Gossip นี่มันอะไรฉันเป็นข่าวกับนายอีกแล้ว

  
 
ป๊อปปี้:เมื่อวานแต่งตัวน่ารักดีนะ
ฟาง:มาไม้ไหนอีกเมื่อวานฉันนั้งอยู่ตรงริมสระยังไม่ได้เข้างานเลย
ป๊อปปี้:แล้วคนเมื่อวานที่นั้งคุยด้วยรู้ไหมว่าคัย
ฟาง:นายใช่มั๊ย
ป๊อปปี้:ใช่จ๊ะที่รัก
ฟาง:อีตาบ้า ฉันว่าแล้วทำไมน่าเหมือนนาย
ป๊อปปี้:จำแฟนตัวเองไม่ได้เหรอเดี๋ยวช่วยให้จำง่ายเอาไหม
ฟาง:ยังไง
 ก็ยังงี้งัย  จุ๊บ
ป๊อปปี้:ปากเธอหวานเหมือนเยลลี่เลย
ฟาง:~อีบ้า
ป๊อปปี้:เอาอย่างนี้ไหม ถ้าธอมีลูกกับฉัน๙อน้องเยลลี่นะ
ฟาง:ให้มาเป็นแฟนปลอมๆหลอกแม่ คิดอไรกับฉันปะเนี่ย
ป๊อปปี้:ถ้าบอกว่าคิดหล่ะ(ผู้อ่านทุกคน ก๊ผมคิดกับยัยนี่จริงๆ)
ฟาง:0_0 ก็จะรู้มั๊ย0///0(ฟางคิดอะไรวะ)
ป๊อปปี้:ฟาง
ฟาง:ว่า
ป๊อปปี้:ถ้าฉันชอบเธอขึ้นมาจริงๆจะผิดมั๊ย
ฟาง:ประสาท เออ ก็ไม่ผิดหรอก คนเรารักันได้
ป๊อปปี้:งั้นเธอแอบมีใจให้ฉันหล่ะซิ ถึงพูดแบบนี้
ฟาง:ถ้าฉันคิดนะ คงจะปวดหัวตาย
ป๊อปปี้:แต่แม่เราสองคนอยากให้รักกัน
ฟาง:เป็นรัยมากป่ะ
ป๊อปปี้:ถ้าเป็นก็เพราเธอ
ฟาง:0///0 นายจะบ้าเหรอ
    เค้าไม่ตอบอะไรแค่รวบตัวตัวฉันไปกอดจนเนิ่นนาน
ฟาง:นายบ้าปล่อยนะ ตุบๆๆ เสียงฟางทุบน่าอกป๊อปปี้
ยิ่งฉันทำนายนั้นยิ่งกอดแน่นขึ้น
ฉันก็เลยกำจัดตัวยุ่งด้วยบาทาแค่เยียบเท้านายนั้นก็ร้อง
ป๊อปปี้:โอ๊ย แสบนักเดี๋ยวโดนทำโทษ
ฟาง:ไม่กลัวหรอก
  ป๊อปปี้ดึงฟางขึ้นรถแล้วขับไปคอนโดส่วนตัว
ฟาง:นายพาฉันมาที่นี่ทำไม
ป๊อปปี้:ก็พามาทำโทษงัย    แชะๆๆ
ฟาง:เดี๋ยวนักข่าวเห็น
ป๊อปปี้:เห็นแล้วงัย
  ณ.บทห้องpoppy
ฟาง:นายจะทำอะไร
ป๊อปปี้:ผู้หญิงกับผู้ชายอยู่ในห้องสองคนคิดว่าทำอะไร
ฟาง:อย่านะนายบ้า
นายนั้นค่อยจูบแล้วไล่ลงมา
ฟาง:นายบ้า ปล่อยนะ
 
ก๊อกๆๆๆ
ป๊อปปี้:ใครมาขัดจังหวะว่ะ
 เมื่อป๊อปปี้เปิดประตูมาก็เจอ นายโทโมะกับแก้ว แล้วเขื่อนกับเฟย์
ป๊อปปี้:เออมาทำไมกันตอนนี้ว่ะ
โทโมะ:วันนี้วันเกิดมึงก็เลยชวนพวกนี้มา
เฟย์:เจ๊ฟางอยู่นี้ใช่ปะ
ป๊อปปี้:เออ
เฟย์:เจ๊ฟางอยู่ไหน
ป๊อปปี้:เล่นดน๊ตบุกในห้องเดี๋ยวตามให้
 ขณะนั้น
ฟาง:ฮือๆๆ
ป๊อปปี้: ฟางเป็นไร ใครทำ
ฟาง:ก็ร้องไห้งัย  ส่วนใครทำก็นาย
ป๊อปปี้:ป๊อปขอโทษ ป๊อปแค่แกล้งฟางเฉยๆ
ฟาง:นายมันเลว ๆจริงเห็นฉันเป็นของเล่น เหรอ  เวลาเบื่อขึ้นมาก็มาหาฉันหล่ะซิ
ป๊อปปี้:เปล่า
ฟาง:เปล่า แล้วนายทำอย่างงี้ทำไม
ป๊อปปี้:จะจริงจังอะไรนักหนาวะ
ฟาง:ใช่ซินายเป็นฉันไม่รู้หรอก
ป๊อปปี้:อยู่ในนี้แล้วกัน สงบสติได้แล้วค่อยออกไป
ณ.ห้องรับแขก
เฟย์:ไหนเจ๊ฟางหล่ะ
ป๊อปปี้:ปวดหัวน่ะ
เขื่อน:ที่รักไปนั้งกินตรงนั้นป่ะ
เฟย์:ไม่ทราบเป็นที่รักนายตอนไหน
เขื่อน:ก็เมื่อวานงัย
เฟย์:กริ๊ดๆไม่น่าไปจูบนายเลย
โทโมะ:ยัยทอมพรุ่งนี้ไปซ้อมบทด้วย
แก้ว:เออไม่ลืมหรอก
โทโมะ:เวลาเดิมนะ
แก้ว:เออ
โทโมะ:ห้ามไปขาดห้ามไปเกินเวลาไม่งั้นโดน
แก้ว:เออ  แล้วโดนอะไร
 โทโมะ:ก็อย่างงี้งัย จุ๊บ
จูบนี้มันเนิ่นานมาก
แก้ว:ปล่อยได้แล้ว
โทโมะค่อยๆปล่อยจูบแต่รวบตัวแก้วเข้ามากอด
แก้ว:ไม่ปล่อยใช่ไหม ขณะแก้วจะพูดคำต่ไปโทโมะพูดว่า
โทโมะ:ถ้าพรุ่งนี้และทุกๆวันไม่ใช้แค่จูบแน่
แก้ว:ถ้างั้นเริ่มพรุ่งนี้ไม่รวมวันนี้นะ
โทโมะ:เออ
แก้ว:งั้นเอาบาทาฉันไปกินก่อนไป
 ในขณะนั้นป๊อปปี้ได้เข้าไปห้องนอน
ก็เห็นฟางหลับอยู่พร้มคราบน้ำตา
ป๊อปปี้:ขอโทษนะฟาง ป๊อปไม่ได้จะทำจริง แต่เอ๊ะ แล้วทำไมต้องแคร์ความรู้สึกยัยนี้ด้วย
หรือเราชอบยัยนี้
เมื่อทุกคนแยกย้ายกลับบ้าน
ป๊อปปี้ได้โทรหาร้านด้อกไม้แล้วให้เอาดอกไม้มาส่งพรุ่งนี้ตอนเช้าณ.ตอนเช้า
ฟางอยู่ใต้อ้อมกอดป๊อปปี้
ก๊อกๆ
ฟาง:ใครมาอะ นายมากอดฉันทำไม แต่รู้สึกดีอะ
ฉันเดินไปเปิดประตูพร้อมรับดอกกุหลาบช่อใหญ่และหนังสือพิมพ์ในนั้นเขียนวาขอโทษ
ฟาง:อืมฉันยกโทษใหห้ครั้งเดียวนะ
แล้วก็มีมือลึกลับเข้ามากิดฉันป๊อปปี้
ป๊อปปี้:จุ๊บ จริงนะคับ
ฟาง:อืม0///0  ดูข่าวหนังสือพิมพ์ดีกว่า  เฮ๊ย  ป๊อปอ่านี้ดิ
ป๊อปปี้:นักร้องหนุ่ม ป.พานักร้องสาว ฟ.ขึ้นคอนโด
เป้นงัยติดตาม