ปฏิบัติการรัก นางฟ้าจอมยุ่ง

ตอนที่ 14
“อืมมมม”แก้วดูเหมือนว่าจะรู้สึกตัวแล้วนะ“โทโมะๆ”แก้วเรียกคนที่อยู่ข้างๆเธอซึ่งตอนนี้กำลังหลับอยู่“ตื่นแล้วหรอ ? เจ็บแผลมั้ย ?”โทโมะถามอย่างเป็นห่วง“ก็ไม่เท่าไหร่แล้ว ว่าแต่นายเถอะโดดลงมาทำไมเนี้ย ?”แก้วถาม“ก็เป็นห่วงนิ”โทโมะพูด“บ้า แล้วสองคนนั้นล่ะ ?”แก้วชี้นิ้วไปที่เฟย์ฟาง“ก็โดดตามฉันกับเธอลงมานั้นแหละ”โทโมะพูด“โอ้โห โคตรรักเพื่อนเลยอ่ะ”แก้วพูดแล้วอดยิ้มไม่ได้“ตื่นแล้วหรอ ? โทโมะแก้ว”ฟางถามทันทีที่เธอตื่น“อืมม ขอบใจนะที่เป็นห่วงแล้วโดดตามลงมาน่ะ”แก้วพูด“ไม่เป็นไรหรอก เราเพื่อนกันนิ”ฟางตอบ“งั้นสาวๆคุยกันไปนะ เดี๋ยวโทโมะไปหาชาวบ้านแถวนี้ก่อน”โทโมะพูด“รีบๆกลับมานะเดี๋ยวจะหลง”แก้วพูด“ทำไม คิดถึงหรอ ?”โทโมะถาม“บ้าาาาา”แก้วพูดพร้อมกับหน้าที่กำลังแดงขึ้นๆ“ว่าแต่เธอน่ะ มาได้ไง ? ยังไม่เล่าให้ฉันฟังเลยนะ”แก้วถาม“ก็คืองี้นะ”ฟางพูดย้อนไปก่อนที่เฟย์ฟางจะปรากฏตัว“คือพวกเรามีเรื่องจะสารภาพค่ะ...”ฟางพูด“เรื่องอะไรล่ะ ?”ครูใหญ่ถาม“คือพวกเรา แอบรักมนุษย์คนนึงน่ะค่ะ ครูใหญ่”เฟย์พูด“อะไรนะ ? นี้มันผิดกฏของสวรรค์นะ พวกเธอก็รู้ว่าบทลงโทษมันคืออะไรไม่ใช่หรอ ?”ครูใหญ่ถาม“ค่ะ พวกเรารู้ว่า ถ้าเราหลงรักมนุษย์เนี้ยเราก็จะไม่ได้เป็นนางฟ้า”ฟางพูด“มันไม่ใช่แค่นั้นน่ะสิ”ครูใหญ่พูด“แล้วมีอะไรอีกค่ะ ?”เฟย์ถามอย่างหวั่นๆ“ก็ถ้าผู้ชายคนนั้นไม่ใช่คู่แท้เธอ พอเธอสารภาพรักหรือบอกชอบเขาไป ร่างเธอก็จะหายไปทันที”ครูใหญ่พูด“ห๊า ???”เฟย์อุทานออกมา“แล้วนี้เธอบอกชอบเค้าไปหรือยัง ?”ครูใหญ่ถาม“ฟางบอกแค่ว่า คิดว่ารู้สึกดีกับเขา แต่ยังไม่ได้บอกชอบเลย เฟย์ล่ะ ?”ฟางถาม“เฟย์...บอกไปแล้วอ่ะ แต่ร่างเฟย์ยังอยู่ แสดงว่าคนคนนั้นเป็นคู่แท้เฟย์ใช่มั้ยค่ะ ?”เฟย์ถามด้วยน้ำเสียงดีใจ“ใช่ แต่ถ้าเธออยากใช้ชีวิตอยู่กับเค้ามากล่ะก็ฉันจะช่วยนะ”ครูใหญ่พูด“แล้วต้องทำไงค่ะ ?”ฟางถาม“หลับตาสิ”ครูใหญ่พูดจากนั้นเฟย์ฟางก็หลับตา พอลืมตาอีกทีก็ปรากฏว่าอยู่หน้าโรงเรียนแล้ว แถมยังใช้เวทมนตร์ไม่ได้อีกต่างหาก“งั้นแสดงว่าเราไม่ใช่นางฟ้าแต่เป็นมนุษย์แล้ววว เย้ๆๆๆๆ”ฟางพูดแล้วเข้าไปกอดเฟย์ปัจจุบัน“อ๋ออออ เป็นอย่างี้นี้เอง แสดงว่าเธอก็เป็นมนุษย์เต็มตัวแล้วสิ”แก้วถาม“ใช่แล้ววววว แล้วพวกเราก็เปลี่ยนชื่อแล้วนะ”ฟางพูด“หรอ ๆ ชื่ออะไรอ่ะ ?”แก้วถาม“ฉันชื่อ พรปวีณ์ ส่วนฟาง ชื่อ ธนันต์ธรญ์ เป็นไงๆ เพราะมั้ย ?”เฟย์พูด“เพราะกว่า ใบหยกกับ รามอินทราเยอะเลย”แก้วพูด“55555555555555”ทั้ง 3 สาวหัวเราะ“หัวเราะอะไรกันเนี้ย ?”โทโมะถามเมื่อมาถึง“เรื่องของผู้หญิง”แก้วพูด“โอเคๆ เมื่อกี้โทโมะไปเจอชาวบ้านมาด้วยล่ะ ไปกันเถอะไม่ไกลหรอก”โทโมะพูดแล้วยื่นมือไปให้แก้วจับ“แหมๆๆ กะจะให้แก้วจับคนเดียวเลยหรือไง ?”เฟย์แซว“บ้า เฟย์พูดอะไร”แก้วพูดแล้วเดินหนีไป“แหนะๆ มีเขิน”ฟางแซวต่อเมื่อทั้งหมดเดินทางมาถึงหมู่บ้าน“มาแล้วหรอ ? พ่อหนุ่ม พาแฟนกับเพื่อนๆมาแล้วหรอ ?”ชายแก่ถาม“นี้ นายไปบอกลุงเค้าว่าอะไรเนี้ย ?”แก้วกระซิบถามโทโมะ“ไม่ได้บอกอะไรเลยนะ บอกแค่ว่ามีเพื่อนผู้หญิงอีก 3 คนเท่านั้นเอง”โทโมะกระซิบตอบ“อ้าว แล้วทำไมลุงถึงคิดว่านายมีแฟนอยู่ในนี้อ่ะ ?”แก้วถาม“ไม่รู้สิ”โทโมะตอบ“มัวแต่คุยกันอยู่นั้นแหละแก้วโทโมะ มาเร็วมาบนบ้าน”ฟางพูดแล้วกวักมือเรียก“เห้ย! ไปตั้งแต่เมื่อไหร่เนี้ย ?”แก้วถาม“เอาน่า มาเถอะๆ”ฟางพูดแล้ววิ่งเข้าไปในบ้านตกเย็น“นายยังไม่นอนอีกหรอ ?”แก้วถาม“ไม่ง่วงอ่ะ”โทโมะตอบ“แล้วเธอล่ะ ?”โทโมะถาม“ก็ไม่ง่วงอ่ะ ขอนั่งด้วยคนนะ”แก้วพูดแล้วลงมานั่งข้างโทโมะ“อืม ตามสบาย”โทโมะพูด“แปลกดีนะ”แก้วพูด“อะไรแปลก ฉันหรอ ?”โทโมะถาม“ไม่ใช่ๆ ฉันหมายถึงเรื่องของเราเนี้ย”แก้วพูด“แปลกยังไงอ่ะ ?”โทโมะถาม“นายไม่เคยคิดบ้างหรอว่า ทำไมเราถึงได้มาเจอกัน ทำไมเราถึงได้มารู้จักกันน่ะ”แก้วพูดพร้อมกับมองดาวบนฟ้า“นั้นสินะ คงเป็นเพราะคนบนฟ้า ทำให้เราได้มาเจอกันมั้ง”โทโมะพูด“คงจะเป็นอย่งงั้นจริงๆนั้นแหละ คริคริ”แก้วพูดแล้วแอบขำ เพราะมันเป็นเรื่องจริงนิ ที่คนบนฟ้าส่งเฟย์ฟางมาทำให้พวกเขาได้เจอกันและผูกพันกัน“นายยังจำคืนนั้นได้มั้ย ?”แก้วถาม“คืนไหน ?”โทโมะถาม“คืนที่เราค้างกันวันแรกที่ดอยม้งปู้นนนน่ะ”แก้วพูด“อ่อออ จำได้สิ ทำไมอ่ะ ?”โทโมะถาม“นายยังจำคำถามที่ฉันถามนายได้มั้ย ?”แก้วถาม“จำได้สิ”โทโมะพูดแบบเขินๆ“แล้วนายคิดว่าไง ?”แก้วถาม“ก็ไม่รู้สิ ฉันไม่เคยมีความรักมาก่อน”โทโมะตอบ“งั้นหรอ ?”แก้วพูด“ว่าแต่เธอเถอะ หายดีแล้วหรอ ? ถึงได้มานั่งอยู่นี้อ่ะ”โทโมะถาม“ก็ดีแล้วล่ะ ทำไมเป็นห่วงหรอ ?”แก้วถาม“ก็ใช่น่ะสิ ถามได้”โทโมะตอบไปแบบไม่รู้ตัวตัวอย่างตอนต่อไป :“แต่ฉันรู้สึกดีนะที่มีเธออยู่ข้างๆ”โทโมะพูดแล้วแอบยิ้ม“นายรู้มั้ย ? เวลานายยิ้มมันดูดีนะ ทำไมไม่ยิ้มบ่อยๆล่ะ ?”แก้วถาม