Gossip นี่มันอะไรฉันเป็นข่าวกับนายอีกแล้ว

4       ปีต่อมา ไวเพราะโกหก

ทุกคนแต่งงานกันหมดยกเว้น แก้ว

ป๊อปปี้:ฟางไปเที่ยวกัน

ฟาง:อืม

หวัดดีจ้า แก้วเองนะ ตอนนี้กำลังจะไปเที่ยวกับป๊อปปี้แล้วก็ฟาง(คนแต่ง: ไปเป็น กขค เค้าว่างั้น)

 

ป๊อปปี้ : นี่ ยัยแก้ว

 

แก้ว : หืม

 

ป๊อปปี้ : มาเป็น กขค ทำไมเนี่ย

 

แก้ว : ก็จะมาอ่ะ มีปัญหาๆง

 

ป๊อปปี้ : เออออออออออ

 

แล้วจู่ๆฉันก็เห็นหน้าป๊อปปี้เป็นหน้าของโทโมะ

 

ป๊อปปี้ : ยัยแก้วเป็นไร

 

ฟาง : นั้นดิ ยัยแก้วมองหน้าป๊อปอยู่นั้นแหละ ปิ๊งป๊อปหรอ ฉันไม่ให้นะ ของฉันย่ะ

 

ป๊อปปี้ : น่ารักกจัง แฟนใครเนี่ย

 

แก้ว : เปล่าๆ ไม่ได้ปิ๊งแค่เห็นหน้าป๊อปปี้เป็นโทโมะ

 

โทโมะ : เห็นเป็นหน้าฉันหรอ

 

แก้ว / ฟาง / ป๊อปปี้ : มายังไงเนี่ย

 

โทโมะ : ก็กะว่าจะมาซื้อของขวัญวันเกิดให้คนแถวนี้

 

แก้ว / ป๊อปปี้ : ยัยแก้วใช่ไหม 555

 

โทโมะ : เออออออ

 

แก้ว : แล้วซื้อยัง

 

โทโมะ : ไม่บอก

 

แก้ว : -0-

 

โทโมะ : ^^

 

~คิดถึงเธอ  ได้รึเปล่า
ให้รึเปล่า เนี่ยเหงามากๆเลย~

 

ณ บ้านของแก้ว

 

~ผิดก็ตรงที่เผลอใจไปรักเธอ ผิดแค่คนที่รักเธอเขารักเธอก่อนนะ~

 

โทโมะ >>> CALL

 

แก้ว : 5 โหล มาอะไรให้รับใช่หรอเจ้าค่ะ

 

โทโมะ : นี่ๆ ไม่ต้องเลย เหงาอ่ะ มาหาที่บ้านหน่อย แค่นนี้นะ

 

แก้ว : ดะ...

 

ตู๊ดๆๆๆ

 

แก้ว : อะไรของนายเนี่ย...ไปก็ไป

 

ณ บ้านของโทโมะ

 

เคาะๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

 

แก้ว : นี่นายโทโมะ นายจะมาเปิดประตูไหมห๊ะ ตาบ้า

 

โทโมะ : แป๊ปนึงงงงงงงงงงงงงง

 

ผ่านไป 4.59 นาที

 

โทโมะ : มาแล้วววววววววววว

 

แก้ว : ไม่ให้รอ 5 นาทีเลยล่ะ

 

โทโมะ : โทษๆ เข้ามาก่อน

 

ข้างใน

 

โทโมะ : นี่ๆ ฉันเหงาอ่ะ

 

แก้ว : .....

 

โทโมะ : นอนค้างบ้านฉันนะ

 

แก้ว : มะ...

 

โทโมะ : OK

 

แก้ว : อะไรของนายเนี่ย

 

โทโมะ : นี่รู้ไหมฉันคิดถึงเธอคนแรกเลยนะ

 

แก้ว : เรื่องของนายดิ

 

~ก็เพราะฉันหลงทาง หลงอยู่กลางใจของเธอ
อยู่ไหนก็ใกล้เธอ เพราะว่าใจเธอกว้างใหญ่
ตกหลุมอ่ะเธอแล้วอะนะ ติดใจอ่ะเธอซะตั้งเยอะ
ออกจากเธอไม่ไหว…
ฉันก็เลยไม่ห้ามใจ
ปล่อยไปรักกับเธอ~

 

ตอนกลางคืน

 

โทโมะ : เดี๋ยวเธอไปนอนห้องฉันนะ เดี๋ยวฉันนอนกับพื้น เธอนอนเตียง OK

 

แก้ว : อื้มๆ งั้นฉันขึ้นไปเลยนะ

 

โทโมะ : เออ รู้ใช่ป่ะ ว่าห้องฉันอยู่ไหน

 

แก้ว : รู้ดิ มาตั้งหลายครั้ง

 

ที่มาหลายครั้งเพระนายนี่เธอชวนฉันให้มานอนค้างนับครั้งไม่ถ้วนเลย

 

แต่พอขึ้นมาที่ชั้น 2

 

แก้ว : นี่นาย

 

โทโมะ : มีอะไร

 

แก้ว : ห้องนายอยู่ทางไหนนะ

 

โทโมะ : นี่เมื่อวานเธอก็มานะ

 

แก้ว : ก็ฉันจำไม่ได้อ่ะ

 

โทโมะ : มัวแต่ไปหลงทางในใจฉันหรอ ถึงจำไม่ได้อ่ะ

 

แก้ว : บอกมาเร็วๆสิ

 

หลังจากที่ตะโกนคุยกันอยู่นาน นายนี่ก็ขึ้นมาที่ชั้น 2

 

โทโมะ : ห้องฉันอยู่นี่

 

แล้วเค้าก็ชี้ที่หัวใจของตัวเอง

 

โทโมะ : เธอถึงหลงทางไงเพราะใจฉันมันกว้างงงงงงงงงงงงงงงง

 

แก้ว : พูดอะไรของนาย เอาสั้นๆง่ายในความได้ป่ะ

 

โทโมะ : เอาง่ายๆใช่ป่ะ

 

แล้วนายนั้นก็โน้มใบหน้าของเค้าเข้ามาใกล้ๆฉันจนปากเราประกบกัน (คนแต่ง: อ๊ายยยยยยยยยยยยยยยยย >///////<)

 

ผ่านไป 1 นาที

 

หมอนั้นก็ถอน๗บฉัน

 

โทโมะ : แต่งงานกันนะ

 

แก้ว : อะไรนะ ไม่ได้ยิน

 

แกล้งๆๆๆๆๆๆ

 

โทโมะ : แต่งงานกันนะยัยทอมมมมมมมมมม

 

แก้ว : ก็ ไหนๆฉันก็....หลงทางในหัวใจของนายแล้วก็ เป็นก็ได้

 

โทโมะ : อะไรนะ

 

นี้นายจะแกล้งฉันหรอ ไม่มีทางย่ะ

 

แก้ว : ของดีมีรอบเดียว

 

โทโมะ : นะๆ ขออีกรอบนะ

 

แก้ว : เป็นก็เป็น

 

โทโมะ : เย้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ รักแก้วจังเลย

 

เค้าพูดพร้อมมากอดฉัน แน่นมากกกกกกกก

 

แก้ว : นี่นาย ฉันหายใจไม่ออก

 

โทโมะ : ขอบโทษคร้าบบบก็คนมันดีใจอ่ะ

 

จบแล้วววววววววววววววว