทโมะ"

เมื่อเห็นว่าไม่มีใครพูดอะไรป๊าจึงพูดทำลายความเงียบ

"สวัสดีค่ะ"

ฉันยกมือไหว้พ่อและแม่ของโทโมะ

"หนูแก้วนี่มารยาทดีนะ"

แม่ของโทโมะชมฉัน แอร๊ยยย เขิน><

"ฮ่าๆๆ"

ป๊าม๊าเจ๊กิ่งพร้อมใจกันหัวเราะ อะไรหัวเราะทำไมกัน ชิ

"เอาล่ะ เข้าเรื่องดีกว่า"

พ่อของโทโมะซึ่งดูเหมือนเพิ่งจะมีบท พูดขึ้น

"ที่เรียกมาวันนี้คือ พ่อจะบอกว่า จะให่โทโมะกับหนูแก้วหมั้นกัน"

"ฮ้าาา!!!"

ฉันกับโทโมะที่นั่งอมขี้ฟันมานานร้องขึ้นพร้อมกัน มันไม่จริงใช่มั้ย ใครก็ได้ช่วยบอกที่ว่าพ่อของโทโมะแค่เล่าเรื่องตลกให้ฉันฟัง

"พ่อว่าจะให้เราสองคนหมั้นกันไปก่อน หมั้นปุ๊ปก็ไปอยู่คอนโดเดียวกัน พ่อเตรียมไว้ให้แล้ว พอเรียนจบปั๊ปก็แต่งกันเลยดีมั๊ย"

ทำไมคุณลุงพูดโครตง่ายอย่างงี้อ่ะ เดี๋ยวปุ๊ปเดี๋ยวปั้ป เคยถามฉันบ้างมั้ย 

ปัง!!"ไม่ แก้วไม่มีวันหมั้นกับไอ้ตุ๊ดหน้าโหดนี่เด็ดขาด"

ฉันตบโต๊ะแล้วลุกขึ้นโวยวาย

ปัง!!"ใช่ ผมก็ไม่มีวันหมั้นกับยัยทอมนี่แน่นอน"

ไอ้หน้าโหดตบโต๊ะตามฉันแล้วยังบังอาจมาหาว่าฉันเป็นทอมอีก 

"นี่ๆ ใจเย็นๆนะทั้งสองคนเลย"

เจ๊กิ่งที่ดูจะได้สติก่อนคนอื่นๆพูดไกล่เกลี่ยให้ฉันกับโทโมะใจเย็นๆส่วนบรรดาพ่อแม่ยังคงนั่งอ้าปากค้างให้แมลงวันหัวเขียวเข้าไปทำคลอดแล้วหลายราย เอิ่ม จะตกใจอะไรกันนักกันหนาเนี่ย- -

"ป๊ากับม๊าเตรียมการไว้แล้ว ไม่หมั้นไม่ได้"

ฮะ ป๊าม๊าจะทำอะไรเคยคิดจะปรึกษาฉันบ้างมั้ยเนี่ย โอ๊ย ปวดตับโว๊ยยย

"แต่ผมกับยัยทอมนี่ไม่ได้รักกัน จะหมั้นกันได้ยังไง"

ไอ้หน้าโหดพูดถูกใจไทยแลนด์&แก้วใจมากเลย

"หน่าอยู่ด้วยกันไปเดี๋ยวก็รักกันเองแหละ ปกติเค้าต้องแต่งก่อนแล้วค่อยอยู่ด้วยกัน แต่แกสองคนได้รับสิทธิพิเศษอยู่ก่อนแต่งเลยนะ ฮ่าๆๆ"

ฉันควรจะดีใจใช่มั้ยที่ได้รับไอ้สิทธิพิเศษนี่อ่ะ- -"

"ไม่!!ทุกคนดูปากผมให้ดีๆนะ ผม ไม่ หมั้น!!"

ไอ้หน้าโหดพูดเน้นทีละคำด้วยสีหน้าจริงจังแล้วเดินออกนอกร้านไปเลย

"และแก้วขอให้ทุกคนดูปากแก้วให้ชัดๆนะ แก้ว ไม่ หมั้น เหมือนกัน"

พูดเสร็จฉันก็เดินออกมานอกร้านและกำลังเดินไปที่รถ แต่ก็มีรถสปอร์ตคันนึงขับมาด้วยความเร็ว

"โอ๊ย"

มันเฉี่ยวฉันล้ม แล้วก็ผ่านไปโดยที่ไม่มีการจอดดูเลยว่าคนที่มันเฉี่ยวจะเป็นยังไง แต่ฉันแอบเห็นหน้าคนขับแวบๆนะ และฉันคิดว่าฉันจำไม่ผิดแน่นอน ไอ้โทโมะหน้าโหดนั่น     หน็อยเฉี่ยวแล้วหนีหรอ อย่าให้เจออีกครั้งนะ นายโดนดีแน่

นี่เป็นนิยายเรื่องแรกของไรเตอร์(และอาจเป็นเรื่องสุดท้าย) ยังไงก็เม้นให้ด้วยนะ พิมพ์ผิดตรงไหนก็ขอโทษด้วย

รักรีดเดอร์ทุกคน จุ๊ฟๆๆ