คุณหมอเพลย์บอยกับพยาบาลสาวสวย
9.1
17)
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ " อยู่เฉยๆ สิโทโมะ นายไข้สูงอยู่นะ" แก้วเอ่ยบอกอย่างร้อนรน " ก็ได้ มีอะไรหรือเปล่า ตาเธอแดงๆ" " ปะป่าว งั้นโทโมะทานยาก่อนอาหารก่อนนะ เดี๋ยวแก้วลงไปเอาข้าวต้มร้อนๆ มาให้ทาน" แก้วเอ่ยบอกแล้วยื่นยาให้กับชายหนุ่มก่อนจะเดินออกไป ' ทำไมนะ ฉันเห็นนายเป็นแบบนี้ฉันอดที่จะกลัวไม่ได้เลย ฉันไม่อยากเจ็บซ้ำสองอีกนะ' แก้วบ่นก่อนที่เธอจะเดินลงมาข้างล่าง หญิงสาวเดินกลับขึ้นมาด้วยถ้วยข้าวต้มร้อนๆ พร้อมยาและก็น้ำ หญิงสาวจับชายหนุ่มพิงกับหัวเตียงก่อนจะเป่าข้าวต้มให้หายร้อนแล้วป้อนชายหนุ่มจนเกือบหมดชาม " กินยาหลังอาหารซะ" แก้วเอ่ยบอกแล้วยื่นยาให้ชายหนุ่ม โทโมะที่รับยามากินก่อนจะกลับลงไปนอนดังเดิม หญฺงสาวนั่งเฝ้าคุณหมอหนุ่มตลอดทั้งคืน ทั้งเช็ดตัวและวัดไข้ให้อยู่เสมอ
" แก้ว แก้วมานอนทำไมตรงนี้" โทโมะเอ่ยบอกแล้วอุ้มหญิงสาวขึ้นมานอนบนเตียงแทน " นั่งเฝ้าทั้งคืนจนตัวเองไม่สบายแทนเลยเหรอ" โทโมะเอ่ยบอกก่อนจะเดินเข้าไปเปลี่ยนน้ำมาเช็ดตัวให้หญิงสาว ' จีโฮ นายอย่าจากฉันไปนะ' หญิงสาวละเมออกและพยายามไขว่ขว้าอยู่กลางอากาศ " แก้ว นี้โมะเอง" ชายหนุ่มเขย่าตัวหญิงสาวให้รู้สึกตัว " จีโฮ" แก้วที่ลืมตาขึ้นมาก่อนจะเอ่ยเรียกชื่อแฟนเก่าที่หญิงสาวฝันถึง " โทโมะ นายไม่เป็นไรใช่ไหม มีไข้หรือเปล่า กินยาสิ กินยา" หญิงสาวถามชายหนุ่มอย่างร้อนรนพร้อมน้ำตาที่ไหลออกมาอย่างไม่ขาดสาย " แก้วๆ ฉันไม่เป็นไรแล้ว" โทโมะบอกแล้วคว้าตัวหญิงสาวเข้ามากอด " อืม" แก้วร้องไห้กับอกแกร่งของชายหนุ่ม " แก้วเป็นอะไร ร้องไห้ทำไม" ชายหนุ่มเอ่ยถามหญิงสาว " เปล่าๆ แก้วไม่ได้เป็นอะไร" " โมะไม่ถามก็ได้ ถ้าอยากจะเล่าโมะก็พร้อมจะเป็นผู้ฟังที่ดีนะ" ชายหนุ่มเอ่ยบอกหญิงสาวแต่ดวงตาเขามีแววกังวลอยู่ " อืม งั้นแก้วขอนอนนะ ปวดหัวอ่ะ" แก้วเอ่ยบอก " กินยาก่อนนะ" โทโมะเอ่ยบอกแล้วยื่นยาแก้ปวดกับแก้วน้ำไปให้หญิงสาว เธอเองรับมาดื่มก่อนจะล้มตัวนอน เมื่อเห็นว่าหญิงสาวหลับไปแล้วเขาจะเดินเข้าไปอาบน้ำก่อนจะเดินลงมาหาอาหารเช้าข้างล่างทาน " ยัยแก้วล่ะ" ป๊อบปี้เอ่ยถามหาน้องสาว " ไม่สบายนะ กินยาแล้วนอนหลับไปแล้ว" โทโมะเอ่ยบอกก่อนจะเดินไปตักข้าวต้มในหม้อกับกาแฟยกออกมานั่งทานกับพี่ชายของหญิงสาว " ขอถามอะไรหน่อยได้ไหม" โทโมะเอยถามเมื่อนั่งลงตรงข้ามกับป๊อบปี้ " อะไรอ่ะ ว่ามาสิ" " จีโฮเป็นใคร" โทโมะเอ่ยถาม จึงทำให้ป๊ฮบปี้หยุดแล้วเงยหน้ามามองคนที่ถาม " นายถามทำไม" " ตอบผมมาก่อน" " อยากรู้เหรอ จีโอมันเป็นแฟนเก่าแก้ว แต่เขาเสียชีวิตไปแล้ว" ป๊อบปี้เอ่ยบอกกับชายหนุ่ม " เป็นอะไร" " ชีวิตไม่สบายมี ไข้ขึ้นสูงจนช็อคตาย" ป๊อบปี้เอ่ยบอกเบาๆ " เสียใจด้วยนะ" " นายรู้จักจีโฮด้วยเหรอ" ป๊อบปี้ถามอย่างสงสัย โทโมะจึงเล่าเรื่องทั้งหมดให้ชายหนุ่มที่นั่งอยู่ตรงข้ามฝั่ง " อ๋อ แสดงว่ายัยแก้วมันรักนายเข้าแล้วจริงๆ ล่ะ" ป๊อบปี้เอ่ยบอกด้วยรอยยิ้ม
" แก้ว แก้วมานอนทำไมตรงนี้" โทโมะเอ่ยบอกแล้วอุ้มหญิงสาวขึ้นมานอนบนเตียงแทน " นั่งเฝ้าทั้งคืนจนตัวเองไม่สบายแทนเลยเหรอ" โทโมะเอ่ยบอกก่อนจะเดินเข้าไปเปลี่ยนน้ำมาเช็ดตัวให้หญิงสาว ' จีโฮ นายอย่าจากฉันไปนะ' หญิงสาวละเมออกและพยายามไขว่ขว้าอยู่กลางอากาศ " แก้ว นี้โมะเอง" ชายหนุ่มเขย่าตัวหญิงสาวให้รู้สึกตัว " จีโฮ" แก้วที่ลืมตาขึ้นมาก่อนจะเอ่ยเรียกชื่อแฟนเก่าที่หญิงสาวฝันถึง " โทโมะ นายไม่เป็นไรใช่ไหม มีไข้หรือเปล่า กินยาสิ กินยา" หญิงสาวถามชายหนุ่มอย่างร้อนรนพร้อมน้ำตาที่ไหลออกมาอย่างไม่ขาดสาย " แก้วๆ ฉันไม่เป็นไรแล้ว" โทโมะบอกแล้วคว้าตัวหญิงสาวเข้ามากอด " อืม" แก้วร้องไห้กับอกแกร่งของชายหนุ่ม " แก้วเป็นอะไร ร้องไห้ทำไม" ชายหนุ่มเอ่ยถามหญิงสาว " เปล่าๆ แก้วไม่ได้เป็นอะไร" " โมะไม่ถามก็ได้ ถ้าอยากจะเล่าโมะก็พร้อมจะเป็นผู้ฟังที่ดีนะ" ชายหนุ่มเอ่ยบอกหญิงสาวแต่ดวงตาเขามีแววกังวลอยู่ " อืม งั้นแก้วขอนอนนะ ปวดหัวอ่ะ" แก้วเอ่ยบอก " กินยาก่อนนะ" โทโมะเอ่ยบอกแล้วยื่นยาแก้ปวดกับแก้วน้ำไปให้หญิงสาว เธอเองรับมาดื่มก่อนจะล้มตัวนอน เมื่อเห็นว่าหญิงสาวหลับไปแล้วเขาจะเดินเข้าไปอาบน้ำก่อนจะเดินลงมาหาอาหารเช้าข้างล่างทาน " ยัยแก้วล่ะ" ป๊อบปี้เอ่ยถามหาน้องสาว " ไม่สบายนะ กินยาแล้วนอนหลับไปแล้ว" โทโมะเอ่ยบอกก่อนจะเดินไปตักข้าวต้มในหม้อกับกาแฟยกออกมานั่งทานกับพี่ชายของหญิงสาว " ขอถามอะไรหน่อยได้ไหม" โทโมะเอยถามเมื่อนั่งลงตรงข้ามกับป๊อบปี้ " อะไรอ่ะ ว่ามาสิ" " จีโฮเป็นใคร" โทโมะเอ่ยถาม จึงทำให้ป๊ฮบปี้หยุดแล้วเงยหน้ามามองคนที่ถาม " นายถามทำไม" " ตอบผมมาก่อน" " อยากรู้เหรอ จีโอมันเป็นแฟนเก่าแก้ว แต่เขาเสียชีวิตไปแล้ว" ป๊อบปี้เอ่ยบอกกับชายหนุ่ม " เป็นอะไร" " ชีวิตไม่สบายมี ไข้ขึ้นสูงจนช็อคตาย" ป๊อบปี้เอ่ยบอกเบาๆ " เสียใจด้วยนะ" " นายรู้จักจีโฮด้วยเหรอ" ป๊อบปี้ถามอย่างสงสัย โทโมะจึงเล่าเรื่องทั้งหมดให้ชายหนุ่มที่นั่งอยู่ตรงข้ามฝั่ง " อ๋อ แสดงว่ายัยแก้วมันรักนายเข้าแล้วจริงๆ ล่ะ" ป๊อบปี้เอ่ยบอกด้วยรอยยิ้ม
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.1 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
8.5 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.6 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ