คุณหนูจอมวุ่น..กับ..คุณชายเย็นชา

โทโมะก้อลากแก้วขึ้นรถสปอร์ตคันหรู หลังจากขึ้นรถแล้ว
 
"นี่นาย นายกล้าดียังไงมาลากฉันขึ้นรถ"แก้วพูดขึ้น
 
"ก้อฉันเป็นว่าที่สามีเธอไง มีอะไรจะเถียงอีกมั้ย" โทโมะพูดขึ้นพร้อมกับสีหน้าเ็ย็นชา
 
"ฮึ.. ฉัันเกลียดนายที่สุดเลยไอ้บ้ากาม จอดรถเดี๋ยวนี้" 
 
"เรื่องอะไรล่ะ ที่ฉันจะจอด ฝันไปเหอะ" โทโมะพูดพร้อมกับเลี้ยวรถเข้าม่านรูด
 
"นี่นาย ฉันจะกลับบ้าน ได้ยินมั้ยว่า ฉัน-จะ-กลับ-บ้าน" แก้วเน้าคำว่า "ฉันจะกลับบ้าน"ให้โทโมะฟังอย่างชัดเจน แต่ดูเหมือนว่าโทโมะจะไม่สนใจ กับคำพูดของแก้ว หลังจากนั้นโทโมะก้อเลี้ยวรถเข้าห้องพัก พอจอดรถเสร็จ โทโมะก้อลากแก้วลงจากรถ โดยไม่สนใจคำด่าว่าของแก้วเลย
 
"ปล่อยฉันนะไอ้โรคจิต ฉันบอกให้ปล่อย!! เอ๊ะ! ฟังภาษาคนไม่รู้เรื่องรึงัย ฉันบอกให้ปล่อย!!" โทโมะโยนแก้วลงไปที่เตียง
 
"เธอว่าฉันโรคจิตใช่มั้ย ฉัีนจะแสดงความโรคจิตออกมาให้เธอดู พอใจรึยังล่ะ คุณว่าที่ภรรยา" โทโมะพูดเสร็จ ก้อขึ้นคร่อมแก้วทันที 
 
"ออกไปนะ อย่าแตะต้้องตัวฉัน แม้แต่นิดเดียว" แก้วพูดพร้อมกับดิ้นไปดิ้นมา เพื่อจะให้หลุดจากอ้อมแขนของโทโมะ
 
"หึ.. ปากเก่งดีหนิ สงสัยต้องชิมซะหน่อยแล้ว" หลังจากนั้นโทโมะ ก้อค่อยเรื่อยใบหน้าอันหล่อเหลา เข้าไปใกล้ๆใบหน้า อันเรียบเนียน ไม่มีแม้แต่ริ้วรอย หน้าของแก้วและโทโมะอยู่ห่างกันไม่ถึง 10 เซน แก้วกับโทโมะมองตากัน หลังจากนั้น โทโมะก้อลุกขึ้นพร้อมกับพูดว่า
 
"คิดว่าฉันจะจูบเธอรึงัย ยัยปากห้อย"
 
"นายกล้าดียังไงมาว่าฉันปากห้อย ห๊ะ! ไอ้ขี้เก๊ก"
 
"นี่เธอ อย่ามาว่าฉัน ว่าไอ้ขี้เก๊กนะยัยปากห้อย"
 
"งั้นนายก้อเลิกเรียกฉันว่ายัยปากห้อยก่อนสิ แล้วก้อพาฉันกลับบ้านเดี๋ยวนี้"
 
"ได้ ลุกขึ้นมาสิ หรือว่าจะให้ฉันอุ้มขึ้นรถ" หลังจากนั้นแก้วก้อลุกขึ้นเดินไปขึ้นรถสปอร์ตคันหรู ของโทโมะ
 
โทโมะพาแก้วกลับมาถึงบ้าน ระหว่างทางทั้ง2 คนไม่ได้พูดคุยอะไรกัน จนมาถึงบ้าน
 
"จะให้ฉันช่วยบอกม๊าเธอให้มั้ย ว่าฉันพาเธอไปไหนมา" โทโมะถามแก้ว ด้วยความเป็นห่วงว่าแก้วจะโดนดุ
 
"ไม่ต้อง เก็บปากเฮงซวยไว้พูดกับแฟนของนายเถอะ"
 
"เธอรู้ได้ไงว่าฉันมีแฟนแล้ว"
 
"ฉันเดินไปเข้าห้องน้ำพอดี ก้อเลยได้ยิน"
 
"ฉันนึกว่าเธอหึงฉัน ซะอีก"
 
"ฉันจะหึงนายทำไม ฉันไม่ได้เป็นอะไรกับนายซะหน่อย" แก้วพูด พร้อมกับใบหน้าที่เริ่มแดงขึ้นเรื่อยๆ แล้วแก้วก้อวิ่งเข้าบ้านไป เมื่อแก้วเข้าไปในบ้าน ก้อเจอ...