รุ่นน้องสุดป่วนกับรุ่นพี่สุดร้าย ♥

          ฉันเดินออกมาจากที่ตรงนั้น ที่ๆมีชายหญิงคู่หนึ่งกำลังกอดกัน เหมือนกับไม่ได้เจอกันมาชาติหนึ่ง เพราะฉันไม่สามารถดูภาพนั้นได้ ฉันเจ็บ เจ็บที่ก้อนเนื้อข้างซ้าย ที่มันจะสลายอยู่แล้ว
 
          หลังที่ฉันออกมาจากสนามบิน ฉันก็รีบก้าวเท้าขึ้นแท็กซี่ที่จอดเรียงคิวรอรับผู้โดยสารอยู่ แล้วกลับบ้านทันที
คนขับแท็กซี่ : แม่หนูเป็นไรรึป่าวครับ
     คุณลุงที่ขับแท็กซี่หันมาถาม เพราะตั้งแต่ฉันบิกปลายทางที่จะไป ฉันก็เอาแต่ร้องไห้ ใครมันจะไปอยากร้อง น้ำตามันไหลเอง
 
ฟาง : ฮึก ปะ..ป่าวค่ะ ฮึก
     หญิงสาวตอบคุณลุงแท็กซี่กลับไป ถึงแม้จะรู้ว่าคุณลุงจะไม่เชื่อก็ตาม
 
          ทันทีกลับมาถึงบ้าน ฟางก็วิ่งขึ้นห้องทันที ดีที่แก้วกับเฟย์ไม่อยู่บ้าน ฟางจึงไม่ต้องมาตอบคำถามว่าเป็นอะไร
          เข้าห้องปุ๊บฟางก็ปิดประตูล็อคกลอน ทรุดนั่งลงกับพื้นแล้วนั่งร้องไห้อย่างนั้น คิดถึงภาพที่ป๊อปปี้กอดกับสาวคนนั้น
ฟาง : ฟางถึงเวลาที่แกต้องตัดใจแล้วนะ เขามีคนรักอยู่แล้ว อย่าไปทำให้สองคนนั้นเขาต้องแตกแยกกันเลย
     ฟางพูดพร่ำกับตัวเองอยู่แบบนั้น
ป๊อปปี้ : ฟางหายไปไหนนะ โทรไปก็ไม่รับ
     ป๊อปปี้ที่รู้ว่าฟางไม่ได้อยู่ตรงนั้นกระวนกระวาย ทั้งตามหาทั่วสนามบินก็ไม่เจอ โทรไปก็ไม่รับ    
      รู้ไหมว่าคนเขาเป็นห่วงยัยกระต่ายหัวฟู
ป๊อปปี้ : ฮโหล ไอโมะแกอยู่ไหนว่ะ
โทโมะ : (" บ้าน ")
ปลายสายตอบมา
ป๊อปปี้ : ฟางอยู่ด้วยป่าว
โทโมะ : (" ฟางไปกัยแกไม่ใช่เหรอ ")
ป๊อปปี้ : ตอนมาใช่ แต่ตอนนี้ไม่ มึงไปดูที่บ้านสามสาวให้หน่อยว่าฟางอยู่มั้ย
โทโมะ : ("อ่าๆ")
 
     ฟางอยู่บ้านทีเหอะ พี่เป็นห่วง ทำไมชอบหายไปแบบนี้
 
โทโมะ : ("ไอป๊อป ฟางกลับมาแล้ว ")
 
ป๊อปปี้ : โอเค ขอบคุณ แค่นี้นะ กูกำลังกลับ
 
     หลังจากที่ป๊อปปี้รู้แล้วว่าฟางอยู่บ้านก็รีบช่วยน้องสาวกลับบ้านทันที
 
 
 
          ขณะที่ฟางตามมาหาแก้วกับเฟย์ที่บ้านของชายทั้งสามคนต้องหยุดชะงักลง เพราะป๊อปปี้นั้นกำลังเดินมาทางเธอ ฟางรีบเปลี่ยนทิศเดินจากข้างหน้าเป็นกลับหลังเข้าบ้านทันที
ป๊อปปี้ : ฟางเดี๋ยวก่อน
ฟาง : ...
ป๊อปปี้ : ฟางง!!
     ป๊อปปี้พยายามเรียก แต่ฟางก็ไม่หัน ฟางกำลังจะปิดประตูลง แต่กลับโดนป๊อปปี้ขวางเอาไว้
 
ป๊อปปี้ : เป็นอะไร ทำไมกลับก่อน ทำไมต้องหลบหน้า
 
     ป๊อปปี้พูดอย่างใจเย็นและเบาอารมณ์ที่สุด แม้ภายในเขาจะกลังวนเรื่องฟางหลบหน้าอยู่ก็ตาม
ฟาง : ปล่อยค่ะ ฟางจะปิดประตูบ้าน
ป๊อปปี้ : ไม่ ฟางต้องตอบพี่มาก่อน
ฟาง : งั้นถ้ายืนตรงนี้จนเมื่อยแล้ว ฝากปิดประตู แล้วเชิญกลับบ้านไปด้วยนะค่ะ
     ฟางพูดเสร็จก็หันหลังเดินกลับเข้าไปในตัวบ้านทันที
ป๊อปปี้ : หยุด
     ป๊อปปี้คว้ามือฟางเอาไว้
ป๊อปปี้ : ตอบพี่มาก่อน ว่าทำไมกลับมาก่อน
 
               อยากให้ฉันร้องไห้ต่อหน้ามากใช่ไหม จะกลั้นไม่อยู่แล้วนะ
 
ฟาง : แล้วจะให้ฟาง....ฮึก...อยู่ทะ..ฮึก ไมค่ะ ให้..ฮึก..อยู่เป็นก้าง..ฮึกขะ..ขวางคอพี่..ฮึก..กับฟะ..แฟนพี่เหรอ
               ไม่ไหวแล้วน้ำตาที่กลั้นไว้มานานตอนนี้มันได้ไหลไปแล้ว
ป๊อปปี้ : แฟน ?? อ้อ โอเค แล้วทำไมต้องร้องไห้
ฟาง : ฟางเจ็บค่ะ ฟะ...ฟางฮึก..ผิดเองที่ไประ..รัก..ฮึก..คนอย่างพี่ ตะ..แต่พี่กลับมีแฟน..ฮึก..แล้ว
ป๊อปปี้ : ฟางรักพี่เหรอครับ
          ป๊อปปี้หลักจากที่ได้ยินคำตอบจากคนตรงหน้า ก็ทำเขายิ้มแทบปริ แล้วแต่เขาต้องเก๊กหน้าเอาไว้ เพราะเขายังอยากได้ยินอะไรหลายๆอย่างที่ฟางรู้สึกต่อเขา
               โอ้ย แค่นี้ก็รักจะตายแล้ว ยิ่งได้รู้ยิ่งรักมากขึ้นอีก
ฟาง : ฮึก ..ค่ะ
ป๊อปปี้ : พี่ก็รักฟางนะครับ
ฟาง : ค่ะ ฟางระ..รู้ ว่าพี่รักฟาง ..ฮึก ...ค่ะ ? อะไรนะค่ะ???
ป๊อปปี้ : ดูปากภาณุดีๆนะครับ ภาณุ-รัก-ธนันต์ธรญ์-ครับ
ฟาง : สนุกเหรอพี่ป๊อปที่เล่นกับความรู้สึกคนอื่น
ป๊อปปี้ : พี่พูดจริงๆ
ฟาง : แล้ว...ผู้หญิงที่..ไปรับวันนี้?
ป๊อปปี้ : น้องสาวพี่ครับ
ฟาง : ห้ะ น้องสาว ??
แม็กกี้ : ใช่ค่ะ แม็กกี้เป็นน้องสาวพี่ป๊อปค่ะ
               ไม่ใช่เสียงของเราสองคน แต่เป็นเสียงของคนที่กำลังพูดถึง และมายื่นยันด้วยตัวเองว่าเป็นน้องสาวพี่ป๊อปจริงๆ
 
                แบบนี้ก็อายสิค่ะ
                เล่นบอกความรู้สึกไปหมดแล้ว ทำไงดีเดินหนีก่อนล่ะกัน
         หลังจากที่ได้รู้ความจริงฟางก็รีบเดินหนีพยายามที่จะขึ้นห้องของตัวเอง
แม็กกี้ : พี่ป๊อปยื่นบื้ออะไรเล่า ตามไปคุยสิ คนนี้กี้ให้ผ่าน
          ผู้เป็นน้องสาวพูดกับพี่ชายพร้อมยักคิ้วให้สองที  ผู้เป็นพี่ชายพอตั้งสติได้ก็รีบวิ่งตามหญิงสาวเข้าไปในบ้ายทันที
 
ป๊อปปี้ : ฟางเดี๋ยวก่อนสิ
       ป๊อปปี้คว้าข้อมือร่างบางตรงหน้าไว้
ป๊อปปี้ : ฟางพี่ว่าเรามีเรื่องต้องคุยกัน
ฟาง : ตะ...แต่ฟางไม่มี
ป๊อปปี้ : ชอบกันทำไมไม่บอกให้กันรู้บ้าง
        ป๊อปปี้พูดพร้อมกับเอื้มมือไปลูบหัวหญิงสาวที่อยู่ตรงหน้าด้วยความอ่อนโยน
ฟาง : แล้วผู้หญิงที่ไหน เขาบอกชอบผู้ชายก่อนเล่า
ป๊อปปี้ : แบบฟางไง เมื่อกี้เลย
ฟาง : พี่ป๊อปป !!
ป๊อปปี้ : ฮ่าฮ่า ล้อเล่นๆ แฟนใครว่ะน่ารักจัง
ฟาง : ห้ะ
              หน้าแดงมั้ยล่ะะะ
ป๊อปปี้ : ไม่ต้องมาหงมาห้ะ รักกันทั้งคู่แบบนี้ ควรเป็นแฟนกันได้แล้ว
              เขินจนจะมุดแผ่นดินนี้แล้วค่ะ
ฟาง : พี่ป๊อปขอฟางเป็นแฟนเหรอ
ป๊อปปี้ : ป่าวขอ แต่บังคับเลย
ฟาง : โหห ไม่โรแมนติกเลย
 
The end