Wanna Be Your Girl ต้องการแค่เธอ...เพื่อนรัก! {NC}

ขอโทษที่หายไปนานเบยยยย ~ T T

ลืมฟิคป่วงๆเรื่องนี้แล้วใช่มั้ย?

-------------------------

'แม่กับพี่กิ่งไปอังกฤษนะแก้ว ดูแลตัวเองด้วย ถ้าไม่อยากอยู่บ้านจะไปอยู่บ้านเฟย์ฟางหรือบ้านโทโมะก็ได้...แม่มล'
"ง่าา ~ ทำไมทิ้งให้แก้วอยู่คนเดียวแบบนี้ล่ะ T^T"
.
.
.
"พอดีคุณป้าเฟย์มาค้างด้วยน่ะ เลยไม่สะดวก"
.
.
.
"บ้านเขื่อนกำลังปรับปรุงอยู่ครับ ^[]^"
.
.
.
"แล้วแก้วจะอยู่กับใคร?? TT[]TT"
.
.
.
"ก็เอาเสื้อผ้ามาสิ คอนโดโทโมะว่างอยู่แล้ว"
"แก้วไม่รบกวนดีกว่า ('_')"
"กลัว?"
"กลัวอะไรเล่า! -//-"
"งั้นเดี๋ยวไปเก็บเสื้อผ้ามาละกัน แม่มลบอกมั้ยว่าจะกลับวันไหน?"
"ไม่บอก :'("
.
.
.
"ทำไมเอาของไปเยอะจัง =o="
"ก็จะได้ไม่ต้องซักบ่อยๆไง -3-"
"ให้โทโมะแบกไปทั้งตู้เลยง่ายกว่านะ =_=+++"
"แหะๆ ^^;"
.
.
.
"ไปอาบน้ำได้แล้ว เหม็นน ~"
"ไม่เห็นเหม็นเล้ยย!"
"ยัยเด็กบ้า...บอกให้ไปอาบน้ำ =_=^"
"ก็ไม่อยากอาบ ไม่ชอบอาบ"
"จะให้อาบให้ -.,-"
"ไม่ใช่แบบนั้น! >/\<"
"งั้นก็ไปอาบน้ำได้แล้ว เดี๋ยวโทโมะมีอะไรจะคุยด้วย"
.
.
.
"แก้ว นี่คุณป้าแม่บ้านของโทโมะเอง"
"สวัสดีค่า ~ >[]<"
"หวัดดีค่ะคุณแก้ว..."
"อย่าเรียกคุณสิ แก้วไม่ชอบ =/\="
"แต่ว่า..."
"ป้าอย่าไปสนใจยัยเด็กนี่เลยครับ -_-"
"ฮึ่ย!!"
เธอถกแขนเสื้อน้อยๆ แยกเขี้ยวใส่คนตัวสูงกว่าที่กำลังแกล้งเธอด้วยความสะใจ
"มีอะไรก็โทรหาป้าได้นะคะ เรื่องงานบ้านต่างๆก็เหมือนกัน"
"ค่า ฝากเนื้อฝากตัวด้วยค่ะ >_<"
"คุณป้าไปทำงานเถอะครับ เดี๋ยวมีอะไรจะโทรหา ^_^"
พอคุณป้าแม่บ้านแสนใจดีเดินออกไปจนลับตาแล้ว เขาก็เริ่ม 'รังแก' เธออีกครั้ง...
"จะ จะทำอะไร!?! -//-"
มือเรียวที่คว้าแขนเล็กเอาไว้ ดึงเข้ามาในห้องนอนของเขา
"แก้วไม่นอนห้องเดียวกับโทโมะ!"
"เอาน่า..."
"ไม่!"
"จะ 'เอา' !!"
คนตัวสูงผลักร่างเล็กลงไปนอนกองอยู่บนเตียงกว้าง กายหนาขึ้นคร่อมพร้อมกับยกยิ้มเจ้าเล่ห์ กดข้อมือเล็กลงกับเตียงพร้อมกับซุกไซ้ซอกคอเล็กอย่างตะกละตะกลาม
"ยะ หยุดนะ!..."
คนตัวเล็กดิ้นสุดแรงเกิด มือเล็กทุบตีอกกว้างจนคนด้านบนต้องยอมถอย เจ็บ...
"โอ๊ยๆ หยุดแล้วๆ T3T"
"แก้วจะกลับ...ฮื้ออ ~"
ผละออกไม่ถึงนาทีก็รีบกลับเข้าไปลวนลามเธออีกครั้ง คนด้านล่างก็ได้แต่ดิ้น ไม่มีทางสู้เขาได้
"...แก้ว"
เขาผละออกด้วยความตกใจ จริงๆอยากแกล้ง แต่ไม่คิดว่าเธอจะคิดจริงว่าเขาจะทำอะไรแบบนั้นกับเธออีก
"ฮึก...ฮืออ ~"
"แก้วๆ ไม่เอา ไม่ร้อง"
รีบลุกออกจากกายบางทันทีที่เธอร้องไห้ แขนแกร่งคว้าเอวบางไปกอดไว้ กดหัวเล็กให้ซบลงบนไหล่กว้าง
"โทโมะขอโทษครับ ขอโทษ..."
"ฮืออ ~"
"หยุดร้องได้แล้ว"
นิ้วเรียวเกลี่ยน้ำตาข้างแก้มใส คนใจร้ายเอ๊ย! ชอบแกล้งแบบนี้ทุกทีเลย
"แก้วอยู่บ้านคนเดียวก็ได้"
"บ้าเหอะ!!"
หลังจากที่แก้วยอมหยุดร้องไห้แต่โดยดี ร่างสูงโปร่งก็พาเธอมานั่งกินขนมอยู่ในห้องนั่งเล่น พร้อมกับขอโทษขอโพยเธอเป็นการใหญ่ แต่ผลที่ได้...เธอจะกลับซะงั้น =_=
"ก็...แก้วไม่อยาก..."
"กลัว? =_=+++"
"ไม่ได้กลัวซักหน่อย ไม่อยากรบกวนต่างหาก..."
"นั่นแหละเค้าเรียกว่ากลัว!"
"งั้นก็ต้องแยกห้องให้แก้ว"
"ไม่!"
"ห้องนั้นมีเจ้าของแล้วหรือไง ถึงไม่ยอมให้แก้วอยู่น่ะ"
"ใช่! ดังนั้นแก้วก็ต้องนอนกับโทโมะ...ที่ห้องนี้ :)"
คนน่ารักอยากเอามีดกรีดคอตัวเองตาย ถ้ารู้ว่าเขาจะเจ้าเล่ห์ แถมหล่อเลือดเย็นแบบนี้...เธอคงไม่มาหรอก
"ก็ได้ๆ ในห้องโทโมะมันกว้าง เดี๋ยวโทโมะจะนอนตรงโซฟาหน้าห้อง ส่วนแก้วไปนอนบนเตียง โอเคนะ?"
"อืม -//-"
แก้มใสค่อยๆแดงเรื่อ สาเหตุที่เธอเป็นแบบนี้ก็เพราะ...รูปคู่ขนาดใหญ่ของเธอกับเขา ซึ่งมันเป็นภาพแต่งงานที่ถ่ายทำในเอ็มวีเพลงเพื่อนที่เธอไม่รู้ใจ หลังจากที่ถ่ายเอ็มวีเสร็จ ก็มีรูปคู่ทยอยออกมานับไม่ถ้วน ซึ่งเขาก็เลือกรูปที่เธอกับเขาตั้งใจถ่ายด้วยกันนั่นแหละ เอาไว้ซะกลางบ้านเชียว...คิดอะไรหรือเปล่านะ ? -//-
"อะ เอ่อ...=O="
คนหล่อที่รีบแก้ตัวทันทีที่เห็นว่าคนตรงหน้ากำลังจ้องรูปคู่ไม่วางตา กำลังสงสัยว่าทำไม...ต้องเป็นรูปคู่ของ 'เธอกับเขา' ~
"มองอะไรนักหนา โทโมะคิดว่ารูปนี้โทโมะหล่อดี ก็เลยเอาไปใส่กรอบมาแขวนไว้กลางบ้านก็เท่านั้นเอง =/="
"ก็ไม่ได้ว่าอะไรซักหน่อย ไม่เห็นต้องร้อนตัว"
"พูดมากจริง รอแปป เดี๋ยวไปทำอะไรมาให้กิน =/="
.
.
.
"ทำอะไรน่ะ หอมจังง ~ >w<"
"ก็บอกให้รอข้างนอก =_="
"ก็กลิ่นมันหอมนี่นาาา ~"
"ไปรอข้างนอก เฮ้ย!"
มือเรียวคว้าตัวเด็กดื้อแทบไม่ทัน เมื่อเธอคว้ามีดมาเล่น -_-
"ทำไมอ่า?" เอียงคอถามด้วยความสงสัย
"เกิดแก้วเอามีดแทงโมะจะว่าไง =_=*"
"เห็นแก้วเป็นคนแบบนั้นหรือไง...เชอะ! -/\-"
เธอสะบัดบ๊อบใส่พร้อมกับเดินเชิดออกจากห้องครัวไปทันที
"โทโมะทำสปาเก็ตตี้ให้"
"ไม่กิน!"
"นี่...โตป่านนี้แล้วยังทำตัวเป็นเด็กอีก ไม่กินก็ไม่กิน ~"
ก่อนจะถอนหายใจยาวเมื่อคนน่ารักตรงหน้า ไม่ยอมกินจริงๆ แม้ว่ากลิ่นจะหอมแค่ไหนเธอจะหักห้ามใจ ไม่ได้! ศักดิ์ศรีมันค้ำคออยู่!
"โทโมะพูดเล่นหรอกน่า กลัวมีดจะบาดแก้ว..."
"..."
"ยิ่งซนๆอยู่ด้วย ตกลงไม่กินใช่มั้ย กินเองก็ได้วะ"
"กิน!"
"อะ อะไรของแก้วเนี่ย =O="
"ก็จะกินแล้วไง หลบไปดิ!"
ซวบบบ ~ !
"ฮะๆ กินดีๆสิ เลอะหมดแล้ว"
เขาหัวเราะร่วนเมื่อเส้นสปาเก็ตตี้ที่เธอดูดๆเข้าปากฟาดเข้าที่ข้างแก้ม จนเลอะซอสไปหมด เขาหันไปหยิบทิชชูมาก่อนจะเดินไปใกล้ เช็ดให้อย่างอ่อนโยน
"เด็กเอ๊ยย ~ ^o^"
"แก้วไม่เด็กแล้วนะ เลิกเรียกแบบนั้นซักทีสิ! =/="
"ถ้าไม่อยากให้เรียกก็ทำตัวเป็น 'ผู้ใหญ่' ให้โทโมะดูสิ"
"ไม่จำเป็น -3-"
"โอเคๆ ค่อยๆกิน เดี๋ยวโทโมะไปเอาน้ำให้"
"โอ๊ะ! แค่กๆ"
"เห็นมั้ยนั่น พูดไม่ทันขาดคำ"
มือเล็กแย่งแก้วน้ำมาจากมือคนตัวสูงกว่าทันที สปาเก็ตตี้ติดคอ =O= ก่อนจะ...
พรวดดด ~ ! แค่กๆ !
"เอ่อ...=[]="
สปาเก็ตตี้ทำพิษเข้าแล้ว เธอดื่มน้ำเร็วเกินไป ทำให้สำลักจนต้องปล่อยพรวดออกมา โดนหน้าคนหล่อเต็มๆ
"ขอโทษๆ T^T"
แก้วรีบไปหยิบผ้าที่วางอยู่ในครัวมาทันที ก่อนจะรีบเช็ดใบหน้าหล่อ
"นั่นมันผ้าเช็ดโต๊ะ...! =_=*"
"อ้าว! ToT"
.
.
.
"เขยิบไปห่างๆ ไม่ต้องมาใกล้!"
"แก้วเข้าใจแล้วค่าา ~ TwT"
--------------------------

เกรียนๆเหมือนเดิมค้าบ

ยังใส่ดราม่าไม่ได้

แล้วก็ไม่รู้ด้วยว่าเรื่องจะจบยังไง 555555555