รุ่นน้องสุดป่วนกับรุ่นพี่สุดร้าย ♥

 ตอนนี้ฉันและโทโมะก็กลับมาถึงบ้านแล้ว ยัยเฟย์กับยัยฟางไปไหนกันหมดก็ไม่รู้ โทโมะเลยอาษามาอยู่เป็นเพื่อนฉันที่บ้าน

~ สักวันฉันจะดีมากพอ ถ้าเธอพร้อมจะรออยู่ อยากให้เธอรู้ คนๆ นี้จะไม่ทำเธอผิดหวัง ~ เสียงโทรศัพท์ของโทโมะดังขึ้น

โทโมะ : ฮโหล ครับ........เออ แก้วเดี๋ยวโมะมานะ

  เข้ากรองเสียงใสโทรศัพท์แล้วหันมาบอกฉัน แล้วเค้าก็เลี่ยงออกไปคุยกับปลายสายที่โทรมาหาเค้าเพื่อที่จะได้ไม่ให้ฉันได้ยิน 

   สักพักโทโมะก็เดินเข้ามาหาฉัน พร้อมทั้งใบหน้าของเค้าที่ดูเศร้าๆ...

แก้ว : โมะเป็นไรรึป่าว ? 

โทโมะ : แก้ว...เชื่อใจโมะมั้ย ?

  เค้าถามพร้อมกับกุมมือฉันไว้

แก้ว : แก้วเชื่อใจโมะนะ โมะมีไรป่าว ?

โทโมะ : พรุ่งนี้ พ่อโมะจะให้โมะไปหา

แก้ว : ก็ดีแล้วนิ

โทโมะ : แล้ว...พ่อโมะจะคุยเรื่องแต่งงานของโมกับพิม

แก้ว : แล้วแก้ว...

โทโมะ : ไม่แก้ว โมะไม่ยอมให้เรื่องมันเป็นเเบบนี้แน่ เดี๋ยวคืนนี้ผมจะไปคุยกับพิมให้รู้เรื่อง

แก้ว : ให้แก้วไปด้วยได้มั้ย ?

โทโมะ  : ไม่เป็นไรแก้ว เดี๋ยวโมะเคลียร์กับเค้าเอง

@Tomo

ตอนนี้ ก็เป็นเวลา 3 ทุ่มแล้ว ผมมาที่นี่เพื่อที่จะมาพบกับพิมที่ผมนัดเธอเอาไว้ ดูเหมือนว่าเธอมาแล้วและ

พิม : ไฮ โทโมะ เรียกพิมมาคิดถึงเหรอค่ะ

โทโมะ : เพ้อเหรอพิม

พิม : นี่!

โทโมะ : พิม ผมว่าเรามาเข้าเรื่องกันเลยดีกว่า

พิม : เรื่องอะไรค่ะ เอะ หรือว่า....เรื่องงานแต่งค่ะ ใจเย็นๆนะค่ะเดี๋ยวพรุ่งนี้เราค่อยคุยกันนะที่รัก

   เธอพูดเเล้วมานั่งตักผมพร้อมกับลูบไล้ผม

โทโมะ : ออกไปนะพิม คุณทำแบบนี้เผื่ออะไร ที่ตลาดผมคิดว่าคุณเข้าใจผมแล้ว

พิม : เข้าใจค่ะ พิมก็พูดกับผู้ใหญ่แล้วนะค่ะ อะนี่ค่ะดื่มนี่ก่อน

โทโมะ : ขอบคุณ แล้วคุณพูดว่าอะไร

  ผมรับเคื่องดื่มมาจากมือพิม แล้วผมกดื่มมันเข้าไป ก็ทำไงได้คนมันหิวน้ำ 

พิม:  พูดว่า...เรา2คนอยากแต่งงานกันเร็วๆไงค่ะ

โทโมะ : นี่คุณ !! 

พิม : หึ 3 2

โทโมะ : คุณนับเลขทำไม ตกเลขเร๊อะ

พิม : 1

พรึบ !

 เอ๊ะ มันเกิดอะไรขึ้นน้าา ?

ขอบบคุณคนที่เข้ามาอ่าน แล้วเม้นนะค้าบ >O<