ปากร้ายแต่ใจรัก

deleted
ตอน1
“ไม่เอาฮะพ่อ ยังไงผมก็ไม่ไปสอนที่นั่นเด็ดขาดผมเบื่อนักศึกษาพวกนั้น ที่ทำตัวงี่เง่าไปวันๆ และผมก็ขี้เกรียจ ”เสียงชายหนุ่มคนหนึ่งดังลั่นบ้านหลังโตๆหลังหนึ่ง
“ไม่ได้ โทโมะต้องไปสอนแทนเพื่อนพ่อที่ตายไป ถ้าลูกไม่ไปสอน พ่อจะหักเงินเดือนลูกให้เหลือแค่1หมื่น”พ่อของชายหนุ่มร่างหนากระแทกเสียงให้ลูกระแวง
“โหพ่อ ผมเบื่อนะ วันๆต้องสอนๆๆๆ และก็นอนๆๆๆ กลับบ้านก็ได้กลับแค่วันอาทิตย์ มันไม่มีอะไรน่าสนุกเลยแม้แต่นิดเดียว”ชายหนุ่มร่างหนาที่ค่อนข้างเป็นคนเบื่อง่ายพูด
“พ่อจะพาไปดูโรงเรียน ไปแต่งตัว ห้ามขัดขืนไม่งั้นอย่าหวังว่าจะได้เงินเดือนเท่าเดิม”พ่อของชายร่างหนาเดินออกไปนั่งรอที่รถหน้าบ้านหลังโต
“โธ่ เอ้ย !!”ร่างหนาขว้างหมอนกระแทกกับที่นอนแรงๆ และรีบเปลี่ยนเสื้อผ้าลงไป
ณ โรงเรียนประจำ
“นี่พวกเราฟังทางนี้นะ วันนี้อาจารย์พละคนใหม่จะมาดูโรงเรียน และพวกเราควรทำตัวดีๆให้เค้าประทับใจตั้งแต่วันแรกนะ”สาวร่างบางขาวเนียนพูดขึ้น
รถคันหนึ่งแล่นมาจอดหน้าโรงเรียน
“มาแล้ว  อาจารย์พละคนใหม่มาแล้ว” สาวคนเดิมพูดพร้อมจัดแถวเรียงทำการต้อนรับอย่างดี มีพวงมาลัยมามอบให้ เพราะเธอคิดว่าอาจารย์คนนี้จะดูเป็นผู้ใหญ่อายุมาก
ภาพที่เธอเห็นตรงหน้าคือชายหนุ่มหล่อๆคนหนึ่งมีคนเปิดประตูให้ ใส่สูตรสีน้ำเงินเข้มกำลังคิ้วขมวดเข้าหากัน โทโมะเงยหน้ามองรอบๆจนสะดุดตากับสาวผิวเนียนคนหนึ่งคือแก้ว ที่ถือพานที่มีพวงมาลัยอยู่ โทโมะก็รีบ เดินปรี่เข้าไปหา
“ยินดีต้อนรับนะคะอาจารย์พละคนใหม่”สาวคนนี้พูดขึ้นเสียงดังและเสียงปรบมือก็ดังขึ้น สาวร่างบางเอาพวงมาลัยยื่นให้ด้วยมือปล่าว เพราะอายุเท่ากัน
“ขอบคุณครับ”เสียงหล่อๆพูดขึ้นพร้อมหยิบพวงมาลัย แต่ดันจับมือคนให้พวงมาลัยซะอีก ทำให้สาวร่างบางมองตาโต และชักมือออก
“เชิญไปพบอาจารย์ใหญ่ด้านบนนะคะ”สาวร่างบางนำทางไป ขณะเดินขึ้นลิฟเพียงสองต่อสอง ชายร่างหนาก็มองสาวร่างบางไม่ให้คลาด ร่างบางไม่กล้าที่จะสบตาแม้แต่นิด
“ถึงแล้วค่ะ อาจารย์อยู่ด้านใน เชิญค่ะ”โทโมะยิ้มค้างและเดินเข้าไปในห้องทั้งที่ตายังจ้องมองร่างบางอยู่
“สวัสดีค่ะ คุณวิศว”เสียงอาจารย์ใหญ่ทำให้โทโมะสะดุ้งเฮือก และหันมองคนแก่ๆตัวใหญ่ๆที่นั่งอยู่กับโต๊ะทำงาน 
หมดอารมชะมัด
“เชิญนั่งค่ะ”โทโมะชักเก้าอี้ออกเบาๆและนั่งลงฟังยัยแก่นี่บ่นไปเรื่อยๆ แต่สายตาคอยจับจ้องหญิงสาวร่างบางที่ยืนรออยู่นอกห้องผ่านกระจกบานใสๆ หญิงสาวไม่ได้สบตา ได้แต่นั่งหันหน้าไปมาลมบางๆพัดผมของหญิงสาวสะบัดช้าๆช่างดูมีเสน่ห์จริงๆ
“คุณฟังชั้นอยู่ไหมค่ะ!!”ยัยแก่ที่นั่งอยู่ขึ้นเสียงดัง ร่างหนาหันมามอง
“ฟังครับ”ตอนไปมั่วๆทั้งๆที่เค้าไม่ได้ฟังเลย
“งั้นคุณต้องอยู่ห้องรวมกับนักศึกษา1คนนะคะเพราะห้องพักอาจารย์ดันเต็ม” ประโยคที่ยัยแก่พูดชวนให้โทโมะสนใจหันไปมอง
“อายุคุณเท่าไหร่แล้วค่ะ”ยัยแก่ถามขึ้น
“21 ครับ”
“เอ้ายังเด็กอยู่ งั้นอยู่ร่วมกับปี3ก็ได้สินะ งั้นเอางี้อยู่ห้องเดียวกับ จริญญาแล้วกันนะ เพราะมันเหลืออยู่ที่เดียวจริงๆ ทางเราจะรีบสร้างห้องให้นะคะ”โทโมะมองหน้ายัยแก่ตรงหน้าอยากสงสัย
“ใครคือจริญญาครับ”
“อ๋อ งั้นเอางี้ แพรว เรียกจริญญามาหาชั้นที”ยัยแก่เรียกเลขาที่แก่พอๆกัน สักพักสาวร่างบางก็เดินเข้ามา
“ขออนุญาติค่ะ”
“นี่ค่ะ จริญญา คนที่จะอยู่ห้องเดียวกับคุณ”โทโมะมองหน้าสาวร่างบางแอบสายตาเจ้าเล่ห์ ยิ้มร่าอยู่ในใจ
“อ๋อดีเลยครับ ไม่ต้องสร้างหรอกครับห้องผม เปลืองงบ อยู่ด้วยกันก็ดีครับ”
“อะไรนะคะอาจารย์ใหญ่ หนูต้องอยู่กับ......อาจารย์พละงั้นหรอค่ะ”แก้วถลึงตาโตมองอาจารย์ใหญ่ที่ทำหน้าเขร่งขรึมมองขึ้นมา
“ใช่ ทำไมเธอมีปัญหาอะไรหรือปล่าว” ใบหน้าที่โหดๆของอาจารย์ใหญ่มองมาที่ใบหน้าสาวร่างบาง
“อ๋อ...ไม่มีค่ะ”แก้วก้มหน้าลง
“งั้นพาอาจารย์เค้าไปดูห้อง อายุเท่ากันไม่น่ามีปัญหานะ” สาวร่างบางพยักหน้าช้าๆและเดินนำโทโมะออกไปยังอาคารหอพัก ระหว่างทางมีสาวๆมองตามโทโมะ โทโมะไม่มองสาวๆคนไหนจ้องมองเรือนร่างด้านหลังของสาวร่างบางอย่างคิดไปไกล จนสาวร่างบางหยุดที่ห้องพักของตน และเปิดเข้าไป เห็นได้ว่าเตียงว่างอยู่1เตียง ห้องดูสะอาดเรียบร้อย เธอเดินไปในห้อง และโทโมะเดินตามมา และปิดประตูล็อคกลอนอย่างเรียบร้อย เหมือนเตรียมพร้อมอะไรสักอย่าง
“นี่เตียงอาจารย์นะคะ และนี่ห้องน้ำ ส่วนนี่โต๊ะทำงาน นี่ก็โซฟา ส่วนนู่นก็ระเบียง คอมพิวเตอร์ห้ามเข้าเล่นอินเตอร์เน็ตนะคะ เอาไว้ทำงาน มีเครื่องเดียว ผลัดกันใช้นะคะ”
สาวร่างบางชี้ไปตามจุดต่างๆ ส่วนหนุ่มร่างหน้าก็โผลหน้าเข้ามาใกล้สาวร่างบาง จนสาวน้อยถอยไปจนสุดกำแพง
“ทะ...ทำอะไรคะ” สาวน้อยมองหน้าชายหนุ่มที่หล่อเหลา ยื่นหน้ามาใกล้ และเอามือรวบเอวของสาวน้อยเข้าหาตัวเองอย่างแน่น จนสาวน้อยดิ้นไม่ได้
“นี่...จะทำอะไร!!”สาวน้อยพูดตะคอก
“เสียงดังหนะ” โทโมะพูดแบบรำคาญและเอามือข้างนึงลูบผมแก้วจากด้านล่างขึ้นด้านบน
“ปล่อยนะ เว้ย!”แก้วเริ่มออกแรงมากขึ้น
“ไม่ปล่อย ” โทโมะสำหน้าเจ้าเล่ห์ก่อนจะใช้ปากจูบคอขาวๆเบาๆ1ทีและปล่อยมือ
“อร้าย~~~ทำอะไรของแก”แก้วชักหมดความอดทนกับอาจารย์ลามกคนนี้
“ทำอะไรสนุกๆไง แต่นี่ยังไม่สนุกนะ อยากสนุกกว่านี้ไหม”โทโมะพูดจบก็เลื่อนหน้ามาหาแก้วอีกครั้ง แต่แก้วรีบวิ่งหนี เปิดประตูวิ่งออกจากห้องไป ปล่อยโทโมะยืนยิ้มกรุ่มกริ่มอยู่ในห้อง