เราจะรักกันได้ไหมเนี่ย Tk

กวินเดินออกไปจากห้องของน้องสาวตน
 
/แก้วเสร็จแล้วค่ะ/แก้วลงมาจากบันได
 
/พี่กวิน พี่กวิน พี่กวิน!!!/แก้วตะโกนเข้าไปในหูในหูของพี่ชายตน
 
/โอ้ย อะไร เบาๆหน่อยก็ได้น่ะ/กวินพูดแล้วมือก็ยังคงเอามืออุดหูเอาไว้
 
/แก้วเรียกพี่ตั้งหลายที่ ไม่ได้ยินหรือไงเล่า/
 
/อ๋อหรอ อือ/กวินพยักหน้า ก่อนจะคิดอะไรอย่างเศร้าๆ จนแก้วสั่งเกตุ
 
/เป็นอะไรรึเปล่าพี่กวิน/แก้วสะกิดไหล่พี่ชาย
 
/เปล่า/กวินตอบอย่างปัดๆ
 
/แล้วพี่หวายไปไหนอ่ะ/
 
/อย่าพูดได้ม่ะ!!!/กวินตะคอกแก้วอย่าลืมตัว จนแก้วกลัวน้ำตาคลอเบ้าทันที
 
/ฮึก ฮือๆ พี่กวินไม่เคยเป็นแบบนี้นิ ฮือๆ/
 
/แก้ว พี่ของโทษน่ะ โอ๋ๆอย่าร้องน่ะคนดี/กวินเมื่อได้สติ ก็ลุกจากโซฟาไปกอดแก้ว
 
/ฮึก ฮึก พี่กวินอย่าตะคอกแก้วอีกน่ะ/
 
/จ๊ะๆ พี่ไม่ตะคอกแล้ว หายร้องได้แล้วน่ะ คนดี/กวินเกลี่ยน้ำตาที่ยังหลงเหลืออยู่บนหน้าแก้ว
 
/ฟางมาแล้วค่ะ/ฟางวิ่งลงบันไดมาอย่างเร่งรีบ
 
/ระวังมั่งสิ/กวินปรามเบาๆ
 
/ขอโทษค่ะ/
 
/ไปได้แล้ว/
 
แล้วทั้งกวินก็ขับรถออกไป
                ____________________________________________
/อะไรน่ะครับ แม่!!/สองหนุ่มตะโกนใส่ผู้เป็นมารดา
 
/โอ้ยเบาๆสิ หูแม่จะแตกน่ะ/
 
/แม่บอกว่า จะให้ไปอยู่กับเพื่อนเก่าสมัยเด็กน่ะ แก้วกับฟางไงจ๊ะ/
 
/จะให้ผมไปอยู่กับ ยัยอ้วนสองคนนั้นหรอครับ/โทโมะพูดอย่าแหย่ๆ
 
/โอ้ยลูก หนูแก้วกับหนูฟางน่ะเขาไม่อ้วนแล้ว สวยด้วยน่ะ/
 
/แม่ไม่ต้องอำผมเลย ยังไงผมก็ไม่ไปอยู่ด้วย/ ป็อปปี้พูดแล้วเดินไปกอดคอพี่ชายตนแล้วทำท่าจะเดินออกไป
 
แต่ก็ต้องชะงักคำพูดสุดท้ายของผู้เป็นแม่
 
/งั้นแม่จะไม่ปล่อยให้พวกลูกไปไหน แล้วแม่ก็จะยึดรถของพวกลูกด้วย/แล้วชูกุญแจรถให้สองหนุ่มดู
 
/แม่อ่ะ ก็ได้ครับ แล้วไปเมื่อไหร่ล่ะ/
 
/วันนี้จ๊ะ/
 
/ห๊ะ วันนี้ ให้ตายเหอะ/โทโมะพูดแล้วตบหน้าผากตัวเองเบา
 
/งั้นแม่จะยึด../
 
/ก็ได้ครับ/
 
/ดีมากจ๊ะ/