รุ่นน้องสุดป่วนกับรุ่นพี่สุดร้าย ♥

แก้ว : ก็เมื่อคืนเฟย์กับฟาง ไปผับที่โมะนัดกับพิมไว้ แ้วเฟย์ฟางเห็นตอนที่โมะโดนพิมพาออกไป จะตามไปก็ตามไม่ทัน เฟย์ฟางเลยมาบอกแก้ว

โทโมะ : อ้อ เป็นแบบนี้นี่เอง.... งั้นเรากับบ้านกันเนาะที่รักเนาะ ^^

แก้ว : ปะ ง่วง จะกลับไปนอนต่อแล้ว

โทโมะ : คิดว่่าจะได้นอนเหรอ ? ;)

แก้ว : ต้องได้นอนเด่ ! -[]-

โทโมะ :แล้วถ้าโมะไม่ให้นอนล่ะ

          ดูอีตาบ้านี่พูดดิ ฉันเป็นผู้หญิงที่เขินได้แล้วเขินเป็นนะเว้ย ถามมาได้ไง " ถ้าโมะไม่ให้นอนล่ะ " ไม่ให้ฉันนอนแล้วจะทำอารายยยยยย ~  

  การเดินหนีเป็นทางที่ดีที่สุด -0- ว่าแล้วฉันก็รีบเดินหนีนำหน้าโทโฒะเลย

โทโมะ : อ้าว เดินหนีเหรอ กลับบ้านไปเจอแน่ หึหึ

   ตอนนี้ฉันอยู่ในรถแล้ว ใกล้ถึงบ้านแล้ว เค้าพูดถึงวิธีที่จะทำให้ฉันไม่ได้นอนต่างๆนาๆ TT^TT  แกล้งหลับดีก่าาา ><

โทโมะ : แก้วๆ ตื่นครับถึงบ้านแล้ว

  จ้างให้ตายก็ไม่ตื่น :P

แคร่ก ปึก ! เอ๋ เค้าลงรถไปแล้วๆ แล้วฉันล่ะ ?จะปล่อยฉันอยู่นี่เหร๊อ ม่ายยยยยยยย ~.

แคร่ก หมับ ปึก ! อ้าว ที่แท้ก็มาอุ้มฉัน ดีๆไม่ต้องเดินเข้าบ้านเออง -3-  ตอนนี้เค้าค่อยๆว่างฉันลงบนเตียง

งื้ออ อะไรเนี่ยจั๊กกะจี้จัง

โทโมะ : หืม อื้อ

แก้ว : เห้ย โมะออกไปเย หลักหลับนิสัยไม่ดี -3-

โทโมะ : แล้วคนที่แกล้งหลับนี่นิสัยดีเหรอ -0-

แก้ว : โมะรู้ ?

โทโมะ : กู้ รู้มานี่เลยแบบนี้ต้องลงโทษ อื้ออ อื้ออห์

  งื้อ เค้ากำลังรังแกฉันอยู่ เอายังไงดี

แก้ว : อื้อ โมะ พะพอแล้ว 

โทโมะ : อือออห์ ๆ

  ไม่ฟังกันบ้างเลย เค้าทั้งเม้ม ขบ และทำรอยเป็นเจ้าของไว้ที่เนินหน้าอกของฉัน เค้าไม่ฟังคำขอร้องอะไรฉันเลย TT^TT

~ ช่วยบอกว่าฉันมีสิทธิ์เจ็บถึงเมื่อไหร่ อีกนานมั้ยที่ได้ยื่นข้างๆเธอ ~*

แก้ว : พอก่อนนะที่รัก แก้วไปรับโทรศัพท์ก่อน

โทโมะ  : หึย ใครโทรมาตอนนี้ ไม่รู้เวลาเหรอว่านี่ตอนเที่ยงเป็นเวลาพัก งดคุยโทรศัพท์

   โทโมะพูดอย่างหัวเสีย แต่ก็ยังปล่อยให้ฉันไปรับโทรศัพท์ได้

แก้ว : ฮโหล แก้วพูดค่ะ

.... : พรุ่งนี้20.30 เจอกับที่ผับเยสเตอร์ ไม่มาอย่าหาว่าฉันไม่เตือน

ติ๊ด 

แก้ว : เห้ย เดี๋ยวๆคุณ คุณเป็นใคร

*เพลง มีสิทธิ์เจ็บถึงเมื่อไหร่ -FFK

มันไม่สนุกแล้วใช่มะ T^T

ยังไงก็ขอขอบคุณคนที่มาเม้น มาโหวตให้ด้วยนะค้าาา ><