หนุ่มเขี้เล่น กะ สาวจอมโก๊ะ
9.1
1) เจอกันแล้ว
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความณ มหาวิทยาลัยจุฬาลงกรณ์ แพรวาและพลอยฟ้ากำลังจะกลับบ้าน
แพรวา: ยัยฟ้า แกไปส่งฉันหน่อยดิ
พลอยฟ้า:ได้ ไปดิ
ระหว่างที่ทั้ง2คนกำลังจะขึ้นรถนั้น ก็มีผู้ชายคนนึงเดินชนพลอยฟ้าเข้าเต็มแรง
พลอยฟ้า:โอ้ย
พลอยฟ้าก้นจั้มเบ้ากับพื้น
ชาลินและพลอยฟ้าจึงเก็บของที่ทำตก และชาลินจึงเผลอจับมือพลอยฟ้า พลอยฟ้าจึงรีบสะบัดมือออก
ชาลิน:ขอโทษนะครับ. ผมรีบ ขอโทษครับ
พลอยฟ้า:ไอ้ผู้ชายเฮงซวย
แพรวา:แกเป็นไร เปล่าฟ้า
พลอยฟ้า:เจ็บสิยะ ฉันจะจำหน้าตานี่ไว้ว่าไม่มีมารยาทเอาซะเลย ทุเรศ!!
แพรวา:เออ งั้นเร็วๆเหอะ
ณ มหาวิทยาลัยจุฬาลงกรณ์ (สาขาอื่น)
ชาลิน:โอ้ยมาทันไหมวะ ไอ้รุจ
รุจ:เกือบวะ เร็วเหอะ เดี๋ยวเข้าเรียนไม่ทัน
หลังเลิกเรียน
ชาลิน:เฮ้ย ฉันเจอนางฟ้าวะ
รุจ:ใครวะ
ชาลิน:ไม่รู้จักวะ พอดีว่าเดินชนอะ
รุจ:น่าจดจำมากเลยนะเนี่ย ไปเดินชนเขา ดันไปชอบเขาอีก
ชาลิน:เอ้อ ไอ้นี่นิ คนมันชอบอะ
รุจ:ไปเหอะวะ มาฝันลมๆแล้งๆ อยู่ได้
ติดตามตอนที่2ในวันพรุ่งนี้
แพรวา: ยัยฟ้า แกไปส่งฉันหน่อยดิ
พลอยฟ้า:ได้ ไปดิ
ระหว่างที่ทั้ง2คนกำลังจะขึ้นรถนั้น ก็มีผู้ชายคนนึงเดินชนพลอยฟ้าเข้าเต็มแรง
พลอยฟ้า:โอ้ย
พลอยฟ้าก้นจั้มเบ้ากับพื้น
ชาลินและพลอยฟ้าจึงเก็บของที่ทำตก และชาลินจึงเผลอจับมือพลอยฟ้า พลอยฟ้าจึงรีบสะบัดมือออก
ชาลิน:ขอโทษนะครับ. ผมรีบ ขอโทษครับ
พลอยฟ้า:ไอ้ผู้ชายเฮงซวย
แพรวา:แกเป็นไร เปล่าฟ้า
พลอยฟ้า:เจ็บสิยะ ฉันจะจำหน้าตานี่ไว้ว่าไม่มีมารยาทเอาซะเลย ทุเรศ!!
แพรวา:เออ งั้นเร็วๆเหอะ
ณ มหาวิทยาลัยจุฬาลงกรณ์ (สาขาอื่น)
ชาลิน:โอ้ยมาทันไหมวะ ไอ้รุจ
รุจ:เกือบวะ เร็วเหอะ เดี๋ยวเข้าเรียนไม่ทัน
หลังเลิกเรียน
ชาลิน:เฮ้ย ฉันเจอนางฟ้าวะ
รุจ:ใครวะ
ชาลิน:ไม่รู้จักวะ พอดีว่าเดินชนอะ
รุจ:น่าจดจำมากเลยนะเนี่ย ไปเดินชนเขา ดันไปชอบเขาอีก
ชาลิน:เอ้อ ไอ้นี่นิ คนมันชอบอะ
รุจ:ไปเหอะวะ มาฝันลมๆแล้งๆ อยู่ได้
ติดตามตอนที่2ในวันพรุ่งนี้
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.3 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.7 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
8.3 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ