รุ่นน้องสุดป่วนกับรุ่นพี่สุดร้าย ♥

 
 
      หลังจากชายหนุ่มคุยโทรศัพท์เสร็จก็เดินเข้ามาในบ้านหลังที่ติดกับบ้านของเขา แต่เขากลับแปลกใจที่บนโต๊ะนั่งทานข้าวนั้นไม่มีสาวน้อยที่เขาชวนไปซื้อของเมื่อวานอยู่ด้วย
ป๊อปปี้ : อ้าวฟางไม่กินเหรอ 
           ผมถามเมื่อมาถึงโต๊ะกินข้าวแล้วไม่เจอฟาง
โทโมะ : ฟางบอกปวดหัว เลยขอไปพัก
ป๊อปปี้ : ห้องฟางอยู่ไหนอ่ะ เดี๋ยวพี่เอาข้าวขึ้นไปให้ จะได้กินยาด้วย
            ผมหันไปถามเฟย์กับแก้วที่กำลังตักข้าวเข้าปากกัน
เฟย์ : ห้องพี่ฟางห้องแรกเลยค่ะ
             เฟย์บอกผมขณะที่กำลังสนใจในการกินและยังเคี้ยวข้าวอยู่ในปาก สินัยแบบเฟย์สินะที่ไอเขื่อนมันชอบ และมันคิดจะหยุดที่เฟย์จริงๆ 
ป๊อปปี๊ : งั้นเดี๋ยวขอเอาข้าวกับยาไปให้ฟางนะ
แก้ว : ตามสบายเลยค่ะ
       ผมเดินถือชามข้าวมา 2 ชามกับยาอีก2เม็ด ผมกะว่าผมจะมานั่งกินกับฟางด้วยเลย ถ้าอยู่ข้างล่างมีหวังผมคงเป็นหมาหัวเน่า -3-
 
ก๊อกๆ.....
ก๊อกๆ.....
 
ฟาง : ฮึก มีไรป่าวกะ...พี่ป๊อป ฮึก
          ฉันพยายามหยุดสะอื้นให้ได้มากที่สุด เพราะไม่อยากจะให้พี่ป๊อปปี้นั้นสงสัย
ป๊อปปี้ : ฟาง ฟางเป็นอะไร ร้องไห้ทำไม ใครทำอะไรฟางบอกพี่ !!
 
           เป็นคนหนึ่งที่แอบรักพี่ เป็นคนๆหนึ่งที่พี่ไม่ให้ใจพี่กลับมา ให้ฟาง พี่นั่นแหละที่ทำ !! ฉันตอบคำถามพี่เขาในใจ
ป๊อปปี้ : ฟางเป็นไรครับ
ฟาง : ฮึก .. ป่าวค่ะ ฟาง..ฮึก แค่ปะ..ปวดหัว.. ฮึก มากจนจะทนไม่ไหวเฉยๆฮึกๆ
ป๊อปปี้ : โอ้ ไม่เป็นไรนะ ไปๆไปกินข้าวก่อน แล้วกินยา เนี่ยพี่เข้าข้าวมาให้ด้วย
      พี่ป๊อปพูดพร้อมชูชามข้าวขึ้น 2 มือให้ฉันดูว่าพี่เขายกมาจริงๆ แต่ทำไมมี 2 ชามล่ะ
ฟาง : ทำไม....มี2ชามล่ะค่ะ ฟางไม่ได้กินเยอะขนาดนั้นนะ
ป๊อปปี้ : อ้อ พี่ว่าพี่จะมากินกับฟางข้างบนนะ ได้มไหม
ฟาง : ทำไมล่ะค่ะ
ป๊อปปี้ : พี่จะอยู่เป็น ABC ทำไมเล่า
ฟาง : หื้อ ABC ??
         เอาซะฉันเริ่มปวดหัวจริงๆเลยค่ะ ABC - -
ป๊อปปี้ : ก็ ก ข ค ไง เดี๋ยวนี้เริ่มเข้าอาเซียนเราต้องปรับตัว
         อื้อหื้อออออออออ ชั่งคิดได้นะค่ะ
ป๊อปปี้ : อ้าว แล้วนี่หายปวดหัวแล้วเหรอ
ฟาง : เจอ ABC ไปปวดหนักกว่าเดิมเลยค่ะ
ป๊อปปี้ : โธ่ ไปกินข้าวเหอะ พี่หิวแล้ว
ฟาง : อ๋อค่ะๆ เข้ามาก่อนค่ะ
          ฉันเชิญให้พี่ป๊อปปี้เข้ามาในห้อง แล้วฉันก็เดินตามพี่เขาเข้าไปในห้อง "เพื่อนั่งทานข้าว" ค่ะไม่มีอะไรอย่างอื่น  บอกทีสิค่ะว่าฉันเป็นคนที่ร้องไห้ฟูมฟายเพราะพี่ป๊อปปี้เมื่อกี้ ทำไมพอพี่เขามา น้ำตาฉันก็หายและมีความสุขเข้ามาแทน แม้มันจะเป็นความสุขที่มันไม่เต็มที่เหมือนทุกครั้ง แต่ก็ยังดีกว่าที่จะไม่มีพี่เขาเลย...
 
ป๊อปปี้ : กินเยอะๆนะฟาง จะได้อ้วนๆ
          พี่เขาพูแล้วตักหมูในชามพี่เขามาให้ฉัน
ฟาง : เยอะจนฟางจะเป็นหมูแล้วค่ะ
ป๊อปปี้ : เป็นก็คงจะเป็นหมูอวกาศล่ะม้างงงง
ฟาง : พี่ป๊อปอ่ะ ไม่เอาแล้วไม่คุยแล้ว กินดีกว่า
ป๊อปปี้ : หมูอวกาศ หมูอวกาศ หมูอวกาศ
           พี่ป๊อปปี้พูดล้อเลียนฉันแต่ฉันก็ยอมนะ ฉันชอบมันน่ารักดีออก หมูอวกาศ
ฟาง : โธ่ ไอพี่หมีไม่ได้กินน้ำผึ้ง 
ป๊อปปี้ : ช่วงนี้น้ำผึ้นมาขาดตลาด 
ฟาง : มินน่าชอบทำหน้าบึ้งๆ
ป๊อปปี้ : งั้นฟาง...อยากมาเป็นน้ำผึ้งให้พี่มั้ยล่ะ 
ฟาง : หื้อ ??
ป๊อปปี้ : ก็เป็นน้ำผึ้งมาเติมเต็มให้หมีตัวนี้ยังไงล่ะ
ฟาง : บ้าแล้วค่ะ พี่ป๊อปเพิ่งคุยกับแฟนพี่ป๊อปเสร็จไม่ใช่เหรอค่ะ แล้วพี่ป๊อปจะมาพูด..ฮึก หยอดฟางอีกทำไม
 
      น้ำตาเริ่มไหลเมื่อฉันได้พูดในสิ่งที่มันส่งผลกระทบต่อจิตใจของฉันเป็นอย่างมาก พี่ป๊อปดูเป็นคนที่ไม่น่าจะเจ้าชู้ แต่ทำไมพี่เขาต้องมาหยอดใส่ฉันแบบนี้ทั้งที่พี่เขามีแฟนอยู่แล้วด้วยล่ะ
พอสักทีเถอะค่ะ
ฟางอยากจะเป็นน้ำผึ้งให้พี่ป๊อปนะ 
แต่....
ฟางเจ็บ
 

' อยากมาเป็นน้ำผึ้งให้พี่ไหมล่ะ ' ><
' อยากมาเป็นน้ำผึ้งให้พี่ไหมล่ะ'
'อยากเป็นน้ำผึ้งให้พี่มั้ยล่ะ'
  แฮะ เริ่มแล้วป๊อปปี้เริ่มหยอดฟางเเล้ว มีใจแล้ว ชอบคำนี้ ' ฟาง อยากมาเป็นน้ำเพิ่งใหี่มัยล่ะ' นี่ ><
อัพ : 0.31