Gossip นี่มันอะไรฉันเป็นข่าวกับนายอีกแล้ว
nooอมยิ้ม
18) หลงทางในใจเทอ
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
4 ปีต่อมา ไวเพราะโกหก
ทุกคนแต่งงานกันหมดยกเว้น แก้ว
ป๊อปปี้:ฟางไปเที่ยวกัน
ฟาง:อืม
หวัดดีจ้า แก้วเองนะ ตอนนี้กำลังจะไปเที่ยวกับป๊อปปี้แล้วก็ฟาง(คนแต่ง: ไปเป็น กขค เค้าว่างั้น)
ป๊อปปี้ : นี่ ยัยแก้ว
แก้ว : หืม
ป๊อปปี้ : มาเป็น กขค ทำไมเนี่ย
แก้ว : ก็จะมาอ่ะ มีปัญหาๆง
ป๊อปปี้ : เออออออออออ
แล้วจู่ๆฉันก็เห็นหน้าป๊อปปี้เป็นหน้าของโทโมะ
ป๊อปปี้ : ยัยแก้วเป็นไร
ฟาง : นั้นดิ ยัยแก้วมองหน้าป๊อปอยู่นั้นแหละ ปิ๊งป๊อปหรอ ฉันไม่ให้นะ ของฉันย่ะ
ป๊อปปี้ : น่ารักกจัง แฟนใครเนี่ย
แก้ว : เปล่าๆ ไม่ได้ปิ๊งแค่เห็นหน้าป๊อปปี้เป็นโทโมะ
โทโมะ : เห็นเป็นหน้าฉันหรอ
แก้ว / ฟาง / ป๊อปปี้ : มายังไงเนี่ย
โทโมะ : ก็กะว่าจะมาซื้อของขวัญวันเกิดให้คนแถวนี้
แก้ว / ป๊อปปี้ : ยัยแก้วใช่ไหม 555
โทโมะ : เออออออ
แก้ว : แล้วซื้อยัง
โทโมะ : ไม่บอก
แก้ว : -0-
โทโมะ : ^^
~คิดถึงเธอ ได้รึเปล่า
ให้รึเปล่า เนี่ยเหงามากๆเลย~
ณ บ้านของแก้ว
~ผิดก็ตรงที่เผลอใจไปรักเธอ ผิดแค่คนที่รักเธอเขารักเธอก่อนนะ~
โทโมะ >>> CALL
แก้ว : 5 โหล มาอะไรให้รับใช่หรอเจ้าค่ะ
โทโมะ : นี่ๆ ไม่ต้องเลย เหงาอ่ะ มาหาที่บ้านหน่อย แค่นนี้นะ
แก้ว : ดะ...
ตู๊ดๆๆๆ
แก้ว : อะไรของนายเนี่ย...ไปก็ไป
ณ บ้านของโทโมะ
เคาะๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
แก้ว : นี่นายโทโมะ นายจะมาเปิดประตูไหมห๊ะ ตาบ้า
โทโมะ : แป๊ปนึงงงงงงงงงงงงงง
ผ่านไป 4.59 นาที
โทโมะ : มาแล้วววววววววววว
แก้ว : ไม่ให้รอ 5 นาทีเลยล่ะ
โทโมะ : โทษๆ เข้ามาก่อน
ข้างใน
โทโมะ : นี่ๆ ฉันเหงาอ่ะ
แก้ว : .....
โทโมะ : นอนค้างบ้านฉันนะ
แก้ว : มะ...
โทโมะ : OK
แก้ว : อะไรของนายเนี่ย
โทโมะ : นี่รู้ไหมฉันคิดถึงเธอคนแรกเลยนะ
แก้ว : เรื่องของนายดิ
~ก็เพราะฉันหลงทาง หลงอยู่กลางใจของเธอ
อยู่ไหนก็ใกล้เธอ เพราะว่าใจเธอกว้างใหญ่
ตกหลุมอ่ะเธอแล้วอะนะ ติดใจอ่ะเธอซะตั้งเยอะ
ออกจากเธอไม่ไหว
ฉันก็เลยไม่ห้ามใจ
ปล่อยไปรักกับเธอ~
ตอนกลางคืน
โทโมะ : เดี๋ยวเธอไปนอนห้องฉันนะ เดี๋ยวฉันนอนกับพื้น เธอนอนเตียง OK
แก้ว : อื้มๆ งั้นฉันขึ้นไปเลยนะ
โทโมะ : เออ รู้ใช่ป่ะ ว่าห้องฉันอยู่ไหน
แก้ว : รู้ดิ มาตั้งหลายครั้ง
ที่มาหลายครั้งเพระนายนี่เธอชวนฉันให้มานอนค้างนับครั้งไม่ถ้วนเลย
แต่พอขึ้นมาที่ชั้น 2
แก้ว : นี่นาย
โทโมะ : มีอะไร
แก้ว : ห้องนายอยู่ทางไหนนะ
โทโมะ : นี่เมื่อวานเธอก็มานะ
แก้ว : ก็ฉันจำไม่ได้อ่ะ
โทโมะ : มัวแต่ไปหลงทางในใจฉันหรอ ถึงจำไม่ได้อ่ะ
แก้ว : บอกมาเร็วๆสิ
หลังจากที่ตะโกนคุยกันอยู่นาน นายนี่ก็ขึ้นมาที่ชั้น 2
โทโมะ : ห้องฉันอยู่นี่
แล้วเค้าก็ชี้ที่หัวใจของตัวเอง
โทโมะ : เธอถึงหลงทางไงเพราะใจฉันมันกว้างงงงงงงงงงงงงงงง
แก้ว : พูดอะไรของนาย เอาสั้นๆง่ายในความได้ป่ะ
โทโมะ : เอาง่ายๆใช่ป่ะ
แล้วนายนั้นก็โน้มใบหน้าของเค้าเข้ามาใกล้ๆฉันจนปากเราประกบกัน (คนแต่ง: อ๊ายยยยยยยยยยยยยยยยย >///////<)
ผ่านไป 1 นาที
หมอนั้นก็ถอน๗บฉัน
โทโมะ : แต่งงานกันนะ
แก้ว : อะไรนะ ไม่ได้ยิน
แกล้งๆๆๆๆๆๆ
โทโมะ : แต่งงานกันนะยัยทอมมมมมมมมมม
แก้ว : ก็ ไหนๆฉันก็....หลงทางในหัวใจของนายแล้วก็ เป็นก็ได้
โทโมะ : อะไรนะ
นี้นายจะแกล้งฉันหรอ ไม่มีทางย่ะ
แก้ว : ของดีมีรอบเดียว
โทโมะ : นะๆ ขออีกรอบนะ
แก้ว : เป็นก็เป็น
โทโมะ : เย้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ รักแก้วจังเลย
เค้าพูดพร้อมมากอดฉัน แน่นมากกกกกกกก
แก้ว : นี่นาย ฉันหายใจไม่ออก
โทโมะ : ขอบโทษคร้าบบบก็คนมันดีใจอ่ะ
จบแล้วววววววววววววววว
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
