Love me!! นายรักฉันได้ไหม ?
TK_only
3)
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความChapter 3.
"โอ้ยยยยย"เจ็บชะมัด ทำไมฉันซุ่มซ่ามจัง - -
"มาเราช่วย"เควินยื่นมือมาให้ฉัน
"ขอบคุณนะ"ฉันพูดพร้อมกับจับมือของเขา โอ๊ะโอ! ฉันลืมไปว่าขาเจ็บเลยทำให้เซล้มไปปะทะกับอกของเควิน
"แก้ว!!!!"เฮือก!! ไม่ใช่ใครที่ไหน โทโมะนั่นเอง แล้วทำไมต้องตะคอกด้วยเนี่ย
"มานี่!!"โทโมะเดินมากระชากฉันออกจากเควิน ฉันเจ็บนะไอ้บ้า!
"โอ้ยย เจ็บนะ"ฉันร้องออกมา ครูก็ไปไหนไม่รู้
"ผมว่าคุณปล่อยแก้วดีกว่านะ"เควินพูด ขอบคุณเควิน
"นายไม่เกี่ยว อย่ายุ่ง"แต่มันไม่มีประะโยชน์เลยเควิน
"โทโมะแก้วเป็นอะไร"ฟางช่วยด้วย
"หึ! สำออยล่ะสิ"ยัยพิมที่มาตอนไหนไม่รู้กระซิบที่ข้างหูของฉัน ยัยซาตานเอ้ย!
"โทโมะปล่อยแก้วเถอะ"ถึงฟางจะพูดยังไงโทโมะก็ไม่ปล่อยแถมยังเพิ่มแรงบีบที่ข้อมือฉันอีกด้วย
"ป๊อปค่ะ"ฟางเรียกป๊อปปี้ แล้วป๊อปปี้ก็เดินมาดึงฉันออกจากโทโมะ แต่มันไม่ง่ายเลย
"โมะค่ะพิมว่าปล่อยแก้วเถอะนะค่ะ"ยัยซาตานพูดเสียงหวาน ป๊อปปี้ที่อาศัยจังหวะที่โทโมะหันไปสนใจ
ยัยซาตานดึงฉันเข้ามาหาตัวเอง จนฉันหลุดจากการพันธนาการของโทโมะ เขาก็จะรู้ว่าฉันเจ็บขาเลยอุ้มฉันขึ้น
"แกจะพาแก้วไปไหน"โทโมะพูด
"แก้วเจ็บขนาดนี้ก็ไปห้องพยาบาลสิว่ะ"ป๊อปปี้พูด ส่วนฉันไม่พูดอะไรซบหน้าลงกับอกของป๊อปปี้
ฟางไม่หึงหรอก เราเป็นเพื่อนกัน แถมฉันกับป๊อปปี้ยังเป็นญาติกันอีกด้วย
"ป๊อปรีบพาแก้วไปห้องพยบาลเถอะข้อเท้าเหมือจะบวมแล้วนะ นายทำแบบนี้ทำไมโทโมะ นายหึงหรือไง!!"
ประโยคแรกพูดกับป๊อปปี้ ส่วนประโยคหลังฟางหันไปพูดใส่หน้าโทโมะ หึง งั้นหรอ คงไม่หรอกมั้ง เราไม่ได้เป็น
อะไรกันเสียหน่อย
"อะ เอ่อ"ไม่รอคำตอบป๊อปปร้ก็เดินออกจากห้องไปแล้ว
"โธ่โว้ยยยย"แล้วโทโมะก็ตะโกนออกมา ทันทีที่แก้วฟางป๊อปปี้และเควินออกจากห้องไป
"โมะค่ะ"พิม
"อย่ามายุ่งกับผม!! เอ่อ ผมขอโทษ"โทโมะที่เผลอตะคอกใส่พิม จึ้งเอ่ยขอโทษเมื่อพิม(เสแสร้ง)ทำหน้าเศร้า
...*...*...*...*...*
ห้องพยาบาล
ตอนนี้ฉันมาถึงห้องพยาบาลแล้วล่ะและมีอาจารย์พยาบาลใส่ยาที่ข้อเท้าแล้วข้อมือให้อยู่ ข้อมือฉันมัน
แดงมากๆเลยล่ะ โทโมะนายทำเกินไปแล้ว
"วันนี้นอนพักที่นี่ก่อนนะ ตอนเย็นค่อยกลับ"อาจารย์พยบาลบอก
"ค่ะ"ฉันตอบรับสั้นๆแล้วอจารย์พยบาลก็เดินออกไป
"ขอบคุณนะ"ฉันบอกป๊อปปี้ ฟางและเควิน หึ! เขาไม่มา ไม่มาเลยจริงๆ เขาไม่ห่วงฉันเลยใช่มั้ย
"นอนพักเถอะนะแก้ว ให้ฟางอยู่เป็นเพื่อนมั้ย"
"ไม่ต้องหรอกฟาง ไปเรียนเถอะนะ"ฉันบอกฟาง
"แต่ว่า.."
"แก้วอยู่คนเดียวได้ ฟางไปเรียนเถอะนะ"
"ก็ได้ ถ้ามีอะไรโทรหาฟางนะ"
"แต่กระเป๋าแก้วอยู่บนห้องนี่นา"
"เดี๋ยวเควินไปเอามาให้"เควินพูดจบก็วิ่งออกไป ไม่ฟังคำคัดค้านอะไของฉันทั้งนั้น
"งั้นเราอยู่จนเควินมาดีกว่าเนอะฟาง"ป๊อปปี้พูดหลังจากที่เงียบอยู่นาน แล้วเราทั้งสามก็คุยกันไปเรื่อย
...*...*
"แฮ่กๆ มาแล้ว"คุยกันอยู่นานเควินก็วิ่งเข้ามา
"ทำไมไปนานจังล่ะ"ป๊อปปี้ถาม
"อ่อ พอดีทะเลาะกับคุณโทโมะอยู่" - - เควินพูดแล้วยื่นกระเป๋าให้ฉัน
"เอ่อ ขอบคุณนะเควิน"ฉันรับกระเป๋าจากมือเควิน
"ไม่เป็นไร"เควิน
"งั้นพวกเราไปเรียนดีกว่านะ เพราะตอนเควินมาก็เดินสวนทางกับครูพอดี"เควินพูด
"พวกเราไปก่อนนะแก้ว มีอะไรโทรหานะ"ฟางพูด
"จร้า"ฉันตอบแล้วทุกคนก็เดินออกไป
ตอนนี้ฉันตื่นขึ้นมาก็พบว่ามันเป็นเวลา 15:30 น. เป็นเวลาเลิกเรียนแล้ว เมื่อไม่กี่นาทีที่แล้วฟางโทรมา
บอกว่ามาหาไม่ได้เพราะต้องรีบไปธุระกับครอบครับ ป๊อปปี้ต้องตรวจงาน ส่วนเควินต้องรีบกลับ แล้วฉันจะกลับยังไง
Tomo is talk
ตอนนี้ก็เลิกเรียนแล้วผมกำลังเก็บของใส่กระเป๋า เพื่อที่จะรีบไปหาแก้ว พอเก็บของเสร็จผมกำลังจะเดินออก
จากห้องไป แต่พิมเรียกไว้ซธก่อน
"โมะค่ะ จะรีบไปไหนค่ะ"พิม
"ผมจะไปหาแก้ว"
"โมไม่ไปส่งพิมหรอค่ะ"พิมพูดแล้วทำหน้าเหมือนจะร้องไห้
"ขอโทษนะพิม ผมทำให้แก้วเจ็บตัวผมต้องรับผิดชอบ พิมกลับเองได้นะ"ผมพูด แล้วเดินออกจากห้องเรียน
ห้องพยาบาล
"พี่มาห้องพยาบาลทำไม"ธามไทถามผม พอดีเจอกับกลางทางก็เลยเดินมาด้วยกัน
"มาหาแก้วไง"ผมตอบ
ตุ้บ
ร่างของแก้วร่วงลงไปกับพื้นเหมือนเธอจะพยายามลุกจากเตียงนะ
"ขาเจ็บอยู่ลุกขึ้นมาทำไม"ผม
"...."เงียบ
"พี่แก้วเป็นอะไรหรือเปล่า"ธามไทถาม
"เจ็บขา ธามช่วยพยุงพี่หน่อย"แก้วตอบ ทีผมถามล่ะไม่ตอบ
"ครับๆ"ธามไทพูดพร้อมกับเข้าไปช่วยพยุงแก้ว ให้ตายสิ ทำไมผมต้องหงุดหงิดด้วย
End Tomo is talk
___________________________________________________________
เย้ จบไปอีกตอน เม้นให้สักหน่อยก็คงจะดี ^_^
เจอกันตอนหน้าคร้าบบบบ [F]
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
