คุณหมอเพลย์บอยกับพยาบาลสาวสวย

      รถตู้ออกเดินทางจากโรงแรมขึ้นมาถึงบนดอยในตอนสิบโมงเช้า   แก้วเดินลงมาจากรถก่อนจะสูดอากาศที่บริสุทธิ์เข้าไปในปอดก่อนจะมองไปรอบๆ       " อากาศเย็นดีจัง" โทโมะเอ่ยบอกกับหญิงสาว       " ใช่ พี่ป๊อบบบบ" แก้วตอบก่อนจะหันไปเห็นพี่ชายจึงวิ่งเข้าไปกอด       " ว่าไง เหนื่อยไหมครับ" ป๊อบปี้เอ่ยถามน้องสาว       " ไม่เหนื่อยค่ะ แล้วพี่ป๊อบล่ะ ไม่สบายบ้างหรือเปล่า" แก้วเอ่ยถามพร้อมสำรวจร่างกายของพี่ชายทันที       " พี่แข็งแรงอยู่แล้ว ไม่ต้องเป็นห่วง"       " อ่ะแฮ่ม!" ชายหนุ่มที่วิ่งตามหญิงสาวมาก็กระแอมขัดจังหวะของคนทั้งคู่       " อ้าวคุณหมอโทโมะ สวัสดีครับ" ป๊อบปี้เอ่ยทักทายชายหนุ่ม       " แล้วจะให้ผมกับแฟนพักห้องไหนอ่ะครับ" โทโมะเอ่ยถามคุณหมอหนุ่มตรงหน้า  ทำให้หญิงสาวที่ยืนกอดพี่ชายอยู่หันมามองทันที       " ทางนี้ครับ แล้วไหนแฟนคุณหมอล่ะครับ"       " นี้ไงครับ แฟนผม" โทโมะเอ่ยบอกแล้วดึงหญิงสาวในอ้อมกอดของป๊อบปี้มากอดไว้เอง       " อะไรกันเนี่ยแก้ว" ป๊อบปี้เอ่ยถามน้องสาวอย่างตกใจ ส่วนโทโมะก็ยิ้มอย่างพอใจ       " เอ่อ.."       " เดี๋ยวเรามีเรื่องต้องคุยกันแก้ว งั้นเชิญคุณโทโมะไปพักผ่อนที่ห้องก่อนครับ" ป๊อบปี้มองน้องสาวก่อนจะเดินนำชายหนุ่มให้ไปยังห้องพัก  โดยเขานั้นเดินโอบเอวหญิงสาวไปด้วยส่วนอีกมือก็ถือกระเป๋าเดินทางของตัวเองกับหญิงสาวไปด้วย       " ผมขอตัวแก้วแปบนึงนะครับ" ป๊อบปี้บอกแล้วลากน้องสาวออกไปทันที  โทโมะมองตามทั้งคู่เดินออกไป       " นี้มันเรื่องอะไรกันแก้ว ทำไมแก้วถึงไปเป็นแฟนคุณหมอนั้นได้" ป๊อบปี้เอ่ยถามน้องสาว       " ไม่มีอะไรหรอกค่ะพี่ป๊อบ เขาแค่แกล้งแก้วเฉยๆ" แก้วเอ่ยบอกพี่ชายก่อนจะกอดเอวไว้หลวมๆ       " ผู้ชายด้วยกันดูออก พี่ว่าเขาต้องรักแกแน่ๆ"        " ไม่มีทางหรอกค่ะพี่ป๊อบ ที่เขาจะมาจริงจังกับแก้ว" แก้วเอ่ยบอกพี่ชายอย่างเศร้า        " สรุปมันยังไงกันแน่เนี่ย พี่งงไปหมดแล้ว"       " ก็ไม่มีอะไรหรอกค่ะพี่ชาย เขาก็คงสนุกๆ กับแก้วมั้ง"       " อย่าบอกนะว่าแก้วกับหมอ..." พี่ชายเอ่ยถามน้องสาวพร้อมเอานิ้วชี้มาจิ้มเข้าหากัน ป๊อบปี้เอ่ยถามอย่างตรงๆ เพราะเราสองคนไม่มีความลับต่อกัน       " อืม แก้วขอโทษนะค่ะ" หญิงสาวโผกอดพี่ชายเอาไว้       " จะยังไงก็ระงตัวด้วยนะ เรามีกันอยู่แค่สองคนนะแก้ว"  ป๊อบปี้กอดปลอบน้องสาวไว้       " ค่ะพี่ชาย"       " แต่พี่ว่าเขาก็แอบหึง หวงแก้วอยู่บ้างนะ" ป๊อบปี้เอ่ยบอกน้องสาว       " ไม่หรอกมั้งค่ะพี่ป๊อบ"       " ไปพักผ่อนเถอะ" ป๊อบปี้เอ่ยเปลี่ยนเรื่องก่อนจะพาน้องสาวมายังห้องพักเพื่อให้น้องสาวนั้นได้พักผ่อน  โทโมะจึงแยกเดินออกไปดูเด็กๆ ที่วันนี้มารับการตรวจ 
      
        " ไปคุยอะไรกันมา" โทโมะที่เข้ามารอหญิงสาวในห้องก็ดึงแขนเข้ามาถาม        " ไม่มีอะไรหรอก คุณไปเตรียมตัวสิ เราจะได้ออกไปตรวจพวกเด็กๆ" แก้วเอ่ยบอกก่อนจะเดินเข้าไปล้างหน้าล้างมือ        " คุยอะไร" ชายหนุ่มยังถามเสียงแข็ง        " ไม่มีอะไรหรอก อย่าหึงไม่เข้าท่าเลยน้า" แก้วเอ่ยบอกชายหนุ่มก่อนจะจับมือชายหนุ่มเดินมายังสถานที่สำหรับตรวจคนเด็กๆ        " เชิญนั่งค่ะคุณหมอ" แก้วเอ่ยบอกแล้วกดไหล่คุณหมอหนุ่มนั่งลง  ก่อนจะเดินไปเตรียมอุปกรณ์มาให้ แล้วเดินแยกไปเตรียมยาให้กับพวกเด็กๆ วันนี้ทั้งวันทั้งสามคนแทบจะไม่ได้พูดคุยอะไรกันเลย เพราะอากาศที่หนาวเย็นกับเด็กๆ ที่ไม่สบายมีเยอะ และมีคุณหมอสองคนกับพยาบาลหนึ่งคน  ทำให้หน้าที่ของแต่ละคนต้องเยอะเพิ่มขึ้น        " โอ๊ย..เมื่อยจังเลย" แก้วที่เก็บของเสร็จก็เอ่ยบ่น        " ไปอาบน้ำอาบท่าซะ แล้วเดี๋ยวลงมาทานข้าวกัน" ป๊อบปี้เอ่ยบอกน้องสาวก่อนจะเดินนำขึ้นบ้านไป        " ค่ะ" แก้วเอ่ยบอกแล้วเดินตามไป ก่อนจะหันมามองชายหนุ่มที่เดินตามมาอย่างเหนื่อยๆ เช่นกัน        " เดี๋ยวอาบน้ำเสร็จแล้วลงมาทานข้าวนะ" แก้วเอ่ยบอกก่อนจะเดินเข้าห้องนอนของตัวเองไป  โทโมะเองก็เช่นกัน  ไม่นานทั้งสามก็ลงมาพร้อมกันที่โต๊ะอาหาร        " ป้าครับ นี้คุณหมอกับพยาบาลคนใหม่ครับ" ป๊อบปี้เอ่ยบอกกับป้าแม่บ้านที่เป็นคนทำความสะอาดและเตรียมอาหารทั้งสามมื้อไว้ให้คุณหมอและคุณพยาบาล        " สวัสดีค่ะคุณหมอกับคุณพยาบาล"        " ค่ะ/ครับ"        " เชิญทานข้าวตามสบายนะค่ะ ป้าขอตัวไปเก็บล้างในครัวก่อน" ป้าบอกแล้วเดินจากไปทันที        " พี่ป๊อบค่ะ วันนี้แก้วเมื่อยมาก ขอตัวไปนอนก่อนะค่ะ" แก้วเอ่ยบอกกับพี่ชาย        " หลับฝันดีนะครับ"         " เช่นกันค่ะ ฟอด~ อุ๊ย.." แก้วลืมตัวหอมพี่ชาย ก่อนจะหันมาเห็นชายหนุ่มที่จ้องไม่วางตา     ~ เคร้ง ~        " ขอตัว" โทโมะเอ่ยบอกแล้วลุกเดินขึ้นบ้านไป