ปฏิบัติการรัก นางฟ้าจอมยุ่ง

ตอนที่ 12

แต่ก็ไม่มีอะไรเกิดขึ้น (แล้วจะแต่ทำไม ?? : ไรท์เตอร์)
“ทางนี้ปลอดภัย เราไปกันเถอะ”แก้วพูดแล้วเดินไปทางพุ่มไม้
“ปีนขึ้นไปนะ เร็วๆ”แก้วพูดแล้วผลักเฟย์ ฟางให้ขึ้นไปบนกำแพงเพิ่อที่จะได้ปีนหนีไป
ตุ๊บ!! 
“เอาล่ะ ผ่านมาได้แล้วนะด่านนึง ทีนี้เราจะทำไงดี ?”ฟางถาม
“เดี๋ยวมีคนมา ไปหลบที่ฝั่งนู่นก่อน”แก้วพูดแล้วพาทุกคนวิ่งไปฝั่งนู่นไปหลบที่พุ่มไม้

ผ่านไป 10 นาที
“เอาล่ะไปกันได้แล้ว รีบๆวิ่งไปเลยนะ”แก้วพูดสั่งทุกคน
“โอ้โห! น่าตื่นเต้นๆ เหมือนในหนังเลยเนอะฟาง”เฟย์พูด
“มันใช่เวลามั้ยเนี้ย ? เฟย์”แก้วดุ
“แหมมม ก็คนมันตื่นเต้นนี่น่า”เฟย์พูด
ผ่านไปได้ไม่นาน
“ตามหาตัวพวกมันให้เจอ ถ้าไม่เจอไม่ต้องกลับมา”เสียงผู้หญิงคนนึงพูดขึ้นมา แก้วจำเสียงนี้ได้ดีเพราะ
“พวกมันรู้ตัวแล้ว เตรียมบู๊เลยนะ”แก้วพูด
“รับทราบบบบ!!”เฟย์ฟางพูดพร้อมกัน
“เอาล่ะ 1 2 3 วิ่งงงงง!”แก้วพูดแล้วหลังจากนั้น 3 สาวก็รีบวิ่งออกไป
“พวกมันอยู่นั้นตามจับพวกมันมาให้ได้”เบลล์พูด
“ไปไหนจ๊ะ น้องสาว ?”ลูกน้อง 1 
“จะเล่นวิ่งไล่จับกันหรอ ?”ลูกน้อง 2
“เอาล่ะ เฟย์ฟาง บู๊เลยยยย”แก้วสั่ง
จากนั้นทั้ง 3 คนก็ช่วยกันต่อสู้พวกลูกน้อง
“ผ่านไปได้ 1 ขั้น ไปเถอะเดี๋ยวพวกมันตามมาอีก”แก้วพูดแล้วรีบพา 2 คนนั้นหนีไป
ระหว่างทางนั้นแก้วก็เจอลูกสมุนของเบลล์เยอะแยะมากมาย เกือบ 20 คนได้
แต่แก้วก็ยังคงมีแรงสู้ต่อไป 
“พวกเธอไหวมั้ย ?”แก้วถาม
“ไหวสิ มาถึงขนาดนี้แล้วสู้กันให้ตายไปข้างเลย”ฟางพูด
“ใช่ๆ สนุกยิ่งกว่าในหนังอีกอ่ะ”เฟย์พูด
“เฟย์!!!”แก้วและฟางดุ
“ขอโทษค๊าาาาา”เฟย์พูดด้วยสีหน้าที่สำนึกผิด
“ช่างเถอะ ไปกันเถอะ ฉันคิดว่าพวกมันคงไม่หยุดแค่นี้หรอก”แก้วพูด
“หยุดเดี่ยวนี้นะ!”เบลล์พูดแล้วเอาปืนมาขู่
“ในเมื่อลูกน้องฉันมันไม่ได้เรื่อง งานนี้ฉันลุยเอง”เบลล์พูด
“เบลล์ ใจเย็นๆสิ ค่อยๆพูดค่อยๆจากัน วางปืนลงก่อนนะ”แก้วพูด
“ไม่!! ฉันไม่มีวันยอมโทโมะให้เธอหรอกแก้ว จำไว้!!!!”เบลล์พูด
“พวกเรา วิ่งงงงงง!”แก้วพูดแล้ววิ่งหนีไป
“คิดว่าจะหนีฉันพ้นหรอ ? ยัยแก้ว”เบลล์พูดแล้ววิ่งตาม
ระหว่างที่วิ่งอยู่นั้น เฟย์ก็เกิดสะดุดล้มซะนี้
“โอ้ย!!”
“เฟย์เป็นอะไรมั้ย ? ไหวมั้ย ?”แก้วถาม
“แก้ววิ่งหนีไปเถอะ ไม่ต้องห่วงเฟย์”เฟย์พูด
“ไม่ได้เราเป็นเพื่อนกันนะเฟย์จะมาทิ้งกันได้ไงล่ะ ?”แก้วพูด
“แต่เฟย์ไปไม่ไหวแล้วเฟย์ปวดขา ลุกไม่ขึ้นด้วย”เฟย์พูด
“เดี๋ยวฉันช่วย”แก้วพูดแล้วเดินเข้าไปจะช่วยเฟย์
ปัง ปัง ปัง!!
“ตายแล้ว เบลล์ตามมาทันแล้วแน่ๆเลย ไปเฟย์ลุก”แก้วพูด
“อืมมม”เฟย์พูดแล้วพยายามลุกขึ้น
จากนั้นทั้ง 3 คนก็ค่อยๆวิ่งไป
“แก้ว เฟย์ไม่ไหวแล้ว แก้วทิ้งเฟย์ไว้เถอะ”เฟย์พูดแล้วนั่งร้องไห้ด้วยความเจ็บปวด
“ไม่เอา แก้วไม่ทิ้งเฟย์ไว้หรอก เราเป็นเพื่อนกันนะเฟย์”แก้วพูด
“แต่เฟย์ไม่ไหวแล้วนะแก้ว ถ้าเฟย์ไปเดี๋ยวเป็นภาระแก้วปล่าวๆ”เฟย์พูด
“เฟย์เคยถามแก้วมั้ย ? ว่าเป็นภาระหรือป่าว ? ถ้ามีคำว่าเพื่อนมันไม่มีคำว่าภาระหรอก มันมีแต่คำว่าเต็มใจ เพื่อนไม่ช่วยเพื่อนแล้วจะมีเพื่อนไว้ทำไม ?”แก้วพูดแล้วส่งมือไปให้เฟย์พร้อมกับรอยยิ้มที่เป็นมิตร
“ขอบคุณนะ”เฟย์พูดแล้วยื่นมือไปจับแก้ว
“ฟางว่าไปเถอะ เดี๋ยวเบลล์ตามมาทันอีก”ฟางพูด
จากนั้นทั้ง 3 สาวก็เดินไปได้สักพักแล้วปรากฏว่ามันเป็นหน้าผา
“ทีนี้แกก็หนีฉันไปไหนไม่ได้แล้ว แก้ว”เบลล์พูดพร้อมรอยยิ้มที่บ่งบอกได้ว่าฉันจะฆ่าแก
“เบลล์ ฉันไปทำอะไรให้เธอ ทำไมเธอถึงต้องทำร้ายฉัน”แก้วถาม
“แกแย่งโทโมะไปจากฉัน”เบลล์พูดพร้อมยกปืนขึ้น
“เฟย์ฟาง เดี๋ยวฉันนับ 1 ถึง 3 เรากระโดดลงไปเลยนะ”แก้วพูด
“จะดีหรอ ?แก้ว มันสูงนะ”ฟางถาม
“เอาน่า ลองเสี่ยงดูมันไม่ได้สูงมากเท่าไหร่หรอก เชื่อแก้วสิ”แก้วพูด
“แปนนะแก้ว”เฟย์พูดแล้วหยิบมือถือขึ้นมาแล้วต่อสายไปหาโทโมะทันที
ทางด้านโทโมะ
“ใครโทรมานะ อ้าวเฟย์นิ”โทโมะพูดแล้วหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา
“ว่าไงเฟย์”โทโมะถาม
เฟย์ไม่ตอบอะไร แต่โทโมะได้ยินเสียงบางอย่างมาจึงได้แต่เงียบแล้วฟัง
“อะไรกันโทรมาแต่ไม่พูด แล้วนี้เสียงเบลล์นิ”โทโมะพูด
Tomo Part :
ทางด้านแก้ว
“ทำอะไรอ่ะเฟย์ ?”แก้วถามเฟย์
“เอาน่า”เฟย์ตอบ
“เบลล์เธอพาแก้วมาที่หน้าผาทำไม ?”เฟย์พูดกับเบลล์
อะไรนะ หน้าผาหรอ ? ไปเดินเล่นหรอ ? ผมสงสัย
“ฉันไม่ได้พามาสักหน่อย ถ้าเพื่อนเธอยอมตกเป็นเมียของลูกน้องฉัน จุดจบของแกคงไม่ใช่แบบนี้”เบลล์พูด
จุดจบอะไรกัน ผมเริ่มใจคอไม่ดีเลย ผมว่าผมไปที่รถดีกว่านะ
“ยิงฉันสิ ยิงมาเลย ถ้าเธอไม่กลัวว่าเธอจะกลายเป็นฆาตกร”แก้วพูด
ฆาตกร อย่าบอกนะว่าเบลล์จะฆ่าแก้ว พอผมคิดได้แบบนี้ผมรีบบิดมอไซด์ไปยังหน้าผาทันที ว่าแต่หน้าผาไหนล่ะเนี้ย ?
“ไม่กลัวหรอกเพราะไม่มีใครเห็น”เบลล์พูด
“ก็พวกฉันไง”เฟย์พูด
“เรื่องอะไรที่ฉันจะปล่อยให้พวกแกรอดล่ะ ตายกันหมดเนี้ยล่ะ หึหึ!”เบลล์พูด
“หน้าผาที่นี้สวยดีเนอะฟาง เหมือนวันที่เราได้มาครั้งแรกเลย”เฟย์พูด
ผมพอจะรู้แล้วว่าที่ไหน ?

หน้าผาบนดอยม้งปู้นนนไง
“พูดอะไรของเธอเฟย์”ฟางถาม
“ก็เฟย์อ่ะต่อสายโทโมะอยู่ เลยจะพูดแบบเนียนๆไง”เสียงเบาอย่างงี้แสดงว่าเฟย์ต้องกระซิบแน่ๆเลย
“อ๋อออ”ฟางเหมือนจะเข้าใจนะ
ผ่านไป 30 นาที
ทำไมผมมาถึงเขานี้เร็วจังเลย ทั้งที่วันนั้นมันตั้งเกือบชั่วโมงแหนะ ช่างมันเถอะว่าแต่แก้วอยู่ไหนนะ สัญญาณก็ขาดๆหายๆ เซ็ง!!
“เบลล์ อย่านะ”เสียงฟางนิ ทางนี้แน่ๆเลย
ปัง!!!
End Tomo Part


ตัวอย่างตอนต่อไป :
“แก้วววววววววววว!”โทโมะเฟย์ฟางตะโกน
“ยัยเบลล์แกฆ่าเพื่อนฉัน”เฟย์พูดด้วยน้ำเสียงและสีหน้าที่ดุดันอย่างที่ไม่เคยเห็นมาก่อน แทบจะคนตายได้เลยล่ะ
ขณะที่เฟย์กำลังพูดกับเบลล์อยู่นั้น