LOVE LIKE ME {TK PF KF} ♥

{ 2 }

 เง้อ ~ เบื่อจริงจัง การที่ต้องเป็นคนสวย แต่กลับไม่มีแฟน - - + 

นี่ก้ผ่านมาเป็นอาทิตย์ล่ะ ฉันเองก็ได้นั่งอยู่หน้าคอมพ์ นั่งพิมพ์นิยายเรื่องใหม่

อืม .... ฉันว่านะ ฉันจะลองแต่งนิยายอิโรติคดูดีกว่า งิงิ




พอกำลังจะกดแป้นพิมพ์  

กริ๊ง !   เสียงออดแสนน่ารักก็ดังขึ้น 

ใครมารบกวนฟระ !!

"เอ่อ ฉันไม่ได้สั่งพิซซ่านะ" แกล้งเล่นดีกว่า 55 

"ฉันก็ไม่ได้มาส่งพิซซ่า" อืม -.- เสียงหล่อดีนะ

"เสียงดีหนิ ไม่ลองไปประกวดเดอะสตาร์" 

"เปิดประตูให้ผมก่อนสิ " ฉันจะแน่ใจได้ไงว่านายไม่ใช่โรคจิต 

"นี่! บ้าอ่ะเปล่า อยู่ๆดีๆ มาบอกให้ฉันเปิดประตูให้คนที่ฉันไม่รู้จักนี่นะ"

"ไม่บ้าเว่ย ยัยสมองปลาทอง" กร๊าซซซซซซซซ นายแน่มากนะยะ ที่มาว่าฉัน

"มีธุระอะไร ? พูดมาเลยดีกว่า มาขายประกันรึไง " 

"ไม่ใช่ ฉันชื่อป๊อปปี้ิ เพื่อนของเนย ที่จะมาอยู่บ้านหลังนี้ไง ! "

"ห๊ะ -0- ตายแว้ววววววววว" ฉันอุทาน กรี๊ดดดดดดด ทำไมถึงไปต้อนรับอย่างนั้น 

ฉันค่อยๆแง้มประตูออกไป จนเจอกับชายร่างสูง สู๊งงงงงงงงง สูงมากไปป่ะแก

ผิวขาว ผมหยักศกเล็กน้อย ดูดีทีเดียว 

"ขะ.....ขอโทษ -.- "

"เธอไม่ปกติจริงๆด้วย ยัยเนยพูดถูก" -0- อ่าว ยัยเนย ทำไมทำกับฉันเช่นนี้

"เฮ่ นาย ฉันปกตินะ อ่อ ฉันแค่ สวยมากกว่าคนปกติ เท่านั้นเอง ^^!! "

"หาทางออกเจอไหม!?"

"- - ?"

"เธอหลงตังเองอยู่นี่" อ่าวไอ่นี่ -0- ปากชวนโดนเตะซะแล้ว

"นี่นาย แล้วตกลง นายคือป๊อปปี้ ?" พระเจ้า o.o ฉันนึกว่าป๊อปปี้เป็นผู้หญิงซะอีก อีกแบ๊วชมัด

"อืม ยัยสมองปลาทอง" ฉันว่าสักวัน ฉันต้องมีเรื่องกับนายนี่ ชัวร์

"ชื่อแบ๊วจุง 55 ฉันชื่อฟาง น่ารักป่ะ?"

"ไม่!" - - ! ฉันมีเวลาให้นายคิดเหลือเฟือ ไม่ต้องรีบตอบก็ได้ย่ะ

"วอนซะและๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ไอนี้" 

"นี่เธอ ! ห้องฉันอยู่ไหนล่ะ ให้ฉันมาเสวนากับเธออยู่ได้ น่ารำคาญ "
-0- อ่าววววว น้องฟาง ผิด ?

ฉันเดินตามหลังเขาไป พร้อมบ่นไป 

"แหมๆ เสวนาเลยหรอ !! เพิ่งกลับมาจาก ต่างประเทศนี่ แต่ไทยชัดเว่อร์ เป๊ะมาก

ด่ากันฉอดๆ แบบนี้ไปอยู่คนเดียวก็น่าจะไหวนะ"

"ก็ฉันจะอยู่กับเธอ" จู่ไอบ้านี่มันก็หยุดเดิน แล้วหันมาหาฉัน -0- ใกล้ไปและๆ 

และด้วยความที่ฉันเป็นคนรวดเร็ว

โป๊ก แันกระแทกเข่าเข้าที่น้องชายของไอบ้าป๊อปทันที 


"โอ๊ยยยยยย เจ็บนะเว่ยยยยยยยยยยยยยยย " ด่าชัดดีหนิ ไทยแท้ชัวร์ๆ

"-0- ขอโทษ ฉันแค่ป้องกันตัวน่ะ"

"นี่เธอ คิดว่าฉันจะพิศวาสเธอรึไง เตี้ย อ้วน แบน แบบเธอ ฉันไม่เอาหรอก แค่มองก็เสียสายตาแล้ว"
โอ๊ยยยยยยยยยย ดูมันพูด - - / มันไม่ใช่สักนิดเลย 

"หึ อย่ามาหลงรักฉันหัวปักหัวปำละกัน :P"
อารมณ์เสีย ไปแต่งนิยายต่อดีกว่า 




แค่วันแรกก็จะบ้าตายและ -.- พรุ่งนี้ฉันจะหาทางไล่มันออกจากบ้านฉันไปเลย 







ฉันกลับมานั่งที่โต๊ะตัวเดิม พร้อมเริ่มพิมพ์นิยาย อืม  นิยายรักหวานแหววช่วยให้ฉันลืมเรื่องมันได้สนิท

ผ่านไปสักพัก ฉันก็ได้ยินเสียงเท้าใครบางคนย่างกรายเข้ามา เห้ยยยยยย    o.o ใครอ่ะ



ฉันค่อยละจากหน้าจอคอมพ์ ตรงไปหยิบไม้แบต ก่อนจะค่อยๆแง้มประตูออกไป
ก็เจอร่างสูงๆกำลังค้นบางอย่างในตู้เย็น ขโมยหรอวะ นี่แน่ะๆ เจอฟางสักหน่อย

ป๊าบบบบบบ


ไม้แบตฝาดเข้ากับหัวตานั่น ก่อนมันจะทรุดลงไปกับพื้น เอามือกุมหัว เจ็บใช่ไหมล๊าาาาาา

"ยัยสมองปลาทอง!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!"

"เห้ยยยยยยย นาย!" 
-0- ฉันลืมว่าตานี่มันมาอยู่บ้านฉันแล้ว TT 

"เธอจะฆาตกรรมฉันใช่ไหม!"

"เออ ถ้าได้ก็ดี " หมั่นไส้มานานและ มาว่าฉันไม่สวยได้ไง - - 

"ยัยบ้า ยัยโรคจิต ฉันจะฟ้องเนยยยยยยย "

"ไอเพื่อนแหง่ จะฟ้องก็ฟ้องไปเส่ะ ฉันไม่กลัวหรอก แบร่ๆๆๆๆๆๆๆๆ" 
ฉันแลบลิ้นใส่ ก่อนจะวิ่งหนีเข้าห้อง เกิดมันผีเข้า บีบคอฉันตายจะทำไง 

"จำไว้เลยนะ ยัยปลาทอง"    แงๆ ToT ฉันไม่เอาชื่อนี้น๊าาาาาาา




"อ่ะ ผ้าห่ม หมอน มีแค่เนี่ยะ นอนได้ใช่ไหม"  ตกดึกๆ ฉันเอาหมอน ผ้าห่มมาให้นายป๊อปปี้ 

"อืม นี่ห้องใครอ่ะ น่ารักดี " 

"ห้องเฟย์ น้องสาวฉัน "

"หือ .... ห้องน้องเธอน่ารักดีนะ แสดงว่าน้องเธอต้องน่ารักมากๆแน่ๆเลย

คงไม่เหมือนเธอ"
-0- ถ้านายเจอเฟย์ นายจะไม่พูดแบบนี้แน่ 


"ไม่มีทาง ! "

"หึ พาฉันไปหาน้องสาวเธอหน่อยดิ"

"ไม่! นายจะจีบน้องฉันล่ะสิ บอกก่อนนะ อย่าเอาตัวเองไปหาเหาเลย" 

"- - ! ฉันไม่ได้ไปหาเหา ฉันไปหาน้องสาวเธอ"

"-0- ไอโง่"  ฉันปาหมอนใส่หน้าไอ่ป๊อปปี้ ก่อนจะปิดประตู

อ่าๆๆๆๆๆๆๆๆ พอพ้นประตูนี่ไป ความสงบก็จะกลับมา 






เบื่อจริงๆ -.- นอนดีกว่า พรุ่งนี้จะได้มีแรงไล่นายนั่นกลับไป  เย่