Gossip นี่มันอะไรฉันเป็นข่าวกับนายอีกแล้ว

4       ปีต่อมา ไวเพราะโกหก
ทุกคนแต่งงานกันหมดยกเว้น แก้ว
ป๊อปปี้:ฟางไปเที่ยวกัน
ฟาง:อืม
หวัดดีจ้า แก้วเองนะ ตอนนี้กำลังจะไปเที่ยวกับป๊อปปี้แล้วก็ฟาง(คนแต่ง: ไปเป็น กขค เค้าว่างั้น)
 
ป๊อปปี้ : นี่ ยัยแก้ว
 
แก้ว : หืม
 
ป๊อปปี้ : มาเป็น กขค ทำไมเนี่ย
 
แก้ว : ก็จะมาอ่ะ มีปัญหาๆง
 
ป๊อปปี้ : เออออออออออ
 
แล้วจู่ๆฉันก็เห็นหน้าป๊อปปี้เป็นหน้าของโทโมะ
 
ป๊อปปี้ : ยัยแก้วเป็นไร
 
ฟาง : นั้นดิ ยัยแก้วมองหน้าป๊อปอยู่นั้นแหละ ปิ๊งป๊อปหรอ ฉันไม่ให้นะ ของฉันย่ะ
 
ป๊อปปี้ : น่ารักกจัง แฟนใครเนี่ย
 
แก้ว : เปล่าๆ ไม่ได้ปิ๊งแค่เห็นหน้าป๊อปปี้เป็นโทโมะ
 
โทโมะ : เห็นเป็นหน้าฉันหรอ
 
แก้ว / ฟาง / ป๊อปปี้ : มายังไงเนี่ย
 
โทโมะ : ก็กะว่าจะมาซื้อของขวัญวันเกิดให้คนแถวนี้
 
แก้ว / ป๊อปปี้ : ยัยแก้วใช่ไหม 555
 
โทโมะ : เออออออ
 
แก้ว : แล้วซื้อยัง
 
โทโมะ : ไม่บอก
 
แก้ว : -0-
 
โทโมะ : ^^
 
~คิดถึงเธอ  ได้รึเปล่าให้รึเปล่า เนี่ยเหงามากๆเลย~
 
ณ บ้านของแก้ว
 
~ผิดก็ตรงที่เผลอใจไปรักเธอ ผิดแค่คนที่รักเธอเขารักเธอก่อนนะ~
 
โทโมะ >>> CALL
 
แก้ว : 5 โหล มาอะไรให้รับใช่หรอเจ้าค่ะ
 
โทโมะ : นี่ๆ ไม่ต้องเลย เหงาอ่ะ มาหาที่บ้านหน่อย แค่นนี้นะ
 
แก้ว : ดะ...
 
ตู๊ดๆๆๆ
 
แก้ว : อะไรของนายเนี่ย...ไปก็ไป
 
ณ บ้านของโทโมะ
 
เคาะๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
 
แก้ว : นี่นายโทโมะ นายจะมาเปิดประตูไหมห๊ะ ตาบ้า
 
โทโมะ : แป๊ปนึงงงงงงงงงงงงงง
 
ผ่านไป 4.59 นาที
 
โทโมะ : มาแล้วววววววววววว
 
แก้ว : ไม่ให้รอ 5 นาทีเลยล่ะ
 
โทโมะ : โทษๆ เข้ามาก่อน
 
ข้างใน
 
โทโมะ : นี่ๆ ฉันเหงาอ่ะ
 
แก้ว : .....
 
โทโมะ : นอนค้างบ้านฉันนะ
 
แก้ว : มะ...
 
โทโมะ : OK
 
แก้ว : อะไรของนายเนี่ย
 
โทโมะ : นี่รู้ไหมฉันคิดถึงเธอคนแรกเลยนะ
 
แก้ว : เรื่องของนายดิ
 
~ก็เพราะฉันหลงทาง หลงอยู่กลางใจของเธออยู่ไหนก็ใกล้เธอ เพราะว่าใจเธอกว้างใหญ่ตกหลุมอ่ะเธอแล้วอะนะ ติดใจอ่ะเธอซะตั้งเยอะออกจากเธอไม่ไหว…ฉันก็เลยไม่ห้ามใจ ปล่อยไปรักกับเธอ~
 
ตอนกลางคืน
 
โทโมะ : เดี๋ยวเธอไปนอนห้องฉันนะ เดี๋ยวฉันนอนกับพื้น เธอนอนเตียง OK
 
แก้ว : อื้มๆ งั้นฉันขึ้นไปเลยนะ
 
โทโมะ : เออ รู้ใช่ป่ะ ว่าห้องฉันอยู่ไหน
 
แก้ว : รู้ดิ มาตั้งหลายครั้ง
 
ที่มาหลายครั้งเพระนายนี่เธอชวนฉันให้มานอนค้างนับครั้งไม่ถ้วนเลย
 
แต่พอขึ้นมาที่ชั้น 2
 
แก้ว : นี่นาย
 
โทโมะ : มีอะไร
 
แก้ว : ห้องนายอยู่ทางไหนนะ
 
โทโมะ : นี่เมื่อวานเธอก็มานะ
 
แก้ว : ก็ฉันจำไม่ได้อ่ะ
 
โทโมะ : มัวแต่ไปหลงทางในใจฉันหรอ ถึงจำไม่ได้อ่ะ
 
แก้ว : บอกมาเร็วๆสิ
 
หลังจากที่ตะโกนคุยกันอยู่นาน นายนี่ก็ขึ้นมาที่ชั้น 2
 
โทโมะ : ห้องฉันอยู่นี่
 
แล้วเค้าก็ชี้ที่หัวใจของตัวเอง
 
โทโมะ : เธอถึงหลงทางไงเพราะใจฉันมันกว้างงงงงงงงงงงงงงงง
 
แก้ว : พูดอะไรของนาย เอาสั้นๆง่ายในความได้ป่ะ
 
โทโมะ : เอาง่ายๆใช่ป่ะ
 
แล้วนายนั้นก็โน้มใบหน้าของเค้าเข้ามาใกล้ๆฉันจนปากเราประกบกัน (คนแต่ง: อ๊ายยยยยยยยยยยยยยยยย >///////<)
 
ผ่านไป 1 นาที
 
หมอนั้นก็ถอน๗บฉัน
 
โทโมะ : แต่งงานกันนะ
 
แก้ว : อะไรนะ ไม่ได้ยิน
 
แกล้งๆๆๆๆๆๆ
 
โทโมะ : แต่งงานกันนะยัยทอมมมมมมมมมม
 
แก้ว : ก็ ไหนๆฉันก็....หลงทางในหัวใจของนายแล้วก็ เป็นก็ได้
 
โทโมะ : อะไรนะ
 
นี้นายจะแกล้งฉันหรอ ไม่มีทางย่ะ
 
แก้ว : ของดีมีรอบเดียว
 
โทโมะ : นะๆ ขออีกรอบนะ
 
แก้ว : เป็นก็เป็น
 
โทโมะ : เย้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ รักแก้วจังเลย
 
เค้าพูดพร้อมมากอดฉัน แน่นมากกกกกกกก
 
แก้ว : นี่นาย ฉันหายใจไม่ออก
 
โทโมะ : ขอบโทษคร้าบบบก็คนมันดีใจอ่ะ
 
จบแล้วววววววววววววววว